سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 230

بنام خداوند بخشاینده مهربان

سلام به همه عزیزان و دوستان این سایت واسناد عزیزم و مریم جان

این چند روز یه اتفاق ساده و معمولی برام افتاد که درس بزرگی داشت برای من

هفته گذشته دخترم اومد خونه و گفت هفته دیگه تولد معلممونه و خوشحال که براش یه کادو بخره

ما تو ایتا یه گروه از مامانای کلاسشون داریم

از عصر همانروز این مطلب تو گروه هم زده شد ویکی از مادرا که نماینده کلاسه گفت یه مبلغی واریز کنید که روز تولد کیک بخریم

دیگه شروع شد وهرکسی یه نظر میداد

یکی میگفت کادو هم بخریم یکی دیگه میگفت کارت هدیه بگیریم یکی میگفت کیک کافیه و روند رفت به سمتی که شخصی کادو داده نشه و فقط کیک باشه یا اینکه کیک و کارت هدیه

ودلایلشونم این بود که بعضی ها ندارن و بچه ها غصه میخورن و……..

شیرین خانم ما هم که از اول میخواست خودش کادو بخره جبهه گرفت که من با مامانای دیگه کار ندارم و پول واسه کارت هم نده ومن کار خودمو میکنم

من موندم و یه سری تجربه و بک گراند قدیمی تو ذهنم که( باید باگروه پیش رفت اگه نری و تک روی کنی ترد میشی بی محلی بهت میشه و…….)

واز اونجایی که شیرین خانمم تازه سال اول مدرسشه نمیخواستم اینو تجربه کنه

به شکلهای مختلف خواستم از نظرش برگرده ولی هربار مصمم تر میشد

ازش پرسیدم چرا نمیخوای گروهی هدیه بگیریم ؟

گفت فک کن تولد منه همتون واسه من یه کادو بخرین یا فقط بهم پول بدین

من اصلا خوشم نمیاد پس معلممونم خوشش نمیاد دوست داره کلی هدیه بگیره نه یکی

دهنم باز موند از این منطق قشنگ ودرست و کودکانش

داشتیم نزدیک میشدیم به روز تولد و من مونده بودم چه کنم واقعا احساس عجز میکردم ازیه طرف نمیخواستم انچه که تجربیاتم میگفت رو دخترم باش درگیر بشه و ازطرفی هم میخواستم به خواستش برسه

بخاطر این احساس عحز برگشتم عواقب تک روی تو گروهو بهش گفتم وبا اینکار حس اونم بد کردم و بعدشم پشیمون شدم که چرا دارم برا یه اتفاق به این خوبی یعنی یه تولد که باید باعث حس خوب بینمون بشه اینهمه بخث و درگیری ایجادمیکنم

درنهایت گفتم باشه کادو میخریم ولی باید یواشکی بری بدی من خودم یه تایمی میام مدرسه که اینکارو انجام بدی!!!!

دقیقا شب قبل تولد رفتیم کادوش رو خرید و ازاون طرف هم بیشتر مامانا پول گذاشتن که کیک و کارت هدیه تهیه کنن

حالا هی داشتم توذهنم مرور میکردم چه روزی برم یه روزبعدش برم همون روز برم کدوم زنگ تفریح برم که مامانای دیگه نباشن و خلاصه مثل کلاف سردر گم شده بودم

واقعا حس بدی بود به همسرم گفتم مگه ما میخوایم قاجاق کنیم یا دزدی که اینهمه پنهون کاری میخوایم کنیم بابا این حق شیرینه که به راحتی بره سرکلاس هدیه اش رو بده و حس خوب دریافت کنه

ولی اونم مثل من تحربه های قبلش نمیذاشت که بگه بابا ما کار خودمون رو میکنیم و نگران حرف و رفتار بقیه هم نیستیم

واااااای تازه همین الان که دارم مینویسم فهمیدم ریشه این کارا در نبود عزت نفسمون بوده

نگران حرف مردم ،برخوزد مردممممممم

خلاصه اونشب بخدا گفتم خودت به یه شکل عالی برامون حور کن که این هدیه داده بشه و فردا صبحشم تو ستاره قطبی درخواستشو ارسال کردم

بعد گوشیمو روشن کردم ورفتم ببینم از دیشب تاخالا پیام جدیدی اومده یا نه

که دیدم یکی از مامانا نوشته من یه کادو خریدم و فردا دخترم میاره بده به معلمشون

وای انگار خدا دنیا رو بهم داد گفتم شیرین تو هم هدیه رو ببر خودت سرکلاس بده

خوشحال که ستاره قطبی ودرخواست دیشبم جواب داده شده داشتم براخودم کلی ذوق میکردم که

یهو گفتم خدای من چرا من این جسارتو نکردم؟ چرا میخواستم یواشکی اینکارو کنم؟ چرا این چندروز الکی خودمونو درگیر این موضوع ساده کردیم وازش غول ساختیم؟

بعد فهمیدم که تجربه های قبلی و محدودم

فراموش کزدن قانون که من خالق شرایطمم

عدم عزت نفس و ترس تحربه ناخوشایند برا دخترم

همه اینا باهم باعث شده بود که این مسایل پیش بیاد

با خودم گفتم خداروشکر که تحربه خوبی برات شد خداروشکر که ظرفت بزرگتر شد خداروشکر که فهمیدی تو یه چیزای به این سادگی هم باید قانون رو پیاده کنی و ازش استفاده کنی

دخترم که از مدرسه اومد نشستم باهاش کلی صحبت کردم که مامان حان من بخاطر باورهای اشتباهی که داشتم و دارم باعث شد که اون حرفا روبت بزنم ودرواقع داشتم از تجربه های قبلیم استفاده میکردم

ولی از زمانی که باقانون و استادعباسمنش اشنا شدم خیلی دازم تلاش میکنم که درست فکر کنم و عمل کنم ولی یه وقتایی هنوز اشتباه میکنم

وبهش گفتم مامانم ما خالق شرایطمون هستیم ما میتونیم هرجیزی که بخوایم رو با افکارمون خلق کنیم

بعد برا اینکه براش منطقی بشه گفتم ببین تو این ماحرا تو از اول میخواستی خودت هدیه بگیری و بری سر کلاسم بهش بدی وآخر سرهم همین شد خواسته تو براورده شد چون با تمام وجودت اینو میخواستی

این من بودم که داشتم اشتبا میکردم وبه محض اینکه از خداخواستم خودش بهترین راهو برامون باز کنه همه جیز درست شد به بعترین شکل

وآخر سرهم گفتم از این به بعد تو به کارام دقت کن اگه بازم یه وقتایی داشتم اشتبا میکردم بهم بگو

شب شد و موقع خواب طبق معمول رفتم تو تختش که براش کتاب بخونم موقع شب بخیر نمیزاشت من برم و میخواست بزور منو پیش خودش نگه داره

این اتفاق بارها برامون پیش اومده بود

بهش گفتم مامانی تو چندباره داری اینکارو میکنی منم از فردا شب دیگه نمیام تو تختت همین بیرون کتاب میخونم و میرم

برگشت گفت تو که داری بازم اشتبا میکنی

گفتم یعنی چی؟

گفت مثل این چندروز که ……(دقیقا یادش نبود چی باید بگه) گفت همونی که ظهر بهم گفتی چی بود؟

گفتم از تجربیات قبلی منظورته

گفت ازه

دیدم راست میگه!!!!!

واقعا دوباره داشتم پیش داوری میکردم و براساس اتفاقات اخیر نتیجه گیری کرده بودم و میخواستم از فردا اجرا هم بکنم. غافل از ایتکه میتوتم با افکارم شرایط دلخواهمو رقم بزنم

انقدر بوسش کردم و ته دلم قند آب شد که اون چه خوب یادش مونده وچه خوب که داره باورهای درست تو ذهنش ساخته میشه

و دیدم حداکثر من یکی بیشتر سعی کردم تو اتفاقات بزرگ و مهم از قانون استفاده کنم غافل اینکه باید از همین مسایل پیش پا افتاده روزانه که مرتبم باهاشون درگیریم شروع کنم به تغییر شخصیتم

خدایا خودت کمک کن که هر روزمون بعتر از دیروز باشه و مرتبا درحال بهبود وپیشرفت باشیم و بتونیم در کوچکترین موضوعاتم از این قوانین زیبا و بدون تغییرت استفاده کنیم

(چقدر درس برام داشت تولد خانم معلم)

خدایاشکرت خدایاشکرت خدایاشکرت