سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 201 - صفحه 3

واااااااای

منم می خواااام

چقدددددددر قشنگه چقدددددر دلم خواست این مدل مسافرت را

محشره فوق العاده است کاملا حس میشه این سری سفرهاتون کاملاااااا حس و حالتون پر رنگتره

مخصوصااااا مریم جان

چقدددددر رها بودن را میشه از وجودش حس کرد.

استاد نازنینم ممنونم که هستی و مسافرت های این مدلی میرید و الگوی عالی هستید که میشه به ذهن نشون داد که سفر با تکنولوژی یعنی شاکر بودن پس طلب کن که خدای تو هم تواناست.

چند دقیقه پیش داشتم تو یوتوب پادکست طبقه 16 را میدیدم که وحید رجبلو مهمونشون بود.

البته صبح کد نوشته بودم دلم می خواد هر روز یه الگو را رب هدایتم کنه ببینم که باورهایی که در من پاشنه آشیله ضعیف بشن.

یکی از پاشنه های آشیلم که بسیاااار مقاومت دارم که نه من این باور را ندارم ولی کاملااااا حسش میکنم که چرا دارمش و اتفاقااااا قویه اینه که : حس ناتوانی ناکافی بودن

در صورتی که در ظاهرررر من بسیاااار کارها انجام میدم که بسیااااری از خانوما انجام نمی دن ولی می دونم یعنی حسش میکنم که در من ریشه داره به خاطر فرهنگ مردسالار و تزریق تفاوت زن و مرد از زبان خدا

و من بسیار وقتی میشنیدم این تفاوت گذاشتن بین زن و مرد را خونم به جوش میومد و از این نشونه می فهمم که در من یه ترمزه.

درسته که بسیااار به ظاهر نشون میدم نه من خیلی قوی تر از مردا هستم ولی ریشه در کودکی و آموزش و کشور اثرش را گذاشته و حتی یه نشانه که مچ خودم را در لحظه گرفتم این بود که در فایل 200 ( قبلی) سفر به دور آمریکا که استاد دارن راجب پرش اون دختر خانوم زیبا صحبت میکنند و شجاعتشون اونجایی که می گن ((با اینکه ایشون یه خانوم بودن ولی جلوتر می پره بدون ترس……)) ناخودآگاهم گفت خوب زن باشه مگه چون زنه باید بترسه؟؟؟؟؟ چرا استاد میگی با اینکه خانوم بوووود .

این حس را مردان شاید کمتر حس می کنند که من چی میگم چون تا چشم باز کردن جامعه براشون به خاطر پسر بودنشون کف و سوت و هورا کشیدن.

به هر حال بگذریم این مسیله منه که حلش می کنم چون خیلی کله شقم.

امروز که پادکست وحید رجبلو را داشتم میدیدم چندین نکته فهمیدم و مرور کردم:

اینکه ما آدما وقتی قوانین را ندونیم ولی ناآگاهانه اونجاهایی که داریم ارتعاش هم مسیر قوانین می فرستیم چقدر دنیا همراهمون.

وحید برای من امروز یه الگوی بسیار واضح و دیدنی بود یه انسان که 2 درصد توانایی داره ولی باورهاش اون را دارن پیش میبرن و مسیرش هموار میکنند با اینکه خیلی جاها انتخاباش اشتباه بوده و ترسها میاد که طبیعیه.

اون آدمی که از قوانین اطلاعی نداره و به خاطر این معلولیت نتونسته مدرسه بره و خودش برنامه نویسی را آنلاین یاد گرفته .

من این را واضح حس کردم و به خودم گفتم مینا جون اینجا کاملااااا قابله فهمه که قانون جهان و خدا دل رحمی و ترحم و دلسوزی تو کارش نیست به خودم گفتم ما آدما وقتی امثال وحید را می بینیم فکر میکنیم: آخی بنده خدا آخه چرا ؟ ایشالله خدا کمکش کنه کمک مادرش کنه و ….. از این جملات ابلهانه

ولی خالق نمی گه : در حق این بنده ام کوتاهی کردم ناحقی کردم بهش نعمت کم دادم دنیاااا حواشو داشته باشید من مقصرم.

خالق نگاهش یکیه و همه براش عظمت خودشه .

از توی کلام وحید درک کردم این آدم به هیییچ وجه کسی را مقصر نمی دونه نه مادرش نه خدا و نه هیچ کسی را و شاکر بودن تنها به کلام نیست .

وقتی تو داری از آنچه بهت داده شده بیشترین استفاده را میکنی دنیا بغلت میکنه .

و دیدم که دنیا به وحید در مسیرش چقدر کمک کرده تا الان . هر جایی که تونسته ادامه بده . دقیقااااا نمونه عالی برای جلسه 7 دوره کشف قوانین که وقتی در هر شرایطی بتونی حالت را خوب نگه داری .

دنیا بهت پاداش میده وقتی تو از چالش ها بتونی با امید و ایمان و توکل عبور کنی و اون تضاد را تبدیل کنی به سوخت برای پرتاب به اوج.

و وحید ناآگاهانه این کار را کرده و دستی از دستان خدا از جایی که فکرش را هم نمی کنی تو رو از جایی که دیگه برات کوچیکه میکنه و بغل میکنه میبره.

و خیلی درس های دیگه داشت .

و بازم یه مورد دیگه که برای من خیلی درس داشت حدودا یه ماه پیش توی یکی از فایلای استاد دیدم اشاره کرد به یه الگو که در مورد بازی تنیسور مطرح جهانی سیرینا ویلیامز با تینیجر 19 ساله کانادایی اندریسکو را اشاره کرد. من خیلی کنجکاو شدم که ببینم این بازی را .چون من سیرینا را خیلی دوست دارم به عنوان یا زن موفق و کلا سیاهپوست ها را خیلی دوست دارم بسکتبالیست های سیاه پوست …… چه مرد چه زن سیاهپوست به من یه حسه توانایی میدن مثلا من عاشق اپرا وینفری هستم و وقتی داستان و روند زندگیش را خوندم خیلی به من انگیزه داد که ببین تو بخواااای دنیا نوکریت را می کنه .

خلاصه من سرچ کردم و بازی 1:30 ساعت را بیش از دو ساعت با دقت دیدم . هی استاپ کردم فک کردم با خودم حرف زدم و تمااام حرکات سیرینا و اندریسکو را چک میکردم . واااااای بازی محشششر بود و دقیقااااا میشد اون قدر نجوا های ذهن را توی این بازی دید . از نظر تکنیکی سیرینا عالیه وووولی توی این بازی اون حجم فشااار که زیر نگاه طرفداراش بود و همهمه های ذهنیش داشت سیرینا را خووورد می کرد که چطور عصبانی میشد و سیرینا از اواسط بازی دیگه این را کاملا پذیرفت که این بازی را باخته و مغلوب ذهن شد . اینکه چطور یه دختر تینیجر 19 ساله را دست کم گرفته بود و اینکه من سیرینا هستم با کوهی تجربه و مدال و جام قهرمانی…

حالا یه تینیجر 19 ساله مگه چقدر تجربه بازی داره که بخواد زیر تکنیکای من دوام بیاره …

امااااااا دنیا چنان درسی به سیرینا داد که تمام تجربه هاش یه طرف این تجربه یه طرف.

به من هم دیدن این بازی خیلللللی درس داد من غرق هیجان بودم بااینکه می دونستم نتیجه چیه ولی موشکافانه فقط داشتم چک می کردم حرکات ذهنی این دو نفر را که چه طور ذهنی که آرامش را حفظ می کرد و تونست تجسم کنه که اون ورزشگاه با اون حجم از تماشاگر که طرفدار سیرینا بودن همه ولی اونی برنده شد که ذهنش را تربیت کرده بود . همون حرف خدا : اگه همه دنیااااا با هم بخوان یه نفر را بالا ببرن و خدا نخواد نمیشه و اینجا اون کنترل ذهن اندریسکو بود که دستور داد به جهان که من باید ببرم.

و یه نکته جالبش که در مادر اندریسکو دیدم اینو چون اندریسکو گفته بود از حدودا 14 سالگی کنترل ذهن را از طریق مادرش داشته تمرین میکرده و کردیتش را به مادرش داد.

مادر اندریسکو تمام زمان بازی عینک آفتابی زده بود و بسیار آرام

یک بار هیجانی نشد بلند بشه و دخترش را صدا کنه و یا عکس العملی نشان بده . و کاملا مشخص بود که این را به دخترش یاد داده بود ما مهم نیستیم حواست فقط به دسته بازی خودت باشه و تمرکز کن روی هدفت.

واااای که چقدر درس داشت.

در پایان ….. منم از این مدل سفراااا می خوام.

البته من در وسط بهشت دارم در یکی از بهترین شهر های جهان که بینظیره زندگی میکنم و هر روز از بودن در اینجا بسیار لذت می برم و شاکرم.

با این حال منم چون عاشق رانندگی هستم و دست فرمونم عاااالیه

دلم این مدل سفرای جاده ای می خواد .

میشه به زودی

رب من خیلی عاشق منه و حواسش بسیار به منه .

سپاس استاد عباس منش شما بینظیرید.

رب ام تنها قدرت جهان سپاس