خدایا شکرت ببین چه منظره زیباییه. کوه‌های سرسخت سر به فلک کشیده در اوج آسمان‌های آبی با لایه‌های نازکی از ابر. درختان کاج در دامنه این کوه‌ها. جاده‌ای نرم و روان و تریلی که پیدا می‌کنیم برای پیاده روی. یک پیاده روی همراه با داشتن احساس خوب و سپاسگزاری و استفاده از این داشته‌ها.
ماشالله به استاد. ببین با چه سرعتی در این تریل پیاده روی میکنی. با لبانی خندان و شاد و بدنی سالم و سلامت. بعید میدونم اگر استاد وزن و اندام گذشته را داشت می‌توانست این گونه به این شکل پیاده روی کنه و یا از اون صخره با تنها دو قدم بالا بره. ماشالله به استاد و این اندام زیبا و قشنگ. احساس میکنم حتی توان بدنی و فیزیکی شما هم چند برابر شده.
خانم شایسته توی فایل گفت: ببین آب به این نرمی چطور سنگ به این سختی را تحت تأثیر قرار داده. منم این برداشت رو میکنم میگم ببین احساس به این خوبی و نرمی چطور همه اتفاقات زندگی رو به نفع خودش تموم میکنه. ببین احساس به این خوبی چطور از هر تضادی پیشرفت و ثروت میسازه. پس قدرت احساس خوب را در خلق اتفاقات خوب را درک میکنم.
الان قبل و حین دیدن این فایل اینقدر احساسم خوب شد که به صورت انفجاری همینجوری بهتر و بهتر شد. بعد این فرکانس احساس خوب به یه جایی رسیده که میگم خوب الان چیکار کنم من خیلی حالم خوبه؟ جواب اینه که لازم نیست کاری کنی. همین احساس خوب را داشته باش و ازش لذت ببر. مگر باور ندارم که احساس خوب = اتفاقات خوب؟ بله باور دارم. همین احساس خوبه که ایده‌های ثروت ساز را به سمت من روانه می‌کند. همین احساس خوبه که کارها را پیش میبره. این احساس خوب مسئولیت منه. هدایت‌ها و اتفاقات خوب هم با خداوند.
برای لحظاتی در این فایل فقط صدای آب را می‌شنویم و بازم به بیشتر شدن احساس خوب من افزود. وقتی به احساس خوب میرسی یه اتفاقی در درونت میفته. احساس میکنی دیدگاه ذهن با دیدگاه روح یکی شده. وقتی به این مرحله میرسی انگار به صورت پیش فرض این باور رو داری که همه چیز الان خوب و همه چیز سر جای خودشه.
ماشالله به استاد ببین 30 تا شنا رفت. من با هر بار شنا کردن یک بار می‌گفتم خدایا شکرت. با هر بار گفتن خدایا شکرت احساسم بهتر و بهتر شد. یعنی 30 درجه من دوباره احساسم بهتر شد.
توی این فایل بیشتر آب‌های جاری و روان دیدیم. پیام این فایل برای امروز من کافی بود تا درک کنم من هم مثل آب باید روان و رها باشم. رها از هر قید و بندی از هر وابستگی. آزادی و رهایی و گذر کردن معیار و اصول من باشد. بی‌انتها بودن را بفهمم. پیام این فایل در دل همین آب‌ها بود. در دل این وسعت و گستره زیبا از درختان و آسمان صاف بود. که ببین تو فقط از مسیر لذت بیشتر ببر. رها و آزاد. گذر کن و سفر کن. سفر کردن به ما احساس رهایی میده احساس آزادی میده.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 206317MB16 دقیقه
به نام خداوند بخشنده و مهربان
سلام به استاد عزیزم و مهربانو شایسته
سلام به همه همسفرهای نازنینم
استاد، این فایل امروز عجیب منو دعوت می کنه بزنم به دل جاده و برم سمت غرب، این هفته سه روزم تعطیله جوون میده واسه کمپ های دو سه روزه…
این تصاویری که شما از این طبیعت زیبا می گیرید خودش یه مدیتیشن حسابی شده واسه من، اینقدر غرق میشم که زمان رو متوجه نمیشم.
استاد، دیروز داشتم جلسه پنج از قدم 4 رو می دیدم که موضوع زندگی در لحظه رو توضیح می دادید. یکی از اون اقداماتی که باعث میشه ما از دنیای اطرافمون کنده بشیم و در لحظه زندگی کنیم همین طبیعت گردی هستش. واقعا هم جسم رو جلا میده هم ذهن رو پاکسازی می کنه و هم به شخصیت مون تازگی می بخشه.
همین تصاویر زیبای عبور آب از لابه لای این صخره ها به من یادآوری می کنه که زندگی من هم با همه فراز و نشیب هاش در جریانه.
به من یاد میده موانعی که در مسیر خواسته هام هستند رو بعنوان جزئی از زیبایی مسیر بپذیرم تا آوای زندگی من هم مثل صدای گوشنواز این آب زیباتر نواخته بشه.
انبیاء:30
وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ أَفَلَا یُؤْمِنُونَ
و از آب همه چیز را زنده کردیم. آیا [با مشاهده حیات بخشیدن خدا به طبیعت] باز هم ایمان نمی‌آورند؟
چقدرنرمی و قدرت آب، اون صخره ها رو صاف و صیقلی کرده. واقعا همینه، همیشه نرمی بر خشونت غلبه می کنه. البته زیبایی این صخره های صیقلی فقط بخاطر قدرت آب نیست خود این صخره ها هم مقاومت کمتری نشون دادن تا تونستن به این حد از زیبایی برسند.
استاد، جا داره قسمتی از متن کتاب ” هیچ ملاقاتی تصادفی نیست” نوشته هاکان منگوچ در مورد آب رو اینجا بنویسم:
به آبی که از کوه جاری می‌شود نگاه کن. راحت‌ترین مسیر ممکن را برای جاری‌شدن انتخاب می‌کند. یعنی اگر سنگی سر راهش سبز شود با آن مجادله نمی‌کند. با سنگ نمی‌جنگد، اطراف آن می‌چرخد و به جریانش ادامه می‌دهد. با الهام از همین: «با کسی که با تو سر ناسازگاری دارد نجنگ، اگر بجنگی با او در یک جا گیر میکنی. از کنارش عبور کن و به راه ادامه بده.»
نیروی آب نیست که سنگ را سوراخ می‌کند، استمرار قطعات آب است که در واقع به آن صبر گفته می‌شود.
تو هم مثل آب جاری باش. هر لحظه نو شو. هر روز نو شو. دیروز و امروزت شبیه هم نباشد. دیروز را در دیروز رها کن و امروز چیزهای جدید بیاموز.
آب انعطاف‌پذیر است. در فنجان چای که بریزی شکل آن را به خودش می‌گیرد، در گلدان بریزی شکل گلدان. در هر چیزی بریزی با آن هماهنگ می‌شود اما طبیعتش عوض نمی‌شود. آب در عین حال تسلیم جریان نیز هست. چون می‌داند بعد از عبور از دره‌های عمیق در نهایت به دریاها و اقیانوس‌ها می‌رسد. این به ما می‌گوید که هر کاری از دستت برمی‌آید را انجام دادی، نهایتا همه چیز را به جریان زندگی بسپار.
آب جاری می‌شود و راهش را پیدا می‌کند. اگر مثل آب زندگی کنی جاری می‌شوی و راهت را پیدا میکنی.
این قسمت از کتاب رو خیلی دوست داشتم با شما عزیزانم به اشتراک بگذارم.
استاد، چقدر ترکیب این آب زلال با این صخره ها و هارمونی رنگ قرمز شلوار بانو شایسته با جملات عاشقانه شما، باعث خلق اون سکانس بی نظیر شد. اونجایی که بانو شایسته نشستن روی تخته سنگ تا استاد ازشون عکس بگیرند رو میگم.
باور کنید یه روزی دیوید اتنبرو خالق ” مستند سیاره زمین” میاد سراغ شما دو عزیز که فایل سفرنامه رو ازتون برای پخش در شبکه بی بی سی خریداری کنه.
ماشالله به مهربانو شایسته که دستی هم بر صخره نوردی دارند و چقدر از اون نمای بالا جریان آب زیباتر بود.
جوووونم استاد، وقتی رفتید بالای اون صخره و دستاتون رو بردید بالا، یاد آرش کمانگیر افتادم. عجب صلابتی داشتید.
خدایا شکرت بخاطر فرصتی که امروز بمن دادی تا چشمهام اینهمه زیبایی رو از طبیعتی بکر در آنسوی سیاره زمین مشاهده کنه.
خدایا شکرت بخاطر حضورم در این وبسایت الهی و وجود استاد و بانو شایسته در زندگیم.
خدایا بی نهایت سپاسگزارم برای وجود دوستانم در این سفر رویایی.
عاشقتم استاد عزیزم و مهربانوی شایسته
دوستتون دارم رفقای صمیمی
مانا باشید…
یگانه بانوی عزیزم سلام
ماشالله بشما که خیلی زود قانون رو متوجه شدی، باور کنید من بعد از یکسال و اندی، همین سه روز پیش که داشتم جلسه پنجم از قدم چهارم رو مرور می کردم به این آگاهی رسیدم و چقدر خوشحال شدم از درک این موضوع.
توی اون جلسه صحبت از در لحظه زندگی کردن و لذت بردن از مسیر بود. من خیلی فکر کردم و به دقت بیشتری به فایل گوش دادم، و بعد یهو متوجه شدم اصلا موضوع این نیست که ما قراره به چه هدفی برسیم، موضوع فتح قله های رفیع اهداف کوتاه و بلند مدت نیست، نه اینکه هدف نداشته باشیم، نه… اتفاقاً باید هدفمند زندگی کنیم، اما زندگی «رسیدن» نیست، رفتن و پا گذاشتن در مسیره…
استاد یه جمله طلایی دارند که می گن:
رسیدن به خواسته ها احساست رو خوب نمی کنه این احساس خوبه که تو رو به خواسته هات می رسونه…
بنابراین، ما باید بدون مقایسه خودمون با دیگران فقط و فقط از کاری که داریم در همون لحظه انجام می دیم رضایت داشته باشیم و با هیچکس وارد رقابت نشیم، چون رسیدن به خواسته ای که منشأ ش برتری نسبت به دیگران باشه، اجازه نمیده از مسیر لذت ببریم و اضطراب و استرس آرامش رو از ما خواهد گرفت.
آرزو می کنم، مسیر زندگیت پر از احساس آرامش و رضایت درونی از لحظات ناب باشه یگانه بانوی عزیز.