سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 227

به نام ربی که همه عالم از اوست

سلاااام سلاااام رفقااااا

به به بههههه بالاخره بعد از چند قسمت رسیدیم به جایی که رود خونه هست و چه آبی چه رودی چه سنگهای زیبایی چه پر درخت و چقدر پر از پله عاشق اون محیط شدم واقعا زیبا و دلپذیر بود واقعا دلمون واسه آب تنگ شده بود همینکه به اون آب جاری نگاه میکردم تمام توصیفهایی که هم خانواده‌ای های عزیزم از دیدگاه خودشون بیان میکردن یادم میوفتاد و بازهم به خودم یادآوری کردم که هرچقدر رهاتر باشی و مثل آب جاری باشی محیط اطرافت مثل این رود سرسبز میشه و میتونی زیبایی رو تجربه کنی

وقتی که استاد رو اون سنگ نشسته بودن و به آب نگاه میکردن ناخودآگاه این جمله ها تو ذهنم مرور میشد(که هرچقدر ثروتمند تر بشی افتاده تر میشی سپاسگزار تر میشی بیشتر میتونی نعمت های خدارو ببینی قدرت و توانایی خدارو ببینی و احساسش کنی درکش کنی بیشتر تسلیمی در مقابلش ،آرامش و شادی و رضایتت بیشتر میشه )دیدن استاد در همون چند ثانیه خیلی برام سرشار از احساس بود انگار انسانی رو میدیدم که عمیقا به خدا وصل شده و در وجود خدا غرقه ، مردی که سرشار از آرامشه

و بعدش هم که اون غروب فوق العاده و ماااااه واقعا اون صحنه غیر قابل توصیفه و هیچ توضیحی ندارم فقط میتونم بگم خدای من عظمت و بزرگیتو شکر

چه کشتی با عظمتی بود چه حیوانات و آدمها واقعی به نظر میومدن مرحبا به اینهمه هنر و خلاقیت انسانها که بی نهایت ایده و نوآوری و خلاقیتهای فوق العاده از هر ذهنی تراوش میکنه و باعث رشد و گسترش جهان میشه

وقتی اسم حضرت نوح میاد به یاد صبر میوفتم به یاد استقامت و پایداری و به یاد ایمان و توکل به خداوند میوفتم که با وجود تمام تمسخر ها و بعد از سالها راهنمایی یه سری آدم و توجه نکردنشون بیای کشتی بسازی وسط بیابونی که آبی نیست نه رود هست و نه دریا و فقط کسی که ایمان به خدا داشته باشه میتونه چنین کاری بکنه فقط کسی که تسلیم خداوند باشه از پس این کار برمیاد و لذت بخش ترین زمانش اون وقتیه که باران سیل آسا شروع به باریدن میکنه و کشتی نجات تو به راه میوفته و تمام اون تلاشها نتیجه داد تموم اون صبر و حوصله و عمل کردن به الهامات نتیجه بخش بود و قطعا وعده خدا حق است

خیلی جای تفکر و تعمل داره برای من که بدونم وقتی هدایت میشی باید عمل کنی تا قدم بعدی بیاد مثل حضرت نوح که اگه به ساختن اون کشتی ادامه نمیداد هیچوقت نجات پیدا نمیکرد و اونم غرق میشد یا مثل مادر موسی اگر بچه رو به رود نمی انداخت هیچوقت بچش اونقدر قشنگ نجات پیدا نمی کرد اگر ابراهیم فرزند و همسرشو در بیابان رها نمیکرد مکه هیچوقت شهر و آبادانی نمیشد اینها مثالهاییه که خداوند برای ما زده تا ما درس بگیریم و ایمانمونو بیشتر کنیم و بگیم ببین میشودددد ببین قدرت خداوندو ببین اینهمه تواناییشو ببین ایمان به خدا چیکار که نمیتونه بکنه

استاد توضیحاتی که شما دادین درسهای زیادی برام داشت اولیش این بود که هیچوقت چیزی رو همینطوری نپذیرم و همیشه راجبش تحقیق و مطالعه کنم و با عقلم بسنجمش نه اینکه گوسفند وار بگیم خوب این درسته و حالا بیایم یه جوری به مغزمون بقبولونیم که این درسته مثل تمام اعتقاداتی که در مذهب خودمون هست

ما انسانها علاقه داریم که اصل رو رها کنیم و بچسبیم به فرع

مثل تمام دیدگاه های مذهبی که شما دونه به دونه برامون بررسیش کردین و منطقیش کردین برامون جوری که اصلا شکی در اون نیست

و دلیل این موضوع تمرکزه ، متفاوت فکر و عمل کردنه ، جور دیگه ای نگاه کردنه ،این نتیجه‌ی شک کردنه چیزی که خیلی از ما حتی میترسیم شک کنیم به باورهامون مثلا من وقتی کوچکترین سوالی بپرسم که خوب حالا اینهمه نذر پختین زیارت رفتین چیشد اصلا دلیلش چیه وحشتناک برخورد میشه که دهنتو ببند کفر نگو تو هیچی نمیفهمی من حتی جرات ندارم کوچکترین سوالی در مورد عزاداری امام حسین بپرسم فک کنم اون موقع از پا آویزونم میکنن

در کل این اعتقادات کور کورانه و حمایتهای گوسفندی با سرعت هرچه تمام تر مارو به قهقرا میبره و اگر میخوایم متفاوت زندگی کنیم باید شک کنیم باید جرات داشته باشیم و بدون هیچ پیش زمینه ای به دنبال جواب باشیم تا به جواب برسیم و حقیقت این جهان رو پیدا کنیم

یادم میاد یه کتاب مذهبی مادرم میخوند که توش نوشته شده بود خداوند رنج و سختی رو ارج نهاده و رنج رو دوست داره انسان در رنج خلق شده و هزاران چرت و پرت دیگه من اون روز فهمیدم که چرا مادر من اینهمه در افسردگی و هزاران بیماری و غم و رنج دست و پا میزنه

هرکس کانون توجهش بهش برمیگرده

و من میخوام راه متفاوتی رو از مادرم در پیش بگیرم میخوام زندگی متفاوتی تجربه کنم من میخوام دنباله رو هیچکس نباشم و خودم راه و مسیرمو انتخاب کنم

چون من میدونم که:

الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلًا لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ

همان که این زمین را محل آرامش شما قرار داد و برای شما در آن، راه ها پدید آورد تا راه یابید(زخرف 10)

طبق این آیه خداوند زمین رو یک محلی برای آرامش خلق کرده

پس طبیعی ترین شیوه زندگی در این جهان زندگی با آرامش شادی رضایت و ثروته

این خواسته خداونده

این حکم خداونده که این جهان محل آرامش باشه

و فقط و فقط در این جهان خیر مطلق جاریه

طبق کلام بلند مرتبه خداوند پایه و اساس این جهان بر ثروت لذت و شادی بیشتر بنا شده من امروز به شدت محو این آیه شدم و واقعا وجودم سرشار از آرامش شد چون دقیقا از کلام خدا شنیدم که این زمینو فقط و فقط برای آرامش من قرار داده نه برای زجر و سختی کشیدن من ، نه برای اذیت کردنم

الان حرف استادو بهتر میفهمم که میگن تنها نیروی حاکم بر جهان خیره و هر شری بهمون میرسه از طرف خودمونه خداوند خیر مطلقه و فقط خیر میرسونه

با اینکه این آرامش مثل اکسیژن در ذات و سرشت این جهانه و برای همه انسانها قرار داده شده ولی از اونجایی که منه انسان برتری داده شدم به همه آفرینش با این موجودیت فرکانسی ام و حق انتخاب و تصمیم گیری دارم پس همه انسانها به این آرامش دسترسی ندارن فقط اون تعدادی که خودشونو آسان کردن برای آسانی ها فقط اون انسانهایی که ایمان دارن به خداوند قلبهاشون به یاد خدا آروم میشه

وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَهٌ مِنْ رَبِّهِ ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ أَنَابَ

کافران می گویند: چرا معجزه ای از سوی پروردگارش بر او نازل نشده؟ بگو: مسلماً خدا هر کس را بخواهد گمراه می کند و هر کس را که به سوی او بازگردد، هدایت می‌نماید. (27)

الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

[بازگشتگان به سوی خدا] کسانی [هستند] که ایمان آوردند و دل‌هایشان به یاد خدا آرام می گیرد، آگاه باشید! دل ها فقط به یاد خدا آرام می گیرد. (28)

الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ

کسانی که ایمان آوردند، و کارهای شایسته انجام دادند، برای آنان زندگی خوش و با سعادت و بازگشتی نیک است. (29)

تنها یاد خداونده که آرامشو در وجودت جاری میکنه

اگر به یاد نعمتهای خدا باشیم همواره شکر گزاریم

اگر به یاد قدرت و شکوه خداوند باشیم با ایمان و متوکلیم

اگر به یاد غفور بودن خداوند باشیم همیشه امیدواریم

اگر به یاد داشته باشیم که او قادر مطلقه و همه چیز در سیطره مالکیتشه همواره تسلیمیم‌

فَاذکُرونی أَذکُرکُم وَاشکُروا لی وَلا تَکفُرونِ

پس به یاد من باشید، تا به یاد شما باشم و شکر مرا گویید و کفران نکنید

این نوشته ها منو یاد جمله ای انداخت که میگه:برای دردهایم نشانه میگذارم تا یادم بماند کجا دست خدا را نگرفته ام

واقعا که هر بار سختی کشیدیم به خودمون ظلم کردیم و همش به دست خودمون بوده خودمون خدارو گزاشتیم کنار و گفتیم خودم بلدم خودمون خدارو باورش نکردیم خودمون خداوند رو از یاد بردیم

تک تک زخم های ما جایه نبود خداوند در زندگیمونه جایی که قدرتو دادیم دست دیگری و خدارو فراموش کردیم

خدایا کاش همیشه به یادم بمونه که به یادت باشم

توکه همیشه به یاد من هستی این منم که از مسیر خارج میشم اما تو توبه پذیری و منم که پر رواَم هر بار دست از پا دراز تر برمیگردم تو آغوش خودت

ای درد توام درمان در بستر ناکامی

و ای یاد توام مونس در گوشه ی تنهایی

ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست

شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

صبر کن که وعده خدا حق است برای گناهت آمرزش بخواه و هر صبح و شام به ستایش پروردگارت تسبیح بگوی(55غافر)