خداوند بهتون قوت بده ک اینقدر با شجاعت و عزم قوی چهار ساعت پیاده روی کردید بدون اینکه ذره ای از مسیر خسته بشید. هرچی بیشتر گذشت و هرچه به پایان مسیر میرسیدید، به زیبایی بیشتری هدایت میشدید.
چقدر خوبه در مواردی که مسیر سخت بنظر میرسه و انسان در طول مسیر خسته میشه و ذهن شروع میکنه به غر زدن و شکایت، بیایم نکات مثبت و جنبه مفید مسیر رو تو ذهنمون بولد کنیم و به پاداشی ک خدا برای این جسارت ما در نظر گرفته فکر کنیم. این میتونه هرچیزی باشه و اینجا شما از این جنبه که بدنتون قوی میشه و قدرت جسمانیتون بالا میره، بهش توجه کردید. من تحسین میکنم این ایمان و نگرش مثبت تون واز خدای بزرگ براتون زیبایی بیشتر و بیشتر و بیشتر و بیشتر میخوام.
خدای من چقد آب شفاف بود. وقتی زوم کردید روی سنگ های تو اب انگار ک اصلا ابی نبوده روی اون سنگها اینقدر همه چی شفاف بود.
یا اون سنگ های شگفت انگیزی ک در نگاه اول واقعا انگار خرده چوب بودند و نه سنگ! سنگایی ک مثل شمشیر روی دیواره کوه تصویر زیبایی ایجاد کرده بودند، چقدر تمیز و تیز و زیبا بودن.
الهی شکرت بابت این درخت های سر به فلک کشیده. وقتی شما دوربینو به بلندای درخت هدایت میکنید، خودمو میبینم ک گردنمو تا اخر سمت اسمون بردم تا بتونم ببینمشون اینقدر ک بلند و رویایی هستن
استاد چقد حال میده خوابیدن کنار رودخونه و صدای اب ک از هر لالایی بهتره، به خواب بری و ی خواب رویایی و پر از آرامش رو تجربه کنی. من بعضی مواقع ک بد خواب میشم صدای اب و بارون ک میزارم تو گوشم چنان آرامشی تو وجودم میپیچه که الان با تصور اینکه کنار یه رودخونه بخوابم دیوونه شدم
استاد وقتی شمارو میبینم ک درعین حالی ک سنتون از من بیشتره، چقدر بیشتر از من کنجکاو ترید و به دنبال کشف زیبایی ها و شگفتی های بیشتر هستید. وقتی گفتید دوست دارید خیلی بیشتر از اینا -مثل بچگیاتون- کنجکاو باشید و باید روی خودتون کار کنید، از خودم خجالت کشیدم. این جملتون برام خیلیی درس داشت
چقدر شما همیشه به دنبال بهبود خودتون هستید با اینکه بیشتر از هرکس دیگه ای جهان زیبارو دیدید و تجربه و تحسین کردید؛ یا با اینکه بیشتر از همه به فناوری و تکنولوژی جدید دسترسی دارید اما بازم دنبال پیشرفت و کنجکاوی و زیبایی بیشتر هستید.
وقتی برمی‌گردم به فایل هایی ک سالها قبل گذاشتید روی سایت و مقایسه می کنم اونا رو با فایل هایی ک الان منتشر می کنید، می بینم چقدر بیشتر رشد کردید و این تو رفتارتون و زندگیتون کاملا واضحه. چقدر عزت نفستون بیشتر شده؛ چقدر زیبابین تر شدید؛ چقدر تمرکز تون بیشتر روی اصله؛ چقدر ایمانتون قوی تر شده؛ و همه اینا برمیگرده به اینکه شما در هر شرایط و جایگاهی که باشید با هر میزان موفقیتی، بازم به دنبال پیشرفت و بهبودی بیشتر هستید و «اینه دلیل پیشرفت های روزافزون شما که از همون اول مسیرتون باهاتون بوده و هر بار رشد کرده»
من شمارو تحسین میکنم و سعی میکنم مثل شما اینقدر متعهد و با ایمان قدم بردارم؛ زیبایی ها رو بیشتر و بیشتر تحسین کنم و دنبال نکات مثبت هر مسئله ای باشم
استاد عزیزم از شما سپاسگزارم بابت این سفر و آگاهی هایی که در حین سفر با ما به اشتراک می گذارید و فرصتی که در اختیار ما گذاشتید تا دلیل این همه موفقیت شما رو بیشتر درک کنیم و ایمانمون بیشتر بشه و متعهد تر به قوانین باشیم
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 202276MB15 دقیقه
. اتفاق های خوب، چه ساده می افتند
و چه مختصر و عالی بود این ویدئو
برای من پیامهای خاصی دربر داشت
.
احساس تعلق داشتن به آنچه که هست و خوب و زیباست (نعمتها) از اولین آموزه‌هایی ست که معمولاً روان درمانگرها برای مراجعین خود توصیه می‌کنند
و باعث حس سپاسگزاری بیشتر میشود
درست مثل وقتی که شما میگویید : رودخانه‌ی خودمان / آبشار خودمان / حیاطِ ما
.
بسیاری از امکانات شهری و عمومی هم مانند حق و حقوق شهروندی وجود دارد که ما از آنها آنطور که باید و شاید بهره نمیگیریم فقط بخاطر اینکه احساس تعلق نمیکنیم
یا مثلا هنگامی که به رستوران یا یک میهمانی می‌رویم که برای پذیرایی، از میزهای سلف سرویس استفاده می‌کنند، برخی از ما با خجالت و کم از خودمان پذیرایی میکنیم چون فکر میکنیم آنچه هست مال ما نیست یا بیشترش مال بقیه است
.
یک جمله تاکیدی معروف هست برای اصلاح این حس که مدام با خودم تکرار میکنم و آن این است:
جهان پر از فراوانی ست و بخش اعظمی ازین فراوانی مال من است
.
.
یادم هست روزی که مهاجرت کردم (و بخشی ازین اقدام بخاطر این بود که دوماه تمام خودم را بسته بودم به دیدن سریال سفر به دور آمریکا و گوش دادن فایل های شما و حسابی قدردانم) _ یک دوست دانا به من گفت اولین و مهمترین چیز در مهاجرت این است که به همه چیز احساس تعلق داشته باشی / آن شهر و کشور را از خودت بدان / اگر دیدگاهت برعکس این باشد ممکن است احساس غربت کنی همان احساس معروفی که فقط با تغییر دیدگاهت از بین می‌رود (او راست گفت و من تا به امروز اصلاً حس غربت بهم دست نداد)
نکته دیگری که گفت این بود:
هنگام مهاجرت، همین حس تعلق داشتن به تو کمک خواهد کرد تا بمانی و به بهانه دلتنگی و غیره تا تقی به توقی میخورد بر نگردی ایران! این همه زحمت کشیده ای و رفته‌ای تا زندگی بهتری رقم بزنی… بعد فقط بخاطر یک حس اشتباه که واقعیت ندارد زحمات خودت را به باد می‌دهی
.
من این حس تعلق را در محیط کار و در رابطه عاطفی در ریزترین چیزها امتحانش کردم و نتیجه عجیبش را دیدم
.
شما می‌دانید که من ماههاست کلاسهای طرحواره درمانی و شناخت روان را میگذرانم و تمام تلاشم این است که باورهای بنیادینم را پیدا و اصلاح بکنم.
مثلا متوجه شدم کسی که در کودکی تک فرزند نبوده و ممکن است هنگام غذا خوردن و یا خرید لباس و امکانات دیگر، همراهان و شُرکای دیگری داشته باشد (خواهر و برادر) و چون این اتفاق تکرار شده است باعث شده در او باور کمبود فروانی شکل بگیرد و حتی ممکن است نسبت به هر آنچه واقعا مال اوست جوری رفتار کند که انگار برای دیگران هم هست
مثل پارتنر!
یکی از همشاگردی های من در این دوره‌ها تعریف میکرد که من در هر رابطه‌ای میروم ناخودآگاه میفهمم که طرفم را از دسترس خودم دور میکنم و بعد حسرت به دل میمانم و آخرسر که مال دیگری شد غصه اش را میخورم
بعدها فهمیدم در کودکی قشنگترین لباسها و بهترین خوراکی ها و اسباب بازی ها را همیشه بالای کمد میگذاشتم تا خراب نشود و یک روزی از آنها استفاده کنم
اما بعد که سراغشان میرفتم یا لباس برای کوچک شده بود و مجبور بودیم به دیگران ببخشیم یا مثلا من بزرگ شده بودم و دیگر نیازی به اسباب‌بازی ها نبود.
.
احساس تعلق یافتن به هر آنچه که بخصوص عمومی است و ما اجازه استفاده و لذت بردن از آن را داریم میتواند بسیاری از باورهای بنیادین مخرب را اصلاح و ترمیم کند
.
متشکرم از شایسته ترین و زیباترین مریم خانم دنیا که با لایف استایل و مایندسِت خفنش به ما درسهای بزرگی میدهد
.
و ممنون از استاد بزرگمان
جناب عباسمنش عزیز و گرامی
خداقوت
مانا باشید… برای ما