سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 220

به نامِ خالقِ مهربانم

به نامِ خالقِ رزاّق و وهابم

سلام به همه ی عزیزان.

اول از همه میخوام تشکر کنم برای بخش جدیدِ سایت: آزمون ها

و ممنونم برای آزمون احساس لیاقت.

با توجه به تستم، که سعی کردم با عملکرد و افکار الانم بهشون پاسخ بدم، سطحِ احساسِ لیاقتِ من متوسط رو به پایینه.

خب خدا رو شکر تو این وضعیت هستم، چون موقع پاسخگویی متوجه تغییراتم شدم، چیزهایی که قبلا بلد نبودم و انجامشون برام سخت و سنگین بود الان خیلی بهتر و روان‌تر انجامشون میدم، الهی شکر.

سورپرایز شدم منوی آزمون ها رو دیدم امشب، روزی چند بار سایت رو چک میکنم هر روز برای فایل جدید و دایره آبی، و الان کاملا سورپرایز شدم از این تغییر و بهبودِ جدید سایت.

سپاس گزارم از استاد جان و آقا ابراهیم و همه ی عزیزانِ سایت که هر لحظه در فکر پویاییِ سایت هستین.

و اما فایلِ جدیدِ این قسمت:

مریم جون میخوام با شما صحبت کنم مستقیم و دلی…

میدونی وقتی اون لحظه که دیدم واسه خودت رها و آزاد و بی توجه به محیط و بقیه، داری میچرخی و میچرخی و میچرخی، شادی میکنی، کودکِ درونت رها واسه خودش بازی و تفریح میکنه، واسه خودت روی زمین با نورها بازی و رقص میکنی میدونی چی فکر کردم؟

به صورتش نگاه کن، ببین چقدر آرومه، ببین داره واسه خودش کیف میکنه، ببین چقدر خودشو از قضاوت دیگران دور کرده که انقدر با خودش در صلحه…

آفرین بهت مریم جون، برای دونه به دونه ی بهبودهات واسه رشد و پویایی ات.

واسه اینکه هر لحظه دارم حس میکنم داری تبدیل میشی به دختر نوجوان با سنِ پایین وقتی صورتِ زیبا و معصومت رو میبینم که روز به روز داری قشنگتر میشی.

چقدر موهای مشکی ات قشنگه، چه فرم قشنگی داره، چقدر گیره هایی که به موهات میزنی قشنگه، من میبینم کیف میکنم.

چه تیشرتِ قشنگی.

خب شما الگوی من و خیلی خانم های دیگه تو سایت هستی.

چون بی ادعا هستی.

سر و صدا نداری که دارم اینکار رو میکنم، اونکار رو میکنم و بیایید از من یاد بگیرید و …

اهلِ عمل هستی، من تو رفتارت دارم احساسِ لیاقت، شجاعت، اعتماد به نفس رو میبینم…

وقتی موهاتو کوتاه کردی و کوتاه نگه داشتی، حالا دلت خواسته داری بلندشون میکنی، چون خودت میخوای.

وقتی دست به آچار شدی، شلف زدی تو آشپزخونه، تو کارگاه مشغول بودی، جایگاه کفگیر ملاقه درست کردی، موتور کوچولوی تسلا رو اَسِمبِل کردی با دوستان، تنهایی تو پردایسِ پهناور موندی روز و مخصوصا شب، وقتی انقدر باسلیقه و حس خوب به نظافتِ منزل و آشپزی میپردازی و هزاران رفتاری که هر چی گذشت دیدم بهتر و بهتر عمل میکنی و حرف نمیزنی و تو مسیرِ عمل هستی کاملا بی ادعا و آروم و سرشار از صلحِ درونی…

بهت افتخار میکنم و میبالم، شما یه الگوی بسیار خوبِ یه بانویِ موفق و خوشحال هستی که با خودش در صلحه و داره خوب زندگی کردن رو حسابی تمرین و عمل میکنه.

من خیلی چیزها رو از شما یاد گرفتم و انجام دادم و کیف کردم.

موازی کاری رو من از شما یاد گرفتم تو کارهای آشپزخانه و منزل.

شجاعت و خیلی چیزهای دیگه رو از شما الگو گرفتم.

بهت افتخار میکنم با تمامِ وجودم.

ماچ به روی ماه و قشنگت که هر چی جلو میریم زیبا بودی زیباتر هم میشی.

مامانم چند روز پیش قسمت 219 رو میدید میگفت مریم جون چقدر قشنگه.

متوجه شدم تصویر، کاملا داره زیباییِ درونت رو انعکاس میده علاوه بر زیباییِ ظاهری.

موزه ای که بهمون نشون دادین متفاوت و خاص بود، واسم جذابه چقدر محتواهای متفاوت در این جهان وجود داره و آدم ها انتخاب میتونن بکنن از چی خوششون بیاد از چی نه.

چقدر جالبه که آدمهایی با دیدهای متفاوت در این جهان وجود دارن و هر کی ایده ی خودشو اجرا میکنه.

مریم جون از تحسینت نسبت به سرویس های بهداشتی و امکاناتِ والمارت سپاس گزارم.

یادمون میدین بابتِ کوچکترین و عادی ترین چیزهایی که در دسترسمونه سپاس گزار باشیم، دقیقا اینو دیشب از خدا خواستم که یادم بده چطوری سپاس گزار و خوشحال باشم واسه چیزهایی که انقدر عادی شده واسم اصلا درک نمیکنم نعمت هستن و دارمشون.

کاوِری که برای سرویس بهداشتی گذاشتن عالیه.

عاشقِ اون روشویی کوچیکه شدم برای بچه ها یا افرادی که کوتاه قد هستن.

خب اگه دقیق باشم، حالم خوب باشه، فرکانسم میزون باشه، نکات بیشتری از تو فایلهارو مینویسم.

در هر صورت هر چی مینویسم عالیه، چون از قلبم میاد.

این دریاچه به شدت زیباست، هم با نمای دِرون جان، هم دوربینِ مریم جون و استاد جان.

استاد چشم های گرد شدتون خیلی باحال بود تو موزه ی خاص …

انگار داشتین میگفتین اینا چین بابا:)))))))

اون قسمت شبیه کتابخونه یا کتابفروشی هم باحال بود، با اون حجمِ تلمبار شده ی کتاب اونجا.

یه درس جالب هم واسم مرور شد تو این 2 قسمت:

غذا ندادن به حیوانات بر مبنای دلسوزی براشون.

چون اینطوری مهارتِ پیدا کردن غذا براشون کم و ضعیف میشه، اینطوری از گرسنگی تلف میشن.

الان فرکانسم میزونه و تا جایی که یادم اومد نوشتم، دیروز فایل رو دیدم و کیف کردم.

یه چیزی هم بگم از دوره احساس لیاقت:

اینکه این مدت دارم تمرین میکنم روی آموزش ها: مقایسه، گفتگوهای ذهنی و مرزبندی ها و …

خوشم میاد از تمرین هام.

از تلاش هام.

استاد جان مرسی برای آگاهی های ناب دوره احساس لیاقت.

خدای وهاب و رزاقم امشب هم مجدد سورپرایزم کردی و باورم رو نسبت به خودت هر دفعه داری پررنگ تر میکنی، دمت گرم، خیلی باحالی، عاشقتم.

سلام آقای حافظانِ گرامی.

خیلی ازتون ممنونم برای پاسخی که برام نوشتین و تحسین هاتون.

پاسخ ها (دایره آبی) همیشه برای من شیرین و ذوق زده کننده هستن، هم وقتی دریافتشون میکنم هم وقتی خودم مینویسم.

عینِ بستنی قیفیِ دستگاهی هیجان انگیزن :)

یا مثلِ لوازم تحریرِ رنگی رنگی، شور و نشاط میدن :)

ممنونم که این دایره ابیِ زیبا رو هدیه دادین به من.

ممنونم از توجهتون به کامنتِ من و بقیه.

بهترین ها رو برای شما و وجیهه بانویِ نازنینم آرزومندم.

خدایا شکرت برای دوستانِ نابم در این سایت که از روزی های غیرِ حسابِ من محسوب میشن.

ممنونم که