سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 216

سلام به اساتید بزرگوارم.

استاد عباسمنش بزرگوار و توحیدی و عمل گرای واقعی و مریم جان عزیز و زیبا بین و زیبا سخن و همسفران عزیز خودم.

استاد عزیز و مریم جان واقعا خداقوت حسابی و ممنون از شما به خاطر اینکه ما را هم سهیم می کنید و زیبایی ها را با ما هم به اشتراک میگذارید واقعا و از ته دل سپاسگزارم.

خدای من استاد هم زیبایی ها را به ما نشان می‌دهد و هم تو این فایل های چند دقیقه ای کلی نکات را به ما آموزش می دهند و قوانین جهان را به ما یادآوری میکنن….واقعا سپاااااااااس.

همزمان با نشان دادن زیبایی ها قانون تمرکز بر نکات مثبت را در وجود ما تقویت میکنند و مریم جان با نشان دادن گیاه خاص که شبیه کاکتوس بود و تحسین و تمجید آن نکته ای را به من متذکر شد و اونم این بود که خارهایی که تو زندگی ما هستن یعنی ما اونها را به شکل خار و زشت و نازیبا می‌بینیم حالا ممکنه یک سری آدم های زندگی ما یا چالش ها و موانع هدف ما باشند،با وجود خار بودنشان باز هم زیبا هستند فقط ما هستیم که باید بخوایم که زیبایی آن را ببینیم و نگاهمان را عوض کنیم و سعی کنیم زیبایی هر چیزی را از درونش بکشیم بیرون اگه شخصه قبول کنیم همه ی آدمها خصلت های خوب و بدو باهم دارند چون تو دنیایی زندگی می کنیم که ذاتش همینه خوب و بد و زشت و زیبا و سختی و آسانی و…در کنار هم معنا پیدا می کنند و باید باشند و سعی کنیم توجهمان را بذاریم روی خصلت های خوب افراد یا اگر چالشه سعی کنیم زاویه دیدمان را عوض کنیم و از زاویه ای نگاه کنیم که اون چالش اومده تا من رشد کنم،درکم بالاتر بره و بیشتر توانمند بودن خودمو کشف کنم همین که دوربین مریم جان رفت سمت این گیاه این مطالب تو ذهن من تداعی شد که ما گاهی خودمان چشممان را روی زیبایی ها می بندیم و میگیم ظاهرش خاره،زشته و.. دیدن نداره رد شو برو..

نکته ی بعدی که این فایل بهم آموزش داد رسیدن از کویر و خشکی به یک دریاچه زیبا و سرسبزی و طبیعت بکر اونم به قول مریم جان فقط با یکم جا ب جایی.

یعنی اگر تو زندگیمون به تضادی برخوردیم و اتفاقی افتاد که ظاهرش خوشایند نیست گیر نکنیم تو مشکلات و اونو ابدی و لاینحل نبینیم قبول کنیم که اگر ما بخوایم و همت کنیم و کانون توجهمان را کنترل کنیم و احساسمان را خوب نگه داریم و فرکانسمان را تغییر بدیم موقعیت بیرون ما هم تغییر خواهد کرد و فکر نکنیم خشکی و کویر ابدیه و بپذیریم اگر شخصیت ما تغییر کنه و غالب فرکانس ما تغییر کنه باعث هدایت ما به مسیری میشه که زیبایی های زندگی را ببینیم و این بستگی به فرکانس ما داره که چقدر با هدف یا خواسته یا زیبایی فاصله فرکانسی داشته باشیم یعنی در اصل وقتی به تضاد برمی‌خوریم خواسته خود را به جهان اعلام می کنیم فقط کافیه شرایط همینی که هست را نپذیریم و بدانیم که ازش رد می شویم.

اینجا دقیقا یاد حرف مریم جان افتادم که تو فایل ها میگن یکی از ویژگی های خوب استاد اینه که تو زندگیش از طبیعت الهام میگیره،واقعا طبیعت هم داره به ما میگه که بستگی به خودت داره همیشه تو کویر و خشکی بمونی یا نه میخوای یکم جا ب جا شی چون جهان پر از فراوانیه و همه رو باهم داره ببین تو چیو به عنوان اصل قبول کردی و میخوای توش زندگی کنی.

وقتی تو ادامه فایل استاد میگن پیاده روی کردیم اونم تو سربالایی به مدت دو سه ساعت این نکات تو ذهن من تداعی شد که چقدر هدف و اولویت های زندگیم مشخصه؟چقدر اولویت بندی کردم چقدر براش وقت میذارم چقدر تعهد دارم چقدر حاضرم ادامه بدم حتی اگر سربالایی (موانع و چالش داره) داره؟چقدر حاضرم براش بها پرداخت کنم؟چقدر به آموزش هایی که میبینم عمل میکنم و در واقع چقدر عملگرا هستم؟

استاد میگن درسته حدودا سه ساعت پیاده روی کردیم اونم سربالایی ولی وقتی رسیدیم بالا یه طبیعت فوق العاده و زیبا پیدا کردیم برای کمپ کردن و خوردن ناهار و لذت بردن و…اینجا هم باز به خودم گفتم چقدر راحت وقتی یک هدفی را برای خودمان انتخاب میکنیم و یه کوچولو سربالایی(چالش ها و تضادهای راه) را می‌بینیم تنبلی می کنیم یا میگیم حسش نیس، یا میترسیم یا میگیم الان حوصلشو ندارم یا من نمیتونم و زود خسته میشم و…در نتیجه فاصله کمی با خواسته داریم ولی ادامه نمیدیم،حرکت نمیکنیم و خودمونو از دیدن زیبایی های پشت به ظاهر سربلندی ها محروم می کنیم…و واقعا امیدوارم با عملی کردن آموزش های استاد که چه به صورت فایل آموزشی و چه به صورت مستند زندگیشون در اختیار ما میذارن و بهمون واضح نشون میدن کارکرد و سیستم جهان را به نتایج عالی برسیم و لذت های بیشتری را تجربه کنیم و خودمان را دستی دستی از دیدن زیبایی ها محروم نکنیم.

دوستون دارم.