سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 231

به نام رب یکتا…

با سلام خدمت تمامی اعضای خونواده صمیمی عباس منش و استاد و مریم عزیزم، امیدوارم حالتون خوب و لبتون خندون باشه، سپاس گذار خداوند که دوباره این فرصت دست داد تا بیام و یک کامنت دیگه توی این سایت روحانی بنویسم،

خیلی خوشحال شدم که دیدم دوباره به سفر رفتید استاد جان و چقدر این آزادی شمارو در تمام ابعاد تحسین کردم، بسیار لذت بخش میشه سفر ها وقتی که دیگه ترسی از هیچ جهت نداشته باشی و چقدر لذت بخش تر میشه وقتی لیدر سفر میشه خداوند… و تمام کارها رو میسپری به اون و ازش میخوای که در زمان مناسب مارو در مکان مناسب قرار بده، این اعتماد و خلوص ایمان شمارو نشون میده، این تسلیم بودن و نگاه توحیدی شمارو نشون میده، و شما چقدر الگو کاملی هستید در تمام جوانب برای من که در هر زمینه ای نیاز به الگو داشته باشم میتونم از شما الگو بگیرم…

من هنوز خودم خیلی توی این زمینه قوی نشدم و زیاد نمیتونم هدایت خداوند رو دریافت کنم ولی هر روز که میگذره دارم بهتر میشم، بعضی موقع ها یادم میره که هدایتی برم جلو و با کله خودم میرم ولی باز به خودم میام و از خدا هدایت میخوام،

چقدر خوب بود این نمایشگاه چقدر تنوع در اسلحه داشتن و چه کیفیتی از ظاهرشون میشد بفهمی که چه متریال خوبی دارن، چقدر برخورد فروشنده ها عالی بود و چقدر مهربونم بودن، چقدر راحت میشد دست زد به اون اسلحه ها و مشتری این حق داشت تا بتونه اسلحه رو لمس کنه و با حواس پنج گانه ای که داره تجربش کنه و بعد تصمیم بگیره، این آزادی و این احترام به حقوق افراد واقعا تحسین برانگیز، اینکه با هر تیپ و قیافه ای با هر رنگ پوست و ملیتی با هر نژاد و مذهبی که داری اونجا میتونی سبک زندگی شخصی خودت رو داشته باشی و هر جور دوست داری زندگی کنی تا جایی که نخوای یه دیگران ضربه بزنی، قانون اساسی آمریکا هم جوری نوشته شده و جوری تنظیم شده که انگار خداوند قدرت رو داده به مردم و مردم بخشی از این قدرت رو دادن به دولت تا کارهای اونارو انجام بده و اگه هر دولتی بخواد ای این قدرت علیه خود مردم استفاده کنه، مردم این قدرت رو دارن که اون دولت از سمت خودش برکنار کنند،

من در مورد کلونی زنبورها هم که تحقیق کردم و با یک زنبوردار صحبت کردم این اشتراک رو توی این دو دسته از مخلوقات خداوند دیدم، که قدرت دست شهروندان اون جامعه هست نه صرفا دست ملکه و یا پادشاه و یا مرد ها و یا ثروتمندان و یا دولت و یا رئیس جمهور یا رهبر، و یا رهبران دینی، قدرت از آن مردم و در مثال کندو عسل قدرت دست زنبور کارگر هست و اون که تصمیم میگیره که کی در رأس باشه و کی وقتش رسیده که بیاد پایین و یکی دیگه جای گزینش بشه،

جالب توی کندو عسل زنبور کارگر تقریبا 50 روز بیشتر عمر نمیکنه ولی تمام کارهارو اون انجام میده و تصمیمات رو اون میگیره، عسل تولید می‌کنه، از تخم های ملکه و نوازادها مراغبت می‌کنه، و ژل رویال رو تولید می‌کنه ولی خودش لب بهش نمیزنه و فقط مخصوص ملکه هست و تا آخر عمر ملکه از اون استفاده می‌کنه برای همین هم عمر طولانی می‌کنه، اما وقتی زنبور کارگر احساس کنه راندمان ملکه اومده پایین شاخون زده میشه و ملکه جدید به دنیا میاد و ملکه قدیم از کلونی بیرون انداخته میشه و یا کشته میشه،

چه قدرتی این حد از نظم و قانونمندی رو مدیریت میکنه، از چه هدایتی پیروی میکنند و تسلیم چه نیروی هستند، خودشون جزئی از چه چیزی می‌دونن…

چطور احساساتی نمیشن و کار درست انجام میدن، چطور با اون سن کمی که میکنن میتونن در مورد ملکه ای تصمیم بگیرن که بعضا 7 یا 8 سال عمر میکنه، اونها فقط از غریزه خودشون تبعیت میکنن و حق انتخاب دیگه ای ندارن ولی ما انسان ها این حق انتخاب رو داریم چون جانشین خداوند روی زمین هستیم…

این حق رو داریم تا به هر شکلی که دلمون میخواد زندگی کنیم و به هر چیزی توجه کنیم حالا چه آگاهانه و چه ناآگاهانه، این مایم که تصمیم گیرنده هستیم ولی در مورد زنبور و بقیه موجودات اینطور نیست،

اگه نتایج مردم آمریکا شده این که الان هست بخاطر نگاه توحیدی و احترام گذاشتن به حقوق دیگران هست، حالا کاری به آگاهانه و ناآگاهنش ندارم ولی اگه ما هم می‌خوایم اون نتایج بگیرم باید بتونیم مثل اونها فکر و عمل کنیم، وقتی متفاوت از اکثریت یک جامعه فکر کنی و جهان این تغییر تورو ببینه لاجرم مثل استاد و مریم عزیز و خیلی های دیگه مکان جغرافیایی هم عوض میشه، فقط نباید تعصب داشته باشیم و به چیزی و جایی بچسبیم…

به نظر من هر قانونی که توی هر دولتی و کشوری گذاشته شده درست و سرجاش هست و باید همون‌جوری باشه، قوانین وضع شده توی کشور ها و جوامع در هر موضوعی چه قانون اساسی و چه مدنی، چه دینی و چه اجتماعی و فردی طی سالها تجربه و بازخورد از تصمیمات درست و نادرست به وجود اومدن، اگه ما به ربوبیت خداوند اعتقاد داریم پس نباید دولت ها و جوامع و دین ها و افراد رو جدا از اون بدونیم، باید به همه چیز و همه کس احترام بزاریم و اجازه بدیم جهان روند طبیعی خودش رو طی کنه( البته که ما هیچ تاثیر منفی توی روند جهان نداریم)، ما توی جایگاهی نیستیم که قدرت تشخیص درست و یا غلط بودن قوانین رو داشته باشیم ما فقط میتونیم اون چیزی رو انتخاب کنیم که برای ما بهتره و بهمون احساس خوبی میده چون احساس خوب = با اتفاقات خوب،

اگه از زندگیت راضی نیستی خوب طرز فکرت رو تغییر بده، مهاجرت صرفا جابجایی مختصات جغرافیای و محلی که توش زندگی می‌کنی نیست، استاد بارها گفته اگه از همون جایی که هستین نتونین پیشرفت کنین هیچ کجای دیگه ای از جهان هم نمی‌تونین حتی خود بهشت، تغییرات از درون ما شروع میشه… هجرت یعنی با نگاه متفاوت از گذشته به مسائل نگاه کردن، هجرت یعنی اعراض از ناخواسته ها و توجه به خواسته ها، هجرت یعنی تغییر شخصیت…

این دنیا مثل یه دانشگاهه و فقط ما میتونیم یاد بگیریم و یاد بدیم اما با الگو و درس عبرت شدن، حالا انتخاب با ماست می‌خوایم الگو باشیم یا درس عبرت، جهانی که ما توشیم دو وجهی هست و کسایی که الگو شدن خداگونه تر زندگی کردن و کسایی که درس عبرت شدن یعنی از خدا دور شدن، یاد اون جمله معروف انیشتن میوفتم که میگه تاریکی چیزی نیست جز نبود نور، و شیطان در نبود خداوند که پدیدار میشه، ترس یعنی نبود ایمان…

اینارو دارم به خودم میگم چون خودم محتاج ترم از همه به این صحبت هام، چون باید همش اینارو مرور کنم تا یادم نره چون من یه انسانم و عصیانگرم، باید تعادل در خودم ایجاد کنم باید بتونم، اگر می‌خوام خداگونه زندگی کنم خدا جایی هست که تعادل هست…

امیدوارم مفید بوده باشه، امیدوارم تونسته باشم حقم خودم رو ادا کرده باشم در پیشگاه خداوند یکتا، من هرچی دارم از خداوند هست و بدون اون هیچی نیستم، برای همتون بهترین هارو از خداوند یکتا آرزو میکنم و عاشقتونم.