سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 209

به نام خدایی که مرا انسان آفرید ،سلام بر استاد عباسمنش گل وخانم شایسته،ما با نیرویی عظیم به دنیا می آییم

اما این نیرو نهان است و احتمال دارد بدون اینکه از آن آگاه شویم بمیریم

اگر آگاهانه و هشیارانه حرکت نکنیم ممکن است هدف را از دست بدهیم.

اگر همچون پر کاهی در مسیر باد و همچون تکه چوبی در جریان رودخانه شناور شویم، اگر منتظر یاری بخت و تصادف باشیم، به احتمال فراوان

به هدف دست نخواهیم یافت.

به همین دلیل است که بسیاری از مردم در بدبختی به سر می‌برند

بدبختی مردم عامل بیرونی ندارد، بلکه ریشه آن در دور شدن آنان از هدف است.

همه احساس می کنند چیزی کم است اما براستی نمی‌دانند که آن چیست

ولی یک چیز مسلم است:

همه بذری را که رشد نیافته و هنوز شکوفا نشده است با خود حمل می کنند

سر نوشت بذر، بدبخت ماندن است.

فقط یک گل می‌تواند در باد و باران و خورشید به رقص شادی در آید.

فقط یک گل با هستی راحت است

بذر نمی تواند احساس راحتی کند، زیرا بسته و ناشکفته است و هیچ تماس و ارتباط ندارد. نه از ماه چیزیی می‌داند

نه از خورشید و نه از ستارگان

اسمی از آنها به گوشش نخورده است. اما در جایی از ژرفای وجودش اشتیاقی شدید برای دانستن وجود دارد،

تو فقط نیازمند تیز هوشی هستی.

ساکت، هشیار و مراقبه‌گر شو تا هوشت فوران کند. تا بذر وجودت روزی از هم بشکفد

آن روز بزرگترین روز شادمانی است، روزی که بذر گل‌های وجود تو شکوفا شوند، بهار وجودت از راه می‌رسد و تو یک باغ پر گل می‌شوی.

“همانند، همانند را جذب میکند.”

اول تنها و یگانه شوید.

اول شروع به لذت بردن از خود کنید.

اول به خود عشق بورزید.

اول چنان بطور اساسی شاد شوید که

اگر هیچکس هم نیامد،  مهم نباشد،

شما لبریز و سرشار هستید.

اگر هیچکس در شما را نزد،

کاملا خوب است.

شما احساس فقدان کسی را نمیکنید.

شما در انتظار کسی نیستید که بیاید و بر در شما بکوبد. شما در خانه هستید.

اگر کسی بیاید، خوب است،  زیباست.  اگر هم کسی نیاید، آن هم خوب و زیباست.

آنگاه به سوی رابطه حرکت کنید.  اکنون مانند یک ارباب حرکت میکنید،

نه مانند یک گدا.

اکنون همچون یک امپراطور حرکت میکنید.

و شخصی که تنها بودن خود را زندگی کرده باشد،

همواره کسی را جذب خواهد کرد که او هم تنهایی خود را زندگی کرده باشد.

چونکه همانند، همانند را جذب میکند.

هر گاه دو ارباب هم را ملاقات کنند،

دو فردی که ارباب وجود خود و تنهایی خود باشند،

شادی فقط جمع نمیشود بلکه ضرب میشود.

آن پدیده عظیمی از جشن میشود.

و آنها هم را استثمار نمیکنند،

بلکه سهیم میشوند.

آنها از یکدیگر استفاده نمیکنند.

بلکه برعکس، آن دو یکی میشوند و از هستی ای که آنها را در بر گرفته است، لذت میبرند.

طبیعی باش ! در زندگی به دنبال ، اتفاقات و شادی‌های بزرگ نباشید؛ سرور چیزی نیست ، جز لذات کوچک که ، در درونت انباشته شده‌اند ، و تو “به سادگی” از کنارشان می‌گذری. مجموع تمام ایـن لـذت‌هـای کوچـک، تشـکیل آن سـرور عظیم را می‌دهند.

وقتی غذا می‌خوری، لذت ببر! وقتی مینوشی، لذت ببر ! حمام می گیـری، لـذت ببـر! راه مـیروی، لـذت ببـر. دنیای به این زیبایی، صبح به این قشنگی…ابرهای زیبا… برای جشن گرفتن به چه چیز دیگر نیاز داری؟ آسمان پر از سـتاره … بـرای سپاسگزاری کردن ، به چه چیز دیگر نیاز داری؟  برای خشوع و خضوع به چه چیز دیگری نیازمنـدی؟

از میان هزار و یک خار، گل سرخی کوچک ، غنچه اش را باز می کند، بسیار آسیب پذیرو شکننده است ، با ایـن حـال بسـیار قـوی، بسیار آماده برای جنگیدن با باد، رعد و برق ؛ به این شهامت نگاه کن…برای درک اعتماد و توکل به چه چیز دیگر نیاز داری؟ نترس، خودت را برای الوهیت باز کن. طبیعی زندگی کن!

توسط ایده آل‌ها زندگی نکن، فقط یک زندگی طبیعی داشته باش. طبیعت باید تنها دستور العمل تو باشد.

در بامداد که از خواب بیدار می‌شوی یک چیز را به یاد داشته باش:

که یک روز جدید، یک فرصت جدید بار دیگر به تو داده شده است

احساس سپاسگزاری کن

جهان هستی بسیار سخاوتمند است

تو روزهای زیادی را هدر داده‌ای، و بار دیگر یک روز جدید به تو بخشیده شده

جهان هستی خیلی به تو امید بسته است، تو همیشه هدر داده‌ای و تلف کرده‌ای و هیچ کاری نکرده‌ای، فرصت‌های بسیار با ارزش و زمان و انرژی بسیاری را هدر داده‌ای، ولی جهان هستی باز هم به تو امیدوار است

یک روز دیگر به تو داده شده است.

در ژرفای قلبت تصیمی بگیر که:

“امروز این فرصت زندگی کردن را هدر نخواهم داد

امروز من هشیار خواهم بود

امروز گوش به زنگ خواهم بود

امروز تا حد ممکن روی تمام اعمالم مراقبه خواهم کرد

کیفیت هشیاری را وارد تمام کارهای روزمره‌ام خواهم کرد.”

از ته دلت خوشامدی جانانه به روز تازه بگو،

احساس شکرگزاری و خوشحالی کن که جهان هستی هنوز به تو اعتماد دارد و دگرگونی هنوز هم می‌تواند رخ بدهد.

روزت را با یک عزم بزرگ آغاز کن و زندگی‌ات را جشن بگیر و آن را به یک ضیافت تبدیل کن، شاید فردایی نباشد،#خدا ندای باطن توست.

تو به هیچ راهنما و به هیچ آموزشی در مورد زندگی خود احتیاج نداری.

اما باید یک کار را انجام دهی.

باید به درون خویش روی آوری تا بتوانی آن ندای آرام و آهسته را بشنوی.

زمانی که آن صدا را شنیدی و دانستی چگونه می توانی آنرا شنید، زندگی ات کاملا دگرگون می شود.

آنگاه هرکاری انجام دهی درست و شایسته خواهد بود.

انسانی که ندای باطن می داند و می تواند آن را بشنود ناگزیر از فضیلت و پاکدامنی است.

وقتی آن ندا را بشنوی نمی توانی در خلاف جهت آن گام برداری، زیرا هیچکس تا به آن حد احمق نیست.

چنین حماقتی در تصور نمی گنجد.

تو فقط باید به درونت گوش دهی و از قلبت پیروی کنی.

این کار فضیلت واقعی،

اخلاق و خوش اخلاقی واقعی است که از عمق باطن تو برمی خیزد و چیزی نیست که از بیرون بر تو تحمیل شود.همه چیز در زندگی موقتی و گذراست.

هروقت باران می آید بالاخره بند می آید

هروقت ضربه می خورید بالاخره خوب می شوید .

بعد از تاریکی روشنایی است

هر روز طلوع خورشید می خواهد همین را به شما بگوید اما معمولا یادتان می رود

پس اگر  اوضاع خوب است از آن لذت ببرید چون همیشگی نیست

اگر اوضاع بد است آن هم همیشه نمی ماند .

بیشتر بخندید

بیشتر ترانه بخوانید

بیشتر برقصید

نسبت به همه چیز مشتاق تر شوید

هرگز به خاطر ترس عقب ننشینید 

فکر می کنید بدترین چیز این است که بمیرید ؟

مرگ بدترین چیز نیست

بدترین چیز این است که در زمان زنده بودن ذره ذره بمیرید .