سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 223

سریال سفر به دور آمریکا قسمت 223

بنام خدای سفر

با سلام خدمت استاد عزیزم خانم شایسته ی عزیز و همه ی دوستان همسفر و آگاهم

خدا رو شکر که باز هم فرصتی فراهم شد تا با جریان این آگاهی ها همراه بشم و از اونها برخوردار

نکات و درس های این قسمت و تجارب من در زندگیم :

صحبت از هوای خنکی تابستان شد :

و من یاد خنکی و کم کم چیلی شدن هوای پاییزی شهر خودم و روستای خودم و تفاوت دمای هوایی که چند روز است موقع ورود به خونم و باز کردن در حال حسش میکنم و وجودم رو سرشار از حس خوب میکنه افتادم و سپاسگزاری این چند روزم رو بابت همین موضوع و تغییر در زاویه دیدم نسبت به این موضوع که نسبت به سالهای قبل هی داره بهتر و بهتر میشه

همراهی و همگامی استاد و مریم خانم :

که نشان از رابطه ی زیبایی دارده که قراره من هم تجربه کنم با ادامه دادن این مسیر

شباهت های خودم و مریم خانم رو به یاد آوردم که هرچی میگذره هی بیشتر و بیشتر می شه این شباهت .خیلی هاش رو از قبل داشتم و پر رنگ تر شد و بعضی هاش نبود و ایجادش کردم و هی دارم بیشتر و بیشترشون میکنم . اغراق نیست اگر بگم وقتی ایشون رو میبینم انگار خودم رو دارم میبینم چون بجز توی مبحث مالی شباهت ها بسیار زیاده

دیدن اینهمه گل و این دشت پر از گل های رنگارنگ :

من رو برد به سمت شعر راز گل سرخ سهراب :

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ

کار ما شاید این است

که در افسون گل سرخ شناور باشیم

پشت دانایی اردو بزنیم

دست در جذبه یک برگ بشوییم و سر خوان برویم

صبح ها وقتی خورشید در میاید متولد بشویم

هیجان ها را پرواز دهیم

روی ادراک فضا؛ رنگ؛ صدا؛ پنجره؛ گل؛ نم بزنیم

آسمان را بنشانیم میان دو هجای هستی

ریه را از ابدیت پر و خالی بکنیم

بار دانش را از دوش پرستو به زمین بگذاریم

نام را باز ستانیم از ابر

از چنار؛ از پشه؛ از تابستان

روی پای تر باران به بلندی محبت برویم

در به روی بشر و نور و گیاه و حشره باز کنیم

کار ما شاید این است

که میان گل نیلوفر و قرن

پی آواز حقیقت بدویم

آره کار من اینه که در جستجوی حقیقت باشم و بقول قرآن نخوام در پی کیش و آیین آبا و اجدادیم باشم ی تقلید کورکورانه که نتیجه ی خوبی رو برام نداشته سالهای سال

کار من اینه که در رو به دیدن این زیبایی ها باز کنم و اجازه بدم هوای تازه فراوانی جاری بشه توی ریه هام و هوای سمی جاخوش کرده کمبود رو در ریه های من بزنه بیرون

کار من اینه که نام ها و برچسب ها رو از انسان ها و موجودات زیبای خداوند بگیرم که این مسیحیه اون زرتشتیه اون یهودیه یا این نجسه اون مکروه و …….

و فقط فقط بدون قضاوت ارتباط برقرار کنم و عشق بدم و عشق بگیرم درست مثل اون گلی که عطرش رو می بخشه بدون هیچ چشم داشت و انتظار برگشتی

کار من اینه که اگر در مسیر لذت بردنم اشتباهی وارد مسیری شدم که نباید بشم خیلی ساده و راحت عذرخواهی کنم و طلب بخشش و برگردم به مسیر درست و کار درست رو انجام بدم همون چیزی که خداوند توی کتابش گفته

کار من اینه که جهان خداوند رو امت واحد در نظر بگیرم و از هر گونه تبعیضی دوری کنم از هر لحاظی

کار من اینه که از این صحنه جمع شده آشغال ها :

این درس قرآن رو به خودم یادآوری کنم که ادفع بالتی هی احسن بکنم در هر شرایطی که هستم

مریم خانم از تجربشون گفتن و من هم میگم :

بارها شده که وقتی میرم پیاده روی کنار خونم رو میشورم میبینم دم در مغازه ی همسایمون کثیف شده و آب دم دستشون نیست و بدون اینکه باشن و بدونن پیاده روی اونها رو میشستم البته بعضی وقتها به شک می افتادم که کارم درسته یا نه ا اما الان دیگه مطمان شدم که کارم درست بوده و وواقعا لذت بردم از اینکه میدیدم اونجا هم تمیزه هیچ چیزی به اندازه تمیز کردن ی مکان با آب به من لذت نمیده

صحنه ی مکالمه استاد و مریم خانم و پریدن مریم خانم:

با سخاوت راهنمایی کنم در مورد مسیری که خودم رفتم و دیگران میخوان بیان همون مسیر رو چون من رفتم و آگاهیش رو کسب کردم (از وقتی که با استاد و این مسیر آشنا شدم با عشق این کار رو کردم چند بار )

تحسین کنم

کی رو ؟

هر کسی و همه رو ، دوستم رو، دانش آموزم رو ، همکارم رو ، خواهر زادم رو ، همسایم رو و ……..

بابت چی ؟

هر قدم مثبتی که بر میدارن

هر کار خوبی که انجام میدن

چقدر ؟

اونقدر که مثل خدای خودم جوری بشم که :

فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره

انجام میدم ؟

بله بیشتر مواقع سعی میکنم انجام بدم بعضی مواقع دیگه ناخودآگاه شده مثلا :

صدای زیبای دانش آموزم رو تحسین کردم و دیدم که چقدر خوشحال شد و لبخند رضایتش نقش بست بر لبانش و من دیدم آن مثقال رو

باشگاه رفتن دوستم رو تحسین کردم و دیدم چقدر انرژی گرفت و عکس هاش رو برام فرستاد و من دیدم اون مثقال ها رو

اندام دوستم رو تحسین کردم دیدم چقدر تشویق شد و دیدم فرکانس این مثقال رو

خط زیبای دانش آموزم رو تحسین کردم پ دیدم اون مثقال برق چشمانش رو

و این روند ادامه دارد

و باز هم هوای فراوانی رو استنشاق میکنم به اندازه تک تک درخت های کاجی که اینجا دارن خودنمایی میکنن و اجازه میدم تک تک شریان ها و مویرگ هام نه تنها ریه هام بلکه سرتاسر بدنم از این تنفس تازه جانی دورباره بگیرن

سپاسگزارم استاد عزیز و خانم شایسته ی عزیز