سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 220

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بروی ماه استاد و تک تکتون!

شاکر و سپاسگزار خداوندم که بار دیگر لطف و رحمت بی انتهایش را برویمان گشوده و یکروز خوب دیگه را سهم زندگیمان کرده است.

مروری کنم به ساعات سپری شده امروزم. ساعت 4 صبح گوشیمو قبل از به صدا درومدن آلارم در دست گرفتم و در همان حالت که توی رختخواب دراز کشیده بودم انگار دنبال نشانه ای برای شروع یک روز خوب دیگه بودم. همین یعنی پیشرفت! همین یعنی تغییر ذهنیت و تغییر شخصیت! به همین سادگی! شاید تا قبل از شروع به نوشتن اصلا به چنین چیزی فکر نکرده بودم! چرا؟ چون تغییرات زندگی ما بقدری نامحسوس و بدیهی اتفاق می افتد که احساس و لمسش نمی کنیم! این یعنی من زندگیم را از حالت پیش فرض درآورده ام و به حالت انتظار مثبت از اتفاقات و شرایط درآورده ام! حالا حالت پیش فرض چیست؟ حالت پیش فرض حالتی است که عامه مردم از اتفاقات و شرایط زندگیشان دارند.اینکه ببینیم خدا چی میخواهد! اینکه ببینیم روزگار امروز چه خوابی برامون دیده؟(شما بخونید چجور میخواد دهنمو سرویس کنه؟!) به این حالت و ذهنیت منفی ذهن از اتفاقات یا شرایط پیش رو را ،زندگی به حالت پیش فرض می نامیم. در حالی که زندگی افراد موفق و کسانی که دارند روی خودشان کار می کنند؛داشتن انتظارات مثبت از شرایط و اتفاقات زندگی است.

اینها گوشه ای از آگاهی های جلسه 12 ام دوره فوق العاده کشف قوانین با عنوان: جهت دهی آگاهانه به افکار و انتظار مثبت از وقایع داشتن است.

هنگامی که آگاهی ای دریافت می کنیم نیاز به تکرار و تمرین و گذشت زمان دارد. این کلمات را استاد در قالب یک کلمه بیان می کنند و دائما آنرا به ما یادآوری و گوشزد می کنند. و آن کلمه «تکامل» است. هیچ چیز یکشبه بوجود نمی آید. هیچ چیزی بدون مقدمه و اسباب و وسیله خلق نمی شود. ساختن شخصیت؛ ساختن عادات خوب؛ ساختن باورهای مناسب و … نیاز دارد به تکامل. نیاز دارد به تمرین و تکرار.نیاز دارد صبر داشته باشیم تا این حجم زیاد آگاهی در وجودمان ته نشین و شفاف شود تا بتوانیم درکش کنیم و بکار ببندیم. تا حالا براتون اتفاق افتاده که از کسی خواسته اید برایتان یه نوشیدنی گاز دار مثل نوشابه بریزد و وقتی درب نوشابه رو باز کرده و به سرعت خواسته، درخواستتان را اجابت کند سریع گفتین کافیه کافیه سر ریز کرد از لیوان خیلی ریختین! بعد که گازش میره به هوا و نوشیدنی ته نشین میشه میبینیم یه ذره ته لیوانمون ازش مونده و می بینیم خیلی کمه و باز درخواست میکنیم برامون بریزه! حکایت یادگیری و حرکت و رشد و تکامل ما نیز همین گونه است. شاید کسی نباشه که کاری رو شروع کنه و عجله نکنه که زود زود من نتیجه میخوام. من نمی تونم مثل بقیه صبر کنم من باید زود بدست بیارم زود برسم! به همین دلیل میخوام سریع لیوانمان رو پر کنه از نوشابه و با اولین قلپ نوشابه ای که ریخته میشه کف میکنه و بالا میاد و سرریز میکنه چرا؟ چون ظرف ما گنجایش یهویی این مقدار نوشابه رو نداشت (شما بخونید آگاهی). ولی وقتی یاد میگریم قانون زندگی را؛ یاد میگیریم ساز و کار جهان را که داره چجور کار میکنه آنوقت موقع ریختن نوشابه داخل لیوان به قدر آرام و با حوصله لیوان رو پر میکنیم که همان لحظه گازش جدا میشه و بدون اینکه سرریز کنه لیوان لبالب پر میشه (ظرف وجودمان بزرگ میشه برای دریافت آگاهی ها).

مخاطب این متن خود منم. چرا؟ چون تعهد داده بودم برای فایل های سفرنامه کامنت بنویسم و زیبائی ها رو دنبال کنم.خوب این که خوبه! دوره قانون کشف قوانین زندگی رو تموم کردم و به خودم بابت تسویه بدهی ها و وام هایم جایزه دادم و 10 روز مسافرت رفتم. دربرگشت هدف بعدیمو استارت زدم که دوره عزت نفس بود. باز میگیم اینم که خوبه! انگار مهمونی تشریف بردی و پیش غذا ( سفرنامه ) میل کردی و میزبانم غذای اصلی رو میاره اونم عالی (دوره عزت نفس) مشغول خوردنی و داری سیر میش که میزبان یه غذای سنگین و خوشمزه دیگه میاره سر سفره (دوره احساس لیاقت) تو ذهنم میگم اصلا من منتظر همین غذا بودم هااااا حیف نیست نخورم! بگم بکشه با خودم ببرم سرد میشه از دهن میفته!!! حالا یه شب هزار شب نمیشه. آقا بکش اونم نه چند قاشق هااا. یه دیس کامل! حالا هی خودتو تکون بده که جا باز کنی بیشتر بخوری!!! (عین گونی خخخ) . خلاصه این شده که وقتی فایل جدیدی میاد رو سایت برای من حکم همون غذا خوشمزه ای رو داره که میزبان وسط غذا خوردن میزاره سر سفره!!! و من هی آگاهی های ناب دریافت میکنم (غذاهای خوشمزه) اما گویا اجازه نمی دهم این آگاهی مثل نوشیدنی ته نشین بشه تا بدونم چند مرده حلاجم! ولی جاتون خالی غذا ها فوق العادن (آگاهی ها نابند)

قبل نوشتن این کامنت یکم خوابیدم و وقتی بیدار شدم دیدم انرژیم اوکیه و حالم عالیه ولی ذهنم خسته اس! و هیچ ایده ای برای نوشتن ندارم! حالا نمیدونم اصلا چی میخواستم بگم سر از کجا درآوردم! چقد مطالب بی ربط رو بهم ربط داده ام خدا می داند. شما به بزرگواری خودتون ببخشید(استیکر از خنده ولو شدن روی زمین؛ اینو دیگه باید بسازن)

بر گردیم سر جاده آسفالت! میخواستم اینو بگم بابا وقتی با انتظارات مثبت از زندگی و اتفاقات روز و زندگیتو شروع میکنی نتیجه اش این میشه که از صدم ثانیه شروع زندگی ، فرکانس مثبت ارسال کردی و نتیجه اش این شد که تا با چشمان نیمه باز از تو رختخواب سایت و سر زدم دیدم نقطه آبی کنار اسمم رو واین یعنی ذوق؛ یعنی نشانه؛ یعنی جواب فرکانس! دیگه تردیدی میمونه که بگی چند دقیقه دیگه پا میشم؟ اصلا. پا شدم از تختخواب و رفتم تو اطاقم و در و بستم که نورش بچه ها رو اذیت نکنه و کامنت سعیده عزیز رو خوندم و بعدش روتین صبحمو شروع کردم و بعد نوشتن کد نویسی روزانه ام دیدم فایل جدید سفرنامه اومده رو سایت و یبار نگاه کردم و حال خوبم خوبتر شد و بعدش جلسه ای که با حضور مدیرانی از مرکز داشتیم به خوبی برگزار شد و هی اتفاق خوب پشت اتفاق خوب. و الان که میخواستم راجع به زیبائی های این قسمت سفرنامه بنویسم ندا آمد و این مطلب برام واضح شد و گفته شد که بنویسم آنهم با این ذهن خسته! ولی راضی ام ازش دمش گرم. خسته اس ولی کم نمیذاره!خخخ

بریم یکمم زیبایی از خودمون در وه کنیم از قشنگی های این فایل و زحمت های استاد غافل نشیم. آقا میخواستم بگم دیدن این دریاچه منو یاد دریاچه شورابیل اردبیل انداخت! ( آقا نگید این باز اومد برامون بگه چی شبیه چیه خخخ) ممکنه هیچ شباهتی نداشته باشند دعوا نداریم ولی خدایی اینو ذهنم گفت من بی تقصیرم! از خدا پنهون نیست از شما چه پنهون قبل نوشتن کامنت یه سرچ زدم آقا تو همون صفحه اول سرچ یه تصویری اومد شورابیل نگو همین دریاچه رو بگووو( الفرار)

این تریل دور دریاچه که از تصاویر درون کاملا مشخصه شاید سبب شد من یاد شورابیل بیفتم ولی این تریل خدایی بی نظیر ساخته شده دمشون گرم نه طبیعت و تخریب کرده نه محیط زیست رفته زیر سوال نه اسلام و مسلمین تو خطر افتادن بقول مریم جان شیک و مجلسی!

تصویر برداری و مهارت استاد در هدایت این درون هم اصلا نگم براتون ( خوب چه کاریه برید خودتون ببینید خخخ)

از این گوزنها هم خدا رو شکر زاگرس غنیه و در مناطق حفاظت شده ایلام از نزدیک دیدم (هر کیم بگه نه من عکاسمو براش میفرستم خخخ) ولی خوب آنجا انگار مال خودتن ولی اینجا مال دولتن! اصلا هم زیاد تفاوت ندارند (استیکر چشمک)

این یکه تازی استاد در لاین مخالف و ترافیک سنگین در لاین مخالف منو یاد رفتن از قزوین به شمال انداخت که میدونستم دارم اشتباه میرم ولی گفتم همینو عشقه خانم! استاد قطعا اشتباه نمی زنند و دارند مسیرو درست میرن. نگران نشید.

این آگاهی استاد در مورد اینکه به حیوانات غذا ندهید رو به نظرم پیش خودتون مثل همه آگاهی های دیگه نگه داریم و نخواهیم به دیگران حالی کنیم که دارند برعکس می زنند. از قول استاد گفتن و از قول ما نشنیدن!

اینم بگم یکم بخندین و دلخور نباشین از دست اندازهای جاده خاکی و برم! کاور فایل رو که نگاه کردم دیدم مریم جان چقدر زیباتر شدن!چی شده؟ بلافاصله یاد اوایل ازدواجم افتادم که خانمم مثلا میرفت ابرو درست می کرد یا آرایشگاه میرفت و می اومد با شور و شوق میگفت اتفاقی نیفتاده؟ تغییری نمی بینی؟ منم دور و ور خودمو نگاه می کردم و می گفتم: نه! مگه چی شده؟! اونم دلخور میشد و قهر می کرد و بعدش دو هزاریم میفتاد که بله فلان کار انجام شده (خدایی برای آقایون سخته یا من تو باغ نبودم؟ استیکر تفکر) الان هم انگار مریم جان با این کاور داشت میگفت بچه ها من تغییری نکردم؟ و من خدا رو شکر دوزاریم الان افتاد که ایشون جلسه قبل موهاشو در آرایشگاه خودش کوتاه و مرتب کرد. در همین حد ازم راضی باشید و پیشرفت ها ببینید. باشه؟

خدا رو شکرررر بابت دیدن این همه زیبایی که اگه بخوام بنویسم از حوصله عزیزانم خارجه ؛ خدا رو شکررررر بابت این همه نعمت که به جهان عرضه کردی و مهمان چشم و ذهنمان کردی. خدا رو شکرررر بابت اینهمه اتفاق خوب امروزم. شعر زیر هم با صدای زیبای معین روزی امروزم بود که پیشکش وجود عزیزانم میکنم. یا حق

زندگی شاد است غمگینش مکن

عمر گران می گذرد خواهی نخواهی

سعی بر آن کن نرود رو به تباهی

مطلب دل را طلب از سوی خدا کن

زان که بود رحمت او لایتناهی

عمر کمه صفا کن رنج و غمو رها کن

اگه نباشه دریا به قطره اکتفا کن

عمر کمه صفا کن گذشته رو کن

اگه نباشه دریا به قطره اکتفا کن ، به قطره اکتفا کن (قدر داشته هامونو بدونیم)

سلام و درود خداوند بر فهیمه عزیز

فهیمه جان قاعده شاگردی اینه که به شیوه استاد عمل کنی و ما هم شاگرد استادیم و چه کاری بهتر از اینکه روزت را با ورودی مثبت و سر زدن به این سایت الهی شروع کنی وقتی که استاد هم همینکارو داره انجام میده.

ممنونم از نگاه زیبا لطف و محبت همیشگیتون و انرژی مثبتی که انتقال میدین. براتون سلامتی و سعادت و ثروت آرزو می کنم و سپاسگزار حضور ارزشمند و نازنینتون هستم.یا حق

سلام و درود خداوند بروی ماه خواهر عزیزم بانوی عشق

ممنونم از نگاه زیبا و لطف و محبت همیشگیتون بانو. به مورد ظریفی اشاره کردید در کامنتتون که خیلی برایم جالب و قابل تامل بود و الان که دوباره دارم به این موضوع فکر می کنم میبینم حق باشماست. یک ذهن خسته قادر نیست یه جمله هم بنویسه چه برسه به یک کامنت نسبتآ طولانی! وقتی کامنت رو نوشتم اصلا قادر نبودم برگردم و نگاه کنم ببینم چی نوشته ام و اصلا به هم ربط داره مطالب یا نداره؟ و ممنون و سپاسگزار شما هستم که این مورد رو به من یادآور شدید.

پروفایل شما و عالیجناب عشق واقعآ زیبا و عاشقانه و پر از احساس خوب است و من هز وقت که نگاه میکنم غرق لذت و احساس خوب میشم و خاطرات زیبای فیلبند در ذهنم مرور می شود. ایده تعویض کلاه ها هم برایم تحسین برانگیز و خلاقانه بود و حدس میزنم پیشنهاد شما بوده که دو عکس متفاوت در یک فریم گرفته اید بدون اینکه عکس هاتون تکراری باشه.و این خلاقیتتون رو هم تحسین میکنم و آرزو میکنم این سفرها روز بروز زیباتر و بهتر و توحیدی تر شود برایتان و به آرزویتان که سفر به دور دنیاست برسید و ما رو هم در این زیبائی ها سهیم کنید. در پناه حق خواهر عزیز

سلام و درود خداوند بر برادر بزرگم عالیجناب عشق

سید جان شما که خودتون یه گلوله نمکید! و کلی منو با جملاتتون سرخوش کردید. اینم می ناب فرشته های خداوند! میگی نه بنوش تا تجربه کنی!

کامنتتون رو که میخوندم به احوال خودم دقت کردم دیدم غرق لبخند و حال خوشم دقیقآ مصداق جمله از غوغای جهان فارغ اگه کسی منو با این حالم ببینه برام دعا میکنه قطعآ خخخ

یه لحظه فکر کردم مگه تمام هدف ما از زندگی رسیدن به حال خوب نیست؟ پس چرا اینقد زندگی رو سخت گرفته ایم؟ اینقد داریم بخودمون فشار میاریم؟ اینقد خودمان را سرزنش می کنیم؟ اینقدر خودمون رو داریم مقایسه میکنیم؟ صبح تا شب داریم خودمان را با شلاق نامهربانی ها می زنیم؟بابا به خدا این زندگی نیست! یادمون ندادن زندگی چیه! بابا شل کنیم اینقد دو دو تا چهارتا نکنیم! مگر قانون خداوند غیر از اینست که با هر دیدی جهان را نظاره کنیم، جهان همانگونه با ما رفتار خواهد کرد. و بیاد آوردم هر بار که جمله ای یا درسی یا خاطره ای با حال خوب با طنز و شادی بیان شده چنان در دل و جان ما نشسته که فراموش کردنش جزء محالات شده است.

هر چقدر که ما رشد می کنیم بیشتر درک میکنیم که همین حال خوش اصل زندگیه نه آن چیزایی که فکر می کردیم با داشتنشون حالمون خوشه!

در پناه حق دوست خداوند. حال خوش دائمی ارزانی نگاهتون. یا حق

سلام و درود خداوند بر فاطمه جان

شاعر خوش ذوق و نویسنده توانا و عزیزم. خداوند را شاکر و سپاسگزارم بابت وجود و حضور ارزشمندتان در این سایت الهی و بقول خودتون در این بهشت خداوند.من چقدر خوشحال و خوش بختم که هر روزم را با پیامی از این زوج دوستداشتنی و بهشتی آغاز میکنم و کامنت های زیبا و عاشقانه هایتان در ذهنم مرور می شود و احساس خوبم را دو چندان می کند. مرررررسی که هستید و این حال خوبتان را با ما هم به اشتراک می گذارید. هنوز اون شعر زیباتون در افتتاحیه کلاس دوره احساس لیاقت برای رسول جانت تو ذهنم مرور میشه یا آن متن زیباتون بعد از جلسه اول دوره. و واقعآ برایم تحسین برانگیزی. خوشحالم که با کامنتم تونستم حال خوبمو منتقل کنم و مروری بوده در ذهنتون به زیبائی ها و خاطرات قشنگتون در سفر به اردبیل و دیدن شورابیل.

فاطمه عزیز مهمترین تمرین و کار زندگیمان بیشتر ماندن در احساس خوب است. هر چقدر که ما بیشتر بتوانیم بسط بدیم؛ گسترش بدیم و کش بدیم این احساس خوب را و زمان بیشتری در این احساس خوب بمانیم شرایط و اتفاقات و نعمت و ثروت های بیشتری را جذب زندگیمان می کنیم و خوبی سفرنامه و یادآوری تجربیات قشنگمون نیز در همین راستاست. براتون در کنار رسول جان و دختر بانمک و گلتون عشق و صفا و حال خوش دائمی و سلامت و ثروت و بهروزی آرزو میکنم دوست عزیز.یا حق