سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 211

بنام خداوند وهاب من

سلام به خانواده صمیمی عباسمنش

امروز قبل دیدن این قسمت کامنت میزارم… البته آگاهی‌های امروزم هست که جدا مینویسم روزانه ولی امروز به دلم افتاد با شما عزیزان به اشتراک بزارمشون چرا که خیلی خیلی خیلی خالص‌اند و واقعا حالم رو عالی کردند…

البته همه رو اینجا نذاشتم چون خصوصی‌تر بودن…فقط بین من و رب. ولی مابقیشو گذاشتم اینجا

🟢من تو تغییر خودم خیلی قدرتمندم و میتونم تو زندگیم تغییرات مثبت ایجاد کنم

🟢برای هر کاری که میخوام انجام بدم به اندازه کافی وقت هست. هزار بار شده اولش نگرانی بوده بعد اتمام کار دیدم 1 ساعت وقت اضافه آوردم.

🟢من همیشه به موقع میرسم. لازم نیست نگران مسیر و تایمینگش باشم. خداوند در قدرته برای من.

🟢من خودم رو دوست دارم و با خودم مهربون‌تر برخورد میکنم. خیلی به خودم راحت میگیرم و برای خودم یه زندگی شاد و آروم میسازم.

🟢هر روز صبح پس از بیدار شدن میشینم روی باورهام کار میکنم. از خداوند هدایت میخوام و به خودم آموزش میدم. این واجب و ضروری‌ترین حرکت برای پیشرفت من تو زندگیم هست.

🟢هدایت امور در دست فرمانرواست و من در قلمرو‌اش امن و راحتم. تا زمانی که مداوم روی خودم کار میکنم امکان نداره به مسیر اشتباه برم و امکان نداره چیزی ناجالب رخ بده- که اگر هم رخ داد و من آگاه بودم، قطعا به سودم خواهد شد- پس من به رقص و پایکوبی دائم مشغولم. نجوا فقط برای کشوندن من به بیراهه‌است ولی کور خونده.

🟢من همیشه در روزه دائمی هستم. فکر نکردن به شرایط ناجالب، پرهیز از آدم‌ها و موقعیت‌های ناجالب. نپرداختن به کارهای باطل. هر روز فرصت یادگیری هست و هیچ وقت دیر نمیشه. همیشه فرصت هست تا خودم رو بهتر بسازم و به هییییچ عنوان خود انتقادی ندارم و همیشه هوادار و پشتیبان خودم هستم. همه ما ها طوری تربیت شدیم که واکنش‌گرا باشیم به اتفاقات و همین باعث میشه یجا بمونیم منتظر یه اتفاق که نسبت به اون حرکت کنیم یا به تعبیر بهتر واکنش نشون بدیم. بخاطر همین هم هست آدم‌ها وقتی همه چیز خوبه دیگه حرکت نمیکنند چون چیزی نیست که بهش واکنش نشون بدن. نکته اصلی اینجاست که کم کم به این روند حتی شک هم میکنند که نباید اینقدر همه چیز خوب باشه دیگه و کم کم به بیراهه میرند، زندگی به این فرکانس شک گوش میده…حالا اگه قبل اینکه بیکار بشینند و به اصطلاح همه چیز رو رها کنن، بیان و برای برنامه‌های بعدی‌شون و برای اهداف‌شون پلن بریزند….از این فرصت و تایم خالی که خداوند بهشون عطا کرده بهره ببرند و برای آینده‌شون حرکت کنند، ناخودآگاه به جهان دستور دادند که حمایت و هدایت‌شون کنه…اگر ما آدم‌ها بدونیم موجوداتی هستیم که یاد گرفتیم واکنش‌گرا باشیم و این به ضرر ماست، میتونیم متوجه باشیم که میتونیم حرکت کنیم و با باورهای قوی نزاریم نجوا تو کله‌مون رشد کنه. نزاریم ترس‌ها تبدیل بشن به شک که نههههه اینقدرم دیگه خوب نباید میبود….چرا اتفاقا همینقدر باید خوب میبود….و اتفاقا از اینم بهتر خواهد شد چرا که رب‌العالمین در قدرت نشسته…اختیار زمین و زمان را در دست گرفته و به من اجازه بودن و شدن داده. الان من باید حرکت کنم و با یه تشکر ساده از این رب و فرمانروا سپاسگذارانه و فروتنانه مشغول ساختن دنیای خودم بشم. رشد کنم و بزرگ بشم. خدایا شکرت بخاطر آگاهی‌هایی که میگی و من مینویسم. من انتخاب میکنم که در این مسیر ثابت قدم بمونم و از اول صبح که بیدار میشم شروع کنم به خلق زندگیم تا آخرشب که میخوام بخوابم و هر روز رو فقط برای همون روزش زندگی کنم. خدایا سپاسگذارم که قوانین ساده و بدون تغییری ایجاد کردی که قدرت خلق زندگی‌مان را در دست خودمان داده. تو این مسیر صبوری میکنم و به خودم فرصت بهتر شدن میدم….از خودانتقادی‌هام دست میکشم چرا که تلاشم رو کردم….اگر بهتر نتیجه نگرفتم اوکی….بازم فردا هست اگر خداوند اجازه داد….اگر هم نداد تسلیمم و تلاش خودم رو کردم و آنچه که میدانستم و میتوانستم رو به اجرا گذاشتم. از رزق پاکی که خداوند برایم مقدر کرد سپاسگذارم و میدانم که مورد لطف و حمایت و هدایتش هستم و فرصت دارم تا از این تجربه لذت ببرم. جز تسلیم درگاهش بودن کاری نمیتوانم بکنم….چرا که آلردی برای حرکت این بدن پیچیده هیچ آیدیایی ندارم و خود این بدن همیشه کارش رو عالی انجام داده…..معجزه‌اس که هر روز صبح بیدار میشم….معجزه‌اس که شب‌ها میخوابم…..معجزه‌اس که زنده‌ام…..معجزه‌اس که قلب یکسره تپیده و تا امروز به شکل شگفت‌انگیزی کار کرده…معجزه‌اس خونی که تا نوک انگشت پا میره و برمیگرده….معجزه‌است که هر لحظه سلول‌های جدید در حال تولید هستن و معجزه است که عضلاتم رشد میکنند و معجزه است که چشم‌هام میتونند تصویر را ببینند و معجزه‌است که مغزم توانایی پردازش این اطلاعات رو داره و معجزه است که خودمون رو بهتر میفهمیم و میتونیم کامنت بنویسیم…

گاهی احساس میکنم چنان قلبم بزرگ شده که دیگه تو بدنم جا نمیشه..

خدایا شکرت بخاطر این سعادت و پاداش و من تشنه دونستن بیشترم…تشنه آگاهی بیشتر…چون بعدش مست خوندن و تکرارش میشم و بعد هی تسلیم‌تر و فقیرتر و در عین حال سپاسگذارتر و سبکبالتر و شادتر پیشت برمیگردم…