سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 201

به نام الله صمد

سلام خدمت استاد عزیزم و خانم شایسته بزرگوار

استاد انگار توی هر فایل به من یه هدیه میدین و دقیقاً همونطور که تو کامنت‌های قبلی گفتم ، انگار این سریال زیبا رو با دقت مدیریت می‌کنید

هر قسمت واقعاً به قسمت قبلی و بعدی کاملاً مرتبط هست و همین به من کمک می‌کنه که بتونم خیلی عالی مواردی که آموزش می‌دید رو توی ذهنم پردازش کنم و بیارم توی زندگی خودم به شکل عملی پیاده کنم.

استاد عزیزم نکته‌ای که توی این فایل گفتید هم به دانش من و درک من از قانون کمک کرد ، هم باعث شد من یک ترمز بسیار مهم رو دوباره متوجه بشم و یک هشدار و یا زنگ خطر برای من بود که بیام دوباره روی این ترمز و برطرف شدنش کار کنم…

خب استاد عزیز و بزرگوارم ، شما گفتید که ما نباید از سربالایی‌های زندگیمون بترسیم و اونا رو نگاه کنیم و فکر کنیم غیر قابل عبور هستند، تا زمانی که تجربشون نکردیم

من توی پروژه مهاجرت هستم و یکی از چیزهایی که من رو خیلی می‌ترسوند، از تنهایی زندگی کردن بود زمانی که تا به حال تجربه زندگی مستقلی رو خیلی کم داشتم

مخصوصاً از زمانی که رابطه خودم رو با خانوادم بسیار بهبود دادم علاقه خیلی کمتری به جدا شدن از اون‌ها دارم و دارم درجاتی از وابستگی رو متاسفانه در روابطم می‌بینم

همین برای من شده بود یک سد بزرگ و باعث می‌شد که خیلی بترسم از مهاجرت کردم و تنها بودن و حتی زمان‌هایی که چند ساعت توی خونه تنها می‌شم اون ترس‌ها به من حمله می‌کردند

جالبه که من قبلاً این مشکل رو اصلا نداشتم اما با تصور ذهن منفی نگرم در مورد آینده و زندگی تنها توی کشوری که تجربه‌ای از زندگی توی اونجا ندارم ، باعث شدم که بسیار حساس بشم روی تنهایی و تنها موندن در صورتی که قبلا عاشق تنهایی بودم

برای حل این مشکل من بارها از کسایی که مهاجرت کردن به کشور یا شهر دیگه مخصوصاً مثل مادر خودم سوال پرسیدم و از تجربیاتشون خواستم کمک بگیرم، و یک جمله توی صحبت‌های تمام این آدم‌های متفاوت یکسان بود با اینکه این آدم‌ها هیچ درکی از قانون به شکلی که ما می‌دونیم نداشتن

« وقتی تصمیم به زندگی کردن به شکل مستقل و تنهایی می‌گیری خیلی خیلی می‌ترسی و ممکنه فکر کنی که دنیا به آخر رسیده و همه چی زشت و ترسناکه، اما خیلی زودتر از اون چیزی که فکر می‌کنی بهش عادت می‌کنی و بعد به خاطر فواید بی‌شماری که داره کم کم عاشقش میشی و نمی‌تونی به سبک دیگه‌ای زندگی کنی»

اما خوب زمانی که شما این حرف رو زدید انگار یه مهر تایید زدید به تمام حرف‌های دیگران و من متوجه شدم که فقط دارم از دور به این سربالایی نگاه می‌کنم و به جای تجربه کردنش فقط ازش برای خودم داستان می‌سازم… در صورتی که وقتی واردش بشم میفهمم که عه ، اونقدرا هم سخت نیست ها ! فقط از دور اینطور به نظر میومد…

من عقل کل و تمام فایل‌های سایت را زیر و رو کرده بودم تا جواب سوالم برای احساس تنهایی رو پیدا کنم هیچ کدوم به اندازه این صحبت شما برای من تاثیرگذار نبود و حالا من فهمیدم که نباید از زندگی مستقل و تنها بترسم

چون هدایت خدا توی بحث مهاجرت برای من واقعاً مثل یک معجزه بوده و یک بار هم خلاف این هدایت نشونه‌ای ندیدم و همه چی فقط به من میگه سارا برو برو و برو که کلید خوشبختی تو ، توی مهاجرته

(نه اینکه قراره من وارد یک بهشت بشم و واسم فرش قرمز پهن کردن ، اما خدای درونم بهم میگه قراره همون زندگی که همیشه آرزوش رو داشتم بعد از این اتفاق تجربه کنم نمی‌دونم چطوری اما می‌دونم که دیگه حق ندارم اینجا بمونم)

خب در مورد درسی صحبت کردم که شما به من دادید, اما الان می‌خوام در مورد ترمزی صحبت کنم که در خلال حرف‌های شما متوجه شدم…

استاد عزیزم مادرم علاقه زیادی به یک مجموعه سریالی داره به نام آقای قاضی ، که توی این مجموعه یک سری پرونده‌های قضایی میان و به شکل نمایشی توی دادگاه ارائه می‌شن و براشون حکم صادر می‌شه…

من به شخصه ترس خیلی زیادی از دادگاه و مسائل قضایی دارم و این یکی از وحشتناک ترین و بزرگترین پاشنه‌های آشیل من هستش من سعی می‌کنم خیلی این برنامه رو بهش توجه نکنم و حتی وقتی پخش میشه من از خانواده‌ام فاصله می‌گیرم.

یک بار اتفاقی داشتم رد می‌شدم تا برم اشپزخونه ، متوجه یه پرونده ممنوع الخروج شدم

و همین سرآغاز این شد که ذهن من شروع کنه به خیال بافی در مورد اینکه من ممکنه ممنوع الخروج بشم و سناریوهای خیلی محالی رو از مشکلات گذشته برام بسازه که ممکنه به ممنوع الخروج شدن من ختم بشه

و همین موقع بود که وقتی شما تو این می‌گفتید که من توی ذهن خودم هم ترسی از مسائل آینده دارم و می‌ترسیدم که ممکنه اتفاقاتی بیفته در آینده که از توان من خارج باشه، اما بعدش گفتید که تمام این مدت همه اتفاقاتی که افتاد کاملاً تحت کنترل شما بود و شما نیازی نبود برای خروج یا حل این مسائل « تقلا » بکنید ، انگار یه چیزی توی گوش من زنگ زد…

یه صدایی تو سرم گفت که دقت کردی من کلاً به کلمه ممنوع علاقه خاصی دارم؟ مثل ممنوع فعالیت، ممنوع الکار ، ممنوع التصویر یا ممنوع الخروج…

یکم نشستم بهش فکر کردم و گفتم چرا من واقعاً انقدر به این کلمه علاقه دارم و متوجه شدم ریشه می‌گیره از احساس قربانی شدن… که از سن خیلی خیلی پایین همیشه این احساس با من بوده

و من فکر می‌کردم که این احساس کاملاً برطرف شده در صورتی که توی دوره حل مسائل متوجه شدم که بزرگترین پاشنه آشیل منه و واقعاً 90 درصد مشکلات زندگیم می‌تونم بگم به خاطر این ترمزه…

متوجه شدم دقیقاً به خاطر همین به کلمه ممنوع علاقه دارم چون ممنوع الخروج یا ممنوع الکار یعنی یکی دیگه به زور من رو مجبور می‌کنه و من توانایی درش ندارم و باید بدبختیم رو بپذیرم، که کاملاً هم راستا هست با باورها و ترمزهای اشتباه من در مورد بحث احساس قربانی شدن….

خلاصه تصمیم گرفتم دیگه این کلمه‌ها رو توی حرفام یا حتی توی ذهنم تکرار نکنم تا نخواد به من احساس قربانی شدن بده و به خودم قول بدم که هر روز همون جمله‌هایی که شما به خودتون می‌گید تا بتونید به ترستون از آینده غلبه کنید رو ، من هم با خودم تکرار کنم

و خیلی خوشحالم که دوباره به این ترمز برخوردم تا بتونم برم روش کار بکنم و با کمتر کردنش راه ورود نعمت‌ها و زیبایی‌های بیشتر را به زندگیم باز کنم :)

من یه هدف خیلی قشنگ برای خودم گذاشتم که به ارتباط من با شما و سایت الهی‌تون مربوطه و امیدوارم که روزی بیام و از عملی کردن اون هدف اینجا بنویسم

خیلی دوستون دارم ممنونم بابت این سریال پرهیجان و زیبا که اگه دست من بود به عنوان سریال برتر جهان طبقه بندیش می‌کردم…

عاشقتونم و باز هم ممنونم که برای انسان‌هایی مثل من امید به زندگی هستید هر روز به عشق دیدن و یاد گرفتن از شما چشمامو باز می‌کنم و هر شب به عشق اینکه فردا دوباره بیدار بشم و زندگیم رو بتونم قشنگ‌تر بسازم می‌خوابم

ممنونم که هستین

خدایا شکرت