وقتی من وارد سایت شدم برای دیدن فایل های سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت خیلی مقاومت داشتم و در ذهنم این بود که یه نفر دیگه سفر رفته و لذت برده چرا من باید وقت بزارم برای دیدن خوشی های دیگران؟! چی به من میرسه؟! ولی بعد از خواندن کامنت های سایت و تحسین ها و ذکر معجزاتی که به واسطه دیدن همین دست از فایل ها در زندگی بعضی از دوستان رخ داده بود، کم کم کنجکاو شدم که در زندگی و سفر دیگران چه برکتی وجود داره که این همه تعریف و تمجید شده و چی به من اضافه میکنه؟
دیدن فایلهای سفر رو شروع کردم.در ابتدا فقط دیدن زیبایی ها، توضیحات استاد و بیان قوانین و شخصیت مریم جان باعث شد به این سریالها علاقه مند شوم. ولی هر چه بیشتر جلو رفتم، احساس بهتری پیدا کردم. به گونه ای که یکی از تفریحات من و پسر دوساله ام دیدن فایل های سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت شده.
هر روز صبح به محض بیدار شدن اولین کارم چک کردن سایت برای دیدن فایل جدید و خواندن کامنت های دوستانه. خودم هم باورم نمیشه چه لبخند گنده ای میزنم هر وقت فایل جدید روی سایت میاد و از ته دل خوشحال میشم و سلولی شکرگزاری می کنم. واقعا خدایا شکرت که هر روز ساعت 5 صبح، به عشق یادگیری قوانین و دیدن زیبایی ها در سایت، بیدار میشم و روز خودم را می‌سازم. سپاسگزار اساتید عزیز هم هستم که تجربه های بینظیر خود را با ما به اشتراک می‌گذارید و در رسیدن ما به احساس خوب و گسترش جهان نقش دارند. چون بی شک باعث تغییرات مثبت در زندگی هر آنکه بخواهد، می شوید.
از همه مهمتر، با دیدن این زیبایی ها و تجربه ها، خواسته ها در دل ما ایجاد می‌شود و با توجه به زیبایی ها، به سمت اون خواسته ها هدایت می شویم. من هم جاده خاکی، آب زلال، آسمان آبی و تمیز، سبزی و طراوت زمین، درختان سر به فلک کشیده، گلهای رنگارنگ، نشستن روی چمن نرم و لطیف، هوای خنک و خشک کوهستان و … میخوام و از خداوند درخواست میکنم هر چه زودتر مرا به این مکان ها و لمس زیبایی ها هدایت کند.
این فایل لبریز بود از زیبایی، فراوانی، عشق در روابط، ثروت، احساس خوب و مهم تر از همه سپاسگزاری. در این فایل 16 دقیقه ای بیش از 22 بار کلمه “سپاسگزاری و خدایا صدهزار مرتبه شکر” از زبان استاد و خانم شایسته عزیز شنیده شد. با دیدن کوچکترین زیبایی، استاد از ته دل سپاسگزاری می کند. اینه فرق آدم ها و دلیل تفاوت در نتایجشون که نشان می‌دهد -خدا را شکر- چطور استاد هر روز، بهتر و با کیفیت تر از روز قبل رو به جلو است و در همه جنبه های زندگی بهترین ها نصیبش می شود.
واقعا دارم یاد میگیرم، مخصوصا روابط را از شما استاد و مریم عزیز. اینکه چقدر با عشق، احترام و تحسین یکدیگر، بیشتر از این جنس روابط را به زندگی خود دعوت میکنید. من که در زندگی ام واقعا کم کاری کردم و نعمت ها را از خودم دور کردم. ما هم سه، چهار سال اول زندگی مشترک که حالمون با هم خیلی خوب بود و ایرادات همدیگر را اگر هم میدیدم زیاد توجه نمی‌کردیم و خیلی راحت رد میشدم، انگار خدا یه جور دیگه در زندگی مون بود. از در و دیوار نعمت و فراوانی و ثروت و سفرهای بی نظیر وارد زندگی مان میشد ولی کم کم که شروع کردم به توجه به نازیبایی های زندگی و صحبت و بحث در این موارد، همه چیز برعکس شد. اما خدا را شکر که دلیل اتفاقات زندگی ام را دیگه میدونم و از خدا میخوام فرصت بده بتونم هر روز، بهتر از این آگاهی ها در زندگی ام استفاده کنم.
تحسین میکنم شخصیت جسور و نترس مریم جان را که صبح تنهایی میره تو دل طبیعت و در بهترین شرایط برای مراقبه قرار میگیره. اعتماد و توکل شما ستودنی است. شما برای ما با فوت کردن قاصدک آرزوی زندگی خوب داشتید، من هم در تمام لحظاتی که در سایت هستم و هر زمان در طول روز که از خاطرم میگذرید، بهترین ها را از خداوند منان برایتان طلب میکنم. شما لایق بهترین ها هستید و دقیقا جهان هم شما را به همان سمت هدایت می‌کند.
منتظر خواندن نوشته تأثیرگذارتان هستیم
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 203305MB16 دقیقه
سلام سلام سلام
استاد عزیزم سلام
مریم جونم سلام.
عاقا من باید یه اعتراف بزرگی بکنم. من یهجورایی معتاد شدم!
من معتاد این سایت و کامنت گذاشتن شدم..
اصلا یه تایمهایی از روز اونقدرررررر دلم میخاد بیام توی سایت و فایل ببینمو کامنت بخونمو یه چیزی داشته باشم برای گفتن ..
دلم میخاد هعی رشد کنمو بیام برای استاد تعریف کنم.
دلم میخاد هعی شاهکار بسازم توی زندگیمو بیام بگم
من در سفرنامه، قسمتهای 94 هستم. یعنی قسمتهایی ک استاد هنوز طبق قانون سلامتی، پیش نمیرفتن..
فتبارک الله..!
استاد معرکههههه بودید، معرکهههههههههههه تر تر تر شدید. چقدرخوشتیپ تر و جذاب تر و باحالتر و خفن ترررر..
اصن وقتی توی سایت دیدم ک استاد فایلهای سفرنامه ی جدیدی دارن منتشر میکنن، دلم میخاست سریع و تند تند اون قسمتای قبلی رو ببینم تا ب اینا برسم، ولی واقعاااااا دلم نمیاد از زیبایی های اون فایلهاهم تندتند بگذرم. ب همین خاطر سعی میکنم هرشب قبل از خواب، یه قسمت ببینمو با دل و جون بنویسم.. ولی استاد واقعا چه کردید و چه بدنی ساختید با دوره ی سلامتی. ایشالا منم بتونم تهیه ش کنم و بتونم باهاتون همراه بشم در اون دوره.
خدارو هزاران بار شکر برای اینکه همیشه برای همههههههه چیز راه حل هست..
و این فایل هم نشانه ی امروز من بود و چقدررررررر هم فوق العاده و فوق محشر بود
دلم میخاد اول از اخرِ سفر شروع کنم: چه جاده اییییی. اصن چه جاده ایییییی. صاف! بزرگ! تمیز! با خط کشی های منظم و پررنگ! چقدررررر خوشگلههه اخه. من عاشق اینم ک سوار ماشین باشمو یه جاده ی قشنگ و طولانی رو اینطوری برم و تازه ویوش هم اگ اینطوری معرکه باشه ک دیگ نورالانور…
من عاشق این جاده شدم. جاده ها ب من گوشزد میکنن: درسته مقصدی ک میخای بهش برسی، مهمه اما چیزی ک خیلیییی مهمتر از اونه، این لذت بردن از مسیرته ها! فاطمه یادت باشه از مسیرت لذت ببری هاااا! یادت باشه تند تند از این زیبایی ها نگذری ک بخای ب یه مقصدِ مشخصی برسی.. تو زمانی برنده ای ک ب چشم اندازهای همین لحظه ت نگاه کنی و لذت ببر ی. نه اینک تمااااامِ راه رو، از پیمودنِ مسیر، عذاب بکشی و فقط بخاطر مقصد و چشم اندازی ک ممکنه اونجا ببینی، طاقت بیاری..
نه!
هیچ مقصدی برای لذت بردن وجود نداره.. هر لذتی هست، در مسیره!!!!!
وقتی استاد اون خانم و اقایی ک برای 7روز، توی اون جای قشنگ و معرکهههه کمپ زده بودن رو نشون داد، یهو توی دلم جرقه زد ک منم دلم میخاد همچین تجربه ی نابی رو داشته باشم.. خودمو تصور کردم توی یه همچین جای جنگلی و کوهستانی ک صبح با خنکیِ هوا از خواب بیدار میشمو چه هوای تمیزیههههه وقتی ک ب ریه هام میکشممممم..
چقدرررررر ماشینتون خوشرنگه استاااادد. عجب ماشین خفن و خوشرنگییییی. ب قول مریم جون: خدایا شکرت برای داشتن همچین چشمای قوی و سالمی ک میتونیم باهاش زیبایی هارو ببینیمو لذت ببریم. شکرت برای شنیدنِ صداهای شما، صداهای طبیعت. شکرت برای وجود احساسات و قدرت تفکر و تجسم ک بتونم برای دقایقی هم ک شده، خنکای بادِ صبح رو حس کنمو از هوای تمیز لذت ببرم.
چقدرررر زیاد این سگای ابی خوشگل و کیوتنننن اخه. من حتی توی تلگراممم خیلی وقتا از ایموجیِ سگ ابی استفاده میکنم از بس ک کیوت و خشگلن با اون دندونا و دستای کوچولوی خوشگلشون. یه اخم ریزِ خوشگلی هم میکنن ک نگمممممم.
چقدرم حرفه این ها. چوبهارو چجوری با اون دندوناشون، قلمی میکنن. الله اکبررر. شکرت خدای من. واقعا چ کردی. واقعا چ افریدی. واقعا دمت گرم خدای من. واقعا دست مریزاد بهت
افتخار میکنم ب خودم ک مخلوقِ خالقی چون توعم.
چقدر با سلیقه ای خدای خوبم. چقدر زیبایی خدای جانم. اصن وقتی نقاشی هات اینقدر معرکه ن با ترکیب رنگهای حرفه ای و فوق محشر، دیگ از نهایت زیبایی تو، من در حیرتم. واقعا هم ک انگار این منظره مثل یه بوم نقاشیه..
خیلیامون وقتی یه نقاشی میبینیم ک خیلی ب واقعیت نزدیکه، دهنمون باز میمونه ک وااااااااااو دمش گرم چقدر حرفه ای کار کرده.
ولی اگ همون ادم یا همون طبیعتی ک نقاشی شده رو توی واقعیت ببینیم، ب سادگی از کنارش رد میشیم و یادمون میره خالق و نقاشش چقدر حرفه ایه؟
من خودم وقتی یه نقاشی میبینمو تحسین میکنمو متحیر میشم و بارها خالقش رو تحسین میکنم، ب خودم میامو باخودم میگم عایا حواست هست ک وقتی این مناظر رو توی واقعیت میبینی، عایا بازم بلدی ک لذت ببری و متحیر بشی و خالقش رو تحسین کنی؟ و جوابم در خیلی از موارد، نه هست..
خدایا شکرت..
صبح ک اومدم سرکار، یکم اشفته بودم با اینک هیچ اتفاق بدی نیوفتاده بود. اما اومدم توی سایت و نشانه ی امروزم منو اورد ب این فایل و یکم از کامنت دوستان رو خوندمو خودمو درگیر کامنت نوشتن کردمو حالم الاااااااااان خیلیییییی خوبه.
خدایا شکرت. شکرت شکرت شکرتتتت خدای جنتلمنم..
همگی در پناه لبخند تو باشیم*
سلام اقای علیرضای عزیز
کامنتهای شما در اغلب موارد باعثِ حالِ خوب من میشه.
اینقدر عمیقانه مینویسید و من ب وضوح میتونم درصلح بودن با خودتون رو لمس کنم و اینکه چقدررررر حرفه ای و باپشتکار دارید روی این مسیر کار میکنید.. واقعا تحسینتون میکنم و خداروشکر میکنم برای وجود انسانهای با اراده ای مثل شما ک باعث میشن منم روحیه و انرژی بگیرم..
تحسینتون میکنم برای نگاهِ ریزبینتون ب زیبایی ها و واقعا لذت بردم از نشون دادنِ قشنگی هایی ک شاید من خیلی توجه بهشون نکردم..
این قسمت، نشانه ی امروز من بود و من، هم درکامنت انتخابی و هم در فایل، دنبالِ جوابم بودم. اما اون جواب رو درحرفای شما پیدا کردمو بارهاااااااااا خدای خوبمو شاکرم برای هدایتم ب این قسمت و کامنت پرانرژی شما..
{تحسین میکنم که وقتی تصمیمی میگیری پاش وایمیستی..}
من تصمیمم رو گرفتم و باید پاش بمونم. باید براش قدم بردارم و ب خاطر محدودیتها و باورهای کمبودِ ذهنم، عقب نکشم. باید علاقمو دنبال کنم و هرچقدرررررر بها داشت پرداخت کنم. من باید پای تصمیم و ارزوم بمونم. اره. من باید در برابر این کمبودهای احتمالی ای ک ذهنم هعی نجوا میکنه، بایستم..
ممنونم ک باعث شدید جوابم رو بگیرم..
همیشه از خوندنِ کامنتهای توحیدی تون لذت میبرم و خوشحالم از داشتنِ خانواده هایی همچون بچه های این سایت..
درپناه لبخند خدای خوبم باشید*
یعنی دمتون گرررم واقعا.
من توی فایلهای عزت نفس این جمله رو بارها شنیدمو حتی نوشتمش، اما انگار یادم میرفت { برای من تلاش مهمه؛ نه نتیجه! }
راست میگید. چه تلاشهای زیادی کردمو وقتی نتیجه ندادند، شاید خودمو سرکوب نکردم ولی سکوتی ک اون لحظه از سر ناامیدی بهش دچار شدم، یکم حس بی ارزشی بهم داد.
با سکوتم مثلِ مادری ک برای بچه ش چشم غره میره، یه جورایی بهش حس بی ارزشی دادم..
تلاش من مهمه، نه نتیجه!
تلاش من مهمه؛ ن نتیجه!
تلاش من مهمه؛ ن نتیجه!
{ تنها با حال خوبه ک به روندِ رشد و تغییراتت سرعت میبخشی نه با دست و پا زدن های طاقت فرسا.. سرعت در سکوته! سرعت در لذته! سرعت در حال خوبه! }
چقدر این ذهن، فراموشکاره..
استاد همیشه میگن ک نیاز نیست سختی بکشی. همه چیز میتونه همیشه اسونتر بشه. و اگه داری سختی میکشی، بدون یه جای کار میلنگه. چون همه چیز میتونه همیشه اسونتر و اسونتر بشه..
ولی انگار من خیلی وقتا توی ذهنم ک الگوهای قدیمیش این بوده ک با کار زیاد و تلاش فیزیکی زیاد، میتونی موفق بشی، اینا میچرخه..
نه نه نه!
اسونی.. لذت.. ثروت.. ازادی.. سلامتی.. فراوانی وووووو.. همه شون میتونن باهم باشن.. همه شون رو میتونم یه جا داشته باشم.. همه شون رو…
ازتون ممنونم برای یاداوری این نکات بهم.
خدای جانم شکرت برای بودنت. بودنم و وجودِ این جهانِ خوشگلت..
در پناه لبخند خدای خوبم باشیم*