سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 239

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

سلام به استاد عباسمنش عزیزم و سلام به زیباترین و شایسته ترین مریم دنیا

و سلام به همه شما یاران و همسفران این مسیر مستقیم پر از نعمت بدون غضب الهی و گمراهی

می خوام این بار بیشتر از مریم برای مریم بنویسم

چقدر استاد عباس منش عالی روی خودشون کار کردند و به این حد از رشد شخصیتی رسیدن که در مداری قرار گرفتند تا با این بانوی خَلقاً و خُلقاً زیبا همنشین و هم زیست بشن .

هزاران بار تبریک و تهنیت عرض می کنم .

چقدر تحسینت می کنم مریم به خاطر این کودک مودب و مهربان و بانمکی که درونت داری

چقدر این کودک درونت خوش لحن و با نمکه چقدر عالی کودک درونت اسم های قشنگ و به جایی را روی حیوانات می زاره شاخ فرفری ، یک شاخی ، شاخ مخملی ، ابرو کمون …

چقدر با نمکه وقتی حیوانی را مخاطب قرار می دی و انگار که مافوق به سربازش امر می کنه :

می گی : بیا اینجا ببینمت ، بسه دیگه برو به سلامت

چقدر قشنگ کودک درونت ذوق می کنه چقدر لذت می برم

چقدر نازه خداااا ابروهای پیوندی شو ببین …

حتی چقدر قشنگ کودک درونت اعتراض می کنه : آقا بگزار ابرو کمونیا بیان ….

چقدر زیبا با حیوانات صحبت می کنی با چه ادبیات با نمکی انگار که یه آگاهی درون شما بهتون میگه که اونا می فهمن و تشخصیص می دن‌که با لحن مودبانه و مهربانانه باهاشون حرف می زنی

اونجایی که شما می گی :

شما اومدی خیلی هم خوشگل نیستی خوب دیگه ما به زیبایی درونی شما بسنده می کنیم

و اینطور هست که من متوجه می شم ذهن شما یاد گرفته چطور نکات مثبت را از دل نازیبایی بکشه بیرون

وقتی که اون گوزن سفید میاد چقدر ذوق می کنید و باز هم ذهن و روح شما در هماهنگی باهم

کودک درونتون با اون لحن بچگانش شروع می کنه ذوق کنه و به زیبایی ها توجه کنه

شما خیلی خوشگلی

خیلی ناز داری

چقدر زیبا

اون آهوی خال دار

بازهم کودک درونتون با او صدا و شیطنت و طراوت و ادب و حیایی که داره میگه :

وای خدا تو چقدر خوشگلی ببینش

چقدر قشنگ شما درخواست می کنی

وقتی به اون گوزن می رسید و بهش غذا می دید

ازش درخواست می کنید که شاخش را لمس کنید و این کار را انجام می دید

از همه اینها که بگزریم چقدر فرم و رنگ موهاتون را دوست دارم و چقدر به صورتتون میاد

هر موقع استاد از شما فیلم می گرفت توجههم بیشتر به رنگ و فرم موهاتون بود

چقدر با سلیقه و زیبا بستینش

چقدر زیبا و قشنگ برای بچه ها ذوق می کنید چقدر توجه دارید به خانواده

و از همه بیشتر و عمیق تر برای بچه ها ذوق می کنید

این نشون می ده که چقدر کودک درونتون بیدار و فعال و سرزنده هست و این به خاطر توجه و مواظبت هاییه که از اون بچه می کنید

چقدر چشمای اون گوزن زیبا بود وقتی بهش بیشتر توجه کردم به این درک رسیدم که چقدر نگاه زیبا بین شما قوی و دقیق شده طوری که خطا نمی کنه و واقعا زیبایی را می بینه و متوجه می شه

مثل یک عتیقه شناس حرفه ای که با دیدن ظاهر اون شی می فهمه که عتیقه هست یا خیر

وقتی که غذا تموم شد چقدر قشنگ کودک درونتون با اون گوزن حرف زد و چقدر زیبا جواب خودش را داد :

غذا نداریم که بهت بدم ولی می تونم نازت کنم

و از طرف اون گوزن جواب دادید :

ناز چیه بابا غذا بده بخوریم

یاد لطیفه ای افتادم که پدرم همیشه می گفت :

فردی به گدایی برخورد و گدا از اون درخواست پول کرد

اون فرد با شنیدن درخواست گدا ، زد زیر گریه

گدا گفت چرا گریه می کنی

اون فرد جواب داد

پول ندارم بدم ولی تا هرچقدر که بخواهی برات گریه می کنم

در پایان این شعر را که خودم با مقدار زیادی تغییر در بدنه شعر ، سروده ام را به عنوان اولین بار به مریم عزیز ، استاد عباس منش و شما عزیزی که داری این کامنت را می خونی تقدیم می کنم

با خودم گفتم قلم برپا کنم

بهر الله مدحتی انشا کنم

اشک چشمم فرصت انشا نداد

دست لرزید و قلم هم پا نداد

از فراسوی دلم آمد ندا

تو کجا و مدحت رب اله

سوختم از خجلت این ادعا

من کجا و مدحت رب اله

با دلی بشکسته و حالی خراب

زیر لب گفتم مدد یا ذو الجلال

چون مدد خواستم بعد

غرق گشتم من در اعجاز قلم

سر الله بود در راز قلم

من نبودم لایق مدحش ولی

مدح او را گفتم از قول خلیل

در ولایت بی نظیری ای ولی

عالمی را دستگیری ای نصیر

تشنه وصل تو ابراهیم خلیل

کاسه لیس سفره تو جبرئیل

روح می بخشی به عیسی با دمت

تکیه موسی به حبل محکمت

نور محض و هادیه این خلقتی

خالق هستی اساس خلقتی

ای که بوی گل ز بوی کوی توست

رزق عالم از عطا و جود توست

تو جدا ساز نقم از نعمتی

رحمتی و رحمتی و رحمتی

ای تجلی های تو تا ناکجا

منشا الاسراری و نور هدی

در پناه الله یکتا باشید