سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 218

به نام نامی ربّ مهربانم.

سلام و صد سلام به شما دو عزیز دوست داشتنی،که با تمام عشقتان ،آنچه را می‌بینید وتجربه می‌کنید ،سخاوتمندانه با ما به اشتراک می‌گذارید.

خدایا شکرت که در عصر طلایی زمین به سر می‌برم که با پرواز یک موجود کوچک و دست ساز بشر،اینگونه به تماشای زیبایی‌های سیاره ی قشنگمان ،زمین،می نشینیم.

آغاز ویدیو تصاویر واقعا رویایی از یک جنگل سبز و پهناور که با اشعه های طلایی خورشیدِ سخاوتمند،چشم نوازِ نگاه هر بیننده ای بود.موسیقی بی کلام این ویدئو، حس پرواز بر روی این آبِ آبی و گاهی توسی به ما می‌داد ،

خدای من ،هر چی فکر کردم این آب جاری و آرام رو به چی تشبیه کنم واقعا نتونستم ،موج های ریز ریز این آب ،خطوط بسیار بینظیری رو ،روی آب انداخته بودن.

نگاه و خلوت خانم شایسته ی عزیز در کنار این رود ،ستودنی بود و چرخ چرخِ درون بچه ،بالای سر ایشان ،این عزیز دوست داشتنی رو به مرکز ثقل حرکتش تبدیل کرده بود.

گوارای وجودتان تماشای این خلقت بی‌نظیر خداوند.

شکرگزاری عمیق استاد در اول صبح با نشان دادن ویوی جلوی دیدشان ستودنی بود؛حق هم داشتند.من که از این راه دور،خنکی صبح رو در هنگام حرکت لابلای اون درختانِ سبزِ فسفری احساس کردم.دیوانه کننده بود این مناظر بکر و فوق‌العاده.اون سنجاب شیطون که لابلای درختان در حال فرار بود،اون تخته سنگهای قهوه‌ای رنگ خوش تراش،که استاد عاشقشون شده ،احساس فوق‌العاده ای به آدم می‌داد ،واقعا صد هزار مرتبه شکر.

صحنه ی مو کوتاه کردن خانم شایسته ی عزیز در اون فضای فوق‌العاده زیبا ،با آینه ی آویزان از درخت و قربون صدقه های استاد و شوخی های نمکین این دو عزیز دوست داشتنی،ناخودآگاه لبخندی به پهنای صورت رو بر لبانمان نشاند.

خانم شایسته جان،ما بچه های سایت ،دیگه‌خوب میدونیم که زمان شما،اونقدر ارزشمند هست که فرصتی برای وقت تلف کردن و به آرایشگاه رفتن ندارید .شما به قول استاد«کچلتون هم خوشگله»

چقدر لذت می‌برم از این دلبری ها و روابط پر از عشق شما.

چه چشمه ی بینظیری واقعاً ،چه صدای دلنشینی.وقتی استاد دست فرو کردن در آب چشمه و چشماشون رو بستن و با صدای بلند گفتن«ببینننننن،یخه یخ»،قشنگ میشد به یخ بودن آب کاملآ پی برد.

چقدر اون نوشته ی روی سنگ تحسین برانگیز بود وقتی شما با خوندنش خندیدید.واقعا آفرین به این خوش ذوقیشون.«آقا جان،جون مادرتون جای پارک ما رو نگیرید ،ما بزودی برمی‌گردیم »

«خدایا شکرت»فقط مال یه لحظه ش هست استاد،واقعا رویایی بود وقتی دوربین رو بردید روی آبی که از سنگ پایین می‌ریخت ،چه صدایی،چه سنگ‌های شفافی،چه آب یخ و تمیزی.«الله واکبر »به این صحنه‌های فوق‌العاده ،خدایا شکرت بابت نعمت موبایل و اینترنت که این احساس قشنگ رو با دیدن این تصاویر دریافت می‌کنیم.

خانم شایسته تبدیل شدن به آهن‌ربای پول،خدای من در اون سوراخ سنبه های جنگل و چشمه پول پیدا میکنن و چقدر با احترام به پول ،اون رو به عنوان برکت در کیف صورتی خوشگلشون جا میدن.

استاد که در حال شستن صورت دوست داشتنی شون در آب یخِ سرچشمه هستن و از دشواری مسیر تا رسیدن به اون سرچشمه میگن خانم شایسته از کفشهای جدید پیاده‌روی شون ،رونمایی میکنن ،مبارکتون باشه عزیزم.

بعد از یه پیاده‌روی طولانی و سنگلاخی ،حالا وقت ناهاره.اونم چه ناهاری،

تحسین می‌کنم اون چاقوتیزکن خفن رو واقعا ،تحسین میکنم اون گوشتهای ضخیم و فوق‌العاده رو که خانم شایسته ،هوشمندانه از وسط برش زدن تا بهتر پخته بشه،البته با هیولای نینجا ،هر گوشتی با هر ضخامتی ،نرم میشه.چه شکل و شمایلی داشت این استیک خوشرنگ شما.نوش جانتان.(یاد جملات استاد در یه فایلی افتادم که فرمودن:بندگی می‌کنی ؟بفرما بنده ی من…..)

جایزه ی استاد هم برای خودشون بعد از این پیاده‌روی طولانی ،تماشای بازی لیورپول هست.

عجب تگرگیییییی!خدای من!

قدرتت رو شکر خدای من،چقدر درشتن،زمین واقعا سفید شد.چه لذتی داره در حین خوردن اون استیک های خوش بر و رو،یه مرتبه ضربه های تگرگ و اون تق تق شون روی سقف ماشین رو بشنوی و سریع بیای از حیاط سرسبز خونه ت فیلم بگیری.

خلاصه، سفرتون سبز و پر از اتفاقات شیرین.