سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 244 - صفحه 21

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بر استاد عباسمنش گرانقدر و همه عزیزانم

سفرنامه عید 1404_ روز هفتم

امروز ظهر سال تحویل میشد. دلم میخواست که سال تخویل در منزل نباشم و سال رو در یک مکان عمومی و کنار هم وطنانم تحویل کنم.

هر روز که به عید نزدیکتر میشدیم، بمن نهیب زده میشد که چرا کاری نمیکنی؟! چرا از کسی نمیپرسی؟! و هر بار ندایی در قلبم میگفت نگران نباش هر چیزی بوقتش، موقعه اش که بیاد بهت گفته میشه و هدایت میشی.

وقتیکه دیروز خونه رو نحویل گرفتیم، دیدم یه قاب عکس تو خونه بود که متعلق به باغ شاهزاده ماهان بود.اینو نشونه ای از خدا دیدم که بهترین جایی که میتونیم بریم همین جاست و قلبم بهش گواهی میداد. به همسرم گفتم که زودتر آماده بشند تا برای تحویل سال بریم به باغ شاهزاده ماهان. این مکان حدود 30 کیلومتری کرمان قرار داره و 20 دقیقه تا اونجا راه بود.

یه دوش گرفتم تا خستگی راه از تنم بیرون بره و اصلاح کردم و باد لاستیک ها رو چک کردم و آماده سفر و رفتن شدیم. میکس شادی که از دیروز در حال پلی شدن بود رو باز کردیم و بشکن زنان به سمت ماهان حرکت کردیم.

هوا آفتابی و دل انگیز بود با سایه روشن هایی از ابر و دمای هوا 24 درجه سانتیگراد.وارددبزرگراه هفت باغ شدیم. یکی از زیباترین بزرگراه هایی که تا بحال دیده بودم. آسفالت با کیفیت و تمیزی بزرگراه و درخت های کاجی که شبیه درخت های سرو کهنسال بود ، مسیر رو به شکل فوق العاده ای زیبا کرده بود. چیزی که برام جالب بود این بود که درخت های کاج اینجا بر خلاف درخت های کاجی که تا بحال دیده بودم، ارتفاع کوتاهی داشتند و تنومند تر بودن و مثل درخت های مثمر بودن. رنگ شون هم سبز کمرنگ بود و طراوت خاصی داشتن.

همینطور که در مسیر داشتم این زیبائی ها رو میدیدم و تحسین میکردم، با خودم گفتم چرا اسم این بزرگراه رو گذاشتن هفت باغ؟ و وقتی سوال خوب میپرسی بلافاصله جواب هم میاد. دیدم در اینطرف و اونطرف بزرگراه(مسیر رفت و برگشت) هفت ردیف درخت کاشته اند و احتمالا به همین دلیل اسم بزرگراه رو هفت باغ گذاشته اند.

در انتهای بررگراه به یک سازه که شبیه سازه های بادی بود رسیدیم که در هر ضلع اون یک جمله زیبای توحیدی و انگیزشی نوشته بود، که یکیش ااین مضموم بود که خودت را به خدا بسپار انگار خانم شایسته نشسته بود و چکیده نویسی کرده بود اونجا!

باغ شاهزاده ماهان از دور نمایان بود و مسیر طولانی ماشین ها برای ورود به باغ حکایت از استقبال زیاد مردم و انتخاب این مکان برای تحویل سال نو داشت. برایم جالبتر این بود که خیلی از پلاک ها 45 و 65 بود که متعلق به کرمان بود! یعنی اونها سال تحویل در این مکان رو به بودن در منزل ترجیح داده بودن!

ماشین رو در محوطه کنار باغ که به پارکینگ اختصاص داده شده بود پارک کردیم و ورودی گرفتیم و وارد باغ شدیم. در مسیر خیلی ها بساط پهن کرده بودند و در زیر سایه درختان و جوی آبی که از بالا تا پائین سرازیر بود لحظات شادی رو در کنار هم سپری میکردند.

اولین چیزی که به محض ورود به باغ جلوه گر میشد عظمت و شکوه این باغ بود که مثل نگینی در دامنه کوه برافراشته شده بود. فاصله در ورودی تا عمارت شاهزاده چند صد متر فاصله داشت که بصورت پلکانی و طبقه طبقه بالا میرفت و دو طرف فواره ها و آبشار آب بصورت طبقه طبقه پائین می اومد و تا بیرون باغ و عمارت امتداد داشت.

بازار گرفتن عکس و سلفی از این جاذبه گردشگری زیبا گرم گرم بود. چیزی به تحویل سال نمونده بود. به همسرم و شینا گفتم میریم بالا تا به عمارت برسیم. آنجا سال را تحویل کنیم و بعد عکس می اندازیم.

همسرم دنبال هفت سین میگشت که سال رو در کنارش تحویل کنیم و فکر میکرد مثل امامزاده ها یا جاهای دیگه حتما هفت سین قرار داده اند، اما از این خبرها نبود. یه جای مناسبی که آفتاب اذیتمون نکنه نشستیم و گوشیم رو در آوردم و به اینترنت وصل شدم تا ببینم چقدر به سال تحویل مونده، 30 ثانیه باقی مونده بود و شمارش معکوس شروع. شده بود جمعیت شروع به کف زدن و کل کشیدن کردن و سال تحویل شد و روبوسی ها شروع شد. فضای خیلی قشنگی بود . اینکه جایی باشی که همه از ته دل شاد و خوشحال باشند و لبخند بزنند و برای همدیگر آرزو های خوب کنند سبب ایجاد انرژی مثبت زیادی در این فضا میشد.

همه به کنار دستی هاشون و حتی کسایی که نمیدونستند از کجا اومدن عید رو تبریک میگفتن، یکی تماس تصویری داشت، یکی لایو گذاشته بود، یکی تماس صوتی داشت و عید رو به عزیزانش تبریک میگفت. فضای قشنگی بود که لحظه تحویل سال رو خاطره انگیز میکرد. چند سال پیش این شور و انرژی مثبت رو در سعدیه شیراز تجربه کرده بودم، با این تفاوت که اون سال، سال شب ساعت 9 و خوردهای فک کنم تحویل شد و امیال تو روز این اتفاق افتاد.

بعد تحویل یال مشغول روبوسی و تبریک سال نو به همدیگه شدیم و بعدش پا شدیم که بریم عکس بگیریم و این عمارت زیبا رو بیشتر ببینیم. در کنار و پشت عمارت خانواده های خوش ذوقی هفت سین پهن کردند. رفتیم کنار هفت سین یه زوج جوان و درخواست کردیم کنار هفت سینشون عکس بگیریم که کلی خوشحال شدن و استقبال کردند و چند تا عکس سه نفره هم از ما انداختند. کلی تشکر کردیم. همسرم از این اتفاق خیلی خوشحال بود چون اینو درخواستی میدونست که از خدا داشته و حالا اجابت شده.

مشغول عکس گرفتن از قسمت های مختلف عمارت شدیم . بیشتر من مشتاق عکس گرفتن بودم تا همسرم و اون ترجیح میداد که بیشتر نقش عکاس رو بعهده بگیرد. مشغول ژست گرفتن در آبشار عمارت بودم و کاملا تو حس رفته بودم که آقایی میانسال همراه یه آقا و خانمی پله ها رو داشتند پایین می اومدن که از کنارم رد بشن برن پائین، به محظ اینکه رسیدن کنارم با اینکه من نمی دیدمشون ، یکیشون گفت آقا با این تیپتون منو یاد جوانی های محمدرضا شاه انداختی!!! زدم زیر خنده و روم رو به سمتش کردم و همراهاش و خودش هم از این اتفاق خندشون گرفته بود. و دستی تکون دادن و رد شدن. همسرم تومد جلو با خنده بهم گفت شنیدی چی گفتن؟ گفتم آره، مگه تو هم شنیدی؟ گفت اره صداش تا پیش منم اومد و کلی خندیدیم.آخه این اولین بار نبود که چنین حرفی رو بهم کیردن و جاهای مختلف این اتفاق برایم تکرار شده بود.

بعد دیدن عمارت تصمیم گرفتیم که برگردیم به محل اقامتمون و یکم استراحت کنیم و عید و یال نو رو تبریک بگیم به عزیزانمون.

در مسیر برگشت چشمانمان بر کوههای زیبای ماهان که پوشیده از برف بود خیره شد. زیبایی این کوه واقعا آدم رو مسخ خودش میکنه، انگار نقاشی خداونده تا زائیده ای طبیعی، کوهی که دندانه ها و پستی و بالایی اش عین عمارت های باشکوه است و واقعا ادم رو میبره به تخیل های کودکی و کارتن هایی که می دیدیم. در طی مسیر نگاه زیبای این کوه مشایعتمان کرد و کلی حمد و سپاس خداوند رو بجا اوردیم بابت دیدن این همه زیبایی.

به محل اقامت که رسیدیم تبریک و زنگ زدن ها به فامیل و مادر و برادر و خواهر گرم شد و در حین صحبت ها متوجه شدم که شهرستان نم نم باران در حال باریدن است و هوا ابریست و سرد. دوباره یاد هدایت خداوند برای انجام این سفر افتادم. اینکه در زمان مناسب در مکان مناسب بودم خدا رو شکر. همواره یکی از خواسته هام این بود که روز اول عید هوا آفتابی باشد و برم دامن طبیعت و این خواسته ام با امدن به اینجا محقق شده بود و خداوند رو ازین بابت هم سپاسگزار بودم.

بعد از کمی استراحت، رفتیم به دیدن اماکن تاریخی شهر کرمان و اول از همه از میدان گنجعلی خان شروع کردیم و سپس کتروانسرای گنجعلی خان رو دیدیم و بعدش حمام گنجعلی خان و بازار قدیمی که منتهی میشد به میدان ارگ. همه این آثار در کنار هم قرار داشت و این کار بازدی از این اماکن رو برای ما خیلی ساده تر کرد.

بعد از گشتن در بازار و کمی خرید و دیدن اماکن با تاریک شدن هوا به محل اقامتمون برگشتیم و اینگونه روز سال تحویل ما سپری شد‌.خدایا شکررررت بابت همه زیبائیها و نعمت هایی که سهم ما در این شهر زیبا و روز زیبا کردی. تا فردا و سلامی دوباره بدرود.یا حق

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بر استاد عباسمنش گرانقدر و همه عزیزانم

سفرنامه عید 1404_ روز هشتم

امروز سومین روزی است که در کرمان هستیم. صبح زود بچه ها رو از خواب بیدار کردم تا آماده حرکت بشیم. امروز مقصدمان شهر بم است. حیفم اومد این همه راه رو بسام و دیدن بافت تاریخی شهر بم و بزگترین شهر خشتی جهان رو از دست بدم.

مسافت کرمان تا بم دو ساعت و ده دقیقه است. و برای اینکه بتونیم بیشتر از وقتمون استفاده کنیم باید زودتر راه می افتادیم.

ساعت 7 و نیم محل اقامت مون رو به سمت بم ترک کردیم. هوا افتابی و خنک بود، دمای هوا 20 درجه سانتیگراد بود، بیشتر روزهای این سفر را با این دمای رویایی سپری کرده ایم.

مسیر کرمان به بم از ماهان میگذرد که مسیر فوق العاده زیبایی است. بعد از ماهان با اینکه مسیر کویری بود ولی جاده یکنواخت نبود و پیچ و تاب های نرمی داشت که گذشت زمان را احساس نمی کردی.

آسمان به طرز عجیبی زیبا بود، هر بار که جاذبه های زمینی سفرمان ته میکشد، خداوند جاذبه های آسمانیش رو برایمان میفرستد! واقعااا نمیدانم با چه زبانی حمد و سپاس خداوند رو بجای بیاورم. قطعا زبانم و قلمم ناتوان از بیان و نوشتن حتی گوشه ای ازین زیبائیهاست.

با خودم فکر میکردم که وقتی با خدا بباشی، چه فرقی می کند کجا باشی؟

خداوند چنان جهان را به تسخیرت در میاورد که فقط زیبایی میبینی و زیبایی. و امروز خداوند هم آسمان را برایمان تزئین کرده بود و هم زمین را! و تلفیق این دو آدمی را مدهوش خودش میکرد.

کوههای زیبا با ارتفاع کم و دندانه دار و زیبا و ابرهایی که به طرز باورنکردنی خداوند بر رویشان تزئین کرده بود و با ما در حرکت بودن، واقعا منو از خودم بیخود میکرد، مگه میشه اینهمه زیبایی انهم در کویر دید؟!!!

در مسیر برای زدن بنزین توقف کردیم. مورد جالبی که دیدم و برایم کمی عجیب این بود که بنزین زدن برای کارت سوخت های غیر بومی، غیر فعال بود و مهمانان فقط باید با کارت جایگاه بنزین میزدن و بصورت آزاد بنزین میزدن، و این سبب وقفه و کندی روند سوخت زدن میشد. وقتی از مسئول جایگاه سوال کردم چرا این کار رو می کنند؟ گفت بخاطر جلوگیری از قاچاق سوخت!!! و این دو سال است که این تصمیم گرفته شده . بعد وقفه ای کوتاه بنزین زدبم و به سمت بم مسیرمان را ادامه دادیم.

در مسیر تابلوها بیشتر مسافت مانده تا بم و بندعباس و زاهدان را نشان می دادن، به همسرم گفتم داریم به ته شرق نزدیک میشیم و اگه ادامه بدیم میتونیم نهار رو بندرعباس یا زاهدان باشیم خخخ.

مورد جالبی که در این مسیر تجربه کردم این بود که تا 40 کیلومتری بم، هوا 22 درجه و خیلی خنک بود و ساعت 11 که در بم بودیم دمای هوا 35 درجه سانتیگراد بود! اینهمه اختلاف دما در این فاصله کوتاه برایم جالب بود.

ارگ زیبای بم که خودش شهری بوده قدیم برایمان بسیار خاطره انگیز و جالب بود. اینکه شهر به چند طبقه تقسیم شده بود و قسمت شاه نشین قلعه فقط مختص والی و حاکم آنجا بود و هیچکسی حق ورود به آنجا را نداشت. حتی برادر حاکم که خانه اش به خانه سیستانی مشهور است و الان بخش اداری میراث در آنجا ساکن است هم در اون طبقه شاه نشین قرار نداشته و اون قصر بزرگ و باشکوه که مشرف بر کوههای اطراف و نخلستان های شهر بوده فقط مختص حاکم بوده!

این موضوع من و یاد صحبت های استاد انداخت که دو نفر که برادر بوده اند هم در عصری که روابط خانوادگی خیلی استحکام داشته، نتیج متفاوت و زندگی متفاوتی داشته اند.

نکته آموزنده و بسیار جالبی که هنگام بازدید از خانه سیستانی و قصر حاکم آموختم این بود که: هر خانه به دو قسمت اندرونی و بیرونی تقسیم میشد. اندرونی برای اهالی خونه بود و بیرونی برای پذیرایی از مهمانان. و در عین تعجب اندرونی ها نسبت به بیرونی مجلل ساخته میشد. یعنی برای خودشان بیشتر از مهمان ارزش قائل بودند!!! و این در حالیست که هنوز هم که هنوزه بعد گذشت اینهمه سال ما هیچوقت برای خودمان به اندازه دیگران ارزش قایل نشدیم و همواره بهترین غذا و جا و میوه و بشقاب و… برای مهمان بوده نه خودمان!

بعد از بازدید از قلعه و شنیدن صحبت های راهنمایان در قسمت های مختلف ارگ، هدایت شدیم به جایی که خرمای مرغوب رو بدون واسطه

بعنوان سوغات بخریم و در خروجی شهر هم پرتقال بم بعنوان سوغات بم گرفتیم و به سمت کرمان راه افتادیم. توت فرنگی هم که شینا دوست داشت گرفتیم.

در مسیر برگشت از آستانه شاه نعمت الله ولی که در ماهان بود دیدن کردیم و بعدش در شهر خوش آب و هوا و دل انگیز ماهان چرخی زدیم . هوای مطبوع و چشم انداز های زیبای این شهر واقعا آدم رو سر ذوق میاورد و یک نعمت بزرگ برای این خطه محسوب می شود.شینا هم در این هوای دل انگیز هوس کرد که سرش رو از سانروف بیرون بیاره و کوچه خیابانهای شهر رو از اون بالا ببینه و بیشتر کیف کنه در این هوای دل انگیز.

بعد از دیدن ماهان به منزل برگشتیم و یکی دو ساعت استراحت کردیم و بعدش راهی بازار و میدان ارگ شدیم برای خرید سوغاتی. و حدود ساعت 9 شب به محل اقامتمون برگشتیم و یک روز زیبای دیگر رو در کرمان سپری کردیم. خدایااااا شکرررت که اینهمه زیبایی رو نصیب ما کردی. در پناه خدا باشید.یا حق

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بر استاد عباسمنش گرانقدر و همه عزیزانم

سفرنامه عید 1404_ روز ششم ـ ورود به کرمان

شب قصد داشتیم که بریم بیرون برای چهارشنبه سوری، با اینکه خسته بودیم.

اما انفجارهای وحشتناک و قطع شدن برق منطقه سبب شد که این رو نشونه ای ببینیم که در هتل بمانیم، برق هتل بلافاصله از طریق ژنراتور تامین شد و ما تصمیم گرفتیم بریم پارکینگ و وسایلی که مورد استفادمون نیست رو انتقال بدیم به ماشین تا صبح معطل نشیم.

من طبق معمول دستی بر ماشین کشیدم و ماشین رو تمیز کردم و سپس با کمک همسر و دختر وسایل رو چیدیم داخل ماشین که نه تنها کم نشده بودن بلکه اضافه شده بودن و به سختی جا میشدن تو ماشین.

طبق معمول شینا پرده های شیشه های عقب ماشین رو با کمک من انداخت و یه خونه دنج و یک تختخواب راحت برای خودش در صندلی عقب ماشین درست کرد که برای خودش براحتی دراز بکشه و بخوابه یا اگه دوست داشت با تبلتش کارتون نگاه کنه.

مشارکت و کمک شینا در این مسافرت خیلی عالی است و خودش پیش قدم میشه برای کمک کردن و انجام کارها و این لذت سفر رو برای من بیشتر کرده وقتی این همکاری و روحیه و حال عالیشو میبینم و از همه چی لذت میبره و خواسته هاشم براحتی بهشون میرسه و این در صلح بودنش با خودش برام لذتبخش است. از همان روزهای قبل سفر هم با اینکه معلوم نبود بریم سفر یا نه ولی بیشتر از ما شور و شوق داشت و شاید خدا خواسته اونو براورده کرده بود که این سفر تیک خورد و همه چیز مثل خواسته هایی که در سفر داشته براحتی جور و انجام شد.

شب آخرمون رو در اصفهان سپری کردیم و یربع به پنج صبح بیدار شدم با اینکه یبارم سه و 20 دقیقه بیدار شده بودم ولی دوباره خوابیدم. دوش گرفتم و بعدش همسرمو بیدار کردم که سپرده بود بیدارش کنم، واحد رو مثل روز اول تمیز و مرتب تحویل دادیم و ساعت هفت و نیم صبح هتل رو به مقصد کرمان ترک کردیم.

طبق معمول دعای سفر رو خوندم و از اخرین لحظات بودن در اصفهان نهایت لذت رو میبردیم و تحسین میکردیم آرامش و تمیزی این شهر رو، واقعیتش من پنج شش بار تا به حال به اصفهان اومده بودم بخصوص در ایام عید و ایام نوجوانی یکماه رو اینجا بودم ولی امسال اصفهان رو یجور دیگه دیدم و خوشحال بودم که در مسیر برگشت باز هم میتونم یک شب ذو در این شب بگذرونم.

به سمت نائین و سپس اردکان و یزد مسیر را طی کردیم که حدود سه ساعت راه بود تا برسیم به یزد.

با اینکه مسیر کویری بود ولی زیاد برام تفاوت اش محسوس نبود. بعد از یزد که مسیر به سمت کرمان و شیراز میرفت دیگه کویر رو بیشتر احساس میکردم.

در مسیر دائما تابلوهای مسیر مسافت تا کرمان و شیراز و بندر عباس رو نشون می دادن و من هی تو ذهنم مرور میشد که استاد چه مسافتی اومده تا بندر عباس یا خانم شایسته کجا بوده و چه قدر راه رو تا بندر عباس رفته.

تو ذهنم تو فکر این بودم که یه فایل از استاد بگذارم که در مسیر گوش کنیم تا مسیر برامون سریعتر بگذره. وقتی در مسیرهای کویری هستین زمان انگار سنگین تر میگذره و مسافت ها طولانی تر مسشه چون همه چیز یکنواخته و عامل خیلی از تصادفات هم همین یکنواختی و خواب آلودگی رانندگان است. در این افکار که بودم همسرم گفت کاشکی یه فایل از استاد بگذاری که از مسیر هم استفاده کنیم، خندیدم و گفتم اتفاقا خودمم داشتم به همین چیز فکر میکردم، جلوتر برای بنزین زدن وامیستم و انجامش میدم. راستش تو ذهنم این بود که با گوشیم سایت رو چک کنم ببینم اگه فایل جلسه ششم دوره همجهت با مسیر خداوند اومده رو سایت اونو دانلود کنم و گوش بدیم.

در اولین مجتمع خدماتی برای بنزین نگه داشتم ولی صف طولانی ای منتظر بنزین زدن بودن. دور زدم و تو صف وانایستادم، این صف طولانی رو نشونه ای دیدم که خدا میگه اینجا نایست ، اینجا جای تو نیست، با خودم از باور فراوانی به جای کمبود گفتم و به خودم گفتم بازم جایگاه جلوتر هست و قطعا خلوت تر هم هست، بلافاصله وارد مسیر اصلی که شدم تابلویی دیدم که نوشته بود جایگاه آتنا 3 کیلومتر، گفتم چقدر خداوند سریع پاسخ میده به باورها و فرکانس های ما!

وارد جایگاه آتنا شدم و جالب اینکه به محض رسیدن من انجا ماشین جلویی من داشت بنزین زدنش تموم میشد و من بدون کوچکترین معطلی بنزین زدم و بعدش رفتم سرویس که دیدم چقدر سرویسهای بهداشتی تمیزی داشت و جالب اینکه لوله کشی مایع دستشویی هم داشت و همه چیز مرتب و جالبتر اینکه رایگان هم بود و بایت انجام این خدمات کسی پولی نمیگرفت و اینجور همه چیز تمیز بود مه منو باز یاد فیلمبرداری های خانم شایسته در سریال سفر به دور آمریکا انداخت.

نت گوشیم رو برداشتم و سری به سایت زدم که دیدم فایل جلسه ششم نیومده ولی استاد یه سورپرایز برامون داره که در فایلهای رایگان سایت است. فایل صوتی رو دانلود کردم و به همسرم گفتم این هم فایل داغ داغ که امروز استاد گذاشته!

در مسیر فایل رو دو بار گوش دادیم. و کلی مطلب تو ذهنم میومد که تو ذهنم مینوشتم از جمله شعر معروف:

بیرون زتو نیست هرآنچه در عالم است

از خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی

و باز برام یاد آوری شد که چیزی برون ما نیست و این جهان همه اش واکنش به دنیای و افکار و باورها و نگاه پرونی ماست و لاغیر!

مسیر و به سمت کرمان ادامه میدادیم تا رسیدیم به 240 کیلومتری کرمان. احساس کردم که خواب داره بهم فائق میشه و خواب ناکافی دیشب و دوش صبح گاهی داره منو آماده خواب میکنه. در اولین جایگاه سر راه کنار زدم و جالب اینکه در نقطه تی پرت در پشت جایگاه یک سکو درست کرده بودند که سوپر مارکتی قرار داشت که تعطیل بود و جای مناسبی برای چرت نیمروزه بود. زیر انداز انداختیم و بالشت و پتو مسافرتی رو از جعبه ماشین بیرون کشیدم و فک کنم یربع 20 دقیقه ای خوابیدم که خواب از سرم پرید. وقتی پا شدم دیدم چند خانواده هم اومدن و کنار ما برای استراحت اومدن.

به مسیر اصلی که برگشتم دیدم ابرهای خشگلی در روبرو بصورت خطی در مسیر ما در حرکتند و بقیه آسمون صاف و آفتابی بود. ابرهای پفکی قشنگی که انگار خداوند در مسیر من گذاشته بود که با ما حرکت کنند و صحنه های قشنگی رو در مسیر برای ما خلق کنند تا مسیر برامون سخت نشه. هی نگاه میکردم این ابرهای خشگل رو و هی خدا رو شکر میکردم. چیزی که برام جالبتر بود این بود که کوه ها پوشیده از برف بود! واقعیتش فکر نمیکردم شهرهای کویری برف از نزدیک دیده باشن! و تصوراتم نسبت به کرمان عوض شد. و بعدش خوندم که حتی در تین استان فک کنم در شهرستان سیریج پیست اسکی است!

رفسنجان رو رد کردیم و چیزی که در مسیر بیشتر برایم بولد میشد حضور دو شخصیت قدرتمند در این استان بود. یکیش هاشمی رفسنجانی که یک قدرت سیاسی و سیاستمدار بزرگ بود و یکیش سردار سلیمانی که شخصیتی نظامی و از فرماندهان ارشد بود. و اکثر بلوارها و مسیرها به اسم این دو شخصیت نامگذاری شده بودن .

کم کم داشتیم وارد ورودی شهر کرمان میشدیم که بلوار آیت الله رفسنجانی بود که در کمال شگفتی یهو این آهنگ در ورودی شهر برامون پلی شد اونهم با نغمه و چهچهه پرندگان که در ادامه این جملات روحیخش و دل انگیز به گوشمان رسید :

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن

ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن

چون نسیم نو بهار، بر آشیانم کن گذر

با صدای زیبای بنان که یک خوشامدگویی بی نظیر بود برامون . و کل خستگی مسیر از تنمون بیرون رفت.

ساعت حدود 4 بعد ظهر در یک خونه ویلایی بزرگ مستقر شدیم که منو یاد خونه هایی که تو مهران گرفته بودن انداخت یه حیاط زیبا در جلو و یه حیاط خلوت در پشت با سه اطاق خواب و یک هال بزرگ با تمام امکانات و مرتب و تمیز. همسرم که روی تمیزی خیلی حساس است یکراست رفت سروقت دیدن حموم و دستشویی و وقتی که دید مثل بقیه منزل تمیز و اوکی هستن گل از گلش شکفت.

منزل رو تحویل گرفتم و ماشین رو آوردم داخل حیاط و وسایل رو منتقل کردیم داخل منزل. یه استراحت یک دو ساعته کردیم که همسرم گفت میخوای بریم بیرون و دیدم کشش بیرون رفتن ندارم و گفتم بهتره زودتر بخوابیم تا کاملا کمبود خوابمون رفع بشه و خستگی از تنمون بیرون بره.

هوا اینجا بهاری و آفتابی و عالی است و تا یکی دو ساعت دیگه هم سال تحویل میشه و قصد داریم کم کم آماده رفتن به بیرون شویم.

از همین جا سال نو رو خدمت خانم شایسته عزیمون که اینجا بدنیا اومدن و بزرگ شدن، استاد عزیزمون، نگین عزیز که ایشونم کرمانی هستن و مثل خانم شایسته مهاجرت کردند و همه دوستان عزیزم در این سایت بهشتی، بخصوص عزیزانی که نگاه پر مهرشان بر این جملات است، تبریک و شاد باش می گویم و برایشان بهترینها رو از خداوند وهاب مسئلت می نمایم. در پناه خداوند باشید . یا حق

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بر استاد عباسمنش گرانقدر و همه عزیزانم

سفرنامه عید 1404_ روز پنجم

امروز آخرین روزی بود که در اصفهان زیبا هستیم و فردا صبح به امید خدا اصفهان رو به مقصد کرمان ترک خواهیم کرد.

وقتی آخرین روز اقامت میرسه، انگار آدم زود دلتنگ رفتن میشه! و دوست داره نهایت استفاده رو از زمان بکنه.

خانمها معمولا هوای خرید دارند و پاساژ گردی و خرید از ضروریات است.به همین دلیل امروز زودتر پا شدن تا به برنامه هاشون برسند. شینا هم دیشب مثل من بد خواب شده بود و همراه من نصف شبی پا شد و اومد گفت بابا انگار خوابم نمیاد و احساس سرحالی میکنم!. تو داری چکار میکنی؟ گفتم منم خوابم نبرده دارم کامنت مینویسم. به همین دلیل صبح یکم خوابش میومد.

ساعت 9 صبح آماده رفتن به بیرون شدیم، اول رفتیم فروشگاه تا بعد چند روز مایحتاج مورد نیازمون رو خرید کنیم. بعد از انجام خریدهامون تابلوی کلیسای وانک به چشمم خورد و اینو نشونه ای دیدم که بریم این کلیسا رو که در منطقه جلفای اصفهان قرار داره و محله ارامنه عزیز است ببینیم.

در طی مسیر چیزی که در ذهنم برام بولد شد این بود که با وجود بودن در روزهای آخر سال که معمولا ترافیک های وحشتناکی رو شاهد هستیم، هرگز در اصفهان ترافیک رو تجربه نکردم و توقف های من فقط دلیلش رسیدن به چراغ قرمز بود! و این موضوع واقعا برایم جالب بود در حالیکه در مقایسه با شهر خودم که شهر کوچکی هست، ترافیک گاهی به حدی آزار دهنده است که از خیر بردن ماشین چشم پوشی میکنم و پیاده رفتن گاهی سریعتر منو به مقصد میرسونه تا با ماشین رفتن!

نکته مثبت دیگه ای که دیدم این بود که شهر بگونه ای توسعه یافته که تراکم بصورت تقریبا یکنواخت توزیع شده و شاهد تراکم جمعیت در منطقه خاصی نیستیم.

نبود آپارتمانهای خیلی بلند و تراکم بیش از حد بالا ، خیابان های عریض سبب شده که ادم احساس خفگی نکند و همه جا دلباز و دلنشین باشد.

وارد منطقه جلفا شدیم و در یکی از کوچه های اطراف کلیسا جای پارکی پیدا کردیم . سنگفرش کوچه ها و خیابانهای اطراف کلیسا و تمیزی و نظافت شهری آدم رو سر ذوق میاورد، در مسیر از بلوار حکیم که میگذشتیم سمت راست بلوار درختان کنار جاده در خواب زمستانی بودن و درست در مقابلشان یعنی سمت چپ بلوار درختان بهاری و شکوفه زده بودن و این تضاد چقدر زیبا بود برایم که در یک قاب زمستان و بهار را همزمان نظاره گر بودیم.

در مجموعه کلیسا، موزه ای هم تدارک دیده شده بود از نقاشی ها و لوازم متعلق به دورانهای مختلف ارامنه با عکس های قدیمی مدارس ارامنه که در نوع خودش بسیار جالب بود.

سردر و دیوارها و تمام نمای داخلی کلیسا رو نفاشی هایی پر کرده بود در خصوص به صلیب کشیده شده حضرت مسیح و جنگ شیطان و نفس و تصاویری از حضرت مریم و جایی نبود که نقاشی نشده باشد. مثل امامزاده های خودمان که کل صحن رو آئینه کاری میکنن، اینجا همه جا نقاشی شده قود.

بعداز گرفتن عکس های یکنفره و دو نفره ، فضای کلیسا رو ترک کردیم، این اولین بار بود که من یک کلیسا رو از نزدیک می دیدم. و حسی که برایم داشت همان حسی بود که دین وسیله ای شده در طول قرنها برای انسان تا او را از خدا دور کند!!!

گاهی این وظیفه بر دوش روحانی و مرجع تقلید است و گاهی بر دوش اسقف و پدر رواحانی و کشیش…

بازی یکی است و ققط عناوینش فرق می کند. و چقدر خداوند را سپاسگزار شدم که به مسیری هدایت شدم که بی واسطه خدا را دارم و نگران کسی یا چیزی نیستم … همان وعده ای که خداوند گفته از رگ گردن یهتون نزدیکترم، نیازی به هیچ واسطه ای نیست!

مقصد بعدی رفتن به کوه و پارک صفه بود ، ادس رو در مسیر یاب سرچ کردم و راه افتادیم. نزدیکی های صفه یه خروجی رو اشتباهی رفتیم و دوباره مسیر رو برگشتیم ولی در عین ناباوری باز لحظه اخر حواسم پرت شد و رد کردم مسیر رو و اینبار دیگه اینو نشونه ای دیدم که نباید برم آنجا و مشغول دور دور در خیابانها شدیم. دیدن شهر از اون بالا هم جذاب بود. مسیر بعدی رفتن به پل خاجو بود که سر راهمون بود. بعد از دیدن خاجو ارزو کردم که بار دیگه ای که اومدم به اصفهان خداوند این رودخانه زیبا را پر آب گرداند و زاینده رود زیبا ، زیبایی صد چندانی به این شهر زیبا ببخشد بخصوص پل خاجو که یکی از کارهایی که همیشه میکردم پا گذشتن در اب آب بود و نشستن روی پله هایی که به زیبایی در جلو پل طراحی شده بود و همیشه برای من خاجو دلنشین تر و جذابتر از سی و سه پل بود.

بعد از دیدن خاجو به محل اسکانمون برگشتیم تا استراحتی بکنیم و تجدید قوایی کنیم برای عصر.

عصری رو به پایاژ گردی و خرید گذراندیم و خدا رو شکر بموقع برگشتیم هتل و پیاده روی خیلی خوبیم کردیم و از زیبائیهای اصفهان نهایت لذت رو بردیم.

به محض رسیدن به هتل صدای انفجارها حکایت از شروع چهارشنبه سوری داد. نور انفجار ترقه ها به حدی بود که خیال کردم رعد و برق داره میزنه!!

امیدوارم امشب به همه خوش بگذره و مشکلی برای کسی پیش نیاد. هنوز صدای انفجارها ادامه داره و بعد ارسال این کامنت میخواهم برم دستی به ماشین بکشم و تعدادی از وسایل رو در ماشین بچینیم تا فردا به امید خدا زود تر راه بیفتیم سمت کرمان.

از اصفهان زیبا بابت همه چیز سپاسگزارم و لحظات بسیار خوب و خاطره انگیزی رو در این سفر خدا رو شکر تجربه کردم و سپاسگزار خداوندم ازین بابت و برای مردم خوب اصفهان داشتن سالی نیک و میمون اررزو میکنم. در پناه خداوند باشید. چهارشنبه سوری تونم مبارک باشه . یا حق

چهارشنبه سوری 1403ـ اصفهان

اسداله زرگوشی گفته:

25 اسفند 1403 در 22:00 – لینک دیدگاه

مدت عضویت: 1160 روز

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بر استاد عباسمنش گرانقدر و همه عزیزانم

سفرنامه عید 1404_ روز سوم

خدا رو شکر که فرصتی دست داد تا گزارش روز سوم سفرم رو بنویسم.

الان ساعت 5 و 28 دقیقه صبح است و من روبروی ماه زیبایی که اون بالا داره بهم چشمک میزنه و رو به کوه زیبای صفه با چشم اندازی زیبا با احساسی عالی دارم براتون مینویسم.

دیروز صبح زود طبق معمول از خواب بیدار شدم و دوش گرفتم، تا بچه ها بیدار بشن رفتم پارکینگ و دستی به ماشین کشیدم و تمیزش کردم تا آماده سفر بشه، دیروزش هم که بنزین فول زده بودم و مهیای سفر بود.

وسایلی رو که همسرم از شب اماده کرده بود یکی یکی برم پائین و در ماشین چیدم که شینا هم بیدار شد و به کمکم اومد.

یکی از تفریحات شینا که خیلی براش شوق داره اینه که با شالهای مامانش دو شیشه دربهای عقب رو می پوشونه که من کمکش میکنم تا بتونه شالها رو دقیق روی شیشه درب عقب سوار کنه، بعدش رختخوابی که همیشه در سفرها همراهمون هست رو پشت صندلی راننده طوری جا میدیم که با سطح صندلی یکسان بشه و بین دو صندلی جلو هم پرده میندازه و یه خونه دنج و راحت برای خودش درست میکنه که در طول مسیر بتونه راحت بخوابه یا با تبلتش بازی کنه. و کلا به خانه سازی علاقه داره و تو خونه هم یکی از علاقه هاش همین داشتن خانه اختصاصی در اطاق یا هال است‌.

بعد از چیدن وسایل و آماده شدن بچه ها برای سفر، واحدمون رو نظافت کردیم و ضمن تشکر از میزبان ساعت 8 و 50 دقیقه خرم آباد زیبا رو به مقصد اصفهان ترک کردیم.

هوا امروز انگار ابری بود ولی نه ابرهای سیاه بلکه ابرهای سفی و نازک که در ارتفاع خیلی بالا بودن و مشخص بود که قصد باریدن نداره و فقط جلو خورشید رو گرفته.همسرم با دیدن این هوا گفت خدا کنه که تا مقصد همینجور باشه و آفتاب اذیتمون نکنه، که اتفاقا همینجور هم شد. هوا که کلا 20 بود و دما هم 20 درجه سانتیگراد. که واقعا لذتبخش و بهاری بود.

مسیر یاب بلد رو باز کردم تا راحتتر مسیر رو پیدا کنم و افتادیم توی جاده. شهرهای زیبای درود و الیگودرز رو رد کردیم تا رسیدیم به داران، بعد از داران مسیر یاب ما رو هدایت به مسیری کرد که تا بحال تجربه اش نکرده بودم. ولی بهش اعتماد کردم طبق معمول و ما رو انداخت توی یک مسیر دو طرفه که از میان روستاهایی در مسیر رد میشد. انگار راه میانبر رو به جای بزرگراه انتخاب کرده بود.

از میان چند روستا عبور کردیم که خیلی خلوت بود و کلا همسرم از مسیرهای خلوت میترسه. ولی گفتم الخیر فی ماوقع، حتما خدا خواسته ما از این مسیر بیایم که هم جاهای جدیدی ببینیم و هم اینکه از شلوغی و ترافیک دور باشیم و هم نگران پلیس و جریمه شدن نباشیم.

چیزی که در مسیر برام خیلی جلوه گر بود و بارها تحسینش کردم تمیزی روستاها، بافت های تاریخی قشنگ و مهمتر از همه کیفیت راه و آسفالت مسیر بود که تفاوتش با سایر جاها کاملا ملموس بود و گاهی احساس نمیکردیم ماشین دار حال حرکته.

بعد از گذشتن از چندین روستا و راهی کویری دوباره به مسیر بزرگراه برگشتیم. شاهین شهر رو رد کردیم و اصفهان هر لحظه در دسترس تر قرار میگرفت. ساعت حدود 1 و 20 دقیقه وارد اصفهان شدیم . از ترمینال کاوه که برام یاد آور دوران نوجوانی بود گذشتیم بخصوص پل هوایی نزدیک ترمینال که اون زمان فک کنم سال 74 بود که من برای اولین بار اصفهان اومدم، رو نشون کرده بودم که مسیر رو رد نکنم و بموقع پیاده بشم. و هنوز هم این پل هوایی بعد گذشت 30 سال برقرار بود و خاطرات خوب آنزمان در ذهنم مرور شد.

به سمت زاینده رود زیبا که اونوقتها حسابی پر آب بود به مسیر ادامه دادیم و ادرس هتل مقصد که بین سی و سه پل و خواجو بود رو با کمی پرس و جو پیدا کردیم.

به مقصد رسیدیم و با استقبال خوب هدایت شدیم به سوئیتمون که در طبقه آخر هتل یعنی طبقه چهارم قرار داشت و واحد 41 رو به ما اختصاص داده بودن.

از لحاظ موقعیتی این مکان در موقعیتی عالی قرار داره که براحتی و با چند دقیقه پیاده روی دسترسی سریع دارید به پل خواجو و سی و سه پل و چهار باغ بالا و چهار باغ پائین.

کارت رو کشیدیم و وارد سوئیت شدیم. واقعیتش از تمیزی سوئیت که همیشه جز اولویتها و دغدغه های همسرم هست شوکه شدیم. یه سوئیت دنج و بسیار تمیز که انگار تازه مورد استفاده قرار گرفته با یک ویو زیبا خستگی سفر رو از تنمون بدر کرد.

بعد از استقرار و کمی استراحت، مشغول نت برداری 20 دقیقه پایانی فایل پنجم دوره همجهت با مسیر خداوند شدم. در حالی که از تراس چشم انداز زیبای شهر تا کوه صفه روبرویم بود. خدا رو شکر نت برداری این جلسه رو تموم کردم و برای بچه ها غذا سفارش دادم که آوردن بالا و بعد صرف شام اماده شدیم که بریم پیاده روی.

به دخترم شینا قول داده بودم که ببرمش سینما، و بچه ها هم وقتی خواسته ای داشته باشند تا برآورده اش نکنند از خواسته شان دست نمی کشند. بر خلاف ما بزرگترها که زود خواسته هامون رو فراموش میکنیم یا ازشون دست میکشیم یا رهاشون میکنیم.

چند وقت پیش همکارم یه حرف جالبی بهم زد که خیلی منو تحت تاثیر قرار داد و زیبا بود.میگفت هرگز به بچه ها قول های که مدت زمان اجابت اش طولانی باشه ندیم. مثلا برای یک کودک 10 ساله قول و وعده یک سال دیگه براشون مثل وعده یک قرن دیگه دادن میمونه! چون یک سال دیگه میشه 10 درصد عمری که تا بحال بچه زندگی کرده و هرگز درکی از مدت زمان یکسال دیگه نداره. به همین دلیل این مدت انتظار برایش کشنده خواهد بود و هر روزش یکسال براش سپری میشه. اما اگه به یه ادم 100 ساله بگید یسال دیگه، این زمان برای اون شخص مثل یکروز میگذره چون 100 باز این زمان رو تجربه کرده و کلا یک صدم عمرش حساب میشه. و این آویزه گوشم شد که دلیل عجله بچه ها رو برای اجابت سریع خواسته هاشون درک کنم.

خستگی من و همسرم، در برابر انرژی و شوق شینا سر تسلیم فرود آورد و پیاده مسیر رو تا سی و سه پل رفتیم. هوا هم که طبق معمول عالی و پیاده روی واقعا لذت بخش بود، از روی سی و سه پل گذشتیم به نیت رفتن به سینما، ابتدا رفتیم سینما ساحل که دور میدون چسبیده به سی و سه پل هست، اما تایم سانسها دیر وقت بود و یه فیلمش یربع گذشته بود که همسرم گفت همینو بریم اشکال نداره، گفتم لذتش برای بچهاز بین میره، بازم سینما هست بریم ببینیم سانس هاشون چجور هست. وارد چهار باغ پائین شدیم و سانسهای کمدی یه سینمای دیگه رو نگاه کردیم و گفتیم سه بلیط برای سانس 10 و ربع بدید لطفا که اقای پشت باجه گفتن همون فیلم رو هم برای سانس یربع به ده داریم میخوابن اونو بدم، گفتم ما از خدامونه ولی تو سانس هاتون نزدین که با تعجب به لیست نگاه کرد و مانیتور رو خاموش کرد تا اضافه کنه اون سانس رو و اینم از لطف خدا بود که هم خواسته ما برای زودتر شروع شدن فیلم و هم خواسته شینا برای دیدن فیلم کمدی یکجا برآورده شد.

واقعیتش یکی از انگیزه های من برای بردن دخترم به سینما و تماشای فیلم کمدی، شنیدن خنده های بلند و از ته دل شیناست کلا اون میخنده و من به خنده های اون میخندم خخخ همسرم که خیلی خوابش میومد وسطای فیلم چند بار برای خودش چرت زد و میگفت تا گردن خوابم!

صدای خنده های شینا و یه بچه دیگه کل سینما رو تحت شعاع خودش قرار داده بود و این برای من از هر چیزی لذتبخش تر بود.

اها تا یادم نرفته اینم بگم تو مسیر یه پادکست طولانی از معین یصورت رندم شروع به پخش کرد و همسرم میخواست به خاطر طولانی بودن پادکست بزنخ به آهنگ بعدی، و من همینجور اومد زبونم و گفتم داریم میریم شهر معین، به خاطر تشکر از معین و تشکر از اصفهان که معین تو خاکش بزرگ شده الان وقت گوش دادن به آهنگ های معینه. خانمم گفت عه چه جالب، راست میگی هاااا اصلا یادم نبود و تا مقصد اون پادکست رو گوش دادیم. نکته جالب این بود که در طول این فیلم بارها و بارها تیکه هایی از اهنگ های معین با صدای خودش پخش میشد و یکی شم اهنگی بود که برای دخترش خونده بود و این همزمانی ها برام خیلی جالب بود.

دیشب تا رسیدیم هتل دیگه دیر وقت بود و نشد که گزارش روز سوم سفر رو بنویسم و الان خداوند یاریم کرد که ردپای روز سوم سفر رو براتون بنویسم در حالی که هوا روشن شده و خورشید خانم همه جا رو روشن کرده و داره بهمون برای داشتن و گرفتن یه روز خوب دیگه از خداوند، چشمک میزنه. در پناه خداوند باشید یا حق

27 اسفند 1403ـ اصفهان