سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 207

به نام خدا

سلام به زیباترین انسان های روی زمین

شب قبل خواب گفتم که دوباره برم سایت و کامنت های بسیار زیبای دوستان رو بخونم و دوباره با توجه و تمرکز بر نکات مثبت و زیبا روزم رو به پایان برسونم و فرکانس های خوبی به هنگام خواب ارسال کنم! که دیدم یک فایل جدید با یک عکس فوق العاده از استاد و مریم جان در قاب گوشی ثبت شده و زودی دانلودش کردم…

جاده ی رویایی با پوشش گیاهی بسیار زیبا و ابرهای سفید و کشیده شده برسقف آسمان،درخت های کاجی که به زیبایی هر چه تماتر ایستاده اند و گویی سپاس خدای را می کنند در هرلحظه!(من که حسم اینطوریه)،ماشین فورد قرمز رنگی که سوار اون شدیم و خودم رو در کنار شما احساس میکنم!درخت چه های کوچکی که کنار جاده روییده اند رو یه لحظه حس کردم یکی از اونا منم که اول راه هستم و دارم قوانین رو تازه یاد میگیرم و تازگیا روی فایل ها کامنت میزارم و دوستان جدیدی پیدا کردم و برای یک کاج بزرگ و تنومند شدن باید تکاملم رو طی کنم و رشد کنم و بزرگ بشم!(این روزا فکر میکنم خیلی لطیف تر شده ام یا این طور به نظرم میاد ولی هر چی باشه دوست دارم این حسمو)

ورود به یه شهر زیبای دیگه و دیدن زیبایی های اون شهر و ویزیتور سنری که در ورودی شهر هست!خدایا شکرت به خاطر قوانین منظم این کشور که در هر شهر کوچک و بزرگی همه ی قوانین اجرا میشه…

یک تریل زیبا برای پیاده روی!به خدا اگه بهم شک نکنید همین امروز در خواب بعد از ظهری ام همین جاده ی باریک رو پیاده روی میکردم به تنهایی!جاده ای که بین سنگ ها بود و خیلی تنگ جوری که فقط یک نفر می شد از عرض جاده عبور کنه!به محض دیدن این تریل ،خوابم یادم اومد که کلا فراموشش کرده بودم و فکر میکنم خدای مهربون داره از طریق نشانه ها با من صحبت میکنه ،منی که عاشق سفر هستم و دوست دارم سفر کردن به طبیعت رو!!!!هنگام پیاده روی استاد و مریم جان تو اون تریل ،انگار منم با اونا همین مسیر رو پیاده روی کرده بودم قبل و یا همزمان با پیاده روی اونا!یه حسی هست نمیدونم چطوری بگم یه حس غریب و آشنا که انگار این پیاده روی رو در بعد زمانی و مکانی دیگه تجربه کرده بودم!!!هر چی هست اون حسه خوبه هست و من نمیدونم اسمش چیه ولی خیلی لذت بخش بود…

آبشار زیبایی که از دل سنگ ها و صخره ها در حال عبور است!میگم مردم این کشور چقدر شاکرند که از دل کوهاشون،از دل صخره ها و سنگ ها و کلا از همه جا آب فوران میکنه!جایی نیست که استاد و مریم جان رفته باشند و یک یا دو مورد آب و رودخونه و آبشار تازه ایی رو ندیده باشند؟؟؟

مردمان خنده رویی که جز لبخند سپاسگذاری و شکر گذار بودن چیزی در چهره شون دیده نمیشه و برکت و نعمت و فراوانی از همه جا براین مردم میباره!!!

فوران زیبای آب از بین صخره های بزرگ و غول پیکر که چیزی جز اینکه بگیم خدایا عظمتت را شکر نمیتوان گفت یعنی زبان قاصره از وصف این همه قدرت و نعمت خداوند!قطره قطره ی آبی که فرو می ریزه جای هزاران هزار با شکرو سپاسگذاری رو داره…

تو دلم تحسین کردم اون آقایی رو که گردنش دوربین عکاسی داشت یعنی منم اونجا بودم اون قدر عکس می گرفتم از این زیبایی ها و قدرت خدایم که حد و اندازه نداشت…

مادر و دختری که افتخار اینو داشتند که استاد ازشون عکس بگیره و لبخند هر دوی اونا نشان از لذتی بود که از اینجا و از این مکان زیبا برده بودند!

سنجاب های بسیار ریز و زیبا که به زیرکی هر چه تماتر مشغول خوردن و بردن بودند و پرنده های ساری که از روی بخشش خودشون برای اونا دونه می ریختند اینا درسای بزرگی که اگه ما از طبیعت بگیرم برامون بسیار کار گشا خواهند بود

استاد و مریم عزیز آخره شبی بسیار لذت بردم و تحسینتون کردم!بمانید برامون

بخشندگی یعنی نیایش کردن.

بخشندگی یعنی عشق ورزیدن،

و کسانی که بتوانند بدهند،

همیشه به آنان بیشتر از پیش داده خواهد شد

در این غروب زیبا و ملکوتی که صدای اذان طنین انداز شده از خدا میخوام قدرت بخشندگی رو در ما بیشتر کنه و در همه حال در حال نیایش و عبادتش باشیم با هر عملی وجزو افراده همیشه بخشنده باشیم

سلام ابراهیم عزیز

چند درصد از مردم جرأت اینو دارن که مسیری برعکس 99% آبا و اجداد و جامعه ی اطرافشون رو برن!؟

وقتی که آروم آروم روی شخصیت و باورات کار میکنی و بهبود می بخشی رفتارای قبلی رو!!!بعده مدت زمانی می بینی یه جورایی شخصیتت عوض شده!دیگه دوست نداری تو اجتماعی باشی که جز تقلید کورکورانه کاری از دستشون بر نمیاد چون تقلید از روی جهل و نادانی است و راحترین کار!!!

دیگه دوست نداری جایی که از مشکلات و کمبودها و نداری ها و گرانی ها حرف میزنن باشی!!چون دیگه باور کردی که فراوانی و نعمت به وفور در این جهان هست!!

دیگه دوست نداری بین جماعتی باشی که دائم دلیل مشکلاتشون رو دولت و سیاست مدارا میدونن چون خودت به عینه دیدی که اتفاقات حاصل فرکانس های خودمون هست!!!

دیگه خدا رو دور از دسترس و تو آسمونا نمی بینی!!چون نزدیکتر از رگ گردن بهت هست

دیگه دنبال روضه و نذری و احسان و این جور چیزا نیستی چون رگه های شرک رو از دل و روحت شستی ومشرک نیستی

وقتی اینا رو میدونی و عمل میکنی انگار از کل اجتماع فاصله گرفتی و تو غار حرای خودت با خدای خودت در حال عشق و حالی و این لذت رو به گفته ی خودتون با کل ثروت های دنیا عوض نمیکنی!!!

ولی با تعهد و موندن تو این مسیر راههای بسیار زیادی به کمک الله مهربان باز خواهد شد به شرط صبر،صبر همراه باایمان!اون قدری راضی میشی که به گفته ی خودش لعلک ترضی می کنمت و به صورت صعودی مثل استاد به همه چیز می رسیم و وظیفه ی ما موندن تو این مسیر و لذت بردن از زیبایی های اکنون هست

ابراهیم عزیز!ممنون بابت کامنت زیباتون که باعث شدید اینا رو به خودم یاد آوری کنم…