سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 237

به نام الله یکتا

ستایش و سپاس فقط و فقط مخصوص خداوندی است که مالک و فرمانروای جهانیان است.

سلام به استاد عزیز و خانم شایسته دوستداشتنی و دوستان توحیدی بزرگوار

واقعاً با این نشانه ها و موجودات متوجه میشیم که جهان، جاندار است، هر آنچه که می بینی از سنگ و گیاه گرفته تا حیوان و انسان و زمین و آسمان و حتی مادون و مافوق آنها برخوردار از حیات اند، منتها این “حیات”، از اسفل تا به اعلی، مراتبی دارد که بر اساس استعداد و قابلیت هر چیز به ظهور می رسد. “حیات” همه را در بر گرفته است.

وقتی “حیّ مطلق” دست به خلق بزند، آن خلق “حیات” گرفته است. تماس با “حیّ” معنایش همین است. حیّ نامحدود، حیاتِ نامحدود دارد.”قال رَبُّنَا الَّذِی اَعطی کُلَّ شَیءٍ خَلقَهُ ثُمَّ هَدی”(گفت: پروردگار ما کسی است که هر آنچه مخلوقش نیاز داشت بدو عطا نمود و سپس هدایتش کرد- سوره طه آیه 50).

بدون شک هر چه که ظهور پیدا کرده، رتبه ای از حیات دارد، جز این باشد سخن از هدایت شان بی معناست.

بالاترین رتبه حیات، از آنِ “انسان کامل” است و دقیقاً از این روست که نگاهش به جهان، یک نگاهِ زنده است. چه آیات خدای زنده، نمی تواند مرده باشد. آنچه که قصد بیانش را دارم این است؛ هنگامی که جهان را یک ارگانیسم زنده بدانی، لاجرم از نیروهای ناب آن بهره مند خواهی شد، اما زمانی که بخش هایی از این ارگانیسم را مرده بینگاری، خود را با دست خویش از نیروهایشان محروم کرده ای. زیرا میزان برخورداری از “حیات” در نگاه تو شکل می گیرد و نگاه تو، منبعث از ایمان، اعتقاد و باور توست.

یک انسان توحیدی، حیات را در تمامی پدیده ها مشاهده می کند و همه ی پدیده ها را در “انسان کامل”، که مظهر حیات است. لذا نگاهش به عالَم، همواره یک نگاه زنده، پویا و سرشار از محبت است.

در پناه الله یکتا همیشه سلامت، شاد و ثروتمند باشید.