سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 202

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام خدمت استاد عزیزم مریم خانم شایسته و سایر دوستان جان

همون اول نوشتن بگم که واقعا این فایلا فقط چیزهای زیبا دیدن نیستن و یه کارگاه آموزشی ان و من میبینم که استاد چقدر مو به مو توجه داره به زیبایی های اطراف که این خودش یه درسه، مثلا حواسش به سنگ ها هست و کلی تعجب میکنه و لذت میبره، حواسش به صدای آب هست، به آبشار هست به سد هست به زلالی آب هست به درختا هست و…

یا اینکه استاد هرجایی میره چند ساعت اونجا رو میگرده فارق از اینکه مسیرش طولانیه یا سربالایی و… بلکه به دنبال لذت بردنه و اومده سفر که واقعا لذت ببره و ببینه هرچیز زیبایی رو که تو مسیرش هست، نه مثل خیلی سفرا که فقط عادت شدن و خانواده ها سالی یبار تابستون میرن شمال و مشهد و… و همون کارا قبلی، یا چند سالیه مد شده میرن عراق و زیارت و یعنی که دارن یه کار معنوی میکنن و بعضا کیلومترها پیاده میرن تو این گرما ولی فکرشون تغییری نمیکنه، برمیگردن همون آدمان، همون زندگی نابود و… و در کل یه چیز تکراری.

یا اینکه استاد ساعت ها پیاده روی میکنه و اهرم لذت رو تو ذهنش قوی میکنه و بله پیاده روی ای خاصیت رو داره اون خاصیت رو داره و… این یعنی تو هر مسیری که پا گذاشتیم مدام به خوبیاش و منفعتی که برامون داره توجه کنیم که با اشتیاق بیشتر ادامه بدیم، میگم که کارگاه آموزشیه نه فقط سفر.

به موضوعی رو بگم و بعد یه چیزی رو تعریف کنم، ما هرچقدر بیشتر رو خودمون کار کنیم و جدی تر مسائلی که زیاد تکرار میشن رو حل کنیم خب همه چیز راحت تر میشه، ولی وقتی فقط فایل میبینیم و کمی مثبت تر میشیم و… ولی پاشنه ها رو برطرف نمیکنیم، حتی وقت کار کردن رو خودمون به تضادهای بعضا سخت برمیخوریم و حالا تجربه خودم رو میگم، اینه که مدت زیادیه هروقت جدی رو خودم کار میکنم یه مشکل به ظاهر بزرگ درست میشه و ناامیدم میکنه از ادامه دادن و درگیرم میکنه طوری که از مسیر خارج میشم یا جدیتم کمتر میشه، این مدت هم که سفر شروع شد تصمیم گرفتم جدی کار کنم و فایلا رو ببینم و بنویسم و توجهم بره رو زیبایی ها و آرامشم بیشتر بشه و.. خب شروع کردم به مرتب دیدن فایلا و کامنت و… وه همچی بهتر شد چه فروشم چه احساسم چه کمتر شدن ساعت کاریم با فروش بیشتر و خلاصه همچی، از دیروز صب دوباره یه تضادی شروع شد طوری که هر بار بعد دو سه ساعت به سختی حالمو خوب میکردم باز یه بحثی بود که شروع میشد و دوباره تا مرز بد و بیراه میرفت دوباره خودمو کنترل میکردم و تا خود شب و امروز صب هم همینطور، ذهن شروع کرد دیدی دوباره شروع کردی جدی کار کردن و داستان شد؟؟!! ولی اینبار من آدم قبلی نبودم، میبینم که جهان داره داد میزنه که پسر جان این چیزیه که باید بیشتر روش کار کنی، مگر حال بهتر نمیخای؟ مگر نه توجهت رفته رو زیبایی که هروز نتایجت بهتر بشن؟ اینه راه حلت، واضح و گویا، اصلا حالم دگرگون شد، رفتم یه اهرم رنج و لذت قوی نوشتم و بعد مثل استاد که مو به مو زیبایی های اطراف و همچی رو میبینه منم بشینم مو به مو به زیبایی های چیزی که الان واسم مشکل ساز شده ولی قبلا کلی خوبی توش بوده توجه کنم هرچند هی یه الارمایی میداده ولی من توجه نمیکردم. الان واقعا احساسم خیلی بهتر شده و اینبار متوجه شدم که هدف جهان هربار این بوده که مشکلی که تو اون دوره داشتم رو بهم یادآوری کنه که حلش کنم و برم یه مرحله بالاتر نه اینکه نخاد من رو خودم کار کنم و… خدایا شکرت

یه خوبی من اینه که رو راستم با خودم یا سعی میکنم باشم، نمیرم به زمان عضویتم، من خیلی جاها خوب کار کردم و نتایجش رو گرفتم ولی همونقدر هم سهل انگاری کردم و نتایج بدش رو هم گرفتم، فقط الکی به به و چه چه نمیکنم و نمیخام بیخودی نشون بدم همچی خوبه و بعضا بخاطر سهل انگاریام خیلی دیرتر دارم یسری مسائل رو متوجه میشم که شاید افرادی با 100 روز عضویت و خوب کار کردن اونا رو راحت حل کرده باشن.

یکساعت پیش شروع کردم به نوشتن یه کامنت دیگه ولی اون کامنت بم نمیچسبید، پاکش کردم و بعد یکساعت این حرفا اومدن که خیلی وقت نوشتنشون حسم خوب بود و میدونستم این همون چیزیه که باید بنویسم.

هممون رو به خدای بزرگ میسپارم

سلام حمید عزیز

جنس نوشته هات رو خیلی دوس دارم، یعنی قشنگ آدم میره تو فاز توحید و یه جور معرفت خاصی دارن، مشخصه خوب داری رو خودت کار میکنی و تمرکزت رو توحید واسه ما که مطالبت رو میخونیم هم اثر گذاره، خوشحال میشم همیشه بنویسی واسمون و هروز از نتایج عالیت بشنوم.

به خداوند بزرگ میسپارمت دوست ارزشمند من

سلام دوست عزیز

همین که تو فکر یه حرکتی هستید این خیلی عالیه و اگر تو حرفه مد نظرتون علاقتون به تولید وسایل درشت تره تولید کنید و بقیش رو بسپارید به خداوند، حالا چون مسافرن نمیشه وسیله درشت بخرن شاید یه فکر محدود کنندس چون من یادمه قبلا دیدم که مسافرای عراقی اومدن ایران حتی قالی میخریدن میبردن عراق با خودشون، خب کار شما که از قالی بزرگتر نیست، یا همین که میگین میشه بشون بگم با پست میفرستم کالای مد نظرتون رو و از یه طرف دیگه به نظر من خودتون رو محدود به این نکنید که حتما مسافرای کربلا ازتون خرید کنن و اگر دوست دارید یه پیج یا سایت هم راه بندازین.

بعد اگر هم اونا نفروختن نمیشه گفت اونا درست میگن چون هرکس طبق افکارش نتیجه میگیره، کسی که خداوند هدایتش کنه راه ها براش باز میشن، من ساندویچی دارم و نمیدونم چرا تمام آرایشگاه های زنونه شلوغ شهرمون و حتی اونا ک خیلی شلوغ نیستن به موبایل من زنگ میزنن و سفارش میدن واسه خودشون و مشتریاشون، روزانه تو ایامی که فعالن آرایشگا ها کلی سفارش دارم و هیچ آرایشگاه شلوغی نیست که از من خرید نکنه و بدون تبلیغ و پیج داشتن من نمیدونم چطور شماره منو دارن و حتی اکثرا نمیدونن مغازه من کجاست فقط زنگ میزنن سفارش میدن و حتی منو ندیدن، من پیک هم ندارم و هربار مشتری که اومده ساندویچ بخره بهش میگم ببره براشون اگر میتونه یا یکی از دوستان واسشون سفارش رو میبره، یا وقتی زنگ میزنن من اصلا روحم خبر نداره همچین آرایشگاهی تو شهر هست بعد که زنگ میزنن و میپرسم کجاست آدرس میگن فلان جا، باور کنید بعضا مشتریایی زنگ میزنن و سفارش میدن که از مسیر خونشون یا مغازشون تا مغازه من شاید 20 ساندویچی باشه که نزدیک به خودشون باشن، خداوند رزقشو میده و من نمیدونم چطور، کار من هم نیست که بدونم چطور، خداوند میتونه از کلی راه رزق بده، به نظرم حستون رو بهتر کنید و از خداوند بخاید که هدایتون کنه و اونه که عالمه و راه ها رو بلده و آگاهه به امور و قطعا هدایت میکنه، اگر هم فقط این علاقتونه بچسبید بهش و شک نکنید کم کم به مرحله فروش میرسید و بعد از این روزا و این استارتای شروع به نیکی یاد میکنید دوست هنرمند من. باورشو بسازید که من میتونم همه جا بفروشم و مشتری من خداونده، رزق من دست خداونده نه مردم، خداست که دلها رو نرم میکنه واسم و با توکل به خودش برید جلو و تو فکر هیچ چیزی نباشید.

به رب هدایتگر و دانا میسپارمتون دوست ارزشمند و هنرمند من