سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 233

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به استاد عزیزم که واقعا عزیزید، سلام به مریم شایسته مهربان و سخاوتمندم

سلام به دوستان و همسفران نازنینم که معرکه ترین دوستان من هستید.

اومدم اخرشبی ردپامو در قسمت 233سفر بزارم، اومدم بگم که من هستم اصلا فکر نکنین که فهیمه پژوهنده جا میزنه و چیز مانعی باعث میشه نیام توی سایت، نباشم اینجا و نیام و تشکر نکنم و نیام نبینم زیبایی ها رو…

من این فایل رو صبح دیدم و امروز جمعه بود و اخر هفته و تعطیلی، این قسمت رو با همسرم با هم نگاه کردیم، اول ایشون گفت قسمت 231 رو بزار و منم اومدم بزنم بعد یکهو گفتم من دوست دارم همین قسمت جدید رو ببینم ایشون گفت که من ندیدم، گفتم مشکل خودته این همه روز گذشته(خیلی خودمو کنترل کردم و میکنم که به کارهاش و جوری که وقت میگذرونه کار نداشته باشم)

خلاصه اینا رو گفتم تا بگم من امروز احساس کردم به خودم احترام گذاشتم و سعی کردم فقط حواسم به خودم باشه. واقعا گاهی برام سخت میشه، منی که با همسرم همیشه از قسمت اول با هم دیدیم و ایشون هم گاهی کامنت مینوشت الان قسمت های اخیر در این چندین ماهه اصلا داستان مثل اون اوایل نیست.

تازه امروز بنظرم یک غر ریزی هم ایشون زد که به کارای خونه نمیرسی بدو بدو برو توی سایت وقت بگذرون(متوجه شدم اصلا یک حس جالبی نداره، درصورتی که اگر چند روزی هست کمتر به خونه میرسم چون دارم درس میخونم و میدونم دست به یکجا بزنم قشنگ یک روز کامل وقت میذارم تا همه جا رو برق بندازم و درس بی درس میشه)

خلاصه که گاهی فکر میکنم کاش هیچ وقت ایشون رو من با سایت آشنا نمیکردم و نمیدونست من ببشترین وقتم رو کجا میگذرونم(انصافا بیشتر از فضای مجازی یا هرکاری من سرم اینجا گرمه و با خودم توی سایت مشغولم)

تازه یک مدت ناراحتم و دچار چالش شدم چون زیاد نمیتونم اونجوری که دوست دارم توی سایت بیام چون به خودم قول دادم بیشترین زمانم رو صرف هدفم کنم تا 4اسفند.

اومدم تشکر کنم ولی نمیدونم چی شد اینا یادم اومد و نوشتم.

خیلی این قسمت زیبایی داشت، خیلی رنگ داشت، خیلی خلاقیت و فراوانی دیدم، خیلی ایده دیدم، خیلی آزادی دیدم، خیلی شادی و تفریح دیدم،…

اما یک چیز بیشتر از همه الان یادمه اونم تابلویی که استاد جان هم درباره اش صحبت کردین.

او دوتا فردی که هر کدوم کتارشون گیاهی بود یکی گیاهش بزرگ بود، یکی کوچیک

یکی خوشحال بود و یکی ناراحت

و جالبش این بود ریشه اون گیاه بزرگ و بلند آدمک خوشحال ریشه ی کوچیکی داشت، اون آدمک ناراحت گیاه کوچیک اما ریشه بزرگ و قطورتری داشت. چقدر برام درس داشت، چقدر باید بهش فکر کنم و خودمو اون آدمک ناراحتی دیدم که از کوتاهی گیاهش ناراحته اما نمیدونه، نمیبینه چه ریشه ارزشمندی داره گیاهش.

واقعا امروز ته قلبم به خودم افتخار کردم که من چه ربشه ایی دارم، گرچه گیاه کوچیکی هست و باری تداده، اما ریشه خیلی محکمه خیلی ارزشمنده…

خدایا شکرت بابت این اگاهی ها