سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 227

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِیم

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ

همانا انسان را آفریدیم و همواره آنچه را که باطنش به او وسوسه می کند، می دانیم، و ما به او از رگ گردن نزدیک تریم.

إِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیَانِ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ

[یاد کن] دو فرشته ای را که همواره از ناحیه خیر و از ناحیه شر، ملازم انسان هستند و همه اعمالش را دریافت کرده و ضبط می کنند.

مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ

هیچ سخنی را به زبان نمی گوید جز اینکه نزد آن [برای نوشتن و حفظش] نگهبانی آماده است

وَجَاءَتْ سَکْرَهُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ۖ ذَٰلِکَ مَا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ

به راستى که بیهوشى مرگ فرامى‌رسد. این است آنچه از آن مى‌گریختى.

=====================================

سلام به استاد عباسمنش عزیزم ،به استاد شایسته ی شایسته ی تحسین،سلام به عزیزترین دوستان زندگی من،به تکه های ارزشمند روح خداوند …

سلام و سلامتی و نور و عشق و رحمت الله به جسم و جان و روح توحیدی قشنگتون

خداروصدهزار مرتبه شکر برای فرصت یک روز دیگه بندگی و عشق بازی با خدا،برای فرصت دیدن زیبایی های جهان از قاب دوربینِ استاد های ابراهیم نشانم و همچنین دیدن زیبایی های اطرافمون با دوربین خداداد یا همون چشم های نازنینمون …

دویست و بیست و هفتمین اردوی یک روزه در بلاد توحیدی آمریکا رو در حالت خواب و بیداری بعد از شبکاری دیدم …

٣٠ دقیقه تمرکز بر مثبت ترین زاویه های جهان و بعد هم خواب راحت و لذت بخش …ستاره قطبی ازین بهتر …؟

چقدر کشتی نوح رو قشنگ ساختن ،چقدر همه چیز پرفکت بود …استاد یاد اون طنز توی توئیتر افتادم که یکی پرسید:

باشه اصلا نوح از هر حیوونی یه جفت برداشت برد تو کِشتیش…! چه جوری راضیشون کرد نخورن همو …؟

یکی دیگه هم جواب داده بود:

زنگ زد به سلیمان،گذاشت روی اسپیکر :))))))

حالا اینکه سلیمان زبان دایناسور هارو میدونست یا نه رو دیگه باید از اونایی که گفتن دایناسور هم توی کشتی بوده، بپرسیم :))))

استاد های عزیزم ،بینهایت ازتون ممنونم مارو در دیدن این همه زیبایی سهیم میکنید،قَدرِ این دوربین به دست بودنتون و ادیت کردن و آپلود کردنش روی سایت رو می‌دونیم با چشم هامون …

وقتی میخواستم کامنتم رو شروع کنم طبق معمول، وضو گرفتم و از قرآن طلب هدایت کردم و گفتم خدایا خودت میدونی می‌خوام درمورد چی بنویسم ،لطفا منو هدایت کن به آیه های که با کامنتم در ارتباط باشه …و باز هم ایه ١6 سوره ق و ادامه ش… ازین هماهنگ تر نمی‌شد واقعا …

یک وقتایی انقدر دقیق و واضح و روشن باهام حرف میزنه که همون موقع که یک نگاه به چپ و راستم میکنم میگم کجایی دلبر ؟ بیا بغلم بابا! غریبی نکن!

اون لحظه واقعا حس میکنم کنارم نشسته ،دستش گذاشته زیر چونه ش،با لبخندش میگه جانم ؟ شما بپرس …من جواب بدم …

منم براش میخونم …

جان وُ دلم میرود؛ غرقِ تمنای تو..


عشق به من میرسد؛ وقتِ تماشای تو


عشقِ تو؛ آرامشـم…


نازِ تو را می کشـــم…


تا دلِ تو نرم شود؛ غرقِ همین خواهشم…


چون تو شدی جانموُ؛ قدرتو میدانموُ…


تا که نفس می کشم؛ پیشِ تو می مانموُ…


راهوُ نشانم بده… همسفرت می شوم


در رهِ عشقت ببین؛ تا به کجا میروم…

وَجَاهِدُوا فِی اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ ۚ هُوَ اجْتَبَاکُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ ۚ مِلَّهَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ ۚ هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ مِنْ قَبْلُ وَفِی هَٰذَا لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهِیدًا عَلَیْکُمْ وَتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ ۚ فَأَقِیمُوا الصَّلَاهَ وَآتُوا الزَّکَاهَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاکُمْ ۖ فَنِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِیرُ

و در راه خدا چنانکه حق جهاد [در راه‌] اوست جهاد کنید، اوست که شما را [براى خود] برگزیده و در دین بر شما سختى قرار نداده است. آیین پدرتان ابراهیم [نیز چنین بوده است‌] او بود که قبلاً شما را مسلمان نامید، و در این [قرآن نیز همین مطلب آمده است‌] تا این پیامبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشید. پس نماز را برپا دارید و زکات بدهید و به پناه خدا روید. او مولاى شماست؛ چه نیکو مولایى و چه نیکو یاورى.

خدا وکیلی بعد خوندن این آیه !آدم دلش میاد برای رسیدن به این خدا جهاد نکنه ؟دور سرش نگرده؟ از جان و مال وروح و تنش براش نگذره ؟

چِشممون از خودمون بوده ؟ یا قلبمون؟ یا دست و پامون؟ یا میتونیم ادعا کنیم روحمون ازخودمونه ؟

همه چیییز از خودشه ..همه چیز ….

انگار میخوای به یکی هدیه بدی …هر چیزی رو نگاه می‌کنی میبینی هیچی از خودت نداری بهش بدی…هرچیزی بهش بدی مال خودش بوده ….

اینجاست که خدا میگه :

یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ

ای انسان، چه باعث شد که به خدای کریم بزرگوار خود مغرور گشتی

هروقت این آیه رو میخونم میدونید بیشتر از چی شگفت زده میشم ؟

که خدا در برابر ناسپاسی انسان نگفته ،چی تورو به این خدای قدرتمند،یا جبار،یا قهار،یا منتقم،یا … مغرور کرده…؟

از صفت کریم خودش استفاده کرده …

با تموم قدرتش..!

که اگر اراده کنه می‌تونه همه ی مارو از بین ببره …

میگه چی تورو به خدای کریمت مغرور کرده بچه ؟

رفتم معنی دقیق کریم رو سرچ کردم و بیشتر خجالت زده ی این خدا شدم:

صفت «کریم»، -بر وزن فَعیل، به معناى فاعل- از ریشه «کَرَمَ» به معنای «بخشنده»، «جوانمرد»، «سخاوتمند» و «بزرگوار» است.

خدایا خدایا …

از دست و زبان که بر آید

کز عهدهٔ شکرش به در آید

اِعملوا آلَ داودَ شکراً وَ قلیلٌ مِن عبادیَ الشکور

بنده همان به که ز تقصیر خویش

عذر به درگاه خدای آورد

ور نه سزاوار خداوندی‌اش

کس نتواند که به جای آورد

دلم میخواد همینطوری بنویسم …فقط بنویسم …

هرچقدر بیشتر از عشقش مینویسم ،قلبم روشن تر میشه،درک خودم بیشتر میشه از عظمتش …برای خودم مینویسم …برای سعیده … برای درک عظمتش …

چند شب پیش ،شیفت شب بودم .یک مریض بدحال داشتم که اوضاعش نامساعد بود …

ساعت ٢ صبح ،به صورت ناگهانی ،نوار قلبش صاف شد،انقدر این اتفاق یکدفعه ای رخ داد که من یک لحظه شک کردم شاید سیمِ مانیتور قطع شده!

فقط سریع پریدم کنار تختش و انگشت های دستمو توهم گره زدم و ماساژ رو شروع کردم …

همزمان همکارم رو که تازه رفته بود برای استراحت با صدای بلند صدا زدم ،بیا سریع کد ٩٩ پِیج کن،مریض ایست قلبی داده …

عملیات cpr از ساعت ٢تا ٢:4٠ بامداد ادامه داشت و درنهایت بعد از 4٠ دقیقه ماساژ و دارو … و برنگشتن ضربان قلب … ختم cpr اعلام شد..

هربار که حین cpr دستمو میزاشتم روی شریان گردن مریض تا ببینم نبض داره یا نه …یاد کامنت خودمو و این آیه میفتادم :

وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ

و ما به او از رگ گردن نزدیک تریم

تجربه ی جالبی بود،شاید تا حالا ازین زاویه به cpr نگاه نکرده بودم

من دستمو میزاشتم روی رگ گردن مریض ببینم که تلاش ما برای برگرداندن قلبش نتیجه داده یا نه …

نبضی که زدن و نزدنش دست خداست …

بعد خدا رو می‌دیدم که می‌گفت:

بِبببییییییییین ! من ازین نبض هم نزدیکترم سعیده !

من به واسطه ی شغلم و اعضای کد cpr بودن،زیاد تجربه احیا موفق و ناموفق دارم ،اما اینبار همه چیز به چشمم یک جور دیگه بود …

وقتی دستگاه هارو از مریض جدا کردند …

وایسادم کنار تختش و همینطوری نگاهش کردم.

هم به جسم این بنده ی خدا که روحش رفته بود در آغوش خداوند و هم به تخت بغلی که در آرامش خوابیده بود!

همکارم رو صدا زدم گفتم ی دقیقه بیا! تو الان فرقی بین این دوتا میبینی؟انگار هردوتاشون خوابیدن ،نه ؟

گفت آره راست میگی.واقعا انگار هردو خوابن…

وقتی داشتن این جسم خاکی رو آماده میکردن برای رفتن توی کاور و انتقال به سردخونه ،دیدم انگشت های شست پاشو با نخ بهم بستن …

تو دلم گفتم:دیگه کجا میخواد بره؟الان که دیگه هیچ احتیاجی به این پاها نداره،پاشو بستین برای چی …؟

گفتم سعیده ببین …الان حواست باشه کجا میری …حواست باشه با این پاها کجا قدم میزاری …

دیدم توی ملافه پیچیدنش …

گذاشتنش توی کاور جسد و یک صدای زیپ…

کاور بسته شد …

تمام ….

همین ؟

آره سعیده همین !

به همین راحتی !

خدا توی آیه ٣4 سوره انبیا به پیامبر میگه :

وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِکَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ

و ما به هیچ کس پیش از تو عمر ابد ندادیم ،آیا اگر تو بمیری آنان ابدا به دنیا زنده مانند؟!

انگار داره به عزیزکرده ش میگه،تو که انقدر عزیز منی،رحمت عالمینی،تو که پیامبر منی،تو که انقدر به من وصلی،تو که همچین ماموریت بزرگی داری ،بالاخره مرگ رو تجربه میکنی ،بقیه چطور فکر میکنند زنده میمونند…؟

من نمی‌دونم چند نفر این کامنت رو میخونند،ولی وقتی از خدا برای نوشتن موضوع ،هدایت قرآنی خواستم و آیه های ١6 تا 19‌سوره «ق»رو دوباره آورد برام

حجت بر من تمام شد برای نوشتنش،ظرف سعیده در برابر دریافت جریان هدایت هنوز خیلی ضعیفه،پرت میشه ،ترک برمیداره، اما مینویسم …

مینویسم برای خودم …

سعیده قبل ازینکه پاهات رو بهم ببندن،حواست باشه با این پاها کجا میری …

سعیده قبل اینکه با باند فک و صورتت رو ببندند تا دهنت بسته بمونه ،حواست باشه دهنت رو کجا باز می‌کنی و چی میگی …

سعیده قبل ازینکه چشم هات رو با چسب ببندن تا برای همیشه بسته بمونه ،حواست باشه با این چشم ها به چی نگاه می‌کنی …

سعیده قبل اینکه دستات رو به تنت ببندن…حواست باشه با این دست ها چه کارهایی رو انجام میدی …

سعیده قبل ازینکه سوراخ های گوشت رو با پنبه ببندن… حواست باشه داری به چیا گوش میدی …

سعیده سعیده سعیده …

کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَهُ الْمَوْتِ ۖ ثُمَّ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ

هر کسى چشنده طعم مرگ است. و به سوى ما بازگردانده شوید.

یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ

[در] روزی که زبان ها و دست ها و پاهایشان بر ضد آنان به گناهانی که همواره انجام می دادند، شهادت دهند.

خدای عزیز و دلبر و مهربون و شیرین زبونم،من شهادت میدم برای تجربه ی آتیش جهنم،نیازی به تجربه ی مرگ نیست!

هربار که نور شمارو توی زندگیم گم کردم،گرمای آتیش رو با تموم وجودم احساس کردم.

خدایا ،آتیش جهنمی وجود نداره،این نبودنت شماست که آدم رو میسوزونه …

وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ کَسَرَابٍ بِقِیعَهٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّىٰ إِذَا جَاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ ۗ وَاللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ

و کافران اعمالشان مانند سرابی در بیابانی مسطّح و صاف است که تشنه، آن را [از دور] آب می پندارد، تا وقتی که به آن رسد آن را چیزی نیابد، و خدا را نزد اعمالش می یابد که حسابش را کامل و تمام می دهد، و خدا حسابرسی سریع است.

أَوْ کَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ یَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ۚ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَرَاهَا ۗ وَمَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ

یا به ظلمات دریای موّاج عمیقی ماند که امواج آن بعضی بالای بعضی دیگر دریا را بپوشاند و ابر تیره نیز فراز آن برآید تا ظلمت‌ها چنان متراکم فوق یکدیگر قرار گیرد که چون دست بیرون آرد آن را نتواند دید، و هر که را خدا نور نبخشید هرگز (جان) روشنی نخواهد یافت.

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاهٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَهٍ ۖ الزُّجَاجَهُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَهٍ مُبَارَکَهٍ زَیْتُونَهٍ لَا شَرْقِیَّهٍ وَلَا غَرْبِیَّهٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُورٌ عَلَىٰ نُورٍ ۗ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ

خدا نور آسمانها و زمین است. مثَل نور او چون چراغدانى است که در آن چراغى باشد، آن چراغ درون آبگینه‌اى و آن آبگینه چون ستاره‌اى درخشنده. از روغن درخت پربرکت زیتون که نه خاورى است و نه باخترى افروخته باشد. روغنش روشنى بخشد هر چند آتش بدان نرسیده باشد. نورى افزون بر نور دیگر. خدا هر کس را که بخواهد بدان نور راه مى‌نماید و براى مردم مثَلها مى‌آورد، زیرا بر هر چیزى آگاه است.

نورِآسمون ها و زمین …خودت گفتی :وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِیفًا

تو که به ضعف ما آگاهی …مارو در پناه نور خودت حفظ کن…از شر همزات شیطان به تو پناه میاریم که پناه عالمی ،خدایا دست مارو بگیر و مارو در مسیر درست حفظ کن.خدایا اگر تو دستمون رو نگیری و هدایتمون نکنی،ما گمراه و تاریک و بی توشه ایم….

فرمانروا ….

رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا یُنَادِی لِلْإِیمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا ۚ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ

پروردگارا! بی تردید ما [صدای] ندا دهنده ای را شنیدیم به ایمان فرا می خواند که به پروردگارتان ایمان آورید. پس ما ایمان آوردیم. پروردگارا! گناهان ما را بیامرز، و بدی هایمان را از ما محو کن، و ما را در زمره نیکوکاران بمیران.