سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 234

به نام رب یکتا

سلام به تمام اعضای سایت روحانی و خونواده خودم، سلام به استاد و مریم عزیز، امیدوارم حالتون خوب و لبتون خندون باشه، سپاس گذار خداوندم که دوباره این فرصت داد تا بیام و یک کامنت دیگه توی این فضای بینظیر بنویسم،

وای خدا چه کشتی های کروز شگفت انگیزی، مخصوصا اون شهر روی آب رویایی، چه ویلاها و ساختمون های بزرگی چقدر این کشور سرشار از فراوانی هست واقعا تحسین برانگیزه، عاشقتم خدای مهربونم که همچین دنیایی خلق کردی و مارو برای کشف خودمون با تضاد ها روبه کردی تا رویاهامون در وجودمون متولد بشن و انگیزه ای باشن برای حرکت ما، چقدر تو بزرگی و درک نشدنی و چقدر من در مقابل این همه عظمت تو کوچکم و ضعیف…

موضوع این فایل خیلی چیزهارو برام یادآوری کرد از جمله که یکی از پاشنه های آشیل من تجسم و تحسین هست مخصوصا تجسم، وقتی به کودکی خودم نگاه میکنم و بیادش میارم میبینم که من خیلی قوه تجسم قوی داشتم ولی طی مرور زمان اون فراموش کردم، بخاطر تمام اون نرسیدن ها و نا امیدی ها، بخاطر چشم به دست بودن و شرک ها ورزی ها، بخاطر ترسهام…

دنیای بیرون بازتابی از درون من هست و اگر من در درون خودم نتونم به فرزندی که در من متولد شده درست رسیدگی کنم و اون تغذیه مناسب کنم، چطور انتظار رشد اون دارم اگر نتونم خودم رو در موقعیت دلخواهم تجسم کنم که هیچ وقت اون فرزند در من به مرحله تولد و تجربه اون در این دنیای مادی نخواهد رسید، ما باید مادر و پدر خوبی برای فرزندانمان باشیم و حواسمون به تمام نیازمندی های اونها در تمام موارد باشه و زمینه رشد براشون فراهم کنیم تا بتونیم اونهارو در دنیای مادی هم تجربه کنیم…

من وقتی توی زمینه تجسم ضعیف باشم و نتونم خودم رو در اون استیت دلخواهم ببینم نباید از خداوند توقع داشته باشم چون من نازا هستم… و من به هیچ کدوم از خواسته هام نمیرسم، و اگر هم برسم فرزند من یا ضعیف و یا معلول خواهد بود،

وقتی نتونم زیبایی هایی که میبینم رو تحسین کنم و از دیدن اون ها لذت نبرم چطور اون فرزند می‌تونه تغذیه بشه، وقتی من خودم غذای مقوی و مورد نیاز رو نخورم قاعدتا مواد مغذی به جنین نمی‌رسه…

همه اینهارو دارم به خودم میگم تا مرور بشه برام و بیاد بیارم ویژگی هایی که از بچگی همراه با من متولد شدن، ویژگی های که خداوند برای خلق رویاهامون به ما عطا کرده، ابزار هایی که نیاز داریم رو به ما داده فقط باید ازشون استفاده کنیم، بعضیاشون بخاطر استفاده نشدن و یا کم استفاده شدن زنگ زدن و از کار افتادن ولی میشه دوباره احیاشون کردن و روغن کاریشون کرد و یا از غول ما تعمیرکارها سرویسشون کردن که مثل روز اولشون کار کنن ولی این کارو ما باید بکنیم نه هیچ سرویس کاری از بیرون…

دقت کردین هرچیزی که استفاده نشه و انرژی انسان رو دریافت نکنه زود خراب میشه و از بین میره، همین چند وقت پیش هم استاد توی یکی از فایلهاش به این موضع اشاره کرد، من خودم به واسطه شغلم و علاقه مندی هام خیلی با این موضع برخورد کردم و دیدم که وقتی از چیزی استفاده نشه چه شکلی میشه دقیقا توانایی های ما هم به همین شکل هستن و اگر ما حواسمون بهشون نباشه و ازشون استفاده نکنیم…

من خیلی الان خوب شدن خیلی بهتر از قبل و هنوز خیلی کار داره تا بهتر بشم و این روند ادامه داره چون پاشنه آشیل منه چون نقطه ضعفمه،

قوانین خداوند خیلی آسون هستند این فقط ذهن ماست که کارهارو سخت برام جلو میده، ما هرچی که در این دنیای مادی داریم در وجود خودمون هم داریم و از زندگی دنیوی خودمون میتونیم بفهمیم که درونمون چجوری هست و این ما هستیم که میتونیم تغییرش بدیم نه هیچ کس دیگه ای چون ولی و سرپرست اونها ماییم و وقتی ما قانونمند باشیم و یه شخصیت قوی داشته باشیم حواسمون بهشون هست و از همه چیز وجودمون استفاده میکنیم و چیزی بلااستفاده نمی‌مونه که بخواد زنگ بزنه… و وقتی به خودشناسی بیشتر میرسیم اونایی که با ما هماهنگ نیستن به راحتی مارو ترک میکنن و از مدارمون خارج میشن و روز به روز کارها برامون راحتر میشه و اطرافمون خلوت تر…

من تصمیم گرفتم ساعتی از وقتم رو در طول روز به تجسم کردن و تحسین کردم اختصاص بدم، کاری که خیلی کم انجامش میدادم و بیشتر تمرکزم روی کار فیزیکی بود، این عادت رو باید در خودم ایجاد کنم تا همون جور که استاد گفت سرعت رسیدن به خواسته هام بیشتر بشه البته که به خودم سخت نمیگیرم و با رعایت قانون تکامل جلو میرم انشالا…

امیدوارم برای دوستان مفید بوده باشه برای خودم که عالی بود سرشار از آگاهی بود، سپاس گذار خداوند که این الهامات رو به من کرد و من فقط نوشتمش، من بدون خداوند هیچی نیستم و اون که من هدایت می‌کنه انشالا که بتونم توی این مسیر ثابت قدم باشم،

برای همتون بهترین هارو از خداوند آرزو میکنم و عاشقتونم.