سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 222

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و صبح بخیر بر استاد گرانقدر و سلام و شب بخیر به همسفران نازنینم در سفر به دور آمریکا قسمت 30 ام/ 222 ام

دیدن این تصاویر فوق العاده زیبا در شروع فایل منو حسابی سر ذوق آورد و همراه با لذت بردن از این تصاویر زیبا و موزیک پس زمینه دلنشین؛ این آهنگم در وجود من همراه با دیدن تصاویر بالا اومد که همینجور هم براتون مینویسم که اگه سندرم خیال بی قرارتون پسندید و دلتون تجربه این زیبائی ها را ازتون تمنا کرد؛ شما هم همخوانی کنید و لذتشو ببرید!

بوم بوم ضربان قلبم

داره میره بالا نم نم

بیا حواستو بده به من دیوونه

دل بده تو کم کم

جون و دلم میره برات

مگه میشه دل تورو نخواد

خوب حالا که سر حال اومدین و پارت اول و هم رد کردیم بریم سراغ گفتگوهای ذهنی من از دیدن ادامه این فایل زیبا که میخوام در چند نکته بصورت مجزا بیانشون کنم.

A: با دیدن تصاویر جمع کردن زباله های اطراف توسط استاد و مریم جان این صحبت های دو عزیز دل در ذهنم مرور شد که می گفتند ما هر جا که میریم سعی می کنیم آنجا رو بهتر از آن چیزی که تحویل گرفته ایم؛ تحویل بدیم. و من به عینه در این تصاویر تصدیق این صحبت ها رو دیدم و مشاهده کردم که این دو عزیز هر آن چه را که می گویند؛ خود عمل می کنند. و همینجور داشتم فکر می کردم که اصلا فلسفه آمدن ما به این دنیا نیز همینست که بگونه ای زندگی کنیم که جهان جای زیباتری برای زندگی کردن باشد و این جهان را بهتر از آنچه که تحویل گرفته ایم؛ تحویل بدهیم.

B: با دیدن این سنگ ها و صخره هایی که استاد و مریم جان در تصاویر نشان دادند که به اصطلاح شبیه سنگ های فضائی اند و استاد بدرستی و به سادگی و بصورت بدیهی توضیح دادند که این سنگها حاصل فعل و انفعالات درونی زمین بوده و زیر خاک قبلا قرار داشتن و در طول سالها این خاک بوسیله آب و باران و باد شسته شده و این سنگها پدیدار شده اند.به همین راحتی و به همین منطق پذیری! ولی چیزی که ما دوست داریم بشنویم (منظورم عامه مردم) این چیزهایی ساده و منطقی نیست! ما دوست داریم بشنویم که این این سنگها سنگ های مریخی هستند و احتمالا یه زمانی که ما خواب بوده ایم از مریخ افتادند اینجا یا آدم فضائی ها اومدند اینها رو اینجور مهندسی شده رو هم گذاشتند و لابه لای درختان قرار دادند و اینها پر از رمز و رازند و هر چقدر غیر واقعی تر؛ برای ما باور پذیرتر! و این موضوع را در همه موضوعات و اتفاقات دنیا دوست داریم بشنویم و برای اتفاقات ساده داستانهای غیر واقعی و هیجان انگیز تعریف کنیم. الان که ایم مطالب رو مینویسم استاد یاد صحبت هاتون در فایل «چه کسی مالک توست؟!» افتادم که صبح در مسیر رفتن به محل کارم داشتم گوش می کردم. و در آن فایل شما چند مثال زدید از این نوع تفکرها که در ایران و دنیا رایجه و نمونش هم اعتقاد به وجود یک خانواده 7 نفری یهودی بود که 80 درصد ثروت جهان رو در اختیار داره و آنها هستند که جهان را رهبری می کنند و برای کشورها تصمیم می گیرند! که آدرس این فایل رو در ادامه قرار می دهم که اگه کسی دوست داشت دسترسی سریع و راحتی بهش داشته باشه.

abasmanesh.com

C: در قسمت دیگری از فایل اشاره کردید به مسیر تریل طولانی و جذابی که برای موتور سواران آفرود و ATV یا موتورسواران چهار چرخ تعبیه و فراهم شده و اینکه در این کشور ثروتمند و پهناور برای هر سلیقه و علاقه و نیازی امکانات لازم تدارک دیده شده و همه چیز فراهم است. در واقع این تفاوت سلیقه و علاقه و نظر بعنوان یک ارزش محسوب شده که به رشد جامعه و در نتیجه به رشد این کشور منتج شده است. در حالیکه باورهای ما دقیقآ عکس این قضیه را ارزش می دانند و تفاوت نتایج هم بصورت ملموس قابل مشاهده است. جامعه ای که دائمآ در شرایط حساس کنونی قرار دارد و اضطراب و استرس خوراک و روزی دائمی مردمانش است. و به تبع رمز پیروزی یکرنگی و تک صدایی و تک فکری است…

دیدن این جوان شیک و کیوت و بامزه در پایان فایل منو حسابی سر ذوق آورد و چقد حالشو خریدار بودم با آن لباس جین سرهمی که منو یاد کارتون ها انداخت و داشتنش اینجور لباس ها بخصوص شلوارهای دوبنده دار جزء فانتزی های پوشاکم است. در پناه حق عزیزان

سلام و درود خداوند بر رضوان عزیزم

ممنونم از لطف و توجه شما رضوان جان. همواره از دیدن پروفایل های خلاقانه و جذاب شما لذت میبرم مثل همین پروفایل زیباتون و این سلیقه و مهارتتون رو تحسین میکنم بخصوص وقتی که می دانم گذاشتن پروفایل در این سایت الهی کار راحتی نیست و خودش یه نوع موفقیت محسوب می شود.

استمرار و ردپای شما زیر اکثر کامنت ها هم برایم جالب و ستودنی است و نشان از جدیت شما برای رشد در این مسیر زیبا دارد. تصمیم داشتم پس از ارسال کامنت دوره احساس لیاقت پاسخ کامنت عزیزانم و شما را بدهم ولی وقتی چشمم به تعداد روزهای تولدتان در این سایت افتاد و عدد قشنگ 1606 را دیدم. ندا آمد که برایت بنویسم و من با اینکه میخواستم لپ تاب رو خاموش کنم و برم بخوابم به این احساس ندا گفتم و پاسخ دادم.امیدوارم در بهترین زمان و در بهترین مکان نوش روح و روانتان گردد. برایتان سلامتی و بهروزی و سعادت و ثروت آرزو میکنم دوست عزیز.یا حق

سلام و درود بر بانو احمدی عزیز

هدایت شدم به کامنتتون و با اینکه خیلی خسته بودم و تازه از ماموریت کاری برگشته بودم کامنتتون رو تا آخر خوندم.برایم جالب بود وقتی گفتی به فیلبند سفر کرده ای و آنموقع بود که متوجه شدم چرا به این کامنت هدایت شده ام. شما بعد از بانو مریم جوان و سید حبیب حافظان و همسرشون وجیهه بانو چهارمین کسی هستید که از سفرتون به فیلبند و تجربه زیبائی ها برامون می گید و خاطرات زیبای سفرم را برایم تداعی می کنید. عاملی که سبب شد بیام و برایتان بنویسم این بود که از آقای ملکشاهی نام بردید! و بیاد آوردم در فیلبند وقتی از ماشینها ورودی می گرفتند از ماشین خواهر زادم ورودی نگرفتند البته از منم نگرفتند چون پول نقد همراه نداشتم ولی وقتی علت رو از خواهر زادم پرسیدم گفت ایشون ایلامی بودن و از پلاک ماشینم متوجه شده اند و به همین دلیل از ما ورودی نخواستند و گفتن من ملکشاهی هستم ( ملکشاهی نام یکی از شهرستانهای ایلام است) و ما کردهای تبعدی هستیم که از خیلی سال پیش اینجا زندگی می کنیم و وقتی شما گفتید اسم راننده نیسان ملکشاهی بوده یاد اون قسمت از خاطره فیلبندمون افتادم و به همین دلیل براتون نوشتم امیدوارم خاطرات زیبایی رو آنجا تجربه کرده باشید دوست عزیز.یا حق