سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 218

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام بر استاد عزیز و بانو شایسته گرامی و همه دوستان توحیدیِ نازنینم در این جمعِ بهشتی…

یک قسمت دیگر از استاد عزیز و بانو شایسته…

پیاده روی های دو نفره برای “سِیرُوا۟ فِی ٱلۡأَرۡضِ” کردن….

قدم زدن هایی از جنس…

وَعِبَادُ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلَّذِینَ یَمۡشُونَ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ هَوۡنࣰا…

بندگانِ خدایِ رحمان کسانی هستند که فروتنانه بر روی زمین قدم برمیدارند و فخر فروشی نمیکنند….

[سوره الفرقان 63]

عباد جمع کلمه عبد است و “عبد” را “بنده” ترجمه میکنند و عبدالله را بنده خدا….

واقعا همین یک کلمه “بنده” حقِ مطلب را برای عبد أدا میکند؟؟؟!!!

این همه کلمه “عبدالله” را شنیدیم ولی آیا یک بار در معنایش تامل کردیم یا با گفتن “بنده خدا” خیلی ساده از کنارش رد شدیم؟؟؟!!!

آیا صرفا با گفتن “أشهد أن لا إله إلا الله” من عبدِ خدا می باشم؟؟؟!!!

ملاصدرا فرموده است که

“خدا همه چیز میشود همه کس را…”

پس باید معلم من باشد تا معنای عَبد را به من بگوید…

کنجکاو بودم معنی عَبد را درک کنم….

هدایت شدم به یک متنی از اندیشمند عزیز “دکتر علی شریعتی” که گفته بود…

در زبان عربی به عملیات صاف کردن و آسفالت کردن جاده “تعبید الطریق”گویند و به جاده های آسفالت شده “طریق معبّد” میگویند و به ماشین های جاده سازی در عربستان ،  “عابد”میگویند که جاده را صاف میکنند و آماده آسفالت میکنند…

“تعبید” و “معبّد” و “عابد” هر سه از ریشه “عبد” هستند…

پس در معنی “عَبد” یک آسفالت کردن و صاف کردن نهفته است و به کسی که در مسیر عبودیت خدا باشد “عابد” یا همان “عبدالله”میگویند و کار این شخص این است که جاده دل را آسفالت میکند برای ورود خدا….

در حال رانندگی بودم و خدا رو شکر میکردم که به معنای عبد هدایت شدم و آن را کمی بهتر درک کردم که با یک نشانه ای روبرو شدم که زیباتر مفهوم عبد را درک کردم و آن نشانه این بود که هواپیمایی را دیدم که در حال فرود بروی باند فرودگاه بود…

آره خودِ خودِ خودشه…. ، “عبدالله” کسی است که جاده دل را آسفالت نگه میدارد تا هواپیمای حامل الله بتواند بروی آن فرود بیاید ، به قول حافظ شیرازی

“کَرَم نما و فرود آ که خانه ، خانه توست”

قلب ، خانه اوست و صدای آن که با گوش عادی شنیده نمیشود بلکه با دستگاه باید شنید ، شبیه صدای زنگ گوشی یا شاید بگوییم صدای کوبیدن درب خانه است ، صدایی که حکایت از مجنونی بنام خدا را دارد که به خواستگاری لیلا آمده ، به قول شاعر

“لیلا در واکن مُویوم”

ولی ما توجهی نمیکنیم و باز نمیکنیم و بعد از چک و لگد خوردن های حسابی از جهان ، با حالتی عاجزانه در را باز میکنیم و راه را برای خدا باز میکنیم و از سر راهش کنار میرویم و هم صحبت او میشویم و او اینگونه ما را خطاب قرار میدهد…

گفتم عاقل می شوی  اما  نشد

سوختم  در حسرتِ یک یا ربّت

او از ما شکایت میکند که چرا یکبار عاشقانه مرا صدا نزدی تا به یاری ات بیام و در اینجا هیچ چیزی برای پذیرایی از او نداریم جز آه و سوز و اشک و… ، آهی که حکایت از خدایا غلط کردم داره…. و خدا وقتی صدق گفتار ما را میبیند ، توبه ما را با آغوشی باز میپذیرد و به قول شاعر ، به ما میگوید که

“مرد راهم باش تا شاهت کُنم”

آری ، خانه ، خانه اوست ؛ به قول حضرت صادق علیه السلام…

الْقَلْبُ حَرَمُ الله فَلَا تُسْکِنْ حَرَمَ الله غَیْرَ الله

قلب خانه خداست ، پس در این خانه غیر خدا را راه مَده

هر خانه باید یک فرمانده داشته باشد و اگر دو فرمانده یا بیشتر داشته باشد ، آنجا تبدیل به ویرانه میشود ؛ به قول مولانا

“دو خواجه به یِک خانه ، شُد خانه چُو ویرانه”

فرمانده باید کسی باشد که توانایی هایش را به عرصه بروز رسانده و ما توانایی این فرمانده را در مدیریت کهکشانها و ستارگان و همچنین مدیریت سیستم گردش خون در رگ هایمان و… دیده ایم ، پس در برابر چنین فرماندهی باید سر تعظیم فرود آورد…

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِمۡ ءَایَـٰتُ ٱلرَّحۡمَـٰنِ خَرُّوا۟ سُجَّدࣰا وَبُکِیࣰّا

هر گاه آیات و نشانه های خدای رحمان بر آنها خوانده میشد ، گریان به حالت سجده میُفتند….

[سوره مریم 58]

در دوران سربازی ، خیلی های دنبال پارتی هستند و خودشان را به در و دیوار میزنند تا سربازِ فلان فرمانده شوند ، زیرا که شنیده اند فلانی آسان گیر است و با سربازان مهربانانه رفتار میکند ولی غافل از این فرمانده جهانیان که خودِ خودِ خودش بدنبال ماست ولی ما….

سربازِ چنین فرماندهی باید شد ، سربازی در محضر او لذت بخش است…..

(وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَـٰلِبُونَ)

و همانا پیروزی و سربلندی برای سربازان ماست…

[سوره  الصافات 173]

پس قفل قلب ها را باید باز کرد و پناه برد به خودِ خودِ خودش از اینکه قفلی بر قلب هایمان باشد و پرده ای در برابر بر گوش ها و چشمانمان

(وَقَالُوا۟ قُلُوبُنَا فِیۤ أَکِنَّهࣲ مِّمَّا تَدۡعُونَاۤ إِلَیۡهِ وَفِیۤ ءَاذَانِنَا وَقۡرࣱ وَمِنۢ بَیۡنِنَا وَبَیۡنِکَ حِجَابࣱ فَٱعۡمَلۡ إِنَّنَا عَـٰمِلُونَ)

و به پیامبر گفتند که دلهای ما نسبت به آنچه که ما را بدان دعوت میکنی در پوشش هایی است و رغبتی به آن نداریم و در گوش های ما سنگینی است و بین ما و تو پرده ای است که مانع است بین ما و نصیحت های تو ، پس تو کار خود را بکن و کاری هم به کار ما نداشته باش….

[سوره فصلت 5]

خوشا آنانکه قفلِ قلب را شکسته اند و جاده قلب را آسفالت کرده اند و آن را از هر زنگاری شستشو داده اند برای ورود الله و میهمانی از او و حضور در حریمِ یار و وارد شدن در مدار

(فَٱدۡخُلِی فِی عِبَـٰدِی)

و در‌گروه بندگانم داخل شو…

[سوره الفجر 29 ]

به قول حافظ شیرازی

“هر که شد مَحرمِ دل در حَرمِ یار بِمانْد”

حال هر چه توحیدی تر شویم و بیشتر شرک را از وجودمان پاکسازی کنیم ، در حریم الهی مَحرَم تر میشویم و به او نزدیک میشویم….

به قول مولانا…

هر که صیقل بیش کرد او بیش دید

بیشتر   آمد     برو    صورت    پدید

و حسن ختام این کامنت ، چند جمله ای زیبا از حضرت سجاد علیه السلام در دعای توحیدی ابوحمزه ثمالی…

…فَلَوِ اطَّلَعَ الْیَوْمَ عَلَی ذَنْبِی غَیْرُکَ مَا فَعَلْتُهُ وَ لَوْ خِفْتُ تَعْجِیلَ الْعُقُوبَهِ لاجْتَنَبْتُهُ ، لا لِأَنَّکَ أَهْوَنُ النَّاظِرِینَ إِلَیَّ وَ أَخَفُّ الْمُطَّلِعِینَ عَلَیَ‏ّ بَلْ لِأَنَّکَ یَا رَبِّ خَیْرُ السَّاتِرِینَ وَ أَحْکَمُ الْحَاکِمِینَ وَ أَکْرَمُ الْأَکْرَمِینَ…

…خدایا ، اگر امروز کسی جز تو بر گناهم آگاه می‏شد ، آن را بخاطر شرم و حیا از او انجام نمی‏دادم و اگر از زود رسیدن عقوبت تو می‏ترسیدم ، از آن دوری می‏کردم ؛ خدایا ، گناهم به این خاطر نبود که تو سبک‏ ترین بینندگانی و بی‏ مقدارترین آگاهانی بلکه از این جهت‏ بود که تو بهترین پرده‏ پوش و حاکم‏ترین حاکمان و کریم‏ترین کریمان می باشی….

خدایا تو اینقدر کریم و بخشنده هستی که شیطان از همین بُعد تو استفاده میکند و ما را گول میزند که حالا این دفعه را انجام بده ، بعدش توبه کن ، خدا کریمه…. ، به قول شاعر

تنها  گناهِ ما طَمعِ بَخششِ  تو  بود

ما را کَرامتِ تو گنه کار کرده است

(رَبَّنَا لَا تُزِغۡ قُلُوبَنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَیۡتَنَا وَهَبۡ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحۡمَهًۚ إِنَّکَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ)

خدایا مراقبمان باش تا لغزش نداشته باشیم….

[سوره آل عمران 8]

خدایا شکرت

یا حق