سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 229

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به استاد عزیز و الماس نشانم چرا الماس نشان، چون ارزشمندترین،سرسخت ترین و کم یاب ترین و ناب ترین و جالبه که این گوهر ارزشمند ترکیبات ساده ایی داره. خیلی ساده مثل شما استاد عزیزم.

سلام به بانوی اول سایت بانوی خودساخته، بانو مریم شایسته دوست، استادیار و استاد و الگویی به عنوان یک خانم ارشممند برای من، کسی که با تلاش ها و تعهدها و تکامل هاش الان لیاقت پیدا کرده تا دوشا دوش استاد عزیزم باشه و عزیزدل ایشون باشه.

سلام به دوستان ناب و بانگرش و ارزشمندم که چنان دارند روی خودشون کار میکنند که انگار یک مسابقه ایی با خودشون دارند برای هر روز بهتر از دیروز شدن شون. سلام به گروه والسابقون السابقون.سلام به اعضای خانواده صمیمی ام در سایت استاد عباسمنش…

خدایا شکرت برای این بهبودها

خدایا شکرت برای این ایده ها

خدایا شکرت برای امکانات موجودم

خدایا شکرت برای اینجایی که هستم

خدایا شکرت برای اسپیکرآبی رنگ بلوتوثی ام که حتی میتونم با خودم توی حمام هم ببرم و بازهم وروردی هایی از صدای استاد جان و آگاهی های خوب و در جهت خواسته هام داشته باشم.خدایا شکرت که اینو سال ها پیش از طریق یکی از دستان سخاوتمندش(عموحسینم) بهم هدیه داد.یک رزق بی حساب اصلا فکر نکرده بودم که این یک رزق بی حساب بود اون سال ها.خدایا شکرت که قلبم رو با حضورت چنان آرام میکنی که فقط در اون آرامش تنها کارم بندگی کردن و ستایش کردنته.پرستیدنت. خدایا یاری ام بده چطور بپرستمت، یک پرستش ستودنی…خدایا ازت میخوام به کلمات برکت بدی تا بتونن بار این احساس و فرکانسم رو بعد از دیدن این قسمت بنویسم…

ســریال سفر به دور آمریکا_قسمت 229

واوووو درون اینبار داره پرادایس رو بهمون نشون میده، یــعنی رسیدیم خونه، رسیدیم بهشت،…

سپاسگزارم برای درون که اینقدر قشنگ و هوشمندانه پرواز میکنه و دلتنگی ما رو سیراب میکنه با نشون دادن پرادایس.خددای من چقدر زیباست…

سلام استاد جان ممنون که بهمون دست تکون میدین، چقدر ذوق میکنم وقتی رو به دوربین دست تکون میدین انگار برای منه که دست تکون میدین، میگی بیا فهیمه بیا این ردپاهای منه، این مسیر رو ادامه بده، میدونم پشت سر من در حرکتی نمیبینمت و منو نمیبینی چون فاصله اینقدر زیاده که چشم نمیتونه ببینه اما قلب میتونه حس کنه یک نفری در حرکته پشت سر من که قراره کولاک کنه. پس برات دست تکون میدم شاگرد خوبم برات دست تکون میدم و تو رو با قسمتی از مسیر و جایی که هستم آشنا میکنم باهات به اشتراک میذارم تا قدرت بگیری تا انگیزه هات تقویت بشه، تا به یاد بیاری که میشود،تا بدونی هیچ خواسته ایی نیست که اجابت نشه وقتی یاد میگیری خودتو کنترل کنی، یاد میگیری قوانین رو درک کنی و توی زندگیت استفاده کنی، بدونی که برای من شده برای توام میشود، بدونی که این مداومت ها وتلاش ها ارزش داره ببــین ببیــن این بخشی از حاصل قدم های کوچیک منه که یک زمانی از یک جایی یک خونه ایی توی بندرعباس یا اون شرایط شروع شد و اینقدر ادامه دادم اینقدر یاد گرفتم، اینقدر روی خودم و ذهن و باورهام کار کردم، اینقدر خودمو شخم زدم، اینقدر توانایی هامو در پول بدست آوردن و مهارت هایی که لازم داشتم بالا بردم تا الان اینــجام. تو ادامه بده به نقطه ایی میخورری که این احساس های خوبت و رسیدن به خواسته هات تصاعد میخوره. تو یک قدم بردار و خدا ده قدم به سمتت میاد و ده قدم خواسته هات به سمتت نزدیکتر میشه و هر چی نزدیکتر میشه طبق قوانین فیزیکی سرعت رسیدن به خواسته هام بیشتر وبیشتر میشه.

یاد این جمله از قسمتی از مقاله های سایت در دوره قانون آفرینش افتادم:

مهم ترین دارایی شما برای ساختن شرایط دلخواه در آیـنده ات، «احساس و فرکانس همین لحظه ی تو» است؛ فارغ از اینکه در گذشته چقدر عملکرد نامطلوبی داشته ای!»

خدایا شکرت که چنان با دیدن این دریاچه این کلبه روی آب چنان فرکانس های خوب میفرستم که خدا میدانه قراره چه اتفاق هایی رو در آینده تجربه کنم. چنان احساسم خوبه که دلم میخواد فقط هی به اون تصاویری که درون گرفته نگاه کنم.واقعا چقدر این پرادایس زیباست. چقدر با اینکه هوا ابری هست خیلی همه چی در یک آرامش و سکون و زیبایی قشنگی هستند. انگار همه چی پر نگ تره، انگار این بارون اومده و حتی آسفالت ها رو جوری شسته و پاک کرده که بولد تر و پررنگ تر شدن. اصلا به من نزدیکتر شدن، اصلا این رنگ و لعاب از پرادایس یک چهره ی جدید به پرادایس داده. انگار همینطور که شما و البته ما در این سفر بزرگ شدیم ورشد کردیم وتغییر کردیم پرادایس هم خیلی تغییر کرده، زیباتر، پاک تر خوش رنگ تر و جذاب تر از یکماه قبل از سفر شده.خدایا شکرت که چشم هام این چیزا رو میبنیه.

خدای من چقدر این “رســـم سپــاسگزاری “ تون رو دوست دارم چقدر فرکانس این سپاسگزاری بالا بود و دریافتش کردم که چنان با تمیز کردن داخل و بیرون تراک کمپر ازش پساسگزاری کردید که الان میخواد این وسیله براتون پرواز کنه از خوشحالی.اصلا این تراک کمپر هم دلش برای اینکه شما بااش باشید تنگ میشه اما از طرفی هم این کلبه و خونه هم دلش براتون تنگ شده بود. اصلا یک حس عجیبه انتهای سفر آدم هم خوشحاله هم ناراحت نه میشه گفت 100% خوشحالی که سفر تموم شده نه میشه گفت 100% ناراحتی که رسیدی به پرادایس. بنظرم یک حسی از تکامله حس اینکه از یک مدار خوب قراره بری به سمت یک مدار خوب دیگه و رشد میکنی وقتی نچسبی به مدار قبلی و بزاری جهان کارش رو انجام بده و تو رو با خودش ببره. بزاری هدایت و نیروی خدا برای گســترش تو و زندگیت به پیش ببری. بنظرم حـس گسترش پیدا کردنه. آره بهتره اسم این حس مبهم رو که آدم نه خوشحاله نه ناراحت بگم حس گسـترده شدن.گسترده میشیم چون رفتیم بالاتر از جای قبلی نمیشه گفت دیگه ما اون مدار رو نداریم اما ازش رد شدیم و رسیدیم به یک مدار بالاتر و گسترده تر شدیم.

مثل اینکه مثلا مدار زمین فقط یکمی از مدار عطارد و زهره بزرگتره و بعد وقتی به مدار مریخ میرسیم نمیشه بگیم مدار زمین رو دیگه نداریم. نه مدار یک لول بزرگتر شده و وقتی به مدار مریخ میرسی باز هم مدار زمین رو در درون خودت و در محیط و ظرفیت خودت داری و تو بزرگتر شدی و از اون مدار زمین گذر کردی و رشد کردی گسترده تر شدی رسیدی به مدار مریخ.

من نمیدونم مدارم کجاست فکر نکنم کسی دقیق بتونه مدار خودش رو به عنوان انسان ببینه و درک کنه.اولا چون مدارها و فرکانس ها قابل دیدن نیستن دوما بی نهایت مدار هست که اصلا نمیشه متوجه شد کجا هستیم اما میتونیم درک کنیم که به سمت بالا در حرکتیم یا به سمت پایین.اونم با همون قطب نمای درونی که استاد جان درباره اش خیلی قشنگ توضیح دادن. من که قطب نمام میگه خیلی جات درسته و جهتت جای خوبیه و اگر کج و راست نشم، اگر تو حاشیه نرم و بچسبم به اصل ها به زودی به مدار بعدی زندگیت میرسی.

شاید بگم فعلا بین مدار مریخ و زحل هستم و هنوز تضادها هستن چرا چون رسیدم به مدار کمربندسیارکی زندگی ام(میتونم تصور کنم این تضادها شبیه کمربند سیارکی هستند و این نشون میده که داره جهان بهم کمک میکنه تا خواسته هام برام واضح بشه وجود این خرده سیارک ها بهم نشون میده جهتم درسته و دارم ازشون رد میشم و این مستلزم تمرکز بالا و تو حاشیه نرفتنه. چرا چون میتونم غرق این کمربند سیارکی بشم و همش تو تضادها گیر کنم)خب پس با کنترل ذهن و باورکردن اینکه خدا منو همواره داره هدایت میکنه خودمو سپردم بهش…

استاد جان ممنونم از اینکه بهمون گفتین چقدر تو سفر بودیم. باورتون میشه همونجا که موقع کف زدن داشتین میگفتین 8هزار مایل حرکت کردیم بعد من سوال کردم چقدر زمان برد و شما جواب منو دادین. یکماه تو سفر بودین اما برای ما بچه ها برکتش بیشتر از این حرف ها بود.

این فصـــل سفر

از قسمت 193 و 19 مرداد1402 معادل 10 آگوست2023

با شما همراه شدیم و

الان قسمت 229 سفر به دور آمریکاست و تاریخ امروز که فایل روی سایت اومده 22 آبان 1402 معادل13نوامبر 2023

یعنی ما حدود بیشتر از دوماه در سفر بودیم.خدایا شکرت…

خدایا شکرت برای آبتنی توی این آب که شما رو به یاد چشمه های آبگرم و خاطرات سفر انداخت.

خداروشکر برای اینقدر خوب یاد دارین شنا کنید و توی اب لذت ببرید.

خداروشکر برای این کلبه زیبا

خداروشکر برای این همه زیبایی و برکت و ثروت و نعمت…