سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 207

به نام عشق جان آفرین

سلااااااااااااااااااااااااااااام به همگی

اول اینکه شما دوتا عزیز من عکس این فایل که از بغل کردن همدیگه گذاشتید خیلی عالیه واقعا احساس عشق و صمیمیت به من میده احسنت به این عشق رویایی شما

امشب داشتم به این فکر میکردم وقتی دونفر همراه با هزاران نفر دیگه وقتی اینهمه روزها و مکان های مختلف با تجربیات مختلف دارن به یه مسیر عشق و رویایی ادامه میدن هرروز لذت و نعمتها و زیبایی های بیشتری رو بهمون نشون میدن و واقعا اینهمه روز در مسیر لذت و خوشبختی واقعی تجربه کنی یه شخصیت هنرمند میخواد چونکه اکثریت اگه هر چندتا تجربه خوب و لذتبخش داشته باشند اما بازم قسمتهایی از وجودشون رو نازیبایی ها و نکات ناجالبه،،پس کسایی که اینهمه در مکان ها و زمانی زیاد فقط دارن توجه به زیبایی ها و سپاسگذاری هاست واقعا هنرمندن چونکه فقط انسانهای هنرمند میتونند یه مسیر رو ادامه دار برن جلو

یکی از نعمتهایی که برا من همیشه جای سپاسگذاری داره همین تجسم کردنه بخصوص وقتهایی که تجسمم همراه با احساس خیلی خوب و واقعی ست سریع میرم سراغ دفترم و شروع میکنم به سناریو نویسی چونکه نوشتن خیلی به من احساس خوبی و عالی میده ،وقتی شروع میکنم به نوشتن حالم بد باشه خوب میشه،خوب هم باشه خوب تر میشه

روبرو ما یه همسایه هست که یه زوج جوان بچه کوچک هم دارن،اینها هم باشخصیت و خوشبرخورد هستند هم زیبا هستند من همیشه تحسینشون میکنم و میگم خدایا منم همچین رابطه عاشقانه ای رو میخوام و همیشه طوری برا خودم سناریو نویسی میکنم که انگار ده سال پیش رخ داده،خب این تجسم چقدر نعمت گرانبهایی ست من هرزمان نمیتونم با احساس خوب واقعی در مورد موضوعی تجسم کنم میگم خدایا این قدرت تجسم که ممکنه خیلی ها اصلی جدی نگیرنش و نعمتی ست که با چشم قابل دیدن نیست اما چقدر بینهایت ارزشمند و زیباست که خیلی ها ممکنه قدرشو ندونن ،اما من همیشه بابت این قدرتی که خدا بهمون داده سپاسگذاری میکنم مگه نعنتی از این زیباتر،قدرتمندتر،کاراتر،و خوب تر داریم،

من الان در هر جایگاه و تجربه و نعمتی که دارم وقتی فکر میکنم میبینم قبلا همشون فقط تجسم بوده اند یکیش همین جایی که الان هستم و دارم کامنت تایپ میکنم، اینجا رو رابطه با افراد مربوط به الان اینجا رو قبلا فقط در ذهنم بود اما الان در زندگیمم وجود داره،وقتی این کوه های پوشیده از درختان و سرسبز رویایی رو نگاه میکردم یاد دو چیز افتادم یکی مطالب فصل اول کتاب رویاهایی که رویا نیستند یکی هم یه بخش بزرگ که جز حوزه استحفاضی شهرمون هست همچین کوه های بلند و پوشیده از سرسبزی و درختانه ،جالبه شهر خودمون یه شهر نیمه کویری و پر از درختان خرماست اما اون بخش کاملا برعکس همش کوهستان و پر از میوه های مختلف کوهستانی ست

دوستان عزیز از این قدرت تجسم خلاق همراه با نگاه کردن این فایلهای رویایی میتونید به همه چیز و همه جا برسید مهم دوست داشتن و نوع انتخاب شماست من با تماشای ابتدای این قسمت پی به رویایی بودن جهان هستی بردم و چقدر میتونه یه زندگی و مسیر تا بینهایت سراسر فقط عشق رویایی باشه برعکس خیلی ها که اکثریت بستگان من بر این باورند که همه زوج ها و زندگی های مشترک فقط روزهای اول خیلی عاشقانه و رویایی هستند اما برا همیشه نه، اما من همیشه ناخودآگاه یه چیزی تو وجودم با این نوع حرفها و باورهاشون بشدت مقاومت میکرد و اصلا تو کتم نمیرفت اما هربار که دارم این باور عشق واقعی رو در خودم میسازم این سریال ها و تجربه های واقعی این خانواده رو برا خودم تکرار و الگوسازی میکنم که منم میتونم اینارو در زندگی واقعیم تجربه کنمو یه خبر خوب هم برا خودم دارم اینکه اون حرفهای محدود کننده که برخلاف این مسیر بودن رو یه عمر نتونستم بپذیرم اما حرفها و تفکرات اینجا رو از همون اول با لذت پذیرفتم چونکه بوی خدا میدن،و از جنس خدا و زیبایی هاش هستند نه از عدم باور و تکیه کردن به خدا

خداروشکر اینجا خانواده ای دارم که هرموقع میبینم کارم طبق دلخواه پیش نمیره سریع میام ببینم اونا چه تفکرات و تغییراتی رو اجرا کردند و دارند میگن این کار کن اون کار کنم و منم میام عملکردمو تغییر میدم و مثل اونا نتیجه بگیرم البته فقط بستگی به خودم داره

اینجایی که روی بدنه کوه رنگ زرد زدن که هواست باشه سرت باهاش برخورد نکنه همین خودش داره میگه رفتن از مسیرهای نادرست و برخلاف جی پی اس درونت اینگونه سخت،تنگ،تلخ هستند اما ممکنه اولش گوش ندی ولی بالاخره بعداز مدتی اینگونه سرت میخوره به سنگ یا بیدار میشی یا نه همچنان ادامه میدی و میگی از آرزوهام میزنم این باعث کوچکتر شدن باورهات میشه و اینقدر ادامه میدی که یا تغییر کنی یا نابود بشی

مثل همیشه رویایی ،زیبایی،و خدایی

خدا همیشه در همه حال نگهدار همتون باشه.