سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 218

سلام دوست عزیزم نسرین خانم

من واقعا از خوندن کامنتهای شما لذت میبرم از این درک از این خلوص پاک توی نوشته هاتون.

راستش خود من هم خیلی برام جذاب بود پول پیدا کنم، الان ک دارم مینویسم یادم افتاد من پول دیدم چند وقت پیش یادم نیست ک اصلا مبلغش چقدر بود ولی برش نداشتم چون به نوعی احساس لیاقت نمیکردم و این عذاب وجدان ک مال تو نیست و اگه برش داری پس میدی خدا جواب تو میده ولش کن دنبال دردسر میگردی و… باعث شد من دیگه هدایت نشم.

هر چی توی زمین خداست و توی مدار من قرار گرفته مال منه

چه آگاهی زیبایی اگر چشم من بهش افتاده و من هم مدار شدم با این پول با این وسیله یه جایزه بدونم از طرف خدا و برش دارم حتی اگر سکه بود برش دارم و ارزش قائل بشم براش.

وقتی این آگاهی ها رو نداشتم فکر میکردم ایرادی دارم که مثل بقیه نیستم که پوست سرم رو با دکلره و امثالهم بسوزونم و زجرش رو تحمل کنم که موهام رنگشون تغییر کنه تا دیگران بگن به به

اما وقتی اومدم توی این مسیر فهمیدم که من شخصیتی کاملا طبیعی دارم و دوست دارم خود واقعیم باشم و همین خودش چقدر ارزشمند بود

حالا میفهمم چرا قلب من مقاومت میکرد برای یک سری کارها چون اون منو هل میداد ب سمت ساده زیستی، ب سمت خودم بودن و دوری از حاشیه، ب سمت بالا بردن فرکانسم از طریق نزدیک شدن ب اصلم ب روحم.

حالا میفهمم چرا من عاشق رنگ موهای مشکی خودم، عاشق صورت بی آرایش خودم و دیگران، عاشق دستام با ناخن های کوتاه و ساده م هستم. چون ما ذاتا ارزشمند هستیم نه با نژاد و لباس و ظاهر. امروز یه ایه ای از قران رو مجدد خوندم ک خدا میگفت این نژاد و رنگ پوست برای اینه ک شناخته بشید بلکه گرامی ترین شما نزد خداوند با تقواترین است. چقدر این آیه عزت نفس و احساس لیاقت میده ب آدم.

در پناه الله باشید نسرین جان

به نام خداوند هدایتگر و حمایتگرم

سلام علی آقای توحیدی دوست عزیزم

خدا با شجاعان است این خدا هر روز برام نشانه میفرسته، بخدا ک خودش از من مشتاق تره ک برم تو دل ترس هام، میخواد ایمانم، شجاعتم بیشتر بشه داره هلم میده و من باز هم میترسم.

ب خدا گفتم هر روز برام نشانه بفرست برای قوت قلبم( همین امروز زندگی در بهشت هوای مه آلود رو دیدم،همین امروز فایل جلسه 7 عزت نفس برای گرفتن تصمیم رو شنیدم و باز پاسخ شما ک نشانه ای دیگر شد برام.)

امروز صبح با نت پیانو رفتم ب جنگل های شمال و خودم رو پر غرور و راضی روی ارتفاعات و هوای مه آلود تصور کردم.

یک جمله ای رو خوندم ک میگفت جسارت در دل خودش نبوغ و رشد را دارد و من میدونم رفتن ب دل ترسها چقدر من رو بزرگتر میکنه، تجربه دارم با هر بار بیرون رفتن از منطقه امنم من بزرگتر شدم. وقت نشان دادن ایمانه، این لحظات رو دوست دارم.هم بوی ایمان میده هم کمی ترس.

هر بار تجربه خلوت کردن من با خودم در دل طبیعت وحشی و مواجهه شدن با ترس‌هایم یک عطیه بزرگ را به من هدیه می‌دهد. هربار مرا دلگرم‌تر و باایمان تر به وجود یک دوست و رفیقی بی‌نظیر می‌کند که در هر لحظه با من است و بی‌نهایت هوایم را دارد، به خودش قسم که گاهی چنان سخنانش در وجودم طنین‌انداز می‌شود که فقط اشک شوق می‌ریزم.

خواهانم این حس را خواهانم

تبریک میگم از صمیم قلب چه احساس وصف ناپذیری.

در کمتر از یک هفته درخواست ماشین اجابت شد، خیلی خیلی بهتون تبریک میگم متشکرم بابت اشتراک این تجربه ک ب ایمان مون کمک میکنه. هیوندا ورنا دیدم عکسش رو، من از این سبک قدیمی طور ها خوشم می آید. زیبا بود. مبارک تون باشه تبررریک.

انشالله در زمان مناسبش( ک چندان هم دور نیست مانند اجابت ماشین) در سفرهای زیبای کشور و جهان در کنار عزیز دلتان ب سیاحت لذت بخش تر مشغول شوید.

در پناه الله باشید دوست خوبم.

سلام سلام سلام خیلی خوشحال شدم باز مناجاتی از توحیدتون رو شنیدم، چقدر عالی صحبت کردین، چقدر توحیدی واقعا تبریک میگم بهتون

خیلی خیلی خوشحال شدم بابت پاسخ تون سپاسگزارم من.

علی آقا کامنتم رو از روستای فیلبند براتون میفرستم، یادمه کامنت شما آخرین نشانه و تیر خلاص بود از سمت خدا ک این سفر رو بیام.خیلی بهم شجاعت و ایمان داد. ماجرای مفصلش رو در کامنت های قبلم نوشتم.

آخرین پاسخی ک نوشتم براتون امروز صبح با نت پیانو رفتم ب جنگل های شمال و خودم رو پر غرور و راضی روی ارتفاعات و هوای مه آلود تصور کردم. بعد از 4 روز از نوشتن اون پاسخ من امروز غروب تجربه اش کردم، دیوانه شدم رفت. هنوز تو شوکم، نمیدونم چی شد اصلا. همه چیز جور شد، خدا خیلی خوب میزبانی کرد برام.

راستش امروز غروب ک از دشت برمیگشتم، خورشید دیگه غروب کرده بود و دیده نمیشد و با اینکه آخرین فردی ک تو دشت موند من بودم، ب خودم گفتم میتونی شب اینجا بمونی؟ یاد شما افتادم گفتم آقای قادری چه ایمانی در خودتون ساختین واقعا تحسین برانگیز هست. گفتم نه من هنوز این حد از ایمان رو نساختم ولی انجامش خواهم داد.

من بسیار دوست دارم از تجربیات توحیدی دوستانم بشنوم و حالا ‌ک کامنت شما تلفیقی از طبیعت و توحید عه خیلی به وجد میاره منو. انگار خدا از طریق شما داره این آروزی منو برآورده میکنه، خدا میشه میل درونی شما برای نوشتن این جملات توحیدی ک من دیوانه شان شدم، خیلی زیبا از توحیدی میگین آدم عاشق خداتون میشه. بهم ایمان میده حرف هاتون.

فصل مشترک تمام این تجربه‌ها احساس ترس خوشایندی است که هر بار به صورتی جدید خودش را به من می‌چسباند و به نظرم این ترس‌ها نعمت است، چون به من می‌فهماند که تو به مرز دایره راحتی ات رسیده‌ای و می‌خواهی از آن عبور کنی و رشد کنی و رشد علت شوق من برای زندگی در این جهان است، هرچند که فراموشش کرده باشم.

خود را رها کردن، وابسته نبودن، نماندن در منطقه امن سخت عه،ایمان میخواد ولی دقت کردین با هربار رفتن تو دل ترس و انجام الهاماتش انگار برای الهامات بعدی رام و مطیع تر میشه آدم. دیگه صدای شیطان ک میخواد بترسونه آدم رو از ته چاه میاد؟ اصن انگار گم و گور میشه این دور و اطراف نیست، نیازی ب زور خاصی نداره چون زیاد پیداش نیست، دوره.

آیا خدا کفایت‌کنندۀ بنده‌اش نیست؟! که تو را از غیرخدا می‌ترسانند. هرکه را خدا به‌حال خودش رها کند، هیچ راهبری ندارد

و دست هرکه را خدا بگیرد، دیگر کسی او را به بیراهه نمی‌برد. آیا خدا شکست‌ناپذیرِ انتقام‌گیرنده نیست؟!

صبح و هوا و صفایش مرا پذیرای تک‌تک افکارش کرده بود، یکی‌یکی درس‌هایی را که در این هفته می‌بایست بگیرم را به من گفت ای خدا فردا صبح من قراره پیاده روی در دشت های سبزش داشته باشم، اینم از شما ایده گرفتم، ولی من هنوز بلدم سکوت کنم. پس اینطور میخواهمش ازش هم صحبتی را.من فکر میکردم من فقط باید صحبت کنم ولی نمیدونستم خدا … میخواهمش میخواهمش.ب قول شما

راز جز با رازدان انباز نیست

راز اندر گوش منکر راز نیس

باید بیشتر پیش برم، هرچه میری جلو میگی بازم بیشتر بازم رابطه بهتر و باکیفیت تر و با ایمان تر.

تازه داره حالیم میشه چیکارم، تازه دیدم حرف حسابت منم، طلای نابت منم …

خرسندم از وجود دوستان نازنینم در سایت چون شما، این محبت ها فرکانس خیلی قوی داره، حتما نیازی ب فیزیک نیست، فرکانس محبت کار خودشو میکنه و خوب میشینه ب قلب.

در پناه الله باشید دوست عزیزم.