سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 239

به نام خداوندی که هر چه هست از آن اوست

درود و سلام بر استاد عباس منش عزیز، خانم شایسته گرانقدر و همه دوستان گرامی در این مسیر زیبا

مدت زیادی نیست که من سفر به دور آمریکا را می بینم این قسمت را هم با پسر دوسال و نیمه ام که عاشق دیدن سریال زندگی در بهشت، تراکتور و ابزارهای موتوری استاد است دیدیم و بسیار از دیدن حیوانات زیبا و مرغ و جوجه ها هیجان زده شد. واقعا دوستی با حیوانات و لمس کردن آنها بسیار جرأت و دل بزرگ می‌خواهد. کاری که من هنوز نتوانسته ام انجام دهم. اما خدا را شکر بهبودهایی داشته ام.

خدا را شکر همین احساس خوبی که با دیدن زیبایی ها این سفر پیدا کرده ام باعث شده که در دو سال گذشته به سفرهای بسیار با کیفیت و عالی هدایت شوم.

در سال های نه چندان دور (البته در زمان متاهلی) نتیجه سفرهای ما فقط این بود که قدر خانه خودمان را بیشتر بدانیم. چون نه برایم زیبا بود و نه خوشی و شادی واقعی در آن بود. مجبور بودم با افرادی به مسافرت بروم که هیچ نزدیکی سنی و فرکانسی با هم نداشتیم و من دعا میکردم زودتر تمام شود و برگردیم. یعنی به خاطر مهم بودن قضاوت دیگران و نداشتن عزت نفس برای گفتن نه در مقابل دیگران مجبور به تحمل سفرهای ناخواسته بودم و این شرایط منجر شد که من چند سال کلا قید سفر را بزنم.

وقتی در سریال سفر به دور آمریکا میدیدم که استاد و مریم جان دو نفری به مسافرت می‌روند بیشتر دلم میخواست که من هم فقط با همسر و بچه های خودم به سفر بریم برای همین شروع کردیم به مسافرت های قاچاقی. یعنی به افرادی که همیشه در حال برنامه ریزی بودن که با ما بیان سفر چیزی نگفتیم و بی خبر می رفتیم و برمی گشتیم. تازه من در این سفر ها احساس خوب پیدا کردم. قسمت های بیشتری از این سریال را دیدم و تکامل من هم برای مسافرت بیشتر طی میشد.

شهریور پارسال اول صبح بود، یکی از قسمت ها را که استاد صندلی در آب رودخانه گذاشته بودن و پاهایشان را در آب زلال و سرد گذاشته بودن میدیدم. برای لحظاتی چنان غرق و محو تماشا شده بودم که احساس خنکی ای را در پاهایم حس کردم و قلبم از شادی تاپ تاپ میزد. ساعت 11 صبح همان روز ما راهی سفر شدم . بدون اینکه برنامه ای از قبل داشته باشیم و خیلی جالب بود که خیلی از آن صحنه ها را من در آن سفر تجربه کردم.

با دیدن و تحسین کردن زیبای های این سفر نامه خدا را شکر ما هر بار به مسافرت هایی بهتر از قبل هدایت شدیم. آخرین مسافرت من که تابحال بهترین سفرم هم بوده سفر به سرعین در خرداد ماه امسال بود. چند روزی که طبق نقشه های هواشناسی هوای اردبیل بارانی و سرد بود ولی دل من میگفت برو.

اتوبان کرج به قزوین بر خلاف همیشه خلوت بود. بعد از قزوین هم که دو طرف جاده سرسبز. هوا خنک و ابری. همه چیز عالی بود. ادامه راه با اپلیکیشن ویز برای اولین بار از جاده سرچم رفتیم. یعنی به حدی این جاده زیبا بود که فکر نمی‌کنم هیچ جاده ای به زیبایی آن در ایران باشد. آن‌قدر سرمست در لذت و خوشی بودم و با دیدن آن همه زیبایی خدا را هزاران بار شکر کردم که قلبم داشت از سینه ام درمیومد. همه جا سرسبز با یک سبزفسفری خاص که ندیده بودم واقعا تا به امروز. تا خود سرعین گویا در بهشت داشتیم می رفتیم.

مسیر رفت بحدی خوش گذشت که گفتم حتی اگر کل 3 روزی که قراره آنجا باشیم بارندگی باشد و هوا سرد و ما نتوانیم بیرون هم بیاییم برای من همین کافیه.

اما احساس خوب ما باعث شد به مجتمعی که از طرف محل کار همسرم رایگان می توانستیم در آنجا اقامت داشته باشیم هدایت شویم. بی نهایت تمیز و شیک و با ویو عالی. در حد هتل 5 ستاره.‌ که هر لحظه‌ سپاسگزاری میکردم از خداوند بخشنده. همه چیز عالی بود .

استخرهای آب درمانی که همیشه غلغله بودن بسیار خلوت و تمیز، رستوران ها با غذای باکیفیت فراوان، هوای مطبوع ابری با مه صبحگاهی و … . من بجز زیبایی هیچ چیز دیگری ندیدم و این در حالی بود که من چندین بار دیگر به این مکان آمده بودم و هیچ وقت این همه زیبایی را ندیده بودم.

در واقع تمرکز آگاهانه بر زیبایی ها و تحسین آن منجر به احساس خوب میشد و همین حس ما را به بهترین شرایط هدایت کرد.

خدایا شکرت برای آگاهی هایی که هر روز در این سایت معنوی به واسطه خواندن کامنت دوستان و دیدن و شنیدن فیلم های استاد کسب میکنم که باعث آرامش بیشتر و سرازیر شدن نعمت هایی زیاد به زندگی ام شده است.

من ذوق کردن را از مریم جان و استاد یاد گرفتم. وقتی با دیدن زیبایی ها آنقدر تحسین و شکرگزاری می کردن در حالیکه خودشان در بهشت زندگی میکردن و اطرافشان پر از زیبایی بود و همین باعث شد من هم تمرکزم بر زیبایی ها بیشتر شود و به زبان بیاوریم. جوری شده که پسرم هم در ابتدای تمام حرفهایش خدا را شکر را می‌گوید.

تشکر از شما استاد عزیز و همه دوستان که با کامنت هایشان چراغ راهی هستند برای من. در پناه ایزد منان باشید.