سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 239

به نام خداوند مهربان

سلام استاد و خانم شایسته عزیز

سلام خانم شایسته عزیز صبح شما و استاد هم به خیر و شادی باشد دل ما هم برای شما خیلی تنگ شده هر چند که ما هر روز را با شما دو عزیز جان و دل اغاز و شب را با شما به پایان می بریم اما دیدن استاد در کنار ترک و قدم زدنشان همراه با صدای شما احساس دیگری را به ما می دهد بیشتر خود را در کنار شما می بینیم ما هر روز از پرادایس و اقصی نقاط آمریکا با شما دیدار می کنیم اما امروز لطفی دیگر دارد. زیبا تر از دیدن استاد چه چیز زیبای دیگری می تواند باشد آن هم در این اواخر که چشمانمان کمتر افتخار دیدن ایشان را داشت و دیدن این همه نتیجه که از صدای استاد بگیر و برو تا قدمهایشان که با استایل احساس لیاقت بر داشته می شود و عمل به دوره عزت نفس و خود ارزشمندی و لیاقت به خوبی مشهود است از اندامشان که دوره قانون سلامتی و نتایج آن را نمایان می کند از ساعتی که به مچ دارند و همواره نشانگر استفاده از زمان و وقت و تقسیم آن با انرژی وجودیشان است که به بهترین روش بوده و از بی آلایش بودنشان که در آن توحید را می بینی و بس.

سفری کوتاه به ایالت جورجیا برای شرکت در کمپینی برای پینگ پونگ و ارتقا توانایی.علاقه به این رشته ورزشی و به چالش کشیدن در نبردی سهمگین که در چند فایل قبل ما شاهد آن بودیم شما را به این سفر ترغیب کرده است.

پرادایس زیبا به شکلی خانه دوم ما هم شده است اما خوش به حال لوپی و دیگر پرندگانی که در پرادایس هستند و از این بهشت زیبا لذت می برند اما تبعید هم خواهند شد اگر بخواهند بیش از سهم خود را داشته باشند. مامان طلا که سردمدار و پیش تاز در پرادایس بود و چه جوجه های زیبایی را که تحویل این طبیعت زیبا نداد و دیگر مرغ و خروس ها مانند ابو موسی که وصفی نگفتنی داشت اما دلنشین. از اصغری و اکبری و دیگر یز و گوسفندان هم خبری نیست احتمالا آنها هم تبعید شده اند به کجا خدا می داند.

از داخل اتومبیل به سرعت مناظر پرادایس دیده می شود و دعایی همراه با دیدن این زیبایی ها که آن را زیباتر می کند. ترک پرادایس و دلتنگی برای آن.

موزیک همیشگی که با ورود به شهر جورجیا شنیدیم و یادآور سفرهای قبلی شما بود شهر و ایالتی تمیز، سبز، زیبا و ساکت با درختان و گل‌های زیبا که هر روز زیباتر می شوند. حتی ما که بر روی صندلی های راحت در خانه نشسته آیم ولی مثل این که در اتومبیل بر روی تشکی از پر قو نشسته و با تکان‌های آرام اتومبیل و رانندگی جادویی استاد آرامشی تمام وجودمان را گرفته که فقط می گوییم خدایا شکرت.

در انیمال سافاری دیداری با حیوانات تازه می کنید و با راهنمایی خانمی که توضیحاتی می دهد وارد این محیط هیجان انگیز می شوید.حیواناتی که برای گرفتن غذا حاضر به هر کاری هستند.

هر کدام با زیبایی های خودشان یکی دلبری می کرد و دیگری شیطنت می کرد و …ولی همه آنها در دریافت غذا حسی مشترک داشتند

جاده ای آسفالت که برای راه رفتن این حیوانات کمی آزار دهنده بود ولی به عشق گرفتن غذا می آمدند. دیدن زرافه با آن گردن بلند و چشمان زیبایش که از بالا بر همه چیز و همه کس نظارت می کرد و در آخر هم برای گرفتن غذا مجبور شد خم شود. ترک هم گاهی با سم آنها نوازشی می شد. حیواناتی که دیگر به دنیای وحش تعلق نداشتند ودست آموز شده بودند اما باز هم هر کدام قانون جنگل را رعایت می کرد برنده می شد و غذای بیشتری دریافت می کرد.

به نظر می رسید هوا بسیار گرم باشد و دم کرده اما مطمینا در کنار دریاچه و درختان سبز این گرما کمتر احساس می شد.

هر چقدر دورتر رفتید تعداد حیوانات کمتر شد و علاقه آنها به دریافت غذا کمتر و علاقه شما به دادن غذا به آنها بیشتر نسبت معکوس و قانونی که حکم فرما است اگر وابسته شوی و در داشتن آرزوهایت پافشاری کنی آن را به دست نخواهی آورد تا زمانی که بی خیال شوی و دیگر محتاج آن نباشی.

فکر می کردم اگر سهراب سپهری به این مکان می آمد چه شعری چه قطعه ای را می سرود.

نشانه گیری استاد هم که عالی هر تکه ای از غذا که به دهان شتر پرتاب می کردند دقیقا به هدف اصابت می کرد.

غذا تمام شد.

خدایا شکرت

عاشقتونیم