سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 210

سلام به آقای امیری عزیز

مثل همیشه چقدر زیبا نوشتید به خصوص دعای اول کامنتتون بسیار زیبا بود

خدایا از خودم به تو پناه می‌برم خدایا از نفس خودم از این ذهن حراف خودم به تو پناه می‌برم

خدایا من هیچ چیز نمی‌دونم و تو همه چیز دانی خدایا دستان من و پشت من خالیه و هیچ پناه و ملجعی ندارم در حالی که تو قدرتمندی و وهاب ،گنج‌های آسمان و زمین و نهان وآشکار از آن توست و دانا به تمام اسراری،من محتاج هدایتم و هدایت‌ها همه از آن توست خدایا رحم آور بر بنده‌ای که کسی رو جز تو نداره

وامابعد..

در مورد ناخواسته های که هر چند وقت یک بار سر و کله‌شون پیدا میشه کاملا درسته «از یادآوری دوره فوق العاده‌ای عزت نفس سپاس» ما هر روز باید در حال بهبود خودمون باشیم ،چه موقع باید تغییر کنیم ؟موقعی که اوضاع خوبه ,موقعی که با زور و اجبار جهان وادار به تغییر نشدیم ,که اون موقع خیلی سخت می‌شه ، کنترل ذهنمون و احساسمون مسلماً از دستمون خارج می‌شه ،بازم حس می‌کنم اگه من جای شما بودم یکم این نگاه کمال گرایانه رو کنار می‌ذاشتم چون فقط باعث میشه احساسمون بد بشه ،مسلماً ما نمی‌تونیم و به اون درجه نرسیدیم که بتونیم فرکانس‌های کاملاً مثبت و خالص بفرستیم( حداقل من نمیتونم ) و هر از گاهی وقوع چنین حوادثی طبیعیه ،چون ما نمی‌تونیم 100 افکارمون رو کنترل کنیم , فکر می‌کنم این نگاه لااقل وقتی اتفاقی می‌افته ,کمک بیشتری به ما می‌کنه مثلاً کمک کنه که کنترل احساسمون راحتتر شه ،یه وقتی به مرحله سرزنش خودمون نرسیم و بعد وادی های پایین تر مثل احساس ناتوانی و … بعد کم کم به راه حل‌های بهتر هدایت بشیم

وامابعد..

واااای در مورد شب‌های بلک کنیون و کهکشان راه شیری،من یه طوری حسرت خوردم که چرا تابستون گذشته رو من اونجا نبودم انگار که کم کاری کردم،انگار همین جا بغل دستمه و من نرفتم، می‌دونید من معروفم به اینکه همیشه سرت تو آسموناست هر اتفاق عجیب و غریبی که اون بالا می‌افته،شی یا نور عجیبی که دیده بشه ، در فضای اجتماعی خبرساز بشه ،در 95 درصد مواقع توسط شخص بنده روئت شده و این برای من بارها اتفاق افتاده ،بلااثتنسا اگر وسط شب بیدار شم تو خواب و بیداری میرم تو حیاط چند دقیقه یه نگاه می‌ندازم ببینم همه چی سر جاشه،بعدادامه خواب ،اون هم در شرایطی که کنار تخت ام یه پنجره بزرگ وپهن ، قدی هست که تا لحظه خواب در حال نگاه به این زیبایی ها هستم

چه تجربه‌های نابی دارم از تو بیابون خوابیدن از کمپ زدن تو کوه ،عاشق ستاره‌هام ،تنها آرزویی که از کودکی با من اومده اینه که من دوست داشتم فضانورد شم انشالله بعد اینکه به موقعیت احد عظیم‌زاده و بهتر از اون دست پیدا کردم باید برم الگومو به سمت انوشه انصاری تغییر بدم و حتماً تجربه ایشونو داشته باشم

چقدر خوب تکاملو توضیح دادید که یه جریان چند میلیون ساله به همراه حرکات و جریانهای زیر پوسته زمین وجریان آب میتونه چنین دره‌های فوق العاده‌ و عمیقی به وجود بیاره اصلا چند میلیون سال به عمر کره زمین چیزی نیس

تمام تلاشم رو میکنم با لذت تمام تکامل آم رو طی کنم چون به گذشته که نگاه میکنم تنها چیزهایی که یادم مونده و از یادآوری هم لذت میبرم مسافرت‌ها ،خوشی ها ،همین آسمون نگاه کردنها بوده واز یادآوری لحظاتی که به خودم سخت گرفتم و در احساس بد بودم یه حس دین داشتن به خودم و پشیمانی بهم دست میده

و باز هم اما بعد..

یاد خدا یاد خدا بزرگترین نعمته، دیشب تو خواب و بیداری در اوج خستگی که خیلی سختم بود برم دفتر و خودکار م رو بردارم و چیزی که می‌خوام رو بنویسم با انگشتم روی کف دستم نوشتم خدایا تو چقدر منو دوست داری؟

نمی‌دونم چرا گیر دادم چند وقته به این سوال

خدایا انقدری که من تو رو دوست دارم تو هم منو دوست داری و امروز ناخودآگاه یاد صحبت یکی از اساتیدم افتادم که گفت می‌خوای بدونی که چقدر خدا به یاد توست ،ببین تو چقدر به یاد خدایی !

احساس می‌کنم هم تجارت وار به یاد خدا هستم ،

هم انتم الفقرا الی الله، دوست دارم خیلی دوست دارم این فقر بزرگترین فخر است «به نقل از پیامبر: الفقرا فخری »یه آرامش خیلی عجیبی داره, یه آگاهی‌های فوق العاده‌ای دریافت می‌کنی یه سلوک‌هایی که فقط خودت خبر داری و نه می‌دونی اون موقع خواب بودی نه بیدار بودی و هیچکی جز خودت حرفاتو باور نمی‌کنه

واقعا یاد خدا بزرگترین نعمته خدا را شکر که به یاد خدا هستیم که جایگاهش رو تو قلبمون پیدا کردیم و لذتش رو چشیدیم تمام تلاشمون رو می‌کنیم تا خودمون رو بهش نزدیک‌تر کنیم

قراربود یه پاسخ و تشکر مختصر باشه ،خودش شد یه کامنت

سپاس از شما دوست عزیز همفرکانسی ام