سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 223

بنام تنها فرمانرای آسمان ها و زمین

سلام سلام سلام…

اگر فکر کردین که من تو سفر با شما نیستم و جا زدم و اثر و ردی ازم نیست باید بگم سخت در اشتباه هستین. من بیشتر از همیشه در سفر هستم فقط اینقدر غرق خودم و دیدن تغییرات و اقداماتی برای این تغییرات هستم که از خودم نتونستم ردپا بذارم.

میخوام بگم که چقدر خوبه وقتی قدم های هرچند کوچیک رو برای بهبود خودت و زندگیت برمیداری چقدر جهان دست به کار میشه و این بهبودها رو مضاعف میکنه، وقتی سعی میکنی کمی آسان گیرتر بشی کمی خودتو آسون میکنی جهان چقدر همه کاراتو آسون و روان میکنه.

چقدر خوبه آسان شدن برای آسانی ها…

خداروشکر برای تغییراتی که تو اتاق مون دادیم

خداروشکر برای چراغ مطالعه ایی که روی میز لپ تاپم عزیزدلم نصب کرده و درستش کرده با خلاقیت خودش(با همین امکانات موجود با توانایی های بالای فنی بودن و نگاه قشنگش به حل کردن مسئله کم نور بودن میز من، خصوصا با جابجایی و تغییرات جدید در اتاق مون، تازه برام یک کلید باحال هم کنار میزم گذاشته که نخواد هی سیم رو از پریز برق بخواد بکشم. فقط با یک اشاره چراغ روی میزم رو خاموش و روشن کنم خدایا شکرت…)

خداروشکر میکنم برای مرتب کردن کل لباس ها و کمدها و چمدان هامون اونم به طرز فوق العاده مرتب اونم با امکانات موجودمون

خداروشکر برای پر بودن کمدلباس برزنتی کوچیک مون که جز اولین خریدهامون برای اولین خونه در تهران بود و حالا کلی پرلباس شده.خدایا شکرت برای این همه

خداروشکر برای موکت های قرمز رنگ تو اتاق خواب مون که با حاشیه قرمز فرشی که دستان خداوند بهمون هدیه دادند یک هارمونی قشنگی به کل اتاق مون داده. خدایا شکرت برای تمیزی و نظم و مرتب کردن هامون.

خدایا شکرت برای نقاشی کردن کل آشپزخونه توسط همسرعزیزم که حسابی سورپرایزم کرده و هربار این رنگ و لعاب تازه اشپزخونه روحم رو تازه میکنه. خدایا شکرت برای رنگ وسایل سبز آشپزخونه مون که من به یاد این میندازه که من لایق بهترین هام.به یاد اولین خونه مشترک مون با کلی وسایل و جهاز نو میندازه و اون آشپزخونه زیبا و پرده های سبزی که داشت و اتاق خواب مون پرده های مخمل پانچ شده بنفش داشت. درسته الان از اون جهاز و وسایل نو خبری نیست از اون چیزا که قبل داشتیم دیگه خبری نیست، از اون شهر خبری نیست. یعنی من اینقدر تغییر کردم که خودم با باورهای خودم تمام مسئولیت زندگیم رو به عهده گرفتم وراهی سفری شدم برای شناخت خودم، سفری برای خلق کردن، سفری برای اعتماد کردن و توکل کردن به خدا.،سفری برای درک قوانین و فکرخداوند…سال هاست که من سفری رو شروع کردم،سال هاست که آگاهانه تغییراتی رو در درون و بیرون خودم شروع کردم. سال هاست که در سفرم. و شاید باید بگم از زمان تولدم سفرم رو به کره خاکی شروع کردم.

سفری برای تجربه کردن

سفری برای لذت بردن

سفری برای خلق کردن

سفری برای بودن و تبدیل شدن

سفری برای دیدن خدا و حس کردنش

سفری برای رشد کردن و گسترده شدن

ســفری برای هـمـاهـنگ شدن با خدا و نزدیک شدن به اون

آره باید با خودم صادق باشم و عمیق نگاه کنم که این سفری که از آغاز حیات شروع شده و من همیشه در سفری هستم از جنس زندگی…

=======================================================

_یک صبح دل انگیز دیگه شرع شده (امروز من دومین روز کلاس یوگا رفتنم بود خدایا شکرت)

_خب در ادامه این سفر قراره یک پیاده روی داشته باشیم در یک تریل پیاده روی، وای استاد جان اونجا که به مریم عزیز گفتین اینجا باید بپــری چون جلو یک نهر آب هست. بعد گفتین ماشالله، ماشالله،… و مریم جان با یک ژست ورزشکاری و قدرتمندانه خودشو آماده پریدن کرد و پرید…و شما گفتین عالی بود عالی بود عالی بود…وای که چقدر همین چند ثانیه برام درس داره. از اون روزی که این قسمت روی سایت اومده و با امروز که دوباره دیدم تا بنویسم و از خودم ردپا بذارم کلی افکار و نجواهای خودمو بیشتر شنیدم و شناختم.

دفعه اول که فایل رو دیدم گفتم دم استاد گرم چه باحال تشویق میکنن و برای یک پرش موفقیت آمیز مریم جان، فارغ از اینکه اصلا کار مهمی بود یا نه، اصلا چقدر بزرگ یا کوچیک تشویق شون کردن و در آخر هم تحسینش کردن با چندبار عالی بود،عالی بود گفتن هاشون.

اون تهِ تهِ ذهنم یک نجوای ریزی گفت بابا اینم تشویق و تحسین داره مگه…

و یک فکر قوی تر بلند گفت ببین استاد جان چه عشقی داد و چه لذتی برد و چقدر این انسان هر حرکت رو به بهبود و درست رو میبینه، چقدر خوبه دیدن قدم های هرچند کوچیک اما درست رو.

بــعـد دوباره تهِ تهِ ذهنم گفت تو که اصلا این کارها رو موفقیت نمیدونی و اصلا خودت رو برای کارهای کوچیک و قدم های کوچیکت تشویق نمیکنی. تو اصلا همه رو تحسین میکنی اِلا خودتو…همه رو بلدی تحسین کنی جز خودتو…خلاصه که یکی اون میگفت یکی این…جوابی که خودم به خودم داد و کلا سکوت ذهنم رو فرا گرفت این بود که مــن اینجام تا یاد بگیرم و بهترین خودمو شکوفا کنم. من لایق بهترین تجربه ها و آموزش ها هستم.

امروز که دوباره این چندثانیه پریدن مریم جان و تشویق و تحسین استاد جان رو دیدم گفتم ماشالله ماشالله. چقدر انسان توانایی داره و هرچقدر که به خودش اعتماد کنه به توانایی هاش و قدرت خدا اعتماد کنه از این موانع عبور میکنه و رد میشه و میپره. و وقتی از اون ترس ها و تردیدها و نگرانی ها رد میشی میرسی به گلستان.

خدایی مصداق خوبی شد پریدن و گذر کردن از مسیر ترس ها و باورهای محدودکننده تا رسیدن به مکانی پر از زیبایی و قشنگی.

فقط باید پرید حتی کوچیک، باید پرید و حتی کوچیک خودتو تشویق کنی و ببینی این قدم ها رو و دست از خودسرزنشی و خودتخریبی و خود کم بینی و کمال گرایی ها برداری. وقتشه تکامل و صبور بودن رو بهتر درک کنی. وقتشه با تکامل رشد کنی. وقتــشه با خودت بیشتر به صلح درونی برسی…

_ چه گل های زرد زیبایی بود.چه گل های بابونه وحشی زیبایی رو هم دیدیم خدایاشکرت.

آخ مریم جان اون گل زرد رو زدی لای موهات یاد تجربه همین دیروز خودم افتادم.کاملا هدایتـی و بدون برنامه قبلی با همسر عزیزم داشتیم از خیابان ناصرخسرو میرفتیم و پیاده روی میکردیم و یکهو متوجه کاخ گلستان شدیم(که اتفاقا بلیطش رو هم بصورت آنلاین چند روز پیش برای چهارنفر خریده بودیم) از اونجایی که اول هفته بود و همسر عزیزم کلی کار داشت و برای خرید کوچیک و یکم پیاده روی اومدیم و اصلا قصد موزه رفتن نداشتیم رفتیم از مامور و نگهبان پرسیدیم که میشه ما دونفر هستیم از بلیط استفاده کنیم و دو نفر دیگه بعدا…خلاصه با لطف اون آقای مامور بلیط ما رو چک کرد و گفت چون اینترنتی هست از گیت رد بشین چهار نفر بلیط تون باطل میشه. و به ما اجازه داد تا بدون زدن بلیط رد بشیم دونفر بریم و سری بعد هم دو نفر از بلیط استفاده کنیم.کلی ازش سپاسگزاری کردیم برای این اعتمادش…

وای رفتیم داخل کاخ گلستان…

نگم براتون که هرکسی نرفته حتما بره حتما حتما…واقعا زیبا بود. واقعا فقط تو ذهنم این جمله میومد ثروتمند شدن با شکوه است. ثروتمند زندگی کردن یعنی با شکوه زندگی کردن. یعنی زندگی ات بشه موزه ایی برای دیدن. بشی الگو، بشی انگیزه ایی برای داشتن و رسیدن و تجربه کردن که میشود میشود برای فلانی شده و منم میشه. اصلا میخوام جوری زندگی کنم که با الگو شدنم کمک کنم به بقیه این به من خیلی انگیزه میده این طرز تفکر خیلی بهم قدرت میده.

اصلا این ناصر الدین شاه چقدر باور لیاقت داشته…یعنی هر چی بگم احساس لیاقت درونی این شاه رو میتونم تهش ببینم. چقدر اهدایی به شاه دادن. عجب تختی، عجب تزییناتی، عجب هنر و زیبایی و…یعنی فراوانی در همه چیز و این حس لیاقت و ارزشمند بودن موج میزد در گوشه و کنار این کاخ و وسایل اونجا…تجربه جالبی بود و اصلا ذهنم سیمان هاش یک جاهایی خورد شد با دیدن چنین زندگی و محل زندگی با شکوهی.حـــالــا چـه ربطــی داشت به اون گل زرد، اینکه از در یکی از اون عمارت ها اومدیم بیرون یک گل زرد افتاده بود روی زمین، دقیقا مثل همین گل مریم جان و منم گذاشتمش لای موهام به یاد شما در سفر به دور امریکا. (اصلا شکل موزه رفتن هامون هم فرق داره و کل با شما همسفریم میبینیــد.)

باورتون میشه یک خانم چینی با اشاره متوجه شدم مایل بود باهاش عکس بگیرم.که یک عکس یادگاری دسته جمعی شد با کلی توریست چینی که داشتن ازدیدن این تاج و تخت و عظمت و زیبایی عمارت های ناصرالدین شاه قاجار لذت میبردن و عکس میگرفتن بعد مـنو هم ببینه و دستم رو بگیره و بخوان باهم عکس بگیریم. یعنی یک لحظه هول شدم و فقط فارسی حرف میزدم و یادم رفته بود اینا فارسی متوجه نمیشن.سپاسگزاری میکردم ومیگفتم بسیار زیبا و اونا فقط لبخند میزدن و یادم اومد اونا با اشاره خواستن تا عکس بگیریم و جالبه من گوشی خودمون رو زودتر دادم تا عکس بگیرن بعد با گوشی خودشون عکس گرفتن و آخرش هم نزدیک بود گوشی اونا روو هم بگیرم یادم رفته بود گوشی مون رو بهمون برگردوندن و کلی همه خندیدیم…خدایا شکرت.

این خاطره رو تعریف کردم که بگم من اون روز فرکانس ارزشمندی و لیاقتم با دیدن اونجا داشت میرفت بالا و بالاتر و یک خارجی یک چینی دوست داشت با من عکس بگیره. حیف بلد نبودم حرف بزنم وگرنه خیلی دوست داشتم از دیدگاه ها و تجربه هاشون بشنوم و در آخر یکجوری گفتم خوش آمدید که انگار وارد قصر من شدن و دارن از قصر و کاخ و عمارت های من دیدن میکنن. البته حتما متوجه شدن منظورم به ایــران خوش اومدن.

یک چیز جالب دیگه اینکه دیروز صبح قبل اینکه به سمت کاخ گلستان و این اتفاقات هدایت بشیم و نشانه ی من رو زدم و نشانه ی من “دروه احساس لیاقت درونی” بود. میخوام بگم چقدر من با این دوره هماهنگم، چقدر لازمش دارم، چقدر جهان بدون داشتن این دوره به طُرق مختلف میخواد که احساس ارزشمندی و لیاقت رو در من بالا ببره…من لایق این دوره هستم و خودمو در این دوره میبینم و آگاهی هاشو ناخودآکاهم داره دریافت میکنه و منو با این اتفاقات هماهنگ میکنه. من باور دارم هیچ اتفاقی اتفاقی نیست.

دیدن نشانه ام که دوره احساس لیاقت درونی باشه.

دیدن کاخ گلستان و زندگی شاهی در زمان قاجار.

دیدن توریست های خارجی و عکس گرفتن باهاشون.

این همه تغییرات زیبا تو خونه و آشپزخونه مون…خدایا شکرت برای قوانین ثابت و بدون تغییر الهی ات.

_خدایا شکرت برای اینکه اشتباهی از مسیر تریل رفتیم تو ملک های شخصی

چقدر اون خانم مهربان بود چقدر تحسین برانگیز بودن برای این همه برخورد خوب و مناسب.واقعا این حد از دوستی و احترام بین این مردم و این فرهنگ قابل تحسین هست.

رفتم یک سرچـکی تو انجیل های مختلف کردم و یک مطالعه ایی کردم و البته که دوست داشتم اون نوشته که با خط زیبایی هم نوشته بودن رو بتونم آیه اش رو پیدا کنم و البته اینکه 22.6 Ganesis که روایت آفرینش در انجیل رو در این فصل ها میگه و از تربیت بچه میگه یک همچین چیزی از کلماتش درک کردم چون شکسته نوشته نتونستم بخونم. مثل این میمونه به بچه ایی که هنوز تازه الفبا یاد گرفته با خط نستعلیق بدی حافظ بخونه نتونستم بخونم اما همین قدر هم موفق شدم و خودمو تحسین میکنم و البته به جملات زیبایی از انجیل متی برخورد کردم که میخوام یکیشو اینجا ثبت کنم.

ثروت خود را بر روی این زمین نیندوزید زیرا ممکن است بید یا زنگ به آن آسیب رسانند و یا دزد آن را برباید. ثروت تان را در آسمان بیندوزید،

در جایی که از بید و زنگ و دزد خبرینیست. اگر ثروت شما در آسمان باشد، فکر و دل تان نیز در آن جا خواهد بود. (انجیل متی، 21- 19 : 6)

_خب میرم بعد یک توقف پر از آگاهی بقیه زیبایی های سفر رو با عشق و لذت تجربه کنم.اونم با چشمانی پاک و روشن…

_RAMPART

RANGE ROAD

جاده محدوده رمپارت رو میریم که بریم تا برسیم به خونه قرمز قشنگ مون.

خدایا این “مسئولین پاکسازی طبیعت” رو ببین بالای شاخه های درخت ها. یعنی اونا کرکس بودن یا همون لاشخور…چقدر زشته این پرنده، پایین میپرد و سنگین. یاد بخشی از شعر ملاصدرا افتادم که استاد جان هم به زیبایی برامون طبق قوانین توضیحش دادند.

قلب‌هایتان را از حقارت کینه تهی کنید

و با عظمت عشق پر کنید.

زیرا که عشق چون عقاب است. بالا می‌پرد و دور…

بی اعتنا به حقیران ِ در روح. کینه چون لاشخور و کرکس است.

کوتاه می‌پرد و سنگین. جز مردار به هیچ چیز نمی‌اندیشد.

بـرای عاشق، ناب ترین، شور است و زندگی و نشاط.

=================================================================

_خدایا فقط ببین چقدر اونجا بزرگه که تازه با این مقدار پیاده روی رسیدیم اول محدوده رمپارت که یک منطقه تفریحی هست که روی تابلو نوشته بود

PIKE National Farest که یعنی جنگل ملی PIKE. خدایا شکرت در کنار ملک و جنگل های خصوصی محدوده هایی جنگل های ملی(نشنال فارست ها) هم مشخصه و هرکسی میتونه آزادانه در اونا قدم بزنه و لذت ببره خدایا شکرت برای دیدن این چیزها این همه فراوانی و تنوع…

واقعا دمشون گرم برای نصب اون تلفن عمومی کنار جاده جنگلی که احتمالا اونجا گوشی ها به خوبی آنتن نمیده تا بتونه هرکسی لازم داشت استفاده کنه.واقعا خدایا شکرت.

خب تابلو Self Service Pay Station رو میبینیم تابلویی که میگه اینجا ایستگاه پرداخت خدمات هست اونم توسط خــودت. یعنی وجدان داشته باش، اخلاق داشته باش یعنی ما بهت اعتماد داریم تو میتونی و کار درست رو به درستی و طبق راهنمایی های تابلو برای خودت انجام بدی. پس مسئولیت همه چی با خودته. همین یک تابلو که به اسم ایستگاه پرداخت خدمات خود که توسط خودت همه کاراشو باید انجام بدی چقدر درس داره، چقدر اعتماد به نفس آدم رو میبره بالا، چقدر حس آزادی و ارزشمندی به انسان میده. اینکه خودت حساب خودت رو میرسی و نیازی نیست کسی، زوری یا فردی باشه تا بهت بگه و تو انجام بدی خودت میتونی همه کاراتو بکنی.

چقدر این تابلو پر از نکته است که بهت یاد میده و راهنمایی ات میکنه تا چطور پرداخت کنی.

چقدر این تابلو درس اعتماد کردن و صداقت داشتن و اعتماد متقابل رو بهت ناخودآگاه میده و ناخودآگاه میگه خودت باید حواست به حساب کتاب خودت باشه و کاردرست روانجام بده.

چقدر این تابلو به آدم حس توانایی انجام کار درست رو میده.

چقدر این تابلو حس ارزشمندی و آزادی به من داد.

چقدر در عین سادگی اش برام کلی درس داشت.

اینکه چرا باید یک نفر رو اونجا مسئول ورود و خروج تو بکنن تا وقتی لذت بردی و از محیط استفاده کردی بیاد بهت یادآوری کنه که حالا بیا بهاشـو پرداخت کن. نــه آدم های خودساخته با ریشه های اخلاقی و رفتاری درست خودشون حساب همه چی رو دارند و کار درست رو انجام میدن و حاضرن با عشق بهای استفاده کردن و لذت بردن از لحظاتی که اونجا بودن رو بپردازند. خدایا شکرت…

واقعا خداروشکر که پیاده روی کردیم تا این تابلو رو ببینیم و بیایم اینجا پرداخت کنیم.

_چه نکته جالبی بود سپاسگزارم مریم جان برای دقتت سپاسگزارم که انگلیسی شو خوندی و استاد جان هم برامون معنی کردن. یک نوتیس یک اطلاع رسانی که واقعا قابل توجه هست. اینکه گفته بود در این مکان مقدس،در اینجا که شما حضور دارید همه با هم برابر هستند هیچ نژادی به نژاد دیگه ایی برتری نداره و همه باید به همدیگه احترام بذارند. نه جنسیت، نه مذهب، نه نژاد و نه رنگ پوست هیچ چیزی برتری نسبت به کسی دیگه ایی نداره.

واقعا استاد جان چقدر زیباست. خدایا شکرت برای این گاد کانتری.(کشور خدا) این کشوری که این همه امکانات فوق العاده گذاشته و اینقدر اعتماد دارند و میگه بیاین خودتون هم بهاشو پرداخت کنید.خــدایــا شــکـرت…

====================================================

_خب بخش بعدی میرسیم به چهره زیبای مریم جان با اون تیشرت پرمفهومش و اون گل زیبا که کنار موهاش از پیاده روی در گلستان به یادگار مونده اونم کنار ماشین فورد قرمز خوشگل مون که روی کاپوتش پر شده از پلاستیک های زباله ایی که از طبیعت جمع کردیم.

و قراره این محیط زیبا رو با اون سنگ بزرگ و عظیم الجثه ایی که کلی برامون خاطره ساخته رو ترک کنیم به مقصــد زیبایــی های بیــشتر…

_وای مریم جان یک پیشنهاد شگفت انگیز برای ما داره.سپاسگزارم ازت مریم جانم سپاسگزارم ازت عزیزدلم…جملات مریم جان و در انتها استاد جان رو میخوام کلمه به کلمه بنویسم و آویزه گوشم کنم.

مریم جان: بچه ها من یک پیشنهاد براتون دارم، وقتی دیروز من اینجا رو تمیز کردم، حس خیلی خوبی (من بخاطر اینکه طبیعت خیلی سخاوت به من بخشیده و من برای اینکه یک بخش کوچیکی از اون سخاوت ها رو حداقل قدردانی کنم و به عنوان سپاسگزاری این کار رو کردم.) و بعد حسش واقعا بینظیر بود. پیــشــنهاد میـکنــم شما هم این تجربه رو داشته باشید و این حس رو تجربه کنید. میتونیــد از کوچه تون، از پارک محله تون اون تیکه رو تمیز کنید و حسش رو تجربه کنید. فارغ از اینکه کسی بدونه یا ندونه ما اونجا رو تمیز کردیم حسش بینظیره.(این یک تمرینه و انجامش میدم.)

استاد جان: واقعا همینطوره و به همون نسبت هم ما هدایت میشیم به جاهای تمیز و فوق العاده…خــدا رو صـــد هزار مـرتـبه شــکـر

_ به به صدای حرکت و جاری شدن در مسیر میاد و ادامه سفر به سمت تجربه کردنِ بازهم زیبایی ها و شگفتی های بیشتر.

_به به درون با یک دید وسیع قراره ما رو همراهی کنه و بهمون نشون بده این همه سخاوت و زیبایی طبیعت رو.

خدایا شکرت که با این لحظات هم فرکانسم و بارها و بارها میتونم ببینم و اشک شوق تو چشم هام بیاد و چشم هامو پاک تر و آماده تر کنه برای دیدن قسممت جدید و زیبایی های بیشتر…

خدایا شکرت برای این جنگل سرسبز آبی آسمون و این همه فراوانی و این همه آزادی و اختیار

در انتها با دیدن شکوه و فراوانی این درخت ها در افق به یاد این جمله افتادم.

اگر همه درخت ها قلم شوند …

و اگر همه درختان روی زمین قلم شود، و دریا برای آن مرکّب گردد، و هفت دریاچه به آن افزوده شود، اینها همه تمام می‌شود ولی کلمات خدا پایان نمی‌گیرد؛ خداوند عزیز و حکیم است. سوره لقمان_آیه27

از صمیم قلبم بارها و بی نهایت سپاسگزارم