سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 201

سلام به استاد عزیزم و مریم بانوی

گاهی وقتا که چند تا فایلو می‌بینم یه احساس خاصی بهم دست میده…

یه احساسی که انقدر پر می‌شم نمی‌تونم کامنتی بنویسم ولی وقتی که توی این سایت کامنت می‌نویسم و از خودم رد پا به جا می‌ذارم خیلی سریع‌تر رشد می‌کنم.

استاد عزیزم من تصمیم گرفتم سفر به دور آمریکا را از اول ببینم خیلی احساس خوبی بهم دست میده اینکه تمرکزمو می‌ذارم روی نکات مثبت و هر روز می‌تونم به جاهای مختلفی برم

خودمو مهمون سفرهای کوتاه کنم همین امروز با شما رفته بودم تنسی:))))

چقدر این سوال توی ذهنم پررنگ و بزرگتر شد که چطور می‌تونم از این راحت‌تر و از این آسون‌تر تجربه کنم

سوال‌های مناسب منو هدایت می‌کنه به جواب‌های مناسب

مثالتون چقدر زیبا بود وقتی که از دور یه سربالایی رو می‌بینیم فکر می‌کنیم که خیلی ترسناکه ولی وقتی که میریم روش می‌بینیم که اونقدرم که فکر می‌کردیم

راستش من سربالایی دارم ” هنگام رانندگی “

یادمه اولین یه روزی رفته بودم تجریش اونجا پر از سربالایی‌های عجیب و غریب بود!!!

ولی خب چاره‌ای نبود من با ماشین خودم بودم و تنها بودم و باید این سربالایا رو رد می‌کردم تا به مقصد خودم برسم ..

خیلی ترسیده بودم همش نجواها توی ذهنم میومد که اگه نتونستی چی’!!!

بعد افتاد چی اون وقت چیکار می‌کنی خیلی هم شلوغه اگه نتونستی ماشینو کنترل کنی چی !!!

همه چی نجوا تو ذهنم تکرار و تکرار و تکرار می‌شد ولی من گفتم نه باید برم تو دلش ….

باید همه تلاشمو بکنم از درونم یه احساس سستی عجیبی داشتم ولی به سمت سربالایی‌ها رفتم یادمه وقتی که وسطای سربالایی بودم

دهنم خشک شده بود…

تپش قلبم بالا رفته بود….

احساس عجیبی داشتم حس سقوط …

ولی با همه این احساسا من تونستم انجامش بدم و درستم تونستم انجامش بدم

یعنی همه سربالایی‌ها رو رد کردم وقتی که به مقصد رسیدم به صندلی تکیه دادم

لبام خشک شده بود …

ولی مهم این بود که من تونسته بودم من انجامش داده بودم این ترس من کامل از بین نرفته..

ولی میرم تو دلش الان دیگه وقتی میرم رو سربالاییا دارم یعنی از دور به نظرم باز استرس آور میاد ولی وقتی که میرم تو دلش می‌بینم نه اونقدرام که فکر می‌کردم سخت نبود

واقعا که توی هر سختی آسونیه آسونی تقویت اعتماد به نفس آسونی حل کردن مسئله…

چقدر این سبک شکرگزاری مریم جونو دوست داشتم و خودمم دقیقاً به همین سبک شکرگزاری می‌کردم

الان هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شم

بعد از اینکه تمرین ستاره قطبیمو انجام میدم

میرم دو فایل از سفر به دور امریکا رو می‌بینم

کلی کیف می‌کنم و می‌شینم کلی سپاسگزاری می‌کنم واسه نکات خوشگلی که توی فایل دیدم آخر شبم اتفاقایی که توی روزا برام افتاد سپاسگزاری می‌کنم

تازگی‌ها که بهم الهام شد قرآنو بخونم تا خیلی دقیق‌تر به سخن خدای خودم گوش بدم دارم همه جای قرآن می‌بینم که خدا روی شکرگزاری تاکید کرده..

خدا میگه این همه نعمت برات آفریدم

زمین را آفریدم

زمینو زنده کردم

ابرها را آفریدم

بهت بارون دادم

تو رو از آبی بی‌ارزش آفریدم

از تو در رحم مادرت مراقبت کردم و به تو روزی رسوندم

توی زندگی دنیا به تو نعمت دادم وقت طلب مغفرت آمرزش گردی من تورو می‌بخشم و نسبت به تو مهربانم

اگر شکر کنی تو به یاد من باشی و قدر نعمتاتو بدونی اگه همواره شکرگزار باشی ظرفتو افزایش میدم و اگر به یادم باشی منم به یادتم:)))

استاد نازنینم چقدر این روزا دارم مسئله و ظرفیت ظرف را درک می‌کنم

واقعا الان حس می‌کنم که قبلاً در حد یک حرف فقط می‌شنیدمش ولی الان هر بار که ظرفم بزرگ میشه (اینم تکامله… اینم بزرگ شدن ظرفه)

از درون خودم توی احساس می‌کنم که یه چیزی داره باز میشه یه چیزی داره تغییر می‌کنه یعنی واقعاً دارم حس می‌کنم که من دارم مدارها رو طی می‌کنم

من دارم ظرفمو بزرگتر می‌کنم چون که همواره سپاسگزار خدای عزیزم هستم…

استاد عزیزم مریم جان چقدر شما دو تا زیبا هستین وقتی که بهتون نگاه می‌کنم واقعاً لذت می‌برم و کیف می‌کنم اصلاً احساس می‌کنم هرچی که می‌گذره و هرچی جلوتر میریم هم شما و هم مریم جان هر روز زیباتر و جوون‌تر می‌شید هر روز خوش سیماتر…

اینا همش نشون دهنده قانون اینا همش میگه به کسانی میدم که سپاسگزار من هستند

توی هر لحظه از سفر به دور آمریکا دارم قطعه‌ای از بهشت رو تجربه می‌کنم واقعاً این تصاویری که می‌بینم از توصیف‌های بهشتم زیباتر هستند خدا را شکر بابت تک تکش…

استاد جان هیچ تجربه‌ای برای من لذت بخش‌تر از وقتی نیستش که توی سایت هستم دارم کامنت قشنگ بچه‌ها رو می‌بینم و این کامنت‌های قشنگ باعث میشه که من یه عالمه احساسات ناب رو تجربه کنم و دلم می‌خواد که بیشتر ادامه بدم

الان تقریباً 20 روزه که من بدون اینکه نشتی انرژی داشته باشم و بخوام از مسیر آگاهی خارج بشم یعنی خودم رو ایزوله کردم و فقط توی این مسیرم باورتون نمیشه چه نتایجی توی زندگیم رخ داده..

به همین زیبایی‌های بی‌انتهای خدای من که فقط تجلی یک بخش کوچکی از زیبایی‌های اون هستند قسم می‌خورم که توی این 20 روز اتفاق‌هایی رو تجربه کردم که برای بعضیا شبیه یه خواب خوبه و یه رویا ولی من دارم زندگیش می‌کنم…

حتی با این حالت حتی با اینکه اینا رو می‌دونم ذهنم بازم می‌خواد منو یه جوری از مسیر خارج کنه اما کور خونده هر روز دارم به خودم یادآوری می‌کنم که این فرکانسی که زندگی من رو می‌سازه

هر روز دارم روی خودم باورام کار می‌کنم و از خدای خودم می‌خوام شرک رو از من دور کنم..

خدایا شکرت به خاطر آگاهیا به خاطر استادم به خاطر این فضا به خاطر دوستام و ممنونم به خاطر این احساسات ناب و قشنگ….