سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 236

سلام استاد جان ، سلام مریم زیبا روی بهشتی، سلام دوستای گلم

سلام به تموم زیبایی‌های که این فایل انتظارمونو میکشه

سلام به زندگی بهشتی زیبا

های که چه حال و هوایی داره اینجا

چقدر همه چیز زیباست و متعالی

همه چیز کافی و وافی ست

همه چیز تو بهترین حالت خودشه

همه چیز فوق العاده زیباست

درختا و برگهاشون تو رنگ و اندازه و شکل و شمایل بهترین و عالیترینند

هر چی تو هر فاصله و نقطه یه زاویه ای از زیبایی رو نشونت میده

اینجا اینقدر زیبایی ها تنوع داره ، نمی‌دونم کدومش رو توصیف کنم.

از تنوع رنگ گل و گیاها بگم ؟! یا از زیبایی شکل و شمایلشون ؟

وصف و توصیف هر کدومشون احساساتمو به وجد میاره

حالمو شگفت زده می‌کنه

چه انقلابی تو درون به پا می‌کنه ؟!

توجه به زیباییها اون هم از نوع عمیقش چه ها که با آدم نمی‌کنه ؟!

این بصیرت درون رو با چی میتونم هوشیار نگهش دارم ؟! فقط فقط با دیدن زیباییها ، با عمیق شدن تو زیباییها ، با متحیر شدن و شگفت زده شدن از دیدن حجم عظیم زیبایی

تو این روز جمعه ای دیوانه شدم از این حجم وسیع خلقت

همش تو این فکر بودم ، امروز چطور بتونم ذهنمو تحت کنترل بیشتر در بیارم تا چرخم روون تر بشه؟!

چی بهتر از دیدن اینهمه  تنوع زیبایی؟! که هر قسمتش متحیرم کرده؟!

چه آزادی و رهایی عجیبی تو اون فضا موج میزنه؟!

از آدمهایی که قدم می‌زنند تا پرنده ها و مارمولک خوشرنگ و خارق العاده که پوست بدنش ، اصلاً کل وجودش زیبایی رو فریاد میزد، همه و همه شون هارمونی عجیبی ایجاد کرده بودند.

دلم میخواست یه صندلی برای نشستن بود، یا اصلا چرا صندلی ؟!  همون طور بدون زیرانداز بشینم زمین و با ذهنی خالی و پر از سکوت غرق تو اون فضا و انرژی خالصش بشم ، باهاش یکی بشم و اجازه بدم تو کل وجودم جاری بشه!!

سهمم رو از اون زیبایی و خارق العادگیش با نفس بدم به ریه هام ، به قلبم و مغزم …

کل دنیا اون لحظه تو اون حس و حال خلاصه میشه ….

یه سبک بالی و سبک ذهنی عجیبی منو در برگرفته از دیدن این فضای پر عطر و پر انرژی …

روند رشد و تکامل پروانه ها که خودش در جدیدی از زیبایی ها رو به روم باز کرد

چطور از کنارش میشه راحت و سهل گذشت ؟!

کرم از نقطه شروع زندگیش تا پروانه شدن ، هیچ زوری نمیزنه ؟ فقط و فقط زندگی می‌کنه …

چطور با دیدن این خارق العادگی خلقت دم نزنم ؟!

چه بُعد عمیقی از وجودم با دیدنشون برانگیخته شد! چه احساس رهایی دارم .

حس میکنم بال با بال پروانه ها این آزادی رو دارم که پر بزنم و روی هر کدوم از گل و گیاهی که دلم خواست بشینم … حتی میتونم انتخاب کنم و بیام رو شونه های انسانی بشینم که کل انرژی وحالش منو متحیر و شگفت زده می‌کنه …. انسانی که سرتاسر گیتی براش کرنش کرده به شرطی که اون هم انتخابش، تایید و تحسین زیبایی امثال من و منه پروانه ست!!

چقدر این عمیق و عجیبه که هم منی که انسانم و هم منی که میتونم پروانه باشم به هم نیاز داریم برای درخشش و شکوفایی!!

میبینی وقتی ذهنت عین موم تو دستته، چقدر میتونی عمیق بشی تو زیبایی ؟! لایه های زیرین و پنهانی رو ببینی که غیر از این حالت نمیتونی ببینیش!!

ریلکشیشن پروانه روی برگ با اون همه شگفتی تو رنگ و بالش تو رو به وجد نمیاره؟! تو رو به تحسین چطور؟ میتونی عمیق نشی؟

اون آقای عکاس دوست داشتنی و ساده پوش پر از احساس چی دیده که سعی داره بهترین عکسها رو از اون فضا جمع آوری کنه؟

اون هم چیزی جز زیبایی و حیرت ندیده ؟!

زیبایی گلی که تماما تصویرش جلوی دیده ها بود چی؟! اون رگه های ظریف و شاخه به شاخه درونش که ذره ای نشتی نداشت با نظم عجیبی کنار هم اند!! اینا همش کار کیه ؟!

چطور می‌تونه این همه ظریف باشه؟!

چطور ؟!

چه کلماتی برای وصفش بگم که در حقش کوتاهی نکرده باشم؟

کدوم کلمه ست که عمق اینهمه شگفتی رو به دوش بکشه؟

کوه و زمین و خورشید حق داشتند کناره گیری کنند از اینهمه حجم انرژی که تو وجود ماست و ربّ عالمیان خواست روی دوششون بزاره ولی قبول نکردند!!

چطوره که ما از اینهمه قدرتی که داریم گاهی ذره ایش رو هم هوشیار نگه نمی‌داریم بعد انتظار داریم کل دنیا برامون کُرنش کنه؟؟

خودت رو بزار جای کل دنیا که تو نهادش سجده و کُرنش گذاشته شده ولی به شرطه ها و شروطه ها!! خودت جای دنیا بودی؟! زورکی میخواستی به این موجود پر قدرت که قدرتهاشو هوشیار و بیدار نکرده تعظیم کنی؟! پوزخند به این موجود نمیزدی ؟! با خودت نمیگفتی؛ چرا داری دور خودت میچرخی؟ چرا داری حرص میزنی؟! چرا دنبال چیزی بیرون خودتی؟! چرا بیهوده وقت کشی میکنی؟!

عین همین کِرم که بعد مدتی میشه پروانه! برو پیله شو تو خودت تا بدونی تو چی هستی و کی هستی؟

برو تا پروانه شدن فاصله ای نیست؟! ولی ارزششو داره؟!

ارزشش رو نداره که بعد بیای و زیر درختایی که تماماً سایه افکنده ، بایستی یا ریلکشیشن کنی و از وجودش متحیر بشی؟!

چرا ارزشش رو نداره؟! بلکه داره خیلی هم داره؟!

کجا با کدوم تکنیک میتونی این جنس از رهایی و آزادی و شادی و تحیر عمیق رو تجربه کنی؟!

با کدوم تکنیک میشه این حد از عمق زیباییها رو درک کنی؟!

هر چی میریم جلو ، غرق در زیبایی بیشتر و خارق العاده تری میشیم!!

در وصف هر کدومشون از درخت های موز پر بار با برگهای پهن و تنومند تا این سوسمار خوش رنگ پر ابهت میشه داستانها نوشت و احساسات نابی رو هوشیار کرد.

بخوام از هر یه زیبایی که تو این قاب میبینم باید ساعتها بشینم و کلمات تایپ کنم تا ذره ای از زیبایی ها رو به تصویر بکشم.

من مطمئنم که کلمات تموم میشه ، جوهرها تموم میشه ولی وصف زیباییها تموم نمیشه و نخواهد شد …

الهی که هممون بتونیم حد عظیم و عمیقی از زیباییها رو ببینیم و تحسین کنیم که این مهم جز با کنترل ذهن بدست نیامده و نخواهد آمد.

بدرود….