سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 206

سعیده عزیزم سلام من از شما ممنونم بابت نگاه توحیدی شما و جملات توحیدی شما

من هم در سیستم بهداشت و درمان مشغول خدمت هستم

من پانزده سال پیش به دنبال انتقالی از استانی که استخدام شد بودم به شهر خودم بودم همکارانی که قبل من انتقالی گرفته بودند میگفتند با کفشهای آهنین باید دنبالش بری یا همین جا بمونی

این درحالی بود که اگر بر حسب سنوات میخواستند انتقالی بدهند من نفر آخر بودم من هم به فکرش نبودم چون خیلی ها متقاضی بودندونیروی جایگزین نبود و نود درصد پرسنل غیر بومی بودند حتی طرحی هم نمیگرفتند استخدامی هم نبود که نیروی جدید بیاد

همه میگفتند باید پارتی داشته باشی

یک روز یکی از همکارانی که انتقالی گرفته بودبرای احوالپرسی زنگ زد گفت تو چرا دنبالش نمی افتی گفتم چی میگی بابا به قول اینا من آشخور هستم خیلیها تو صف هستند گفتش که ربطی به این چیزا نداره درخواست بنویس دنبال پارتی هم باش

خب اون زمان من چیز از قانون و این حرفا بلد نبودم ولی خداوند قانون رو در وجود همه ما نهادینه کرده گاهی ناآگاه و گاهی آگاهانه

درخواست نوشتم و به جد دنبال پارتی بودم اتفاقا یه پارتی کت کلفت پیدا کردم ولی به خداوندی خدا ته دلم میگفتم این کاری ازش برنمیاد و از اون طرف ایمانی هم نداشتم باخدا دوست و رفیق نبودم

و ایمانی هم نداشتم

یعنی این وسط ول بودم نه پارتی قبول داشتم (این هم لطف خدابود) ونه با خدا رابطه داشتم یعنی یه خلاء ذهنی داشتم

و بعدها که با قانون آشنا شدم فهمیدم همش خود خدا بوده

نزاشت به طرف بنده هاش برم من نمشناختمش ولی اون منو میشناخت دستمو لحظه به لحظه گرفت

یک سال دنبالش بودم تو کمیسیونهای مختلف رد میشد دستهای خدا بالای همه دستها بود دلیل من برای انتقالی پذیرفته شد درحالی که بقیه متاهل بودن مشکلات و بیماری داشتند ولی خدا نامه منو مهر زد فک کن همه کسانی که دنبال انتقالی بودن اعتراض کردن

ولی دست خدا بالای دست همه بود

بعدش اومدم شهر خودمون اینجا هم گفتن پست نداریم شش ماه

اومدم ورفتم معاونت درمان باید با گرفتن پست من موافقت میکرد هر دوشنبه وقت ملاقات میگرفتم و میرفتم دفترش همش میگفت تو باز اومدی ( این درحالی بودو من میرفتم فقط مینشستم تو دفترش فقط چند جمله ساده میگفتم که بهم پست بدین همین من خیلی قدرت بیان ندارم حتی بلد نیستم مثل شماها کامنت بنویسم )

ما اول به نیروهای خودمون پست میدیم تو از یه استان دیگه تازه الان پست نداریم دوستام تو کارگزینی گفتن پست داریم صبر کن

شش ماه گذشت آخرین ملاقاتی که گرفتم و رفتم دفترش

گفت از حجابت و ایمانت خوشم اومده (اینم کار خدا بود کدام ایمان من خدایی نمیشناختم من اهل نماز روزه و روضه و..همه چیز بودم جز خدا که اصلی ترین است)

باپستم موافقط کرد ولی گفت به یه شرط پست بدترین جا

من دیگه به هیچی فک نکردم گفتم چشم هرچی شما بگین

نامه رو گرفتم و رفتم کارگزینی محل خدمتم اونجا دم کارگزینی منتظر بودم تامسئولش بیاد نامه م دستور خورده بود یه خدمتکار اومد و گفت برو طبقه بالا دکتر سلطانی کارت داره

گفتم این دیگه چی میخواد رفتم سلام و احوالپرسی گرمی کرد و گفت شما دختر دایی فلانی هستی گفتم اره کلی تحویل گرفت و نامه رو ازم گرفت و همونجا با خودکار پستم رو عوض کرد و به کارگزینی زنگ زد که زود نامه رو بهم بدن دستی ببرم اون زمان اتوماسیون نبود

این درحالی بود که من از دنیا بیخبر بودم منم همون روز نامه رو بردم دانشگاه و همه نامه نگاریا انجام شد

چند روز بعد که دوباره ابلاغم رو بردم کارگزینی فهمیدم معاونت درمان به معاونت بهداشتی زنگ زده بود که اینو بفرستین همونجایی که پست بهش دادیم ماههاست داره مارو اذیت میکنه

و اون روز رحم خدا شامل حالم شد و معاونت بهداشتی نبودو یکی منو اونجا شناخت و پستم رو عوض کرد وقتی رفتم برای ابلاغ که دیگه توان اینو نداشت که پست منو عوض کنه

این نوشتم چون قبلا تو کامنتها خونده بودم دنبال انتقالی هستی بارها خواستم برات بنویسم هر بار نمیشدالانم نمیدونم منتقل شدی یانه

بله سعیده خانم گل خدا راههایی بلد ه که ما بلد نیستیم

خدا دستهایی داره که یهو از آستین در میاد در حالی که ما بیخبریم

من حتی بلد نبودم با خدا حرف بزنم چون خدایی نمیشناختم

خدا بلده چکار کنه این چالش ها بهانه است تا ما بهش نزدیکتر و ایمانمون محک بخوره واینکه شکر خدا پارتی کاری نکرد خدا کرد

دلت رو قرص کن بهش فقط پشت خدا قایم شو و تکیه بزن و راحت بگیر بخواب