سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 210

به حریم باورم نزدیکی بزا باورت کنم بزا باورت کنم

ای چراغ خونه تاریکی بزا باورت کنم بزا باورت کنم

خدا جونم قربونت برم زندگیم و اتفاقات زندگیم رو جوری رقم بزن که هر لحظه بیشتر باورت کنم و در باور توحیدی چنان غرق بشم که به نیستی کامل برسم و رهایی کامل از ذهن و جسم رو زندگی کنم

سلام به اساتید عزیز و همه دوستان و سلامی ویژه به آمریکای زیبا و ثروتمند که آدم از دیدنش سیر نمیشه

بریم سراغ زیباییهای این فایل که بیشمارن ولی یه چندتایی که خیلی باهاشون حال کردم رو مینویسم باشد که مورد لطف و رحمت خداوند قرار بگیرم

اول از همه تحسین میکنم استاد عزیز و مریم جان رو که همه جا با عزتمندی و احساس لیاقتِ کامل، حضور پیدا میکنن و با اینکه زیاد به زبان این مردم آشنا نیستن با اعتماد به نفس کامل سوال میپرسن و هیچ جا کم نمیارن احسنت بر شما و اراده والاتون خدارو شکر

من وقتی داشتم این حیوونایی که تاکسیدرمی شدن رو نگاه میکردم مخصوصا اون عقابی که اینقدر قشنگ خشک شده بود خدای مهربون بهم گفت ببین محمدرضا جونم این عقاب با اینکه اینقدر بالا پرواز میکرد و این همه افتخار آفرین بود که در همه کتابها ازش به عنوان مظهر قدرت و اقتدار یاد میشه الان با اینکه جسمش و بال و پرش کامله ولی دیگه میتونه پرواز کنه و به اوج آسمانها بره؟

آیاجز زیبایی که از جسمش باقی مونده و مردم میان نگاهش میکنن ارزشی دیگه ای داره؟

آیا این عقاب میتونه بگه من چون جسمم و بال و پرم سالم مونده هنوز ارزشمندم؟نه نمیتونه چون ارزش عقاب به اون جانی بود که بال و پر این عقاب رو به حرکت درمیاورد و اون رو به اوج آسمانها پرواز میداد

تمام جسم این عقاب زمانی ارزش و اقتدار داره که جان توی این جسم باشه یعنی ارزش این عقاب هم به جانش بود نه به زیبایی جمسش و بالش

بنابراین تو هم باید بدونی که همه ارزش تو به وجودت و بودنته نه به اون چیزهایی که بدست میاری، ثروت و خونه و ماشین و روابط عالی هیچکدوم باعث نمیشه تو ارزش پیدا کنی ارزش تو به وجودته و حتی اگر هیچی هم نداشته باشی ذره ای از ارزشت کم نمیشه پس خودت رو باارزش بدون و مثل استاد عباسمنش همینطور که هستی به خودت افتخار کن چون استاد عباسمنش فقط داره به وجودش افتخار میکنه نه هیچ چیز دیگه ای

منم گفتم خدایا صدهزار مرتبه شکر به خاطر این آگاهی

آقا توی این آمریکا من نمیدونم خونه ها و جاده هاشون رو چجوری میسازن که آدم وقتی داخل این مکانها قرار میگیره یه جور حس دلگشایی پیدا میکنه و انگار یکی از درون بهش میگه خیالت راحت باشه که اینجا همه چی امن و امانه و هیچ خبری از هیچ کمبودی نیست خدایا صدهزار مرتبه شکر از این مکانهای دلگشا و زیبایی که توسط این مردم نازنین خلق میکنی

خیلی قابل تحسینه که هر جا طبیعت یک منظره قشنگی خلق کرده اومدن تریل درست کردن که بازید کننده ها بتونن از دیدن این مناظر راحتتر و بهتر لذت ببرن خدارو شکر

همه جای این کشور نظم و انضباط داره فریاد میزنه همه جا خط کشی شده و هر چیزی در جای مخصوص خودش قرار داره و این نشون میده توی این کشور قانون و احترام به قانون حرف اول رو میزنه و اینطور نیست که حالا فلانی چون فلان مقام رو داره اجازه داره قانون رو رعایت نکنه خدارو شکر به خاطر این قانونمداری و نظمی که توی این کشور وجود داره

به به چه رودخونه ای وسط این دره بود چه آب تمیز و ذلالی داشت خدا برکت بده به این کشور که اینقدر رودخونه و فراونی آب داره آقا من وقتی آب جاری و ذلال میبینم روحم میخواد پرواز کنه نمیدونم چرا اینقدر به چشمه و رودخونه های تمیز و ذلال علاقه دارم خدارو صد هزار مرتبه شکر که این علاقه هر روز داره در من بیشتر هم میشه

یه مسئله دیگه که برام خیلی تحسین برانگیزه اینه که استاد و مریم جون توی این کشور با اینکه خارجی حساب میشن ولی تا حالا ندیدیم که حتی یک پلیس بیاد جلوشون رو بگیره و ازشون مدارک شخصی یا مدارک ماشین بخواد و این یعنی آزادی توی این کشور از هر چیز دیگه ای مهمتره و البته ناگفته نماند که این به خاطر فرکانس استاد و مریم جانه ولی به هر حال دیدن این اتفاقات خیلی زیباست و جای شکر و سپاسگزاری داره که در مداری هستیم که میتونیم این زیباییهارو ببینیم و باور کنیم که میشود

خدارو بینهایت شکر