سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 235 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد بینظیر و دوست داشتنی و خانم شایسته ی زیبا و لایق و دوستان عزیزم

استاد صحبت اول این فایل درباره ی روابط هست و من یک نتیجه ای که تو روابط گرفتم و سالها بدنبالش بودمو گرفتم رو مینویسم اینجا،اونم از دوره ی بینظیر احساس لیاقت که با خواهرم داریم کار میکنیم

اول اینکه دارم سعی میکنم که آنچه شما میگین رو به عنوان وحی منزل بپذیرم و اجرا کنم، که البته اینم مدار میخاد، مثلا شما میگین بنویس بنویسم، این تمرین رو انجام بده بدم واقعا، ولی چیزی که الان درک کردم اینه که شنیدن تا مدار درک و عمل کردن فرق داره، که البته با تمرین مستمر و کنترل ذهن مستمر خودبخود روز به روز مدار آگاهی و درکت بالاتر میره وبیشتر میشنوی، راهش با تعهد ادامه دادن هست

خب چرا اینا رو گفتم ، چون شمابارها تو دوره شیوه ی حل مسایل، کشف قوانین، احساس لیاقت میگین که بچه ها کوچترین نتایجتون رو بنویسین و سپاسگزار باشین و جشن بگیرین با خودتون که دیدی دارم پیشرفت میکنم،قانون جواب میده

خب من اینکار رو نکردم اصلا، با وجود اینکه خیلی نتیجه گرفتم،خیلی زیاد،بخام بنویسم چند صفحه میشه،اصن یادم نمیاد خیلی هاشو،ولی چون دچار همون بیماری کمالگرایی بودم، و منتظر بودم تا نتیجه ی بزرگ بگیرم اینا اصن به چشمم نمیومد،غافل از اینکه اینطوری پیش میرفتم یه جا قرار بود بخورم زمین، ناامید بشم،خسته بشم،که چی اینهمه شب و روزمو دوختم ب این قوانین ولی نتیجه ای که میخاستم نیومده هنوز

من مهاجرت کرده بودم به یک کشوری برای رفتن به یک کشور دیگه و اوضاع طوری ک پلان ریخته بودم پیش نرفت و ترمزها داشتن کار میکردن، خلاصه وارد یک دنیای جدید،شرابط جدید شده بودم و یک مسیر جدید، منی که آمادگیشو نداشتم ،منی که قبل از این سفر تو سایت استاد بودم نتیجه گرفته بودم،تونسته بودم بیزنسمو باز کنم ،ولی اصلا درکی از آموزش ها نداشتم، فقط مث آهنگ یا مسکن به فایلا گوش میکردم ، اصن معنای کنترل ذهن رو نمیفهمیدم یعنی چی، اینکه بخام اجراش کنم پیشکش.

اتفاق چند روز پیش باعث شد که برگردمو نگاه کنم ب پشت سرم و خودمو محک بزنم که کجای کارم.

نتایجی چیزایی مث فلان لباس،ایرپاد،کفش،خوراکی ،تفریح،فلان برخورد خاص از طرف خانواده،پول و این چیزایی ک تو ستاره قطبیم نوشتم خیلی زیاده که اصن یادم رفتن از بس زیادن

نتیجه بزرگتر از همه دارم تو کنترل ذهن قوی میشم،دارم از تضادهام قویتر میشم، مثلا تضادایی ک دارمو و میتونم حالمو خوب کنم، اگر با شخصبت قبلیم بود اصن سکته زده بودم

چیزایی که قبلا یک هفته منو درگیر میکرد الان شده چندساعت، اونایی که چندساعت درگیر میکرد شده ده دقه،نیم ساعت. و این چه پیشرفت بزرگیه که من بع عنوان نتیجه حساب نمیکردم اصن

شخصیت سپاسگزار پیدا کردم، قبل از مهاجزت با بیزنس خونه اتاق جدا،کلی امکانات،تفریح،دوستای خوب حالم بیشتر اوقات گرفته بود ، من یادمه که میخاستم قانونو عمل کنم، درکی نداشتم که احساس هست که نتیجه رو رقم میزنه نه کلمات و نوشته ها، من خونده بودم که موقع خواب سپاسگزاری کنید از خیلی چیزا مخصوصا سقف بالاسر،موقع خواب تو اتاقم دراز میکشیدم تو جای گرم نرم آروم، برام خیلی احمقانه میومد که چی سقف بالاسر هم شکرگذاری دارع،اینم مگه میشه نباشه، آدم تو کوچه بخابه، این دیگه بدیهیه، شکر زبانی میکردم و بدون هیچ احساسی همینطور در مورد بقیه نعمتام ، مثلا فروشم به یک عددی بود ،اونو نمیدیدم سپاسگزار نبودم، میگفتم چرا این عدد نشده، پدر مادر برادر خواهرم،عشقایی ک بهم میدادنو نمیدیدم ،فقط گیرها و نقاط منفیشونو میدیدم ،اینا رو مینویسم تا بگم تا چ حد شخصیت ناسپاس و خالی از عشق بودم قبلا.

و افتادم تو ماجرایی ک یاد بگیرم درسامو، اومدیم این کشور ،دو هفته خونه نداشتیم و خونه مردم بودیم ،باورم نمیشد دیدم آره سقف بالاسر نعمتی هست که نمیشه وصفش کرد ، همه چیزا نعمت بودن

حالا چطور شدم ، همه چیز رو به چشم نعمت میبینم، حتی تضادها رو، این رفتارها دارن ناخوداگاه میشن از بس عمل کردم، و قبلا خونه و بیزتس و درآمد رو براش لحظه ای سپاسگزار نبودم، تغییر شخصیتم تا کجا رفته الان پول و سقف بالاسر ک هزاران بار شاکرم، حتی مثلا ظرف میشورم، ناخوداگاه مرور میشه تو ذهتم بیا اتفاقات مثبت رو مرور کتیم و شکر کنیم و ببینیم اوضاع چقدر خوبه، الان این ریکا نعمته ،این دستکش ک دستمه و پوست دستم خشک میمونه، ظرف میشورم یعنی غذا داشتیم،نعمت داشتیم،ظرف زیاد شده (قبلا مرگ بود برام ظرف شستن مخصوصا اگر زیاد بوذ) الان دیدگاهم اینه یعتی یک خانواده ای داریم ،درکنار همیم، یعنی من دستای سالمی دارم ،میدونی الان چتدهزار نفر تو دنیا میخان جای تو باشن ظرف بشورن،یعنی سالمن ،نعمت دارن و غرق در شادی میشم و حس خوب که اصن قلبم از جاش کنده میشه از خوشی،، حالا نتایج هم میاد در قالب سلامتی، پول، هی بهتر شدن خونه، نتایج ،هدایت ها، کشف ترمزام برای مهاجرت، و نتیجه ی بزرگترش احساس خوبیه ک دلرم اونم با یک چیز ساده، این حد از تغییر شخصیت چقدر نتیجه ی بزرگی هست

از خونه که هی سپاسگزارتر میشدم و چندماه بعد خونمون عوض میشذ و میرفتیم خونه ی بهتر،،منی که قبل از مهاجرت خونه ی خودمون بود و اصن کوچ کشی و صاحبخانه و این مسایل سرکار نداشتیم،اینجا اوایل شرایط سختی بود و خونه مشترک ولی تمرکز به شدت روی خوبی های همسایه و نکات مثبتش با اینکه نکات منفی زیاد بود، ولی تمروز میکزدمو و حس خوب و سپاسگزاری، هی خونه عوض میشد و بهتر و بهتر

این تغییر شخصیت چقدر نتیجه ی بزرگیه

من که قبل از این سفر غرق در شرک بودم، و تمام امیدم ب آدما بود، و خوشبت شدن و بدبختت شدنم رو در کمک یا عدم کمک اونا میدیدم،، حتی برای یک کار کوچیک دنبال آشنا،پارتی بودم، برای خوب شدن حالم دنبال خواهرمو و پارتنر عاطفی بودم ، روزی رو تو مشتری ها میدیدم، مهاجرتمو تو کمک یک سری افراد میدیدم، فرکانس شرک ،فرکانس بدبختیه، خوردم چک و لگداشو،تنها شدم

کار کردم ، ماه ها، تو شرایط عملیش قرار گرفام اوایل انتخابم شرک بودم، تا کم کم هی بهتر شدم، و هی آرام آزام به سمت توحید حرکت کردم، چون دیدم موقعیت هایی رسیدم که قبلا منو از پا مینداخت به جایی رسیذه بوذ که با توکل به خدا و یاد خدا چ آرام بوذم، تو شرایط چلنجیگ هم حتی انتخابم رفت رو توحید، حتی چلنجیگ ترین موقعیت ک چندوقت پیش طیق قانون جدید این کشور ما دیکه نمیتونستیم بمونیم،یا باید میرفتیم یا دپورت، ک برای یکسری افراد هم اتفاق افتاد، من با کنترل ذهن و کار کردن روی توحید دیکه دست بع عمل شرک آلودی نزدم، از کسی کمک نخاستم ، ابن باور ک خدا میشنوه میبینه کافیه، بقیه قدرتی ندارن رو تو اون شرایط چلنجیگ اجرا کردم و انصافا خدا هم یا عزت تمام نجات داد

این شخصیت توحیدی و در مسیر توحید چ نتبجه ی بزرگی هست

قبلا من درآمد داشتم میتونستم دوره های استاد رو بخرم ولی دوره ها بحث پول نیست،بحث مداره، وقتی من شروغ کردم متعهدانه کار کردن با فابل های رایگان، در مدار دوره ها قرار گرفتمو و خواهرم دوره ها رو خرید و به متم داد، الان دوره ی کشف قوانین، احساس لیاقت، عزت نفس، راهتمای عملی رویاها،تا قدم سوم دوازده قدم،شیوه ی حل مسایل، کتاب چگونه فکر خذا را بخونیم رو دارم ،این چع نتیجه ی بزرگیع

تو روابط با خانواده م چقدر بهتر شدم، چقدر واکنشم کمتر شدع، آرامشم بیشتر شده، درکم بیشتر شده، پاشنه ی آشیلم نصبحت و انتقادم از دیگران بود ، چقدر کم شده ، چقدر احترام متقابل بیشتز شده

اینا چ نتایج بزرگین

درباره ی مهاجرت دومم، ترمزامو فهمیدم،دارم کار میکنم، حسم به نتبجه عوض شده، باور پذیرتر شده، از استیصال به آرامش رسیدم درباره ی مهاجرت، انقدر نشانه میبینم هر روز، در مدار آدمایی قرار گرفتم که هی دارن مهاجرت میکنن، نشون میده کم مونده، فاصله فرکانسیم کم شده، در مسیر درستم

بیماری خود ایمنی پوستی که سالها داشتم ونه تشخیص میشد چیه،نه درمان، با برخوردن ب یک تضاد و تسلیم شدن ذر مدار قانون سلامتی قرار گرفتمو و توی 28 روز خوب شد، خود این نتیجع ای هست که اصلا فکر تمیکردم بگیرم ب این آسونی و سرعت

از لحاظ مالی هر روز بهتر شدم، قدرت خرید بیشتر ، خدمات رفاعی بالاتر هر زوز نسبت به روز اولی ک اومدیم، و این نتیجه چقدر لذت بخشه

با دوره ی احساس لیاقت میتونم در اکثر موارد نجواهامو تشخیص بدم، این چع نتیجه ی بزرگی هست، چه دستاورد بزرگی هست

قایم به ذات شدم، خودم میتونم به خودم امید بدم انگیزه بدم، حالمو خوب کنم، تنهایی مو پر کنم، این چه نتیجه ی بزرگی هست

من با جلسه ی 9 و 10 راهنمای عملی دستیابی به رویاها خدای واقعی رو شناختم،عملکرد خدا رو، رابطه م با خدا که رابطه ی فرکانسیه نه کلامی، یادگرفتم چطور با این خدا ارتباط برقرار کنم و ازش نتیجه بگیرم، این چ نتیجه ی بزرگیه، آدما نسل در نسل میان و میمیرن و خدای واقعی رو نمیشناسن و تا آخر عمر برده ی مذهب میمونن

من مفهوم درست هدایت رو یادگرفتم که خدا من رو به مسیر درست هدایت نمیکنه،بلکه به کانون توجه م هدایت میکنه، این باعث میشه از گمراهیی دربیام که فارغ از اینکه من چ افکلری دارم، خدا منو به راه درست میبره،این باعث میشع رو خودم کار کنم، یکی از چیزایی ک باعث میشد من کار نکنم رو خودم این توهم بود که برداشت نادرست از مهربانی و فضل خدا،که خدا کارها رو انجام میده، خدا کی مهربانه کی فضلش رو نشون میده، زمانی ک من باورای درست دارم ،افکلر و احساس خوبی دارم درمسیر توحیدم

این چه درک و نتیجه ی بزرگیه

و خیلی نتیجه ی دیگه ک زیاده، چرا اینا رو نوشتم تا یادم یاشه، اینا رو هم یادم نبود

از اونجایی که اول کمنت گفتم که استاد میگن که هر نتیجه رو بنویسین و تا سوختتون بشه برای حرکت در ادامه ی مسیر و من اینکار رو نکرده بودم، و فقط تمام موفقیت و نتیجه رو در این میدیدم که مهاجرت دومم نشده هنوز

چند روز پیش نجواها منو گیر انداختن و قویتراز من شدن، و هر کاری کرذم نتونستم از پسشون، یک روز نتونستم از پسش بربیام، برام عجیب بود چون حتی تو چندتا موقیعت چلنجینگ به این حد نشده بودم، که نقدر برم پایین و ناامید بش

تازه فهمیدم ،ناامیدی بردترین لول هست، وقتی خشم داری،دلهره استرس، ناراحتی حداقل بهتره چون یک خواسته ای هست ک داری براش تلاش میکنی امید و انگیزه ای هست

روز دوم پا شدم دبدم خوب نمیشم، چنان ناامید و بی انگیزه شده بودم که حتی توان فزیکی نداشتم کارای روزمره مو انجام بدم، دعام فرق کرده بود، ازخدا نمیخاستم منو هدایت کنه به مهاجرت، میگفتم خدابا کمکم کن انگیزه و امید داشته باشم برای زنذگی بتونم سرپا وایسم،خلاصه نتونستم چنان پایین رفتم از لحاظ فرکانسی که عجیب بود تا دو روز پیشش در بهترین حالت بودم، چنان پایین که گفتم باشع من این خواسته رو داشتم نشد، نتونستم برسم بهش، من تسلیم شدم، ول کردم،اولین بار بود که طی این مدت تسلیم شده بودم، نرسیدن به خواسته م رو پذیرفته بودم،با اینکه شرایط بدتری رو هم داشتم، الان به ظاهر اتفاق جدیدی تضاد جدیذی هم نبود که اینطوری شدم، برام عجیب بود

نجواهای ذهتی شروع شدن،، شروع کردن به تخریب بیشتر، و جمله ای گفت که زد وسط قلبم بقول استاد هات باتون، گفت تو یک آدم بی عرضه ای که هیچکاری برای هدفت نکردی

اینو که گفت داغ کرذم،انگار دو نفر بوذیم داشتیم صحبت میکردیم، گفتم باشه من تسلیم شدم دیگع به هدفم نمیرسم،ولی به من بی عرضه نگو، نگو هیچکاری نکردم

فقط برای اینکه تو کل کل به ذهتم بگم من چیکارا کردم تو ابن دوسال ، یک دفتر برداشتم شروع کردم به نوشتن تمام کارا و دستاوردها ، هی نوشتم، شد چندبرابر نوشته عای بالا،خیلیاشو ننوشتم اینجا

دیدم چقدر تلاش کردم، چقدر نتبجه گرفتم ،دیدم جاهایی کارایی کردم که فقط بقول استاد یک درصد جامعه میتونن انجام بدن

دیدم کم کم دارم آروم میشم،قلبم سبک میشه، حالم بهتر میشه،

رسیدم به مداری کع تونستم از آگاهی های جلسه دوم احساس لیاقت استفاده کنم، انقذر پایین رفته بود تو دو روز ک در مدار استفاده از از این آگاهی ها هم نبودم

شروع کردم مهرباننه صحبت کردن با خودم ،بدون فشار، بدون استرس، گفتم باشه اصن بیخیال این خواسته شدیم دیگه فشار نیار ب خودت ولی هاجر تو این کارا رو کردی،

هی گفتم ، هی حالم بهتر شد،هی کم کم رفت به سمت حمایت،عشق،پذیرش خودم، اولین بار بود که چندساعت متوالی بدون استرس برا خودم وقت گذاشته بودم، از صبح شروع کردم تا بعداظر که ب آرامش رسیدم

اصن تو ذهنم بازی عوض شد، از یک آدم بی عرضه ی بازنذه تو ذهنم تبدیل شده بودم به یک قهرمان دوست داشتنی و موفق و با عزت و ارزشمند

رفتم پیاده روی و خرید برای خودم،مهمون کرذن خودم

فهمیدم چقدر نتیجه گرفتمو و موفق بودم ، سوختم شد برای ادامه دادن با امید بیشتر،با انگیزه ی بیشتز،با ایمان بیشتر

تلزه فهمیدم حکمت چی بوده که استاد میکن کوچترین نتایجتون رو بزرگ کنید

استاد من هم نپاشیدمو تسلیم نشدم و ادامه دادم و هم بع یکی از خواسته هام در روابط رسیدم

من همیشه دوست داشتم تو روایط یک پارتنر عاطفی که چنین مواقعی بیاد منو دقیق درک کنه، حالمو خوب کنه،نازمو بکشه،ساعت ها با من حرف بزنه،صبر کنه،صبوری و عشق ب خرج بده تا حالم خوب یشه، منو ببره بیرون،خرید کنه

اما تو روابطم این اتفاق نمیفتاد هیچوقت، وقتی هم ک به زور خودم درخواست میکردم، خیلی سطحی و زورکی بود و اون حرف ذلمو نمیزدن و بازم دعوا و گله و توقع بیشتر و حسم بذتر هم میشد

ولی الان اون آدمو پیدا کرد، خودم بودم، اینهمه وقت الکی بیرون لز خودم میگشتم، خلا داشتم، از دل یک تضاد به چه خواسته ای رسیده بودم، غرق شاذی عشق آرامش و سپاسگزاری و امید ایمان و انگیزه شدمو برگشتم خونه و با ایمان و قدرت دارم ادامع میدم

استاد سپاسگزارم ازتون برای آموزش های بینظیرتون

بهترینها رو براتون میخام با عشق