سفر به دور آمریکا | قسمت 2

به نام خدای مهربان

سلام به دوستان عزیزم

خداروشکر میکنم که دوباره درحال نوشتن هستم و بازم میخوام ردپا از خودم بزارم و یک تصویر کلی از چیزی که میخوام بگم دارم و ادامش رو خدا هدایت میکنه.

دیشب نشستم اهداف کوتاه مدت خودم و مشخص کردم اهدافی که دوست دارم توی این سی روز بهشون دست پیدا کنم

یکی از عواملی که باعث میشه که خیلی ما خوب بتونیم قدم های روزانه امون رو برداریم و پشت سرهم و تند تند کارهای مفید رو انجام بدیم اصل بهبود گرایی در عمل هستش

خب طبق این اصل ما از هر فرصتی هرچند کوچک برای رشد استفاده میکنیم

من یک روزایی هرروز یک تایمی میزاشتم و فقط درمورد اصل بهبود گرایی برای خودم مینوشتم و خب نتیجش عالی بود واقعا از هر فرصتی از هر دقیقه برای رشد استفاده میکردم و انگار فضای ذهنیم و کانون توجهم رو اماده کرده بودم تا برای رشد ازش بهره بگیرم و چقدر هم نتیجه خوب داشت برام و در یک کلام حالم خوب بود چون بهبود های کوچیک جلوی چشمم بود و میدیدمشون و بهشون توجه میکردم و خب هرقدمی هم که لازم بود برای اهدافم بردارم با این اصل برمیداشتم

الانم این کامنت رو اومدم همینطوری ازش استفاده کنم یعنی کامنتم رو فرصتی دیدم تا درمورد اصل بهبود گرایی صحبت کنم

چون حس کردم دارم درگیر یکسری مسائل که از کمال گرایی نشات میگیره میشم و خب سریعا اومدم این رو برطرف کنم و خداروشکر که هدایت شدم به این صفحه و اصلا خداروشکر ایده ایی بهم داده شد تا درمورد این موضوع صحبت کنم

در حین نوشتن این کامنت باید بگم که دیشب رابطه عاطفی رو تموم کردم و یکجورایی به رابطه جوری تغییر شکل دادم که نیازی نباشه نگران باشم، نیازی نباشه هعی چک کنم و اینور و اونور پیگیرش باشم،، از طرفی چون این موضوع همراه شد با هدفگزاری من که طبق جلسه 5 کشف قوانین اینکار رو انجام دادم (زیر همون جلسه هم کامنت گذاشتم و توضیحات دادم) خوب تونستم فضای ذهنم رو اینطوری برای اهدافم اماده کنم

یک نکته ایی رو بگم من اینجا به خودم که بهتره واقعا حالا که تصمیم گرفتم اینجور کامنت هارو بزارم زیر فایل سفر نامه خیلی خوبه که کامل و واضح و دقیق هرچی هست رو بگم،، خودافشایی کنم و خلاصه اینطوری کار کنم تا ردپاهام خیلی واضح تر باشه

قشنگ از احساسات ام بگم اینکه خوشحالم ناراحتم انگیزه دارم ندارم

درمورد افکارم بگم که چطوری هستن

و اینطوری مسیرم و بنویسم تا ردپاهام قشنگ من رو اصل برسونه همیشه و مسیر رو کامل برام شناسایی کنه

راستش بعد از تموم شدن رابطه هنوز یک سری افکار میاد و کانون توجه منم درگیر میکنه اما بنظرم کار درستی کردم همجنین توی کامنت توی کشف قوانین نوشتم که متعهد بشم حداقل تا 30 روز آینده بهش نه زنگی نه پیامی نه هرچی بدم.

همچنین کامنت هام رو از این به بعد بنظرم نیازی نیست حتما بدون وقفه بنویسم میتونم یک بخشیش رو بنویسم بعد نگهش دارم باز هرموقع حسم گفت بیان ادامه بدم این کامنت رو این خودش هم به من کمک میکنه هم به کیفیت کامنت و اینم ایده خوبی هست بنظرم

همچنین به خودم تعهد دادم توی این سی روز که هرروز یک فایل سفر به دور آمریکا و یک کامنت زیر اون فایل قرارر بدم که بیشتر جنبه ردپا داشته باشه خدایا شکرت بخاطر این فراوانی که بالای دویست قسمت سفر به دور آمریکا اماده شده و میتونم با خیال راحت هرتعداد روز که خواستم این تعهد رو ادامه بدم.

++++

خب یک خود افشایی اگر الان بخوام از خودم بکنم راستش بخاطر کمال گرایی و جهت ندادن اگاهانه کانون توجهم و توجهم رو گذاشتن روی محدودیت ها و چیزایی که حالم رو خوب نمیکنه الان یک احساس عجیبی رو تجربه کردم و خیلی زود متوجه میشم که نباید این احساس رو داشته باشم خیلی سریع باید حال خودم رو خوب کنم و نتیجه این حال خوب باید افکار قدرتمند کننده بیاد

اتفاقا یکی از چیزایی که باعث شد که من بیام کامنت بزارم درمورد بهبود گرایی همین بودکه حس کردم کمال گرایی داره احساس من رو بد میکنه

ما بچه های سایت باید بتونیم ذهنمون رو کنترل کنیم اگر بعد از این همه مدت توی سایت من قرار باشه همراه بشم با احساس بد که دیگه هیچ فرقی نکردم اینهمه مدت و عملا هیچی به هیچی شاید به این دلیل هم یکم استرس دارم که ترس ازاینده دارم

یکی دیگه از دلایل احساسم میتونه همون تموم شدن رابطه باشه که واقعا منطقی نیست اما چون شاید زیادی توجه دارم میکنم اینطوری شده و اتفاقا چندروز پیشا یک فایل از استاد دیدم توی این موضوع مطمئن هستم کمکم میکنه

ایده بهم داده شده برم یک دوش اب سرد سریع بگیرم و حال خودم رو خوب کنم و بشینم با اصل بهبود گراییییی تمامممم کارارو بکنم

میخوام جدی بهترین خودم رو بزارم توی اصل بهبود گرایی و هرچیزی که میدونم خدایا به امید تو لتس گوو

++++++

16:57

خب خببب از نتیجه کار بگممم عالییی خودم رو زور دوش آب سرد سرد قرار دادم و گفتگو های ذهنیم رو با خودم شروع کردم گفتم تو باید ذهنت رو کنترل کنی (با لحنی ملایم و دوستانه البته) تو باید بتونی خیلی خوب بهبودگرایی رو ایجاد کنیی،، بعد که احساسم همینطوری داشت بهتر میشد افکار بهتر و عالی تر میومد سراغم خداروشکر،، بعد بهم میگفت که تو با این قدرت خلق کنندگی که داری چرا باید احساس قربانی بودن بهت دست بده چرا باید حس کنی قربانی شرایط هستی بعد کم کم رفتم تو فرکانس شکرگزاری که اقا خداروشکر که دوره کشف قوانین رو دارم خداروشکر که تمرکز دارم توی خونه، خداروشکر که با تغییر فرکانس زندگی من هم هرلحظت تغییر میکنه و اینقدر این افکار بینظیر بود که خودم کلی کیف کردم و لذت بردم از این افکار فوق العاده بینظیر

بعد یک مورد دیگه الان میفهمم که چقدر خوبه که اینطوری کامنت گذاشتن رو شروع کردم،،

از فوایدش بخوام بگم: اینکه مسیرم رو بعد ها میبینم و میام کامنت هامرو میخونم و لذت میبرم، اینکه میام اینجا گفتگو های ذهنیم رو جهت میدم شاید اگر همین کامنت نبود من نمیرفتم حال خودم رو خوب کنم و به این درجه از احساس خوب برسم. و چقدر خوب میشه که این مسیر رو ادامه بدم و از هییچ هم مقاومت نداشته باشم شاید مغز بخاطر کمال گرایی یا احساس عدم لیاقت بگه این نوع کامنت هارو نزارم اما من مینویسم و مینویسم

خب خداروصدهزار مرتبه شکر

یک فکری که اومد توی سرم این بود که ببین سینا 689 روز از عضویتت میگذره که البته من تازه با امکانات سایت و این جور چیزا از روز پونصد ام اشنا شدم اما به هر حال 689 روز عضویت توی سایت داری معلومه که نباید مثل مردم عادی جامعه فکر کنی،، معلومه که باید شخصیت خاص و سبک شخصی خودت رو داشتی باشه اینقدر خوشم میاد ار این سبک شخصی میدونی واقعا وقتی بهش فکر. میکنم لذت میبرم چون یک سبک شخصی باحال رو همیشه از خودم تصور میشم یک شخصیت خاص یک شخصیتی که واقعا میتونه استثنایی عمل کنه و واقعا هم به خودم از این موضوع اعتماد دارم اگر هرروز گفتگو های ذهنیم رو اینطوری جهت دهی کنم عالی میشه

واقعا هم ما نباید عادی فکر کنیم، عادی عمل کنیم اینهمه عضو سایت مثلا باشم و باز بشینم سریال ببینم و وقتمو الکی هدر کنم؟ باز توی حالت یویو احساسی هردفعه قرار بگیرم؟ نه یک مسیر رو وقتی میگم میرم، میرم

این همون چیزیه که منظورم از شخصیت خاص هست وقتی میشینم پای یک کاری تمرکز صد در صد میزارم اقا این همه فایل از استاد و بارها کتاب خوندی درمورد تمرکز باز میخوای وقتی کاری میکنی حواست همه جا باشه؟ یعنی چی شوخی گرفتی مگه سینا جان؟

بعد توی حموم دوش اب سرد که بودم که البته خیلی هم طول نکشید کلا فکر کنم ده دقیقه ولی ده دقیقه مدام داشتم با خودم حرف میزدم اخراش دیگه رفته بودم توی فرکانس تشویق خودم و خودم رو حسابی تشویق میکردم که دمت گرم… تونستی این کار رو عالی انجام بدی چقدر اراده خوبی داری چقدر به رشد خودت هستی و حسابی از اینجور کارها و واقعا هم لذت بردم خداروشکر

خانم شایسته توی این فایل خیلی موضوع قشنگی رو اشاره کردم اونم این بود که ما جسم نامحدودی داریم و واقعا باید نهایت استفاده رو از این جسم ببریم

این کلمه “نهایت استفاده” خیلی برام بولد شد توی ذهنم میدونی واقعا من بتونم گفتگو هام رو جوری جهت دهی بدم که در هر لحظه نهایت استفاده از توان خودم رو در هرکاری بزارم چقدر سرعت رشد من میره بالاتر

نهایت توان خودم رو بزارم برای یک فایل و تمرکزی گوشش دادن

نهایت توان خودم رو بزارم روی ساختن باور احسدس لیاقت

نهایت توان خودم رو بزارم روی کنترل ورودی های ذهن

نهایت توان خودم رو بزارم توی کامنت نوشتن و گفتن نکات مهم

نهایت خودم رو بزارم روی زیبایی هارو دیدن

نهایت توان خودم رو بزارم تا توی کارم بهترین ِ بهترین بشم

نهایت خودم رو بزارم تا اصل بهبودگرایی در عمل رو اجرایی کنم و از هرلحظه ام استفاده کنم

نهایت استفاده از مغزم رو بکنم،، بهترین چیز هارو به چشمم نشون بدم، بهترین چیز هارو بنشوم، بهترین حرف هارو بگم و کلی از این نهایت ها

میدونی واقعا اگر ما نهایت توان خودمون رو بزاریم توی ایجاد احساس شور و شوق برای اهدافمون و در ادامه اون باعث میشه نهایت توان خودمون رو برای همون هدف بزاریم چقدرر رشد میکنیم چقدر پیشرفت میکنیم واقعا؟

وقتی میشه چرا همچین کاری نکنیم و البته به نظر من ریشه اش بازم برمیگرده به احساس خودارزشمندی یعنی من اینقدر خودم رو ارزشمند بودنم که اینطوری خاص عمل کنم

چون اگر خودمون رو ارزشمند ندونیم باعث میشه بگیم: مگه من کیم که بخوام بهترین تمرکز لیزری رو مثلا داشته باشم یا بهترین احساس رو داشته باشم

من به خودم بعضی وقتا واقعا میگم بابا یک عمر اینطوری زندگی کردی از حالا به بعد تماممم توانت رو بزار که بهترین احساس رو داشته باشی درطول روز میدونی اصلا دیوانه شو اشکال نداره از هرچیزی لذت ببر برقص برای خودت حسابی به خودت تشویقی بده حسابی برای خودت احسذس خوب ایجاد کن و سعی کن واقعا بهترییین احساس رو درخودت ایجاد کنی که این باز نیاز داره که بهتریین کنترل کانون توجه رو داشته باشی یعنی از دل نازیبایی ها هم زیبایی بکشی بیرون واقعا ارزش داره ما یک همچین کاری انجام بدیم و تمام وجود خودمون رو اگر بزاریم توی این مسیر نتایج فوق العاده لذت بخش هست

صد در صد خودت رو واقعا بزار برای عمل به هرچیزی که یاد میگیری و اون وقت ببین جهان چطوری کرنش میکنه در برابر تو،، این کار نیازمند اینه هرروز به خودم یاداوری کنم و بارها و بارها اینشکلی فکر کنم اصلا و کم کم خودش میفته روی دور و از یک جا به بعد من اینطوریی فکر میکنم دیگه خود به خود ^_^

چقدر دریاچه فوق العاده صاف و زلالی بود مثل ایینه انعکاس محیط رو روی خودش انداخته بود چقدرر زیبا بود این فایل

در استیت پارک روزولت

خدایاشکرت

این کامنت رو همینجا تموم میکنم و میخوام برم روی جلسه یک کشف قوانین طبق قدم روزانه ام کار کنم و بهترین خودم رو سعی کنم بزارم

خدایابینهایت سپاسگزارم ازت که منو اوردی دوباره توی این احساس خوب

خداوند یار و نگهدار و هدایتگر هممون به سمت زیبایی ها و خواسته های بیشتر باشه

سلام زهرا جان

متشکرم که برام نوشتی این باعث شد بازم نوشته خودم رو مرور کنم.

و حالا که نقطه آبی شما رو دیدم این رو فرصتی و دونستم تا دوباره درمورد این موضوع باهم صحبت کنیم

به نظر من این اصل هایی که ما داریم درمورد قانون یاد میگیریم نهایتی نداره و میتونیم بعد از گذر زمان و تکرار تکرار در جنبه هایی ازشون استفاده کنیم که خودمون کیف کنیم ازاینکه این ایده به ما داده شده که مثلا از همین اصل بهبودگرایی توی چه زمینه هایی میشه استفاده کرد

بعد که متعهدانه به خودمون بگیم و یاداوری کنیم که هرروز روی این مسائل کار کنیم خود ذهن همکاری میکنه و این اطلاعات پشت سرهم میاد و مارو به خلاقیت میرسونه

اگر واقعا متعهدانه و بدون وقفه و منظم واقعا اطلاعات مربوط و به مغز بدیم

یعنی به این شرط این اطلاعات توی مغز ما شکوفا میشه

دوست دارم درمورد فرمول درک کردن صحبت کنم تا به خودم یاداوری کنم که چی میشه که یک موضوعی رو ما جوری درک میکنیم که میتونیم ازش در زندگیمون استفاده کنیم

مثلا من درمورد بهبودگرایی برای اینکه دقیق درکش کنم چون اول از همه متوجه شدم که بهبودگرایی چقدر فرضت های خوبی به ادم میده برای رشد و شکوفایی و وقتایی که طبق این اصل عمل کردم رو هم دیدم که چقدر سرعت رشد بالا بوده

اومدم برای اینکه بیشتر و بیشتر این موضوع رو درک کنم به طور منظم به مغزم ورودی درموردش میدادم یعنی میرفتم کامنت های مربوط به بهبودگرایی رو میخوندم، توی هرکامنتی که مینوشتم فرصتی بود برام که درمورد بهبودگرایی صحبت کنم (مثل همین کامنت که فرصتی دیدم تا بهبودگرایی رو در خودم تقویت کنم و البته این خودش هم طبق اصل بهبودگرایی هست:)

فکر میکردم درموردش، توی موضوعات مختلف بررسیش میکردم، مثال میزدم

مثلا اضل بهبودگرایی رو برای خودم توضیح میدادم بعد میگفتم خب طبق این اصل مثلا چطوری روی باور هام کار کنم؟ چطوری توی کارم پیادش کنم؟ چطور مفهوم کانون توجه رو با این اصل ترکیب کنم

مثلا توی کار کردن روی باور ها این رو درک کردم که اقا از هرفرصتی برای ورودی دادن به مغزم طبق باوری که میخوام درست کنم استفاده کنم مثلا پاشنه اشیل من میفهمم که باور کمبود هست و باور احساس لیاقت و مثلا فکر کردن به چگونگی و چرایی

هر کدوم رو که حسم میگفت هرلحظه که احساس میکردم فرصت دارم مثلا منتظر کسی هستم یا دارم کامنتی مینویسم روش کار کنم(هرچند تثی این زمینه خیلی خیلی بهتر میتونستم عمل کنم واقعا اما همینکه درکش که میشه اینجوری استفاده کرد خودش یک نوع بهبود هست و خب بازم طبق اصل بهبود گرایی باید خودم رو تشویق کنم)

مثلا درحین نوشتن کامنت بودم یهو توی اون کامنت مینوشتم که: خدایا شکرت که اینقدر فراوانی توی جهان هست که….(کار کردن روی باور فراوانی)

یا توی کامنت مثلا درمورد ویژگی های مثبت خودمم تو پرانتز ریز مینوشتم مثلا مینوشتم خدایا شکرت که اینقدر خلاق هستم که میتونم همچین چیزی رو درک کنم یا اصلا با خودم توی ذهنم همون لحظه که داشتم کامنت رو مینوشتم به خودم میگفتم سینا تو فوق العاده ایی ببین چقدر کامنت قشنگ و کاربردی نوشتی که میشه در عمل ازش استفاده کرد(و همین کار و الان دارم میکنم و به احساس خوب رسیدم)

خلاصه کلی خلاقیت میشه بهش داد

کلا میومدم بیس رو برای خودم تعریف میکردم بعد مثال های مختلف برای ذهنم میاوردم که بشه بیشتر و بیشتر ازش به صورت عملی استفاده کرد

=====

درمورد بهبودگرایی که الان بحث ما هست بخوام بگم

اومدم گفتم:خب بهبود گرایی متضاد کمال گرایی هستش و میگه که از هر فرصتی که گیرت اومد برای رشد در هرچیزی استفاده کن

بعد میومدم برای درک بیشتر این میومدم مثلا کمال گرایی رو باز برای خودم تعریف میکردم که ببینم متضادش چی میشه. درموردش فکر میکردم

بعد میرسیدیم به بحث اینه اقا منظور از “هر فرصتی” یعنی چی اصلا بعد به خودم میگفتم: هر فرصتی میتونه، سر کار باشه، توی ماشین باشه، موقع کامنت نوشتن باشه، حموم باشه، خلاصه همینطوری گسترشش میدم

بعد این که از هر فرصتی برای “رشد” منظور از رشد چیه: رسد میتونه توجه به نکات مثبت باشه، کار کردن روی باور ها باشه، کنترل ذهن و ورودی مناسب به ذهن باشه، منطق های یک باور رو یاداوری کردن باشه و خیلی خیلی زیاد میشه این رو گسترشش داد و واقعا وقتی اینطوری کلمه به کلمه بتونیم جملاتو درک کنیم اولش باید سعی کنیم بعد واقعا به مهارت میرسیم و مغز خودش به یک درجه ایی میرسه که خیلی سریعتر درک کنه چون شیوه اش رو فهمیدیم

و به این صورت هرچند من خودم خیلی خیلی بیشتر از این حرفا میتونستم به این موضوع عمل کنم واقعا و باید بارها و بارها به خودم باز یاداوری کنم میگم این کامنت رو اصلا فرصتی دیدم تا همین موضوع رو به خودن یاداوری کنم این کامنت رو فرصتی دیدم تا کنترل ذهن داشته باشم

این کامنت رو فرصتی دیدم تا سپاسگزار خداوند باشم از اینکه در این جمعی هستم که داریم همگی خودمون رو با ارزش میکنیم و کیفیت زندگیمون رو میبریم بالا

بعد هرچی میگذره و ما درک میکنیم و بعدش عمل میکنیم مرحله بزرگتر شدن ظرفمون اتفاق میفته یعنی میفهمیم که چقدررر کارهای بزرگتر و رشد های زیادی میتونم از همین یک اصل انجام بدم و خیلی مهمه که واقعا شل و سفت نکنیم

میدونی من به چه نتیجه ایی رسیدم توی این مرحله که خیلی وقت ها رسیدم که: وااووووو پسر با این اصل چه کارهای بزرگی میشه انجام داد احساس عدم لیاقت میومد توی ذهنم این رو تکرار میکرد که: اوکی میشه کارهای زیادی انجام داد اما تو مگه کی هستی که مثلا همچین کاری بکنی،، شاید به صورت واضح نمیشنیدمش اما از علائمش فهمیدم که این یا یک همچین چیزی توی ذهن من بوده که باعث میشده حتی از قانون هم استفاده انچنانی نکنم

اما سعی میکنم بارها به خودم و گفتگو های ذهنیم جهت بدم که سینا تو باید بهترین استفاده رو از اصل هایی که میدونی بکنی حتی من بعد از اینکه اینو تا حدی در خودم ایجاد کردم دیدم توی “درک کردن” قانون خیلی پیشرفت دارم میکنم اما عمل کردنو باز باید روی این موضوع بیشتر کار کنم که سینا یک جمله ایی از استاد میشنوی بلافاصله به تغییر فکر کن یعنی هرجمله باید تورور تغییر بده و ازدتو شخصیتی جدیدی بسازه و عمل کن به چیزایی که میدونه نتیجه میاره بعد به خودم منطق میاوردم که اگر قرار بود لایق استفاده ازش نباشی اصلا خدا تورو با این اگاهی ها اشما نمیکرد ببین چقدر لایق بودی و ظرفت اماده شده که تونستی اولا همچین چیزی رو بشنوی دوما درک کنی

مثلا من حدودا یک هفته پیش به یک درک بینظیری از انرژی بودن خدا رسیدم و یک لحظه هایی موهای تنم سیخ میشد که پسرر چقدررر میتونم با این زندگیم رو تغییر بدم اما اما توی اینجور مواقع این احساس ادم لیاقته یک احساس سرخوشی برای ما پدید میاره که توی مغز ما این اهنگ معروف میشه که:

منو این همه خوشبختی محاله محاله محاله…

بعد بجای اینکه بیایم بشینیم از اون اصل استفاده کنیم و زندگیمون رو تغییر بدیم توی تصور و خیال گیر میکنیم و اینقدر اینکار رو میکنیم که اون اطلاعات کمرنگ میشه و انگیزه ما هم میخوابه چون ما با عمل کردن ظرف خودمون رو بزرگ نکردیم و خب طبق قانون جهان یک چیزی یا بدتر میشه یا بهتر میشه و ما دوباره بر میگردیم سر پله اول

یعنی این یکی که منو له کرده چقدر هعی برگشتم سرخونه اول و از این دیدگاه کمال گرایانه و عدم لیاقت ضربه خوردم اما باز دوباره خدا به من لطف داره میرم توی جاده خاکی باز سریع برمیگردم.

یک مورد دیگه ام بگم مثلا من چندروزی روی گفتگو های ذهنی احساس لیاقت جسابی کار میکردم و دیدم واو! چه نتیجه ای داره به ارمغان میزنه یعنی من روتین خوابم درست شده بود، تغذیه ام درست شده بود، مهارت کسب کردن برای کارم درست شده بود خلاصه همه چیز ردیف ردیف بود. بعدش همینجوری کم کم کمرنگ تر شد این موضوع یعنی دو سه ساعت که ول میکردم این گفتگو های ذهنی رو احساس عدم لیاقت خیلی مسلح دوباره برمیگشت سرجای اولش و باز منو برگردوند خونه اول به طوری که من خوابم باز بهم ریخت، تغذیه ام بهم ریخت خلاصه همه چی عجیب و غریب شد،،،

ولی. من الان اگاهی هام بیشتر شده تجربه ام بیشتر شده کلا هم اینکارارو که میکنیم باعث میشه تجربه ما بیشتر بشه برای استفاده از قانون یعنی اگر فقط صبح تا شب بشنویم و بشنویم هم خوبه اما عمل کردن به نظر من بازدهی بالاتری داره…

باید همواره تکرار کنیم همواره و همواره یعنی تکرار یکی از مهم ترین اصلی هست که باید برای تغییر شکل فکر کردن انجام بدیم.

دوست عزیزم بازم ازت متشکرم که نوشتی

این کامنت فرصتی شد تا یکسری از اصول قانون رو مرور کنم و بهبودگرایی رو بازم برای خودم توضیح بدم و خلاصه کلی مطلب مهم گفتیم تازه من جایی هستم که اونقدر نمیتونستم تمرکز بزارم و بدون وقفه بنویسم اما طبق اصل بهبودگرایی استفاده کردم و این کامنت رو نوشتم از هرفرصتی که گیرم اومد.

و باززممم طبق اصل بهبود گرایی خودم رو باید حسابی تشویق کنم

اصلا به نظرم باید توی تشویق کردن خودمون مستر بشیم، استاد بشیم..

یک طوری که به خودمون بگیم من استاد تشویق کردن و تحسین کردن خودم هستم

الانن من اگر سینای قبلی بودم احتمالا میگفتم بزار برم خونه بعد میام جواب میدم اما به خودم میگم دمت گرم یک بهبود انجام دادی

برای دوستت کامنت نوشتی و البته به خودت کلی چیز رو مرور کردی

ذهنت رو جهت دهی دادی و حست رو خوب کردی

ایول…

این جمله آخر بهم چسبید اینکه بخوایم استاد استفاده از قانون بشیم:)

استاد بهبودگرایی استاد کانون توجه و البته با یاداوری این موضوع که: همیشه میشود بهتر هم عمل کرد و وقتی اینو بگی فکر میکنی تا بیشتر عمل کنی…

دوست خوبم ازت سپاسگزارم برام نوشتی

خداوند یار و نگهدار و هدایتگر هممون باشه

به نام خداوند مهربان

از خداوند عزیزم درخواست میکنم در افکار من جاری بشه تا بتونم دیدگاه ارزشمندی رو برای دوست عزیزم بنویسم

سلاممم مرجان عزیزم

امیدوارم حالت عالی باشه

بینهایت از کامنت ارزشمندت سپاسگزارم

قبل از اینکه بیشتر باهم صحبت کنیم من یک موضوعی رو بگم:)

من سفرنامه رو که شروع کردم هدفم این بود که ردپا بزارم از خودم داستانش از این قرار بود که من حالم بد شده بود عجیب..

خب من عادت نداشتم به حال بد و سریع میتونستم حال خودمو خوب کنم اما اینقدر اون موقع توجهم رو روی نازیبایی ها گذاشتم که انگار چشمام به این همه نعمت فوق العاده ایی که خداوند در اختیار ما گذاشته بود بسته شده بود. خلاصه ردپا گذاشتم

اتفاقا وقتی که کامنت شما به دستم رسید دوباره کامنت خودم رو خوندم و یادم اومد توی چه احساساتی بودم

ولی الان به لطف خدای مهربان عالی عالی ام و وقتی فکر میکنم که چه چیزهایی اون موقع حالم رو بد کرده بود خندم میگیره و الان اصلا دیگه درک نمیکنم. اون احساس قربانی بودنی رو که اون موقع داشتم

و پیش رفت و من احساسم عالی شد

روز دوازدهم سفر بود که متوجه شدم که هرروز کامنت گذاشتن الان به من نمیسازه

اولش فکر کردم بی تعهدی هست و از زیر کار در رفتن هست اما بعد دیدم واقعا اینکه خودمو مجبور کنم که کامنت بزارم بیشتر احساسم رو بد میکنه من دوست دارم خیلی وقت ها درمورد یکسری چیزا با خودم خلوت کنم و ساعت ها فکر کنم و مثلا اینکه کامنت بزارم یهو تمرکز منو بهم میریخت و هعی به ساعت نگاه میکردم که نکنه یوقت کامنت گذاشتن یادم بشه!

به همین دلیل که دیدم داره احساسم بد میشه با خودم گفتم اوکی تو هدفت این بود که کامنت بزاری تا احساست رو خوب کنی پس هدف احساس خوب هست

اون زمان که کامنت گذاشتن رو شروع کردم واقعا کنترل ذهن برام سخت شده بود برای همین با کامنت گذاشتن خودمو میبستم تا کم کم حالم خوب بشه…

بنظرم خیلی مهمه ما هدف رو جدی بگیریم که احساس خوب هست.

خیلی وقت ها من این موضوع رو فراموش میکنم مثلا میام دو ساعت تمرین میکنم بعد میبینم بعد تمرین احساسم تغییر نکرد ولی فکر میکنم تمرین کردم چون دوساعت داشتم مینوشتم درصورتی که اگر احساس تغییر نکنه یعنی هیچکاری نکردی

حالا داستان برای منم همینطوری بود اون اوایل که من مینوشتم و نیاز داشتم به کنترل ذهن احساسم خوب میشد اما از روز دوازده ام به بعد احساس کردم بیشتر دیگه تمرکزم رو داره میگیره

البته این موضوع به سبک شخصی من مربوط هست یعنی هرکسی یک جوری عادت داره

خیلی ها با نوشتن اوکی هستن و روی باور هاشون کار میکنن خیلی با صحبت با خودشون

مثلا استاد توی یک فایلی میگن که: من خودم خیلی ادم نوشتنی نیستم و بیشتر براب کارکردن روی باور هام با خدا صحبت میکنم که داستانش هم میگن که توی بندر عباس صبح تا شب راه میرفتن و با خدای خودشون صحبت میکردن

بحث بحث شیوه انجام نیست

بحث میزان رسیدن به هدفی هست که پایه همه تمرینات هست پایه همه کارها هست

اونم احساس هست

یعنی من هدفم رو ایجاد احساس خوب قرار دادم

حالا از هر فرصتی که بتونم استفاده میکنم تا احساسم رو خوب کنم میتونه نوشتن باشه میتونه صحبت با خودم باشه و اینم خودش یکجورایی بهبود گرایی محسوب میشه.

موضوع و هدف احساس خوب هست

یک مثال دیگه بخوام بزنم

استاد رو اگر دقت کرده باشین درمورد روابط بارها درمورد تعهد نداشتن توی رابطه صحبت کردن (حالا شما که دوره عشق و مودت رو دارین حتما بهتر از من این موضوع رو شنیدین و درک کردین)

به این دلیل که ما انسانیم و امکان داره هر لحظه تغییر کنیم و ما یک جایی طرز فکرامون و فرکانس هامون مثل هم بوده و باهم وارد رابطه شدیم یک جای دیگه امکان داره متفاوت بشه و اگر بخوایم بگیم بخاطر اینکه تعهد داریم به زور اون رابطه رو نگه داریم درواقع هدف اصلی رو یادمون شده که احساس خوب بوده

بابا تو وارد رابطه شدی که احساس خوب رو تجربه کنی! حالا به زور با احساس بد چرا باید رابطه رو نگه داشت! فقط به خاطر اینکه تعهد داشتی

باید انعطاف پذیر بود!

یک جورایی من دوازده روز که کامنت گذاشتم خیلییی لذت بردم خیلیی احساسم خوب شد و خوشحالم که هم اون احساس بدم رو کامنت کردم هم این احساس خوبم رو و چقدر خوب شد

اصلا همین که شما دوست عزیزم برام پیام محبت آمیزی نوشتی و دیدگاه گذاشتی خودش به تنهایی برام خیلیی ارزشمنده و البته کلی اتفاق خوب و احساس خوب دیگه که از این ردپا ها بود

اما من روز دوازده ام خداوند این الهام رو به من کرد که تین تعهد تو دیگه داره احساست رو بد میکنه

چون من شخصیت خودم رو میشناسم…

وقتی میخوام تمرکز روی یک چیزی بزارم باید تعهدات الکی رو قطع کنم

و داشت تلاش من پراکنده میشد!

بنظرم اگر ما هدف کل تمرینات و اگاهی ها و همه چی که احساس خوب هست که هماهنگ شدن با روح هست رو درک کنیم خیلی بهتر میتونیم از تمرینات و دوره ها استفاده کنیم

باید واقعا به خودمون نگاه کنیم و بپرسیم: این یک ساعتی که من روی باور هام کار کردم چقدر روی احساس من تاثیر گذاشت؟؟ اون موقع میفهمیم که واقعا روی خودمون کار کردیم یا نه…

اخه اگر من یک ساعت بشینم به فراوانی توجه کنم مگه میشه احساس ام خوب نشه!

اگر من واقعا بیام به اینکه خدا دوست داره بیشتر از من ثروتمند بشم توجه کنم مگه میشه احساسم خوب نشه!

و هزار مورد دیگه

من خودم دوست دارم مثل لیزر روی یک نقطه تمرکز کنم

نمیگم خوب بودم اما سعی ام به همینه…

من به هدفم از ردپا گذاشتن توی کامنت های سفر به دور امریکا رسیده بودم و تمرکزم رو میخوام الان بزارم روی دوره کشف قوانین که واقعا از حق نگذریم خیلی کم لطفی کردم به خودم نسبت به این دوره و تمرینات بینظیر و فوق العادش

و خیلی برام مهمه که تمام وقت و انرژی ام رو براش بزارم تا اگاهی هاش رو درک کنم

یعنی به خودم گفتم:

دوست دارم خیلی خوب به اگاهی های این دوره مسلط بشم دوست دارم بهترین خودم رو بزارم توی کدنویسی های روزانه توی بازخورد گرفتن از کد ها و اصلا درک کنم این موضوع رو که دقیقا اصلاح و. بهبود کد ها رو چطور انجام بدم که هرروز کدنویس بهتری بشم میخوام درک کنم تک تک منطق تمرین هارو میخوام روی ترمز هام کار کنم و مهارت کسب کنم

راستش اون جوری که باید کار میکردم روی دوره اصلااا کار نکردم از این بابت از خودم راضی نیستم

البتههه که خودم رو به هیچ عنوان سرزنش نمیکنم چون بلاخره اینم مسیر بوده باید ظرفم اماده میشده باید یکسری چیزا رو تجربه میکردم!

حتی من خیلی وقت ها نمیتونم دقیق اون افکار و اون چیزایی که درک میکنم و اون چیزی که ته ذهنم هست رو بگم..

وقتایی که اینطوری میشم معمولا از کامنت گذاشتن دوری میکنم و اینقدر با خلوت خودم و اینکه دارم روی خودم کار میکنم حال میکنم که حد نداره!

++++

مرجان جان متن بالا رو چندساعت پیش نوشتم و الان فرصتی پیدا کردم تا بیام و کامنتم رو ادامه بدم

درواقع من کامنت شما رو فرصتی میبینم برای رشد و بهونه ایی برای کارکردن روی خودم و خب اینم از اصل بهبودگرایی یاد گرفتم

حالا که موضوع بحث ما بهبودگرایی هسن بازم بیا درمورد بهبود گرایی باهم صحبت کنیم تا بیشتر و بیشتر بره توی وجودمون و ملکه ذهنمون بشه. به هرحال فرصتی هست تا درمورد هرچیزی صحبت کنیم دیگه (پس بیا کمال گرا نباشیم)

بنظرم یکی از راه هایی که میتونیم بهبودگرایی رو توی خودمون ثبت کنیم اینه که تلقین کنیم به خودمون بارها و بارها مثلا وقتی یک حرکت بهبودگرایانه میزنیم به خودمون بگیم:من در این حد خوب بهبودگرا هستم

خب اگر بخوام همین الان ازش استفاده کنم باید بگم من اینقدر بهبود گرا هستم که دارم توی کامنتی که شما چندخط برام نوشتی با بهبودگرایی باز فرصتی دیدم تا روی خودم کار کنم

از طرفی شما هم این کامنت رو بخونی باز ذهنت این اطلاعات رو پردازش میکنه و شده یک کوچولو بازم به رشد منتهی میشه

و جایی هم هستم که شاید سینا کمال گرای قبل اگه میبود کامنت نمینوشت

پس من اینقدر خوب بهبود گرا هستم:)

اگر ما خودمون رو اینطوری تشویق کنیم و بگیم ایول مرجان چقدر خوب از اصل بهبود گرایی برای رشد استفاده میکنی کلی کمک میکنیم

چون کانون توجه ما گسترش میده هرچیزی رو که بخوایم وای که چقدر زندگیمون میاد دست خودمون اگر یاد بگیریم ماهرانه از قدرت کانون توجه استفاده کنیم.

واقعا این کانوم توجه نهایتی نداره

فکر کن توی کاری که داری انجام بدی با کنجکاوی از این سوال که:چه فرصت هایی شغل من داره؟

به فرصت های شغلت توجه کنی بعد اینقدر بهش توجه کنی که یهو به خودت میای میگی اینهمه فرصت بوده من نمیدیدم!

اگر به دارایی هات توجه کنی و عاشقانه سپاسگزارشون باشی لاجرم اونا بیشتر میشن

من خیلی با این کلمه لاجرم حال میکنم که استاد استفاده میکنه

اوایل معنیش رو نمیفهمیدم اما بعد فهمیدم که یعنی: جهان نمیتونه اینکار رو نکنه!

لاجرم یعنی چاره ایی جز این کار نداره

همینطوری که وقتی چیزی رو ول میکنی میفته باید این اتفاق بیفته که چیزی که بهش توجه میکنی گستزش پیدا کنه

فقط میمونه چقدر دیگه باور کنی و تمرین کنی که خود من خداییش توی این موضوع هنوز باید خیلی کار کنم برای همین هم از هر فرصتی استفاده میکنم تا درمورد این موضوع هات یا با خودم یا توی کامنت هام صحبت کنم و این اتفاق فوق العادست.

وقتی به این توجه کنی که چه ویژگی های مثبتی داری ناخودآگاه میری و ویژگی های مثبت بیشتری در خودت ایجاد میکنی

یعنی چاره ایی نداره که اینکار رو نکنی!

اصلا مغزت فرمان میده برو فلان کار رو بکن

یا خیلی اتفاقی قبلا از چیزی. متنفر بودی الان عاشقش میشی

درک من از این مفهوم که همه چی انرژیه خیلی بهم کمک کرد تا این برام منطقی بشه که اقا تو هر کدی بزنی اون باید اجرایی بشه انرژی که انرژی واحد هست از ابزار هایی که داره استفاده میکنه تا اون اتفاق بیفته.

بعد به این فکر کردم که عصب های مغزی منم انرژی ان پس من اگر به این انرژی جوری که دلم میخواد شکل بدم باید عصب مغزی جوری رفتار کنه که من ظرفمو اماده کردم

تک تک سلول هام هم باید اینطوری کار کنن

حتی این موضوع کمک کرد درک کنم که وقتی میگیم باور ها تغییر کنه لاجرم اون اتفاقات میفته یعنی چی.

این روزا دارم به عمل گرایی بیشتر فکر میکنم یک موضوع ایی که من همیشه داشتم

خیلی خیلی خوب درک میکردم اموزه هارو خیلی خوب میتونستم بفهمم منظور استاد چیه اما انگار عمل نمیکردم

یک موردی که فهمیدم اینکه حتی ما عمل نکنیم به اموزه ها هم بنظرم از احساس عدم لیاقت میاد یعنی گفتگویی که توی مغز ماست اینطوری که:اوکی من درک کردم که میتونم با این موضوع زندگیم رو برای همیشه عوض کنم و بهترین بشم توی دور و ورم اما من که لیاقتش رو ندارم!

میخوام بگم یک همچین جنس از طرز تفکری باعث میشه که حتی عمل هم نکنیم

من یک چیزی که استفاده کردم یک مدت و جواب داده این بوده که به شدت آگاهانه روی گفتگو های ذهنیم کار میکردم با خودم صحبت میکردم میگفتم تو باید عمل کنی تو لیاقت اینو داری با استفاده از این راز ها و قانون هایی که میدونی از جهان زندگیت رو برای همیشه در تمام ابعاد تغییر بدی و واقعا لایق بهترین ها هستی

اصلا برای همین هم به دنیا اومدی و اصلا اومدی توی این مسیر!!!

فکر کن توی این همه ادم که توی این عصر بدنیا اومدن چندنفر لیاقت اینو داشتن که این قوانین رو درک کنن؟

یکیش من بودم اونم توی بهترین جایی که میشد این قوانین رو به صورت ساده یاد گرفت! یعنی این سایت رویایی و فوق العاده…

بارها و بارها از این جنس گفتگو هارو باید توی ذهنم بیارم و تکرار و تکرار کنم و بگم سینا جان عمل کن لیاقتش و داری برای توعه

همه و همه اینهایی که میبینی همه بچه ها همه سایت استاد عباسمنش همه مطالب برای توعه کاری به درست بودنش و غلط بودنش ندارم مهم اینه که باورش کنم چون باور این موضوع خیلی به من کمک میکنه وگرنه حقیقتی که به صورت ایستا وجود نداره!

میخوام بگم بلاخره باید فرق منی که قانون رو میدونم با کسی که اینارو نمیدونه یک جایی مشخص بشه یا نه؟

باید بهترین ِ نتیجه رو توی حوزه که میخوام فعالیت کنم داشته باشم یا نه

اصلا مهم نیست چیکار میخوایم بکنیم ها!!

حتی باید یک دوش گرفتن ساده من با کیفیت تر شده باشه از زندگی قبلیم که این قوانین و نمیدونستم

یاد حرفای استاد توی جلسه دوازده دوره کسف قوانین میفتم درمورد پیشفرض های مثبت داشتن که واقعا کی ما اومدیم برای کارهامون از این قانون استفاده کنیم؟؟

اگر تمام این چیزایی که میدونم رو استفاده نکنم یعنی هیچکاری نکردم! مهم نیست چقدر میدونم باور ها رو اگر تغییر بدم زندگیم تغییر میکنه مهم اینه چقدر روی باور هام کار کنم!

وگرنه صبح تا شب من بگم باور ها زندگی ادم رو تغییر میده،، مهارت داشتن توی کانون توجه زندگیم رو میتونه تغییر بده و سرخوش بشم از اینکه میدونم! تا جایی که عمل نکنم یعنی هیج فرقی با اونی که نمیدونه پس قاعدتا عملم نمیکنه ندارم دیگه

بلاخره باید یک فرقی بین منی که لایق این صحبت ها شدم منی که این همه مدت داشتم ظرفمو اماده میکردم باشه یا نه!

عمل عمل عمل!

اگر ما واقعا عمل کنیم به هرچیزی که میشنویم و میفهمیم از قانون زندگیمون در تمام ابعاد با هر یک فایل تغییر میکنه!

درمورد جلسه دوازده کشف قوانین گفتم فکر کن همین جلسه رو واقعا کامل بهش عمل کنی و هرروز تمرین و تمرین کنی تا بهتر بشی توش میدونی چه اتفاقات فوق العاده ایی رو میتونی رقم بزنی(دارم به خودم میگم)…

خیلی جالبه حتی ما خیلی وقت ها پاشنه آشیلمون رو هم پیدا میکنیم اما باز روش کار نمیکنیم!…

ولی خب به نظرم بازم با همین کانون توجه میشه عملگرایی رو هم درخودمون قوی کنیم،،، مثلا به فرصت هایی که عمل کردن برای ما به ارمغان میاره توجه کنیم…

به جاهایی که خوب از قانون عمل کردیم توجه کنیم و تشویقش کنیم نه اینکه. هعی از خودمون گله کنیم که من خوب به قانون عمل نمیکنم(این یکی از مورد هایی بود که خود مم بهش توجه نمیکردم)

بیا به خودت بگو ایول فلان جا از قانون عمل کردم

بعد کم کم این باور در تو ساخته میشه که من کسی هستم که خوب به قانون عمل میکنم و بعد واقعا هم بهتر و بهتر به قانون عمل میکنی یعنی این باور کاری باهات میکنه که کاری جز عمل کردن به قانون نداشته باشی

دیشب اتفاقا داشتم به این موضوع فکر میکردم که چی میشه اگر اگاهانه حواسم به این باشه که به هرچیزی که میدونم عمل کنم

اولش دیدم پسرررر! من حتی شاید به یک درصد چیزایی که میدونم عمل نمیکنم…

مثل اینه که میدونیم یک چیزی برای ما ضرر داره اما انجامش میدیم

داشتم برای خودم همینطوری مینوشتم و به خودم گفتم خب ببین

تو درمورد اهرم رنج و لذت میدونی

درمورد پرداخت بها و قربانی کردن برای اهداف میدونی

درمورد:

ایمان

فقط روی خدا حساب باز کردن

کانون توجه

انتظارات مثبت

عاشق کارت بودن و ایجاد علاقه

استعاره گاز و ترمز و…

میدونی میخوام بگم مثلا منی که درمورد اگاهی بازرگانی میدونم و میدونم صد در صد نتیجش این میشه که عزت نفسم چند برابر میشه چرا نمیرم یهو پنح تا اگهی بازرگانی پشت سرهم بدم؟

و پامو تا ته بزارم رو گاز تا تکاملم رو طی کنم

میدونی من خیلی وقت ها خودمو توی یک همچین شخصیت ای تصور میکنم که پاشو تا ته گذاشته رو گاز و با تمام وجودش داره گاز میده

اگر ما پنج بار اگهی بازرگانی بدیم از کسی که صد ساعت داره دوره عزت نفس گوش میده و فقط چیزی یاد میگیره ایا کیلومتر ها جلو تر نمی افتیم؟ حالا من از خود بچه های سایت مثال زدم وگرنه نسبت به اطرافیان که یک هیولای بدون توقف میشیم که هیچ ربطی به گذشته نداریم

بزار یک سوال و جواب جذاب راه بندازیم هوم پایه ایی؟(این حرفا یهویی داره بهم گفته میشه و منم سریع مینویسمش)

-خب سینا چرا وقتی توی پارک داری قدم میزنی و یک جمعی رو میبینی نمیری سریع اگهی بازرگانی ارائه بدی؟

+میترسم

-دقیقا از چه چیز هایی میترسی؟

+از اینکه قضاوتم کنن، از اینکه وسطش استرسم بگیره خراب کنم، اصلا چی باید بگم و چطوری باید اینکار رو انجام بدم؟(ترمز ها)

-اوکی بیا یکی یکی درمورد این چیزایی که گفتی صحبت کنیم میترسی قضاوتت کنن اما یک سوال مگه اصلا قضاوت اونا مهمه؟ اصلا اره بیا فکر کنیم دارن توی دلشون میگن این پسره رو نگا چه خود خواهه چه دیوونه اییه یا هرچی ولی میدونی چیه اونا یک ماه بعد به طور کامل تورو فراموش میکنن(که. اگرم نکنن موردی نداره) اما تو اگر بری اینکار رو انجام بدی تا آخر عمررر تغییر کردی و ده هیچ از تمام همون هایی که تورو میخواستن بکنن جلو تریی حالا من اینارو گفتم که. یوقت اگر قضاوت یا مسخرت کردن یا خراب کردی وگرنه تو که خالق زندگیت هستی بیا قبل از اینکه بری اگهی بازرگانی بدی پیشفرض مثبت داشته باش باور های مناسب رو بساز و مرور کن

اینهمه کار کردی روی خودت که من خلق میکنم اوکی بیا خلق کن دیگه:)

میخوام بگم حتی اینکه ما میل به یک کاری داریم یا نداریم هم از ترمز های ذهنی میاد

که بپرسیم از خودمون چه ترمز هایی من دارم که دست به فلان اقدام نمیزنم

الان که دارم مینویسم به این فکر کردم چقدر شیوه فوق العاده ایی هست که با این جنس از سوال و جواب ترمز های خودمون رو پیدا کنیم که کاملا همین الان اصلا بهم الهام شد و تا حالا انجامش ندادم.

یا حتی اگر فکر میکنیم کاری نادرست هست رو دوباره سریع با گفتگو های ذهنیمون جهت دهی کنیم…

چی میشه اگر واقعا یک همچین شخصیت قدرتمندی بسازیم؟

حالاا بیا یک بارم شده ساختن این شخصیت رو با کمالگرایی به بعدا و یک موقع خاص موکول نکنیم و از همین الان مثل اون رفتار کنیم

مرجان عزیزم بیا با همه وجود و تمام توان عمل کنیم به هر انچیزی که میدونیم

و فقط از وقتایی حرف بزنیم و تجربیاتی رو بیان کنیم که عمل کردیم و نتیجه گرفتیم!

و اول از همه اینا رو به خودم گفتم…

عاشقتممم دوست خوبم که فرصتی رو برام فراهم کردی تا برات بنویسم

خوشحال شدم برام نوشتی

بازم خوشحال میشم باهات صحبت کنم!

خداوند یار و نگهدارت عزیزم:)

سلام مرجان جان

یهو یاد این کامنتت افتادم که گفتی هدف رو احساس خوب گذاشتم

داشتم توضیحات فایل 9 کشف قوانین رو مطالعه میکردم و موضوع اون جلسه اینه:

بالاترین اولویت دانشجوی کشف قوانین زندگی، مهارت در ایجاد احساس خوب پایدار و غیر وابسته به عوامل بیرونی است.

و البته توضیحات جلسه 11 کشف قوانین که این هست موضوعش: جهت دهی آگاهانه کانون توجه و بیشتر ماندن در احساس بهتر

میدونی منظور از انجام سمت خودمون و هموار کردن مسیر توسط خودمون دقیقا همینه

حتی امسال استاد به ما گفتن که هدف رو بزاریم احساس لیاقت که نوعی از احساس خوب هست! اصل داستان..

حالا احساس خوب شامل

کارکردن روی ترمز ها میشه

جهت دهی ذهن میشه

تمرکز لیزری و شروع به خلق ارزش یا گسترس یک موضوع میشه!

مثلا دیدی که وقتی تمرکز خیلی زیادی روی یک موضوعی میزاری احساس خوبی داری پس تمرکز لیزری نوعی ایجاد احساس خوب هست

درواقع تمرکز همون کانون توجه ماست ک داره به یک نقطه خاص متمرکز میشه که بازم منجر به احساس میشه

چقدر واقعا این موضوع درکش مهمه و من از خودم انتظار دارم حالا که دارم درمورد این موضوع صحبت میکنم حتما حرف و عملم یکی باشه و واقعا احساس خوب داشته باشم همش به دنبال احساس بهتر باشم به دنبال حرف های بهتر باشم به دنبال ساختن باور های بهتر باشم.

میدونی قبلا با این حرف خیلی موافق نبودم چون میگفتم خب پس اگر به احساس خوبه پس نقش تمرکز و قدم برداشتن برای اهداف چی میشه تا اینکه فهمیدم بابا وقتی ک ما روی هدفمون تمرکز داریم و براش قدم برمیداریم به مراتب احساسمون بهتره از وقتی که استراحت داریم میکنیم و این اصلا تحقیقات روش انجام شده که افراد لذت بیشتری رو موقع کار تجربه میکنن نسبت به استراحت پس اینم جزوی از احساس خوب میشه.

مرجان درمورد این موضوع هم دوستدارم اگر فرصت داشتی بنویسی برام و نظر خودت و بگی

فعلا دوست عزیزمم