سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 242

به نام خداوند بخشاینده و مهربانم

سلام ب همه عزیزان

اول از همه تحسین میکنم زیبایی چهره و اندام تون رو چقدر زیبا شدید خوشتیپ شدید؛) واقعا آدم لذت میبره، علاوه بر اون انرژی بیشتر و جوانی، انگیزه و شور و شوقی ک برای هدف هاتون دارید ک اینا از موهبت های سبک زندگی ب شیوه قانون سلامتی هم هست. اینکه برای خودتون برنامه میزارید ک یک پله شخصیت تون رو رشد بدید، با انسان های جدید معاشرت کنید و نمیگید حالا دیگه از ما گذشته ما برای چی توی این کلاس ها باشیم، ما ک با خودمون بازی میکنیم، نه بلکه برای بیرون اومدن از منطقه امن و یادگیری بیشتر و استفاده بیشتر از پتانسیل های وجودی مون حرکت میکنیم و ب ایده های الهامی خداوند چشم میگیم. ب قول شما خدا ایده رو میده، شما درخواست میکنی و خداوند این سیستم بی نقص باتوجه ب درخواست های تو پاسخ رو میده، ایده بهت میده، ولی مجبورت نمیکنه، زورت نمیکنه ک انجامش بدی، بقیه اش ب همت خودت برمیگرده، اینکه بلند میشی برای هدفت؟ بند کفش تو سفت میکنی؟ و بعدش ک میری و انجامش میدی میگی آخیییش خدایا چقدر خوب شد ک ایده ات رو عملی کردم ها، چه موهبت هایی داخلش بود ک شیطان میخواست منو منصرف کنه.

چقدر مربی ها خوب و صبورانه و با رویی خوش آموزش میدادن، چقدر دلم خواست پینگ پنگ بازی کنم مطمئنم ب زودی هدایت میشم ب تجربه اش، من بارها شده رفتم تو پارک های مختلف و بازی شون رو نشستم نگاه کردم و ازشون درخواست کردم ک میشه منم بازی کنم، قبلش نجوا خیلی میخواست منو منصرف کنه و بگه برو بابا اونا کجا تو کجا، تو زیادم بلد نیستی، مزاحم شون نشو، وقت شون رو نگیر. و بعد من ب خودم گفتم هر درخواستی یه پاسخی داره فوقش میگن نه دیگه و گفتم دفعات قبل همه با روی خوش پذیرفتن، و رفتم و دیدم چقدررر لذت بردن و چقدر استقبال کردن و اصن جوری میشد ک همه شون میخواستن با من بازی کنن و من چه درس هایی خوبی گرفتم.

اینکه خودم رو سرزنش نمیکردم، سعی میکردم اصلا کلمات نامربوط ب زبون نیارم، رقیبم رو تحسین میکردم، ازشون سوال میپرسیدم و اونا یادم میدادن، چقدر اعتماد بنفسم بیشتر میشد.

آکواریوم رو خیلی دوست داشتم، من عاشق تجربه کردنش هستم. کلا دنیای زیر آب خیلی زیباست، یه آرامش خاصی داره، من بیشتر مستندهای زیرآب رو دوست دارم. چون بهم حس رهایی میده، اینکه آرام باش، عجله نکن، ببین خدا روزی این ماهی کوچولو رو توی آب میده، حس فراوانی، فراوانی موجوداتی ک من اصلا روحمم خبر نداره.ببین چقد این خدا بزرگه، قدرتش رو دست کم نگیر.

از شلوغی اونجا هم میشد درس هایی گرفت، نمیشه هر وقت هرجا بری برای تو پرایوت باشه و فضا آروم و مطابق خواسته تو، بلکه میشه گاهی رفت جایی مسافرت و شلوغ باشه، نباید غر بزنی چرا انقدر شلوغه، کاشکی خلوت بود، کاشکی اینجوری بود، چه فایده و اون مسافرت رو برای خودت و همسفرهات ب تجربه بدی تبدیل کنی. باید اعراض کنی و جنبه مثبت رو ببینی. چون حتی از اون شلوغی هم میشد کلی زیبایی دید، میشد با دیدن افراد زیاد کلی زیبایی دید، میشد از دیدن خوشی انسان ها خوشحال شد و نگاهشون کرد و نوعی مراقبه انجام داد. کسی از کسی برتر نیست، همه نزد خداوند ب یک اندازه هستیم، تفاوت چهره و فرهنگ دلیل برتری کسی نیست، همه از یک روح هستیم. میشه همه آدم هارو دوست داشت و با همه انسان ها در صلح باشیم.

مثلا اون قسمتی ک همه نزدیک آکواریوم میشدن و هرکس با همسفرش با لهجه و گویش خودش با صدای آرام یا پرذوق خودش در مورد اون موجودات اظهارنظر میکرد، برام خیلی زیبا بود.یا اون قسمتی ک مادرها اجازه دادن بچه ها خیلی راحت بشینن رو زمین و احساسات شون رو بیان کنن، حتی مادر بچه ها میره کنارشون میشینه و باهاشون ذوق میکنه. هدف فقط لذت بردنه. حتی میشه اگر بچه من از این ماهی و این قسمت آکواریوم خوشش اومده، اینجا بیشتر بمونم، هی نگم پاشو بریم، دیر شد. میگم عه از بودن اینجا داری لذت میبری؟ خب اشکال نداره بیشتر می مونیم، هدف ما لذت بردن عه مگه قراره برسیم ب یک نقطه خاصی؟

آرامش رو میشد توی اون فضا دید، فک کنم با وجود شلوغی هوا خنک،مطبوع و خوب بود، تهویه مناسب داشت، چون اگر اینجابود یه عده داشتن خودشون رو باد میزدن و غر میزدن ک وای چقد خفه است چقد گرمه هههه:))) نه صدای گریه بچه ای فقط ذوق و شوق و نظر دادن، همه درصلح و آرام از کنارهم بودن لذت میبردن و درلحظه بودن، دقیقا اونجا بودن. فکر آینده نبودن. نگرانی ای نداشتن.

دیدن فراوانی اون انسانها باز بهم نشان از ثروت رو میداد، موهبت ثروته دیگه، یه مکانی رو درست میکنی اگر ثروت داشته باشی و میای کلی نیرو استخدام میکنی ک برای اونها هم روزی رسانی میکنی، کلی وسیله و لوازم برای درست کردن اونجا، کمک ب کلیییی کارخانجات، رستوران های شلوغ، شادی آفرینی، ثبت خاطرات خوش برای انسان ها و اینه خلق ارزش، اینه خدمت ب انسانها، خدمت ب جهان برای گسترش بیشتر.

نکته بعدی ذوق و شوق خانم شایسته عزیز ک همپای بچه ها میچسبیدن ب شیشه و از نزدیک زیبایی هارو می دیدن. من ذوق و شوق زندگی رو توی لحن صداتون، توی قربون صدقه رفتن برا اون دلفینا دیدم، توی چشم های شاد ک رقص ماهی هارو دنبال میکرد. اینکه نمیزارید جهان براتون تکراری بشه با اینکه انقدر جهان بینی دارید و کلی گشتید جاهای مختلف رو، کلی تجربه دارید، ولی نمیزارید تجربه های جدید براتون تکراری باشه. اون قسمت ک گفتید سرشون گیج نمیره کلیییی خندیدم، شما بهترین الگو برای من هستید همیشه توی ذهنم تک تک رفتارهاتون رو تحسین میکنم و ازتون یاد می گیرم.

سپاسگزارم برای تهیه و تدوین این فایل زیبا ک کلی خواسته در من بوجود اورد، کلی قراره تجربه های خوب حالا چه مشابه چه غیرمشابه بهمون اضافه بشه، چون کلی حسمون خوب شد و صدق بالحسنی کردیم، پس طبق قانون منتظر حس و حال خوب باش ؛)))

بچه ها کمال گرایی رو بزاریم کنار، من نمیخواستم برا این فایل کامنت بزارم، ذهنم میگفت چی میخوای بنویسی هرچی بوده بچه ها نوشتن، ذهنم میخواست مقایسه کنه من رو با دوستان عزیزم، بگه تو نمیتونی ب خوبی اونا بنویسی. تو چی برای نوشتن داری. حالا فرق خاصی هم نداره مثلا میخواد چی ب زندگیت اضافه بشه؟ مثلا حسابت پر پول میشه؟

ولی من بهش گوش ندادم و حسم اون ایمان عه قوی تر بود و من گفتم مینویسم هرچی شد شد، برای رشد شخصیت خودم می نویسم نه برای تایید گرفتن.

راستش یکی از دوستان عزیز سایت رو دیدم ک خیلی موفق عه ک خیلی ساله توی سایت هست و من همیشه استمرارشون رو تحسین کردم، حتی باوجود این همه روز عضویت تحسین کرده بودن زیبایی های این قسمت رو، بعد گفتم ببین دلیل نتایج خوب ایشون در تمام زمینه ها اینه ک استمرار داشتن در صدق بالحسنی، در نوشتن ادراک شون از هر فایل، پس این کار بیهوده نیست. لازم نیست توی کامنت ات همش از موفقیت های مالی بنویسی حتی اگر 5 ساله عضو سایت هستی، حتما لازم نیست بگی من باید حرف های خفنی داشته باشم برای گفتن. مقایسه نکن خودت رو، مقایسه فقط خودت با دیروزت، برای رشد بیشتر شخصیت خودت. دوست تون دارم، در پناه الله باشید.