سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 228

سلام به رفقای عزیزم

مریم بانو وسطای این فایل یه جمله راجع به ولایت خبر کرمان گفت که ویرانم کرد.

بیست و دوسال قبل که ریه هایم از ماندن زیاد کنار قالبهای پخت تایر و تماس با سموم و حرارت زیادآسیب دیده بود، یکی از رفقایم که وضع من را دید، گفت: بیا بریم ولایت مادربزرگ من . اونجا هواش خوبه، بهتر میشی.

خب، اطراف شیراز ، کلی ییلاقات و جاهای خوش آب و هوای کوهستانی هست که توی تعطیلاتم سر میزدم تا ریه هایم استراحت کنند تا وقتی به سر کار برمیگردم، وضعیتم بهتر شود و دوباره…تا هفته ی بعد.

فکر نمیکردم که برای رفتن به ییلاق مادربزرگ رفیقم، باید 500 کیلومتر سفر کنم! اگر می‌دانستم آنقدر دور است، شاید هیچ وقت نمیرفتم، ولی خب، بدون سئوال از رفیقم، با اتوبوس به سیرجان رفتیم و بعد با سواری به بهشتی به نام خبر رفتیم.

سه روز آنجا بودیم و سرفه هایم با کمال تعجب خوب شدند و دیگر برنگشتند. تصاویر آن سفر ، برای همیشه در ذهنم نقش بست و هنوز خوابش را می‌بینم.

رودخانه ی ابدی وسط ده که از میان باغها میگذشت، سکوت پرهیاهوی برگها و خنکی و اکسیژنی که با تمام حجم ششهایم حس میکردم و … مهربانی تمام نشدنی بی بی نبات جهانداری، که مثل مادربزرگ خودم به من مهر ورزید و با گردوی صد و پنجاه ساله اش، کلی مرا به کار واداشت تا گردوهای سبز را برایش پوست بکنم و زندگیم دوباره به حال عادی برگشت.

خب، من هم ناخودآگاه توی همه ی تصاویر طبیعت و آب و هوای کوهستانی، آن حال و هوا را میابم. آن ترکیب رنگ سبزگون، آن تصاویر درختان و گلها در آب و آن خنکی و طراوت و آن طبیعت بی بدیل عجیب که یکمرتبه در میان صحراهای خشک، در شکافهای اطراف جبال بارز، نمایان میشد و چشمها را به خود خیره می‌کرد.

سالها گذشته و من وسط سفر به ولایت آمریکا، خاطره ی یافتن زندگی با محبت رفیق عزیزم ، از دهان مریم بانو برایم زنده شد. وقتی از ولایت خبر بافت کرمان یاد می‌کرد.

خب، این یادآوری، کوهی از شادی و سرور درونی، در عین غم و نوستالژی زمانه برایم به همراه داشت. صدایی در سرم میگفت: چقدررررر خوشبخت بودم که با معجزه طبیعت دوباره سالم شدم و تمام این روزهای پرفراز و نشیب را از سر گذراندم: عاشق شدم، ازدواج کردم و حالا درکنار بچه هایم سفر به دور آمریکا میبینم!

انگار حال خوب، مثل ققنوس از خاکستر خاطراتش برمی‌خیزد تا حال خوب دیگری را سبب شود…دوباره و دوباره و دوباره.

در همین زمینه، شاعر میفرماید

روتن کوچه ی عشق، عمری دویدم

بازیچه ی دل شدم، چه ها شنیدم

گفتم که عاشق نشو،

دل دیوونه!

اما من عاشق شدم، تا تورو دیدم

چیکه چیکه،

قطره قطره

من آب میشم میریزم

از نگاه غرق خواهشت

من میگریزم.

روتن کوچه خط و نشون کشیدم

به پای عشق سوختم و آب شدم، چکیدم

اونروز خبر نداشتم

تو قلب کوچه

وقت غروب خورشید

به تو می‌رسیدم

…

ببین، نوستالژیک شدم که شدم! نوستالژی و حرفای قشنگ جای خود، قرشمالی هم با صدای عالیجناب سیاوش شمس ، کراش العالمین به جای خود. نباید قیمه ها رو ریخت تو ماست‌ها! اوکی؟! پس برقصید عزیزان تا رستگار شوید.

خوشبخت و خوش شانس و پولدار باشید.

سلام به عشق عالیجناب عشق

خیلی خوشحال شدم از اینکه دوباره و در این ماه خوش آب و هوا به مسافرت رفته اید…آفرین به شما.

درست است که بودن مدام در وصف العیش مسافرت‌های استاد و مریم بانو، مدار مسافرت را به انسان هدیه میدهد، ولی من همیشه به خودم یادآوری میکنم که: اینها کار ذهن فوق العاده خود ماست!

انگار این روح خدایی، این ودیعه ی خداوند در کالبد ما، با الگو گرفتن، به راحتی میافریند، هر آنچه بهتر و زیباتر است.

واشاره شما به عشق به عنوان سوخت و قوه محرکه این ساز و کار ، درست و بجا ست.درست ترین چیزی که در این مقال می‌گنجد. ممنونم.نکته خوبی به ذهن من یادآوری کردید.

حال خوش، نوش جان شما و عالیجناب عشق که لایق آنید.

خوشبخت و خوش شانس و پولدار باشید.

سلام به فاطمه ی گل، مادر مقتدر سایت

رفتن به اونجا ، یکی از نقاط عطف زندگیم بود. اگه رفیقم منو نمی‌برد اونجا، شاید نمیتونستم با اون ریه، به کارم در صنایع سخت و زیان آور ادامه بدم و خیلی زود جا زده بودم و همان موقع…

یادم رفت بگم، آسمان اونجا در شب غیر قابل باور و بسیار عجیبه. تقریبا میشه دست دراز کرد و ستاره ها رو چید! این البته برای شما که بچه ییلاقات یزد هستید،احتمالا زیاد جدید نیست، ولی من دیوانه شده بودم از خوشی. راستی من، سال97 چند روز توی یزد ماموریت بودم و چقدر این شهر و مردمش رو دوست داشتم. آنقدر که میخواستم بعد بازنشستگی، مهاجرت کنم به اونجا…اون خودش یه داستان دیگه ست!

ضمن اینکه خبر بزرگترین پارک حفاظت محیط زیست کشوره گمونم. توی ده، کنار پاسگاهش، چند تا شکارچی دیدم که با اسلحه بودند و یک قوچ بزرگ(کل) زده بودند و روی زمین می‌کشیدند!!

گفتم: این دیگه چه وضعیه؟ تو روز روشن شکار میکنن اینجا؟!

رفیقم گفت: آنقدر این پارک امنه که قوچ ها و پازن ها بعضی وقتها به صورت آفت در میان و مجبورن مجوز شکار بدن تا تعدادشون بالانس بشه!! عین آمریکا.

میتونید توی اینترنت پارک ملی خبر رو سرچ کنید و تصاویر خود خبر را هم ببینید.

چشم! در اسرع وقت تمثال بی مثالم رو میذارم اینجا. به خدا از صبح تا شب یه لحظه وقت خالی ندارم. بعد بازنشستگی، الان دوتا کار دارم و کلی مسئولیت تو خونه. البته از صبح تا شب میخندم و دلم گرمه . دیشب تا 10 شب با بچه ها و خانمم قایم موشک و مسابقه دارت داشتیم جاتون خالی!

خوشبخت و خوش شانس و پولدار باشید

سلام به زن کاکوی گلم، فاطمه بانو

لطف عالی زیاد، بانو.

امیدوارم همیشه سالم و با نشاط باشید و در کنار کاکو رسول، حال خوش و تندرستی و ثروت را کرور کرور تجربه کنید.

بله، حال خوبی که در خانه شما هست و قطعا شما در آن سهم زیادی دارید، به خانه من و ملیحه هم سرایت کرده و بابت این، از شما بینهایت ممنونم.

خوشحالم که کامنتها باعث شادی شما میشود، این باعث افتخار من هست.

خوشبخت و خوش شانس و پولدار باشید.