سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 211

به نام خدایی که به زیبایی هر چه تماتر هدایت می کند

سلام خدمت استاد دانا و آگاهی که زیاد خواستن از خدا رو و کیفیت بهتر خواستن هر آنچه رو که میخواییم بدست بیاریم رو آموزش میده

به خاطر در سفر بودنمون نتونستم دو تا فایل آخر رو ببینم ولی به محض رسیدن در آرامش کامل حتما به امید الله از زیبایی های این دو تا فایل آخری نهایت استفاده رو میبرم

امروز در چهارمین روز سفر به شمال زیبا به شهر ماسوله،شهر خانه های پلکانی رسیدم و در دلم از خدای مهربونم آبشاری خواسته بودم که مثل آبشارهای استاد و مریم جانی که رفته بودند باشه ولی به خاطر شدت بارش باران که کلا این هفته رو سازمان هواشناسی بارونی اعلام کرده بود گفتن که نمیشه و واقعا هم ناشدنی بود چون شکر خدا شدت بارون اون قدری زیاده که اصلا بند نمیاد و هر لحظه ایی میگم خدایا شکرت!هم سفرانمون گفتن که بریم و از خونه های پلکانی شهر زیبای ماسوله دیدن کنیم و حدود دو ساعتی که توی مسیر بودیم پر بود از ماشین های مدرن و افراده خوش گذرونی که برای تعطیلات آخره هفته اومده بودند و حجم مسافرا و گردش گرا به گفته ی اهل این شهر بسیار قابل توجه بود و با دیدن هر ماشینی شکرگزاری کردم که این همه آدم در این ساعت و در این روز تونستن خودشون رو به این نقطه ی زیبای ایران برسونن!بعده دو ساعت پر باران و پر از ماشین های گران بها و مدرن دیگه گفتم این مسیر باقی مونده رو پیاده بریم و چون بارون میومد بسیار لذت بخش و وصف نشدنی شد و همونی که می

خواستم شد و تمام مسیر رو لذت بردم و دویدم و تمام بارون به سر و صورتم خورد!تا اینکه به خانه های پلکانی و بسیار زیبایی که ماهرانه درست شده اند رسیدیم و بسیار تحسین کردم این مردم رو که در اون شرایط سخت و اون زمان های گذشته تونستن به این زیبایی و نظم دقیق این چنین خونه های زیبایی رو بسازن! و تحسین کردم بانوانی که اونجا صنایع دستی می فروختند و غذاهای خوشمزه ی محلی درست می کردن و برام باور پذیر شد که میشه در هر کجا و هر شرایطی پولساز بود…

و مسیر آبشار رو پرسیدیم گفتن باید یه ساعت پیاده روی کنید تا برسین به یه آبشاری که ارتفاعش حدودا 50متر هست ولی چون هوا بشدت بارونی بود علنا نمی تونستیم اون مسیر رو پیاده بریم و همگی متفق القول گفتن که نمیشه و منم گفتم باشه ولی ته دلم آبشار می خواست چون وقتی تو سفر به دور امریکا اون آبشارارو میدیم ذوق میکردم و خیلی دوست داشتم تو این سفر لذت دیدن آبشار رو هم تجربه کنم!وقتی گفتن نمیریم بخدا،یواشکی تو دلم بهش گفتم آخه من دلم آبشار می خواست خدا جونم همین!بخدا نمیدونم چطوری شد یا یکی دیگه پرسیده بود اینا شنیدن گفتن همین نزدیکی یه آبشاری هست با اینکه ارتفاعش نسبت به اون بلند نیست ولی دیدنش خالی از لطف نیست!شنیدن این جمله همان و گفتم من میرم و همگی گفتن ما هم میریم!بخدا جریان هدایت خدا رو تو این سفر به وضوح دیدم یعنی من خواستم و همون لحظه بهم از طریق هزاران راهش هدایت کرد و به خدای احد و واحد فقط مسیر آبشار رو اشک ریختم و ازش سپاسگذاری کردم که زودی اجابت کرد!چون من خواسته بودم و خدا هم جواب داد!!!!!و رسیدیم به آبشار بسیار بسیار زیبایی که از شوق دیدنش مثل استاد بین اون همه جمعیت دستامو باز کردم و شکرش کردم حتی اشک چشام سرازیر شد و یکی از بچه ها دید ولی گفتم عیبی نداره هر کی هر طوری میخواد ببینه و من از این لحظه ی وصل راضی و شاکرم…

استاد و مریم جان میدونن سفر چقدرشخصیت انسان رو بزرگ میکنه برای همین دایم در سفرند و مدت زمان طولانی تو جاهای مختلف می مونن!این چند رو اون قدری جریان هدایت های خدا رو به روشنی و آشکارا دیدم،اون قدری فراوانی و نعمت و ثروت و جاده ها و رستوران های شلوغ و پر از جمعیت،نعمت های بی نهایت خدایم،مردمانی که اهل سفر و خوشگذرانی هستند و ثروت های فراوانی که از راههای ساده و آسون میشه ساخت رو دیدم که دوست ندارم اصلا این هفته و این سفر تموم بشه…

خدایا به وسعت زمین و آسمان هایت،به اندازه ی قطره قطره های بارونی که از آسمونت میباره،به اندازه ی وسعت جنگل های گیلان و مازندران و به اندازه ایی که ما نمیدانیم ولی تو بهتر و خوب میدانی و به اندازه ایی که لایق و شایسته ی توست هزاران هزار بار شکرت و سپاسگذارت!