سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 225

به نام خداوند هادی، رزاق، غفور و الرحیم

استاد عزیزم سلام

مریم جانم سلام

و سلام به تو دوست عزیزم که داری این کامنت را میخوانید.

چقدر زیبایی، چقدر رویایی، مگر تمام میشود زیبایی های این سفر، مگر پایانی برای ترکیب جادویی ابرها و آسمان و سبزی زمین هست؟

مگر میتوان گفت که در سکانس بعدی خبری از آب، رودخانه و باران نیست.

اصلا ذات این دنیا بر اساس فراوانی، گسترش، بهبود، شادی و عشق و زیبایی است.

ما کشش داریم به فراوانی ها، به زیبایی ها، به عشق

و اگر میخواهی توحیدی باشی، قایم به ذات باشی، باید بپذیری که ذات دنیا بر اساس فراوانی و بهبود و گسترش و عشق و شادی است.

نمیتوان به خدای کمبودها تکیه کرد و از او کمک خواست.

استاد جان تحسین برانگیز هست، تعهد شما.

تعهدی غیر قابل معامله برای بهبود دایمی و توجه به زیبایی ها.

نوش جانتان رابطه تان، ثروتتان، آزادی مالی و زمانی و مکانی تان. نوش جانتان دستاوردهای تان.

استاد جان من از بیرون خیلی آدم خونسرد، در صلح و آرامی به نظر میرسم.

واقعا همینطور هست و بعد از آشنایی با شما این اتفاق هزاران برابر شد.

من خواب آرامی داشتم و خواب هایم آرام تر شد.

ولی دوره ی احساس لیاقت مرا رام کرد.

به من نکات کلیدی، دم دستی و بسیار مهم را یادآوری میکند، که حس میکنم کویر تشنه ی وجودم سیراب میشود.

استاد آرام تر شدم. شکست ناپذیر شدم. مصمم تر شدم.

واااااای استاد آرام شدم‌ رها شدم و اصلا شکوفا شدم.

سپاسگزارم از شما.

هم نشینی با شما برای من ارزشمند و افتخار آفرین است.

استاد جانم، چند روز پیش از کیش برگشتم.

موقع رفتن نجوا بود که کجا می روی و پول هایت را الکی خرج میکنی، ولی گفتم باید خلق کنم رویایم را.

سفر به کیش را در لیست آرزوهایم داشتم و خدا را شکر تیک خورد.

باید پولی که خداوند به زندگی ام جاری کرده، جاری نگهش دارم،

هست که پس لذتش را ببرم.

شرایطی رویایی را تجربه میکنم. استاد آزادی زمانی و مکانی را صد در صد و آزادی مالی را هم صد در صد به اندازه ی ظرفم.

به هیچ چیز وصل نیستم نه به دخترم نه به پارتنرم، نه مادر، نه خواهر و نه تعهدات دست و پا گیر.

آزاد و رها.

رفتم کیش و لذت بردم.

هدایت شدم به کنسرت خواننده ی محبوبم،

موتور سواری کردم،

در جاده ی ساحلی پیاده روی کردم،

در اتاقم دوره ی احساس لیاقت را کار کردم،

در حیاط خانه ام، شغلم را انجام دادم،

به منطقه ی عربها رفتم،

ماهی خریدم و سوغات آوردم،

از آزادی حجابم استفاده کردم و لذت بردم.

و

و

و

و موقع برگشت ذهنم بهم گفت این سفر برای تو چه دستاوردی داشت و من برایش اینها و چندین دستاورد دیگر را یادآوری کردم.

ظرفم بزرگتر شد.

به دنیا احساس لیاقت و خواسته هام را فریاد زدم.

و خدا میداند این ارسال فرکانس احساس لیاقت و فراوانی چقدر عالی و چندین برابر و در بهترین زمانش به زندگی ام بر خواهد گشت.

استاد چند نکته از آموزه هایتان را چقدر بهتر فهمیدم:

1_ اینکه موقعیت فیزیکی شما مهم نیست و مدار شما تعیین کننده ی چیزی است که تجربه میکنید.

میتوان در ایران زندگی کرد و از وجود ماشین خارجی در خیابان ها، تجربه ی رانندگی در خارج از ایران برایت زنده شود . میشود در ایران زندگی کنی ولی قوانین رانندگی انگلیس و اروپا را تجربه کنی. بوق زدن هم ممنوع بود.

2_ میتوان در ایران بود ولی حجابت را خودت انتخاب کنی.

3_ میشود در ایران بود و با پانزده دقیقه پیاده روی به یکی از زیباترین ساحل های دنیا برسی.

استاد جان چقدر این درس های شما برایم بهتر جا افتاد که موقعیت فیزیکی ما ربطی به تجربیات ما ندارد، این موقعیت مداری ماست که تجربه های ما را رقم می‌زند. با این واحد عملی به خوبی فهمیدم.

استاد جان من پاشنه آشیلی دارم که ترس از دولت و قانون و پلیس و … اینهاست، ولی دیدم، با چشم خودم دیدم که پلیسی که چند دقیقه قبل یک موتوری را به دلیل عدم استفاده از کلاه توبیخ کرد، از کنار من گذشت،

پلیسی که میگفتند برای داشتن حجاب تذکر میدهد از کنار من بدون توجه گذشت.

مرا ندید، اصلا اعجاب انگیز بود.

و استاد این هم ثمره ی شاگردی کردن در کلاس درس شماست.

اینکه قدرت از آن خداست و قانون برای من شکل عوض خواهد کرد.

همین قانون که از دور مثل یک کوه غیر قابل تغییر به چشم میرسد، در مدار بعضی انسانها شبیه آب است و به هر شکلی که آنها بخواهند، در خواهد آمد.

منطقش را میخواهید؟

منطقش در قصه ی حضرت موسی است. دولت آن زمان، قانون میگذارد که فرزندان تازه به دنیا آمده ی این سرزمین را بکشند. قانون سلب و غیر قابل تغییر، مرجع قانونگذاری کیست؟ فرعون، غول آخر.

اما چه میشود، موسی از آب گرفته میشود و دقیقا در کاخ فرعون، در ناز و نعمت، در فراوانی، به دست مادر خودش بزرگ میشود. پس کجا بود قانون بلا تغییر فرعون؟ یعنی میگویید فرعون یادش رفت چه حکمی صادر کرده و چقدر کودک به واسطه ی این حکم از بین رفتن؟ چقدر خانواده ها باور کردند که این حکم نهایی و قطعی است و راه چاره ای نیست؟ ولی مادر فرعون چه کرد؟ باور داشت که برگی بی اذن خدا از درخت نمی‌افتد.

چقدر برگ در دنیا وجود دارد؟ نظرتان چیست برگ‌های موجود در این سفر آخر شما را بشماریم؟ همین چند فایل آخر…

آری، دنیا و قانون دنیایی فرعون در مقابل ایمان موسی و مادرش شکل آب بود و تغییر کرد.

فرعون خودش، با دست خودش، موسی را در کاخ خودش بزرگ کرد!!!

یا موریانه هایی که عهدنامه‌ی شعب ابی طالب را نوش جان کردند. چرا؟ چون محمد باور نکرد که نوشته شده است و تمام شد و رفت. همین است که هست. مرجع قانون گذاری گفته و من هم باید بسوزم و بسازم و بپذیرم.

به نظرم حضرت محمد در خواست هایش می‌گفت:«خدایا برگی بدون اذن تو بر زمین نمیافتد، خدایا تنها قدرت تویی، من به برنامه های تو ایمان دارم و آرامم تا زمانی که وعده ی پیروزی تو محقق سود، چرا که من لایق پیروزی و ظفر هستم، زیرا من تا آخر رسالتم ایستاده ام، زیرا اگر تو باشی برای من کافی هستی، زیرا قدرت دست توست و من به معجزات تو ایمان دارم، من به معجزات تو باور دارم و حق طبیعی من زندگی راحت و سراسر احترام است و …»

نمیدانم ولی جنس فرکانس ها چیزی شبیه این و هزاران بار توحیدی تر بوده.

یا مگر قانون در ماجرای مهاجرت شما، تغییر نکرد، همان قانونی که میگوید باید ملک و وثیقه و فلان و بیسار داشت تا شاید، شااااید ویزای شما را برای ورود به آمریکا صادر کنند. چه شد؟ حتی لازم نشد آن همه مدرک و سند ملکی را از کیفتان خارج کنید، آری قانون برای شما و در مقابل شما، مثل آب به شکل دلخواه شما در آمد.

نوش جانتان استاد مهاجرت عزت مندانه تان

آری استاد جانم.

عاشق این شخصیت جدیدم هستم. عاشق هم نشینی با شما هستم.

با افتخار بهای هم نشینی با شما را پرداخت میکنم و با لذت به پای حرف های تان می‌نشینم.

استاد عزیزم در جلسه ی اول قدم ششم از هدایت صحبت میکنید. از بزی که برای نجات زندگی اش به سمت شما هدایت شد.

هدایت بر قلبم جاری شد که هدایت هایی که به خاطر داری را بنویس، از کودکی ات تا به اکنون.

نشستم و نوشتم و این شد تمرین من، استاد اینقدر نوشتم که ذهنم که هیچ مقاومتی در مقابل هدایت نداشت، الان به من می‌گوید:«بهار آسوده باش، تو هر لحظه، هر آن ، در حال هدایت هستی، گوش بسپار و عمل کن»

استاد چه بگویم قلبم گشوده شده و من بعد از رسیدن به ثروت معنوی تر شدم، بیشتر فرصت کردم خودم را بشناسم و خدایم را درک کنم. تا قبل از آن باید برای سیر کردن شکمم کار میکردم، اما وقتی به لحاظ مالی در زندگی ام بهبودی حاصل شد و آزادی مکانی و زمانی هدیه ی خداوند شد در زندگی ام، بیشتر فرصت کردم خودم را بشناسم و خدایم را درک کنم. ثروت مرا معنوی تر کرد.

استاد جان من دیدم که دری از رحمت و ثروت و پول و عشق و شادی در آسمان به رویم باز شد. جایی که هیچ دری نبود. خداوند به من گفت از جایی که فکرش را نمی کنی به تو وسعت مال، روزی، عشق، شادی میدهم. خداوند مرا در نعمت هایش غرق کرد، من دیدم.

استاد جانم من پای تمام محصولات نشستم و تا زمانی که در این دنیا هستم از کار فیزیکی میزنم و بر روی ذهنم و توحید کار خواهم کرد که این مهم ترین وظیفه من است. مهم ترین وظیفه ی من تقواست، لذت بردن است، کار کردن در حیطه ی مورد علاقه ام است.

وظیفه ی من این است که آهنگ بگذارم و با بچه ها برقصم و اجازه دهم خود خداوند برایم پول و عشق و اعتبار را به زندگی ام وارد کند.

وظیفه ام این است از سر راه خداوند کنار بروم و سر به هدایت هایش بسپارم.

خدایا مرا یاری کن، دست مرا بگیر و جای پاهایم را برایم واضح کن، به من جراتی بده که پاهایم را استوار بردارم و مرا در مسیرم ثابت قدم نگه دار.

خدایا مرا هدایت نما، به راه کسانی که به آنها نعمت عطا فرمودی.

که هر آنچه هست از آن توست

الهی آمین

برادر عزیزم جواد

سپاسگزارم که با دستان الهی تان، کلام الهی را جاری کردید.

چقدر مردهای پاک، متعهد، درستکار، زیبا صورت و زیبا سیرت در این سایت زیاد هست.

سپاسگزارم که باز هم به من یادآوری کردید که چه مسیری را آمدم و چه مسیری را باید بروم.

من هیچ مردی را در این سایت «برادر» خطاب نکردم، اولین بار بود که مردی را برادر خطاب کردم.

برادرم، جواد

برایتان، عشق، ثروت، آزادی مکانی ، زمانی و مالی، شادی و آسانی در کارها را آرزومندم.

سلام آزاده ی عزیز و شجاع

خدا را هزاران بار شکر برای حضور خودش تو زندگی هامون.

آزاده ی زیبا امیدوارم خداوند بهترین ثروت ها، بهترین عشق ها، بهترین لذت ها، بهترین آسانی ها را برای تو دختر دردانه فراهم کنه و روزی اینجا از موفقیت هایت برامون بنویسی.

هر چند که تو همین الان موفق شاد ثروتمند لایق ارزشمند هستی.