سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 222

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِّیُخْرِجَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَءُوفٌ رَّحِیمٌ» (ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﻭﺷﻨﻲ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻧﻮﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ. ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺧﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ بسیار ﺭﺅﻭﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ؛ حدید٩)

ای پروردگار بسیار رئوف و مهربان من، من حتی از درک حقیقت آیات تو ناتوانم، گویی قطره ای از دریا و شاید کمتر، که جز دریاست ولی ناتوان در برابر عظمت دریاست. خدایا زبانم را گویای توحید قرار بده، قلبم را در مدار توحید قرار بده، و مرا به نور توحید و یگانگی خودت منور کن، همانا تو بیرون آورنده از ظلمت به نور هستی و همانا سرپرست اهل ایمان توئی «الله ولی الذین آمنوا»…

سلام و درود و رحمت بینهایت پروردگار عالم به همه دوستان نازنینم. الهی صد هزار مرتبه شکر بخاطر حضورم در کنار شما. بازم یه فایل سفرنامه جدید و زیبایی های جدید. این روزها با اینکه دارم تلاش میکنم توحیدی عمل کنم و تمرکز بذارم روی فایلها ولی بازم یه وقتایی نجوای شیطان منو ناک اوت می‌کنه. خدا رو صد هزار مرتبه شکر بخاطر قوانین بدون تغییر خداوند که با یکبار و دوبار خطا و اشتباه قرار نیست به کل از مدار خارج بشیم و خداوند همواره از اهل ایمان دفاع می‌کنه و هدایتشون می‌کنه.

صبح حوالی ساعت 3:50 بیدار شدم و دیگه خوابم نبرد. ولی 5:30 دیگه از خونه زدم بیرون و بی مقصد توی خیابون ها رانندگی میکردم و آیت الکرسی گوش میدادم. و ذهنم درگیر موضوعات مختلف بود. از آگاهی های جدید دوره احساس لیاقت ، تا شرایط و نتایج زندگی خودم.

یه کیوسک حاشیه خیابون باز بود ایستادم تا آب معدنی بگیرم و قهوه ، دیدم یه بطری شیشه ای نوشابه افتاده کف خیابون. گفتم توی این دل تاریکی اگه کسی با ماشین روش رد بشه قطعاً لاستیکش رو داغون می‌کنه. با اکراه و دو دلی برداشتمش انداختم توی سطل زباله. ذهنه دیگه، چرتکه میندازه ، آیا این وظیفه منه یا نه، تمیزه یا کثیفه، در شأن من هست یا نه و … اکی ذهن جان، از دیدگاه انسانی ماجرا اینو بردار بعداً به عواقبش فکر کن… خب بالاخره برداشتمش و امروز و توی این فایل دیدم که دوتا از نازنین ترین بندگان خداوند و بهترین استادان توحید، تا کمر خم شدن پلاستیک دستشون گرفتن تمام زباله های ناکجاآباد رو‌جمع میکنن. چند وقت پیش یه فایل زندگی در بهشت میدیدم استاد عباس منش می‌گفت من سالی 30-40 هزار دلار مالیات املاکم رو میدم. خداوکیلی من اگه این مبلغ رو توی آمریکا بعنوان مالیات پرداخت میکردم الان طلبکار عالم و آدم بودم که چرا اینجا اشغال ریخته، من دارم مالیات پرداخت میکنم که اینجا تمیز باشه و …

ولی نه؛ استاد عباس منش و استاد شایسته خم میشن و زباله ها رو جمع میکنن و از طبیعت سپاسگزاری هم میکنن. وسط ناکجاآباد ایالتی که معلوم نیست چند ماه یا چند سال دیگه دوباره برگردن اونجا. این احساس تواضع و فروتنی و این خضوع و خشوع به درگاه خداوند و این صلح درونی و آرامش و سپاسگزاری بابت نعمتهای خداوند ، اینهاست که نتایج رو وارد زندگی استاد عباس منش می‌کنه ولی من اینجا در حال جدال با ذهنم سر یه بطری نوشابه هستم. انسانهایی که با خودشون و طبیعت و قوانین خداوند در صلح و آرامش هستند، در واقع کسانی هستند که جهان رو به جای بهتری تبدیل میکنن، از همونجایی که هستن و با همون کارها و امکانات ساده ای که دارن.

استاد از شما بسیار بسیار ممنون و سپاسگزارم بخاطر این کار زیبا و این درسی که بهم دادین. فهمیدم که یه وقتایی منطق ذهن اصلا راهنمای خوبی نیست.

الهی صد هزار مرتبه شکر بخاطر این سایت و این مسیر نورانی توحید.

در پناه رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشید.