سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 238

سلام

سلاام

سلاااام

سلام به استاد اساتید

سلام به بانوی استاد

سلام به بچه های سایت و هم فرکانسهایم

استاد دمت گرم که اونور دنیا رو با این دقت و با عشق، عشق برای ما به اشتراک میزاری.

ازت سپاسگزارم و بهت خداقوت میگم.

دوستتون دارم

و براتون خیر و برکت آرزو میکنم.

یادمه توی یکی از فایلهای گذشته شما هم یک علیگیتور توی پارادایس داشتید که بخاطر مرغها و گوسفندها به یک شکارچی اجازه شکارش رو صادر کردید.

آره به قول شما اگر قانون کار با هر سیستم و مکانیزمی رو بلد باشی دیگه ترس کمتری داری و کنترل احساس برات آسون میشه.

در تمام لحظات دیدن این سفر شما تمام آنچه که میآموزی عمل میکنی و من سعی دارم بفهمم و عمل کنم.

سپاسگزار شما مریم خانوم عزیز هم هستم که انقدر رفیق هستی باهمه نه فقط استاد

خدا بهت سلامتی بیشتر بده.

یکم نتیجه و تجربه شخصی دارم از عمل به آموزه های استادم که گفتم با شما دوستان به اشتراک بزارم که هم بعد از مدتها کامنتی بزارم هم رد پایی از این احساس عالی که دارم.

سپاسگزارم از دوستان سایت که همه خوبید.

شب یلدا دعوت شدیم خونه یکی از اعضای قدیمی سایت و از دوستهای عالی و موفقمون آقا رضای گل و خانواده نازنین شون، یک دورهمی و جشن عالی با دوستان دیگه و خوب و خوش.

تا اینکه آقا رضا رفت و یه سری زد به حافظ و فال گرفت و جالبه که برای همه خوب و امید و اینها بود و اما برای من، اولین جمله این بود سرت رو از زندگی دیگران بکش بیرون.

گفتم جانم!

من

من که به کسی کار ندارم و به زندگی دیگران دخالت و فضولی نمیکنم، اصلا با کسی راجب دیگران حرف نمیزنم.

خدایا چی داری بمن میگی؟

خیلی فکر و ذهنم رو درگیر کرده بود و کلی به این موضوع فکر کردم.

اصلا تو کتم نمیرفت که این چه حرفیه که خدا انقدر واضح بمن گفت من که به دیگران کار ندارم

درگیری بالا گرفت و من بدجور به این موضوع فکر میکردم و مشغول بودم.

(با وجود موفقیتهای زیادی که بدست آورده بودم اما هنوز سردرگمی و نشت انرژی شدیدی احساس میکردم و اون شب قبل فال نیت کردم که خداوند بلند مرتبه مهربان بمن حل این مساله و راه هدر رفت انرژی من رو بمن نشون بده)

یک روز که میرفتم پاساژ امجد که یکسری لوازم الکترونیکی بخرم از میدان بهارستان سوار اتوبوس شدم و صندلی جلو نشستم و به دیدن شهر و آدمها مشغول شدم، چندتا موتوری توی خط ویژه به صورت ناجوانمردانه ای هم جون خودشون و هم راننده رو به خطر مینداختن و…

واقعیت من همین بود که میدیدم.

یکهو به خودم اومدم دیدم که من به جای بودن درحال و هوای خودم و خدای خودم در حال و هوای مردم و شهر و ازدهام و شلوغی و قضاوت و ناسزا گفتن به موتوری و ماشین و…

اینجا بود که دیدم من سر که هیچ تا کمر رفتم توی زندگی دیگران و از خودم و خدای خودم قافل شدم.

بله این من بودم که فکر میکردم به کسی کاری ندارم

و این رفتارها و این جملات رو استادم سید حسین عباسمنش نه تنها به گفتار که در عمل بسیار بمن نشون داده بود و من نمیدیدم و نمیشنیدم.

جالب اینجاست که این گونه رفتار در ذهن شخص بنده یک عمل و عکس العمل طبیعی بود که من باید از خودم بروز بدم.

و بعد دوباره شروع کردم به رفتن به درون خودم و ارتباط با خدای احد و واحدم، رب وهاب من

و الان به لطف و کرم خدا و استاد عزیزم به آرامش عجیبی رسیدم و نتایجم بسیار بالاتر و بهتر شد.

تا اینکه باز گفتم ازین بهتر چطور(جمله ی مریم بانو)

یکروز تپسی گرفتم تا برم قرچک

یه آقای محترم و با شخصیت مثل همه ی آدمهای کره زمین راننده بود و حرفهای خیلی خوبی رد و بدل شد.

تا به یه خاطره از خودشون و آیت الله بهجت رسیدیم که من رو خیلی گرفت.

ایشون تعریف میکردن که چند صباحی خدمت آیت الله بودند.

سر قنوت نماز آیت الله میگفتند خدایا به منه فقیر کمک کن

راننده میگفت خیلی برام سوال بود که چرا آیت الله خودش رو فقیر میبینه، ایشون که هم شهرت هم کارهای خیر و خوب و به این درجه از ارتباط به خدا و آرامش رسیده چطور فقر؟

گفت یه روز ازش پرسیدم این قضیه فقر که از خدا کمک میخواید چیه؟

آیت الله گفت ببین من هرچی توبرمو تکون میدم که چی با خودم به اون دنیا ببرم جز خاک چیزی ازش بیرون نمیاد و من برای اون دنیا و آخرتم جیبام خالیه تا بتونم چیزی بگیرم آخه مال و منال این دنیا هم که با خودم نمیتونم ببرم.

گفتم بهش آیت الله شما که ارتباط خوب با خدا دارید و اینهمه کارهای خوب کردید پس جیبتون خالی نیست دیگه.

میگه آیت الله یه نفس عمیق کشید و گفت تمام کارهای خوبم تا الان با همین یک نفس تسویه شد و رفت. مابقی نفسهام رو چطور با خدا تسویه کنم؟

برای همینه که من به لطف خدا فقیرم.

من توی ذهنم به آیه 24 سوره قصص اومد که حضرت موسی میگه از هر خیری که از تو بمن برسه فقیرم اومد. گفتم این رو آیت الله یاد گرفته منم باید یاد بگیرم.

و ازون روز بیشتر سعی کردم بابت همین تنفس که شمرده نمیشه و دیده نمیشه و مابقی نعمتهای بی انتهای رب وهابم شکرگزاری کنم.

سپاس خداوند بیکران راکه نفس میکشم

شاد

پاینده

و سازنده باشید.

سلام

همسرم

دوستم

رفیقم

سپاسگزارم که برای خواندن کامنت من زمان گذاشتی.

تجربه خیلی عالی بود دیدن اون ماهواره که از وسط کمربند جبار رد میشد.

چه جالب و عالی در کنارت اینگونه زندگی میکنم و تجربه های حضور خداوند در هر مکان و زمان رو میبینم.

ازت سپاسگزارم که خودت به سمت استاد و سایت اومدی و اون روزها به زور من رو هم آوردی.

خدا خیرت بده.

میدونم خوش هستی و ایمان دارم خوش میدرخشی.

آسمانی باش منم شاید یک بال پروازت باشم.

دوستت دارم.

تو مرا جان و جهانی.

شاد

پاینده

و سازنده باشی.