سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 205

به نام کسی که بوده هست و خواهد بود

سلام بر استاد بزرگوارم

مریم عزیزم

و دوستان با ارزشم

خدایا این زیبایی های امریکا تموم نشدنیه …

استاد جان هرجا که میرید طیف بی انتهایی از رنگهای شاد رو میشه در همه چیز دید .

از کوههای بلند ، درختان و گلهای هزار رنگ ،

سحرگاهان و شامگاهان رنگین آسمان، پوشش رنگی رنگی و شاد مردم

ماشین ها و خونه های رنگینی که تقریبا محاله ما ایرانی ها اون رنگ ها رو برای نمای بیرونی ساختمان هامون حتی درونی استفاده کنیم

که البته نهایتا محدود میشه به نمای خارجی و داخلی کافی شاپ ها ، بعضی رستورانها و مهد کودک ها …

و تمیزی و تمیزی و تمیزی

که روح آدمو جلا میده و بیشتر احساس سرزندگی و شادابی میکنه .

ثروت نامحدودی که در هر شهر و دیار این سرزمین میشه به وضوح دید و شکرگزار بود به بودن _ شدن و رسیدن …..

و زیبایی رابطه عجیب ، صمیمانه و پر محبت

شما دو یار توحیدی که قشنگی هارو در چشم ما صد چندان میکنه و لبخند رضایت و شادی رو به لبمون میاره و

تو دلمون می گیم : ببین ببیییین ….

میشه یه همچین رابطه های عاشقانه و جادویی هم داشت که توش هییییچ وابستگی و خفگی نباشه .

آره استاد جان ، آره

حق باشماست . درخواست واقعاااا یک توانایی عه که من اعتراف میکنم قبلا به این شکل نداشتم

و اصلا فکر می کردم اگه درخواست نکنم خیییلی قوی ام ، خییییلی متکی به نفسم و خییییلی محکمم…..

ولی راستش از زمانی که فایلهای شما رو دیدم و به خصوص محصول (( عزت نفس )) عززززیززززز…..

رو با هدایت خداوند خریدم .

تازه فهمیدم چه خبره !!!!!!

تازه فهمیدم من یه آدم اشتباهی هستم !!!!

تازه فهمیدم چقدر عزت نفس زیر صفر کلوینی دارم !!!!!

میخوام یه مثال بزنم از خودم

که سعی کردم جوانبی از شخصیتم رو آروم آروم بهبود بدم و قوی تر و قوی تر کنم :

استاد جان گلاب به رویتان و همه بچه هایی که این کامنت رو میخونن

من یکی از چیزهایی که خییییلی خیییلی خیییلی خجالت میکشیدم ازش

درخواست دستشویی رفتن بود !!!!

کم کم شروع کردم با همه خجالتم به درخواست کردن

و مدام به خودم می گفتم :

شیرین جان یادت باشه اگه نه شنیدی عیب نداره باید ادامه بدی

ولی واقعاااا نمیتونستم خودمو قانع کنم یعنی به این راحتیا وجودم راضی نمیشد .

خیییلی می ترسیدم و تصور میکردم که نه شنیدن از مردم منو پودر می کنه و اون یه ذره غروری ام که دارم دود میشه و میره هوااااا…..

ولی چاره ای نبود برای قوی شدن و تغییر (شیرین ) باید اقدااااااام میکردم .

من چون زیاد از مترو استفاده می کنم

از همون جام شروع کردم . یعنی از هر ایستگاهی که میخواستم بیرون بیام میرفتم به مامور گیت درخواست دستشویی رفتن می دادم .

راستش اولین بار که خیلی ام مودبانه چنین درخواستی کردم جوری باهام نامناسب برخورد شد که

چند قدم که از متصدی دور شدم اشکم سرازیر شد و احساس بدبختی و پوچی وجودمو گرفت . انگار دنیا رو سرم خراب شده بود

انگار عالم و آدم داشتن مسخره ام می کردن …..

و من همینطور که آروم و نامحسوس داشتم اشکامو پاک میکردم که مردم در حال عبور از کنارم متوجه نشن

رفتم بیرون مترو دیدم فضای سبز هست رفتم یه جا نشستمو شروع کردم با خودم حرف زدن

که :

عزیزم چی شده ؟؟؟

دنیا به آخر رسیده ؟؟؟

گفت نه ؟؟؟؟ بدم گفت نه ؟؟؟

خوب بگه ….

این نه گفتناس که تورو قوی تر میکنه ….‌

مبادا بی خیال شی ؟؟؟

مبادا بزاری شیطان ( ذهنت ) دوباره افسار و بدست بگیره ؟؟؟

ببین چقدر عضله در خواستت ضعیف و بیمار شده که با یه نه شنیدن اشکت در اومد ؟؟؟؟

پس این پاشنه آشیل توعه خااااانمممم….

باید بازم انجامش بدی

تا بزرگتر بشی ، تا قوی تر بشی ، تا وسیع تر بشی ،

تا به آتیش بکشی محدودیت هایی که وجودتو پر کرده

ببین نجواهای ذهنت ( همون شیطان رجیم ) می خواد

کوچیک بمونی ،

حقیر بمونی ،

فقیر بمونی ،

مچاله بمونی ،

قد راست نکنی ،

خدارو تو وجودت پیدا نکنی …..

به خدا توکل کن اون کمکت می کنه تا با شجاعت بیشتری برای ذره ذره رها شدن از همون گاری زهوار درفته درب و داغون خلاص شی و

بالهاتو باز کنی ……

مدتی گذشت و با همه سختی که انگار جونمو میخوان بگیرن

دوباره و دوباره و دوباره درخواست کردم

توی مترو ( در حالی که همه میدونن دستشویی برای عموم نیست )

رستوران های شیک ( در حالیکه اونجا هیچ غذایی نخورده بودم )

کافی شاپ های شلوغ و مملو از آدمهای باکلاس ( در حالیکه اونجا هیچ قهوه ای نخورده بودم )

پاساژهای کوچیک ( در حالی که میدونستم توالت عمومی ندارن و فقط برای کارکنانه )

حتی این اواخر مطب دکترها ( در حالی که بیمارشون نبودم )

نه فکر کنید در تمام موارد نیاز به اجابت مزاج داشتماااا…

نههههه…. من وقتی نیازم نداشتم هم این کارو میکردم و وقتی داخل دستشویی میشدم فقط جلوی آینه می ایستادم ، تو چشمای خودم نگاه می کردم و

دوتا دستامو به علامت لایک برای خودم بالا می آوردمو می گفتم : اییییینهههههه….. دمت گررررممممم….

الان تقریبا در 80% موارد با روی خوش جواب مثبت می گیرم و اگرم

استثناعا نه بشنوم وقتی از طرف دور میشم ناخودآگاه خنده ام می گیره …..

خنده رضایت به بزرگ شدنم

خنده خشنودی بهبودی وجود ارزشمندم

شاید برای بعضی بچه ها این مسئله خنده دار باشه ولی برای من یه (( پاشنه آشیل )) بزززررگ بود

و البته هنوزم هست ولی الان اقداااامم بزرگتر از ترسم شده . خدارو شکرررر……

استادم

سپاسگزارم که حتی تو سفرتون هم غیر از بردن توجه و تمرکز ما بر زیبایی ها ، نکات مثبت ،

جنبه الهی وجود انسانها ، ثروت و توانمندی رسیدن به رویا ها و ….

همچنان در حال آموختن قوانین بدون تغییر جهان به ما و یاد آوریش به ذهن فراموشکار ما شاگردهاتون هستید .

شما تنها کسی هستید که به شاگردیتون با همه وجودم افتخار می کنم .

این ردپا از من بماند به

یادگار تا خودم متوجه تغییراتم باشم و

بدانم تا لحظه مرگ باید بزرگ شوم .

من نامحدودم مثل خدا …‌

شاگرد شما

شیرین