سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 218

به نام خداوند خالق زیبایی ها، خداوندی که یکی از مظاهر زیبایی اش ما انسانها هستیم.

استاد جان سلام

مریم عزیزم سلام

میخواهم این نوشته ام را به مریم عزیزم تقدیم کنم.

مریم جانم محال است من فایل های این چنینی را ببینم و در دلم شما را تحسین نکنم.

اولین باری که شما را دیدم، فایلی بود که در ماشین با استاد نشسته بودید و هر دوی شما عزیزان، لباس ارتشی تنتان بود و سوالات زندگی در بهشت را پاسخ می دادید.

من تازه وارد سایت شده بودم و از نوع رابطه ی شما هیچ اطلاعی نداشتم.

حس آن روزم را به خاطر دارم.

در دلم میگفتم این دختر یکی از دانشجویان خیلی متعهد و شاگرد اول استاد است احتمالا.

شاگردی که انگار حس عاشقانه ای به استاد دارد و انگار استاد هم حس خاصی به ایشان دارد.

کم کم دستم آمد که شما شریک عاطفی استاد هستید و هر چه گذشت دیدم استاد هم شریک عاطفی شماست.

از بعضی چیزها تعجب میکردم، از عشق بی نهایت شما به تخم مرغ و ابراز آن جلوی دوربین.

از اینکه دایم در حال تمیز کاری خونه بودید و یا اینکه یکی از نقاط قوت شما، این تمیزکاری همیشگی تان بود.

بعد کم کم دیدم پا به پای استاد جنگل های پارادیس را تمیز می کنید.

بیشتر کنجکاو شدم وقتی در مورد ترس های تان می‌گفتید و اینکه بعضی از آنها مثل ترس از تاریکی هنوز هست و تصمیم دارید بهبودش بدهید.

میگفتم استاد با این همه شجاعت چطور میتواند، همراهی را انتخاب کرده باشد که اینقدر از خیلی چیزها میترسد.

و آن اوایل در کنار تمام علامت سوال هایم که همگی از عدم شناخت سرچشمه میگرفتند، یک جواب همیشگی داشتم، حتما لایق این رابطه بوده است.

مریم جانم هر ویژگی ای داشته باشد حتما لایق این رابطه بوده است.

بعدها دیدم که باید بگویم حتما استاد لایق این رابطه بوده است.

شجاعت های شما در بیان ترس های تان برایم قابل تحسین بود.

بهبودهای همیشگی تان مرا عاشق شما کرد.

دست خط زیبایتان و توانایی سر و سامان دادنتان مرا شیفته تر کرد.

و حالا در آستانه هزار و چهل روزگی حضور در این سایت، دیدن چهره ی شما برایم پر از درس است.

درس اعتماد به نفس

درس احساس لیاقت

درس تعهد

استمرار

دیدن زیبایی ها به صورت همیشگی

نظم

انضباط

عشق

صلح درونی

صداقت

سلیقه

توحید

همراهی

خلق خواسته ها

یادگرفتن ها

و

.

.

.

مریم جانم من پر از لذت میشوم وقتی دوربین دور شما میگردد.

مریم جان ذوق میکنم وقتی دوربین روی چهره ی شما زوم میشود.

پر از احساس خوب میشوم و اصلا یکی از زیبایی های فایل ها، شما، وجودتان ، چهره تان، توضیحاتتان، زوم کردنتان روی زیبایی ها و کلاااا عشقی که از شما در این سایت ساطع میشود.

از هیچ لبخندی نمیگذرید، از هیچ عروس و دامادی نمیگذرید، از هیچ عشق، ثروت، زیبایی، خوشبختی نمیگذرید، شکارش میکنید و به ما هدیه میدهید.

مریم جانم، روزی که توی کارگاه برای اردک ها، ظرف آب درست کردید را خوب به خاطر دارم، روزی که کارگاه را سر و سامان دادید وقتی استاد نبود و ما یکی از هزاران بار این سر و سامان ها را دیدیم.

روزی که با استاد مسابقه ی پخت املت روی فایر پیت داشتید را به خاطر دارم، با چه جزییاتی راجع به اینکه استاد املتش را ته دیگی دوست دارد، صحبت می‌کردید.

روزی که دقیقا زمان فیلم برداری، یکی از مرغها، تخم کرد و چقدر ذوق کردید، روزی که جیل دنبال رنگ لباس شما و شما افتاده بود، روزی که ببعی هایمان فوت کردند و شما تنها هم باید آنجا را سر و سامان می‌دادید و هم کنترل ذهن می کردید، روزی که موتور کوچکتان از تسلا آمد و با سمیه و رامتین عزیز اسمبل کردید، همه را به خاطر دارم.

و حتی بیشتر

و حتی بیشترررر

مریم عزیزم، شناخت من از فایل ها یک درصد از وجود شما هم نیست، ولی همان هم مرا عاشق شما کرد ، زیرا حس عشق به کسی، نه از چهره، نه از ظاهر بلکه از فرکانس اوست و من از شما فرکانس زیبایی را دریافت میکنم.

سپاسگزارم برای همراهی همیشگی تان، سپاسگزارم برای خودسازی تان و سپاسگزارم که درخواست هایی را به دنیا ارسال کردید که نتیجه ی کوچک این همه قسمت، از سریال سفر به آمریکا و زندگی در بهشت شما.

پایدار باشید و شاد و پر ثروت و پر عشق، مثل همیشه و بیشتررررر