سفر به دور آمریکا | قسمت ۳

بسم الله النور الغفور

سلام به برادر عزیزم آقا مجید مومن و موحد و ثروتمند و خداجویم.

آقاااااا کله ام داغ کرد، از این ماجراهایی که تعریف کردی، هنگ کردم.

اولین باری که بهم گفتن باید مرجع تقلید داشته باشی، از اونجایی که به آقای خمینی علاقه داشتم اون رو به اصطلاح مرجع قرار دادم یادم میاد راهنمایی بودم بعد شروع کردم به خوندن قسمت هایی از رساله در کنارش رساله یکی دو تا از مرجع تقلید ها که یکی سیستانی بود هم مطالعه کردم، وقتی دیدم که برای یه مسئله حکم یکسانی ندارند، همون موقع با خودم گفتم وقتی این ها دارند بر اساس فکر خودشون دستو میدن، منم بر اساس فکر خودم تصمیم می گیریم برای مسائل شرعی. و دیگه سراغ هیچ رساله ای نرفتم فقط هواست به گناهان کبیره بود.که یکیشون به زعم خودم همین گوش دادن به آهنگ بود.

ولی برای روزه و نماز و این مسائل شبیه این، یه باوری داشتم که این ها حق الله است و بخشیده میشه ولی حق الناس بخشیده نمی‌شه. برای همین زیاد به خودم سخت نمی گرفتم.

چند روز پیش یه ماجرایی از دوران بچگی یادم اومد تا چند ساعت حالم گرفته بود.

یادم اومد یه شب من و خواهر بزرگتر از خودم و داداش کوچکترم با عمویم که 6 سال از من بزرگتر بود نشسته بودیم توی اتاق خودمون و مامان و بابام رفته بودند تو اتاق پدربزرگم. اتاق های ما دوره ای یا همون ساخت عربی بود و حیاط بزرگی داشتیم. بعد عمویم شروع کرد به ترساندن ما از درخت کُناری که کنار یه قبری در کنار کوه معروف به شاهچراغ. و گفت: هر که بره زیر این درخت جن ها اون رو می‌گیرند و زندانی می کنند و ما آنقدر ترسیده بودیم که که حتی جرات بیرون آمدن از اتاق رو نداشتیم. من هنوز مدرسه نمی رفتم. و این ترس در پس ذهنم بود تا یکی دو سال پیش رفتم همانجا و رفتم پیش اون درخت.

وقتی این خاطره یادم اومد، گفتم خدا میدونه که بقیه چقدر به دروغ ما را از چه چیزهایی ترساندن که ما حتی خبر هم نداریم و باید سالها با این ترس دست و پنجه نرم کنیم. و تا بخواهیم حقیقت رو بفهمیم و اون ترس قبلی رو پاک کنیم کلی زمان می برد و آهر سر هم درست پاک نمی شود. مثل کشیک های مسیحی که به مردم احساس گناه می دادند که مردم را ضعیف کنند.

در پناه حق پاینده و پایدار و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید.

مررررسی از کامنت تان.