سفر به دور آمریکا | قسمت ۶

سلام به روی ماه استاد عباسمنش عزیزم ،خانم خیلی شایسته و تویی که داری این کامنت رو میخونی.

امروز روز آخر سفرمه و از خدا خواستم که این روز آخری سنگه تموم بزاره واسم مثله روزای گذشته.

صبح که بیدار شدم آماده شدم و رفتم سمته غار نخجیر!

حدود نیم ساعت تو راه بودم و وقتی رسیدم یه آقایی اونجا بود گفت فعلا نمیشه بری داخل!

گفتم چرا!؟

گفت تا یکی دو ساعت دیگه شاااید بشه بری داخل دارن دوربین هارو چک میکنن،به حسه خوبی بهم دست داد گفتم حتتما قراره یه اتفاق خوبی بیوفته!

قراره یه همزمانی دیگه ای رخ بده.

گفت اگه میخوای برو تو سالن بشین تا یکی دو ساعت دیگه تو دلم خندیدم گفتم من آدمی ام که یه جا بشینم!؟

گفتم غاری ،دره ای ،چیزی این دور و ورا نیست برم این یکی دوساعت!؟

گفت نه نیست!

دیدم بالای سر غار یه کوهه بلندیه گفتم خودشه!

و زدم به کوه.

ارتفاع کوهه خیلی بلند بود اما رفتم بالا!

یه جاهایی واقعا خسته شدم و دیگه نمیتونستم برم بالا اما به خودم میگفتم ممکنه دیگه فرصتی پیش نیاد که بتونی بیای اینجا!

تو هم که کار و عجله ای نداری !؟

پس استراحت کن و دوباره ادامه بده!

بالای کوه بودم و نشستم و تکیه دادم به کوه و پایین رو نگاه میکردم، قلبم گفت گوشیتو بردار و فیلم بگیر.

شروع کردم به فیلم گرفتن و ببببقدری همه جا سکوت بود و آروم بود که تنها صدایی که به گوشم می‌رسید صدای خش خشه کلاه‌کلاهه کاپشنم بود که وقتی سرمو می‌چرخوندم اطرافم ،ایحاد می‌شد!

انگار دنیا زیر پام بود تا دووووره دووووره دووور همه چی معلوم بود و یهو تو اون سکوته محض،که داشتم فیلم میگرفتم، یعنی پرنده ای با صدای خیییلی قشنگ شروع کرد به خوندن!

خدایا میشه برات بمیرم!؟

تصور کن روی بالای کوه باشی

دنیا زیر پات باشه

همه جا سکوت محض باشه

و یه پرنده ای شروع کنه به خوندن

و میدونی جالبش چی بود!.

وقتی دیگه فیلم نگرفتم اون پرنده هم نخوند!!!

میدونی!

یه جاهایی خدا خیلی دیگه داره مستقیم باهات حرف میزنه!

یه جاهایی باید تلاش کرد برای نفهمیدن!

وگرنه چطور اینقدر شفاف و واضح خدا داره بهم میگه تو فقط لذت ببر،من همه ی امور رو مدیریت می‌کنم!!!!

بعد از استراحت کردن دوباره شروع کردم به رفتنه بالا ،یه جاهایی واقعا ترسیدم چون اگه میوفتادم تا پایین کوه میرفتم ولی با اینکه میترسیدم دلم نمیخواست کم بیارم و هرجوری بود رفتم بالا و بالا

دلم میخواست از نوکه اون کوه زیر پامو ببینم و بالاخره رسیدم بالا.

تو مسیر رفتن به بالا یه مقدار فضولات پرنده دیدم،و وقتی رسیدم بالای کوه دیدم 7،6 تا سنگ روی همدیگه چیده شده،منم یه سنگ به یادگار گذاشتم روی اون سنگا.

برا پایین اومدن از دره رفتن پایین و تو مسیر برگشتن یه درختچه زرد کوچیک دیدم با برگای ریز،و یاده آیه ی قرآن افتادم که میگفت:

(هیچ برگی از درخت نمی‌افته مگر اینکه ما از آن آگاهیم!)

برگشتم پشته سرمو نگاه کنم دیدم یه جمجه ی حیوون پشته سرمه.

فکنم جمجمه‌ ی قوچی، پازنی، چیزی بود چون شاخ داشت و معلومه که توسط پلنگی چیزی خورده شده بود چون اون جمجمه تو یه جای پنهان شده ای بود(چون خوده اون شخصی که از حراست اونجا بود گفت اینجا حفاظت شده است توسط محیط زیست و پلنگ و قوچ و بز کوهی و … داره)

خلاصه مسیر رو ادامه دادم و دره رو اومدم پایین و رسیدم به یه جایی که امکان نداشت برم پایین توسط آب، کاملا سیقل داده شده بود و فقط با طناب میشد بری پایین و دوباره تمامه اون مسیر رو با نهایت خستگی برگشتم رو به بالا اما حس کردم گم شدم اونجا چون نمیدونستم درست دارم برمیگردم یا نه و اصلا از کجا اومدم تنها کاری که به ذهنم می‌رسید این بود که خودمو دوباره برسونم بالای کوه تا شاید مسیر رو پیدا کنم وقتی رسیدم بالای کوه دنبال 1 چیز میگشتم!

سنگ هایی که روی هم چیده بود!!!

از دور اون سنگارو دیدم و متوجه شدم که مسیر رو درست برگشتم.

اما کوهه به جوری بود که مثله پله بود و نمیتونستی زیر پات رو ببینی!

داشتم میومدم پایین که دیدم همون فضولات پرنده هایی که تو بالا اومدن دیدم تو مسیر برگشتنم هستن و متوجه شدم مسیرم درسته!

خدا همه جا باهاته!!!

خدایا شکرت.

من داشتم میومدم پایین اما زیر پام اصلا معلوم نبود اما صدای یه نفر میومد و به گوشم میخورد که انگار داره با یکی حرف میزنه و میگه از اینور رفت…

اومدم پایین تر دیدم همون شخصی که گفت 2 ساعت دیگه میشه بری داخل کنار 3 نفر ایستاده و هی بالای کوه رو نگاه میکنن!

نگو اینا منتظر من بودن تا بیام پایین تا بریم از غار دیدن کنیم!

اون 3 نفر کناریشم 2 تا چینی بودن با یه مترجم

(کلا سفر من با چینی ها و برف گره خورده بود!!!)

دیدی بچه ها فضولی میکنن و پدره میوفته دنبالشون و میرن سر پشت‌بوم یا یه جایی که دسته پدره بهشون نمیرسه!

بعد پدره یا مادره میگه تو بیا پایین کاریت ندارم!

اون بنده خدا ها هم داد میزدن بیا پایین!

بیا پایین میخوایم بریم تو غاااار!

من یکی وقتی که بچه بودم و ییییه کمی فضولی میکردم،مادرم میگفت بیا پایین!!

بیا بریم خونه کاریت ندارم،دییییگه مطمئن بودم حتتتما کارم داره!!

حتما برخورد فیزیکی تو کاره!!!

دیییگه

مصمم تر میشدم که ابراهییییم!

نباید حالا حالاها بری خووونه!!!

(آخه من وقتی مامانمو اذیت میکردم و میوفتاد دنبالم و میدونستم که میگرن داره و سروصدا باعث میشه سردرد بگیره ،وقتی میخواستم حرصشو در بیارم میرفتم دستمو تا 10 دقیقه میزاشتم روی زنگه خونمون!!! اما هواسم بود که یهو مامانم از پشت نیاد بگیرم!!!)

من دوره سره مامانم بگردم که همچین پسری تربیت کرد!

آقا بعد از نیم ساعت بلاخره من رسیدم پایین و بعد رفتیم تو غار!

ببینید بچه‌ها!

من تو آسمون پاراگلایدر،رفتم

تو دریا رفتم

تو کویر رفتم

تو دره های عمیق رفتم

تو کوه رفتم

تو جنگل رفتم

اما هیییچ جایی مثله رفتن توی غار منو حیرت زده نکرد!!!

نمیتونم بگم چه حسی داره!

نمیتونم بگم چه ابهتی داره!

ببین!

ضعف و کوچیک بودن رو حس میکنی!

وقتی بالای سرت رو نگاه میکنی که یک کوهه عظیم بالای سرته،یک شکاف بینه سنگها به بزرگی یه ساختمونه 3 طبقه بالای سرته،

وقتی میدونی بالای سرت چه حجمی از سنگ بالای سرته ناخود آگاه آروم حرف میزنی!

ناخودآگاه سرت رو خم میکنی!

نا خودآگاه با چشمات داری به اطرافت با احتیاط نگاه میکنی!

میدونی!

الان میفهمم چرا خدا بهم گفت باید سفر کنی!

باید طبیعتم رو ببینی!

تو این مسافرت ها من 2 تا چیزو فهمیدم

یکی اینکه خدا اینقدر دوستم داره ‌که با نهایت عشق مثله یه لیدر جاهای قشنگ قشنگ رو نشونم داده و بینهایت زیبایی آفریده

دوم اینکه با نشون دادنه افریدهاش، بهم میگه توهیچچچچچی نیستی!

تو خیلی ضعیف تر از اونی هستی که بتونی بدونه من زندگی کنی!

تو خیلی ناچیز تر از اونی هستی که بتونی حتی خودت ،خودت رو و زندگیت رو مدیریت کنی!

میدونم اشتباهه اما دوست دارم بعضی وقتا با خواهش،با اسرار، به هر شکلی که شده بهتون بگم تا میتونید برید این زیبایی ها این طبیعت و این قدرت خدا رو ببینید!

الهامات و تغییراتی در درونتون رخ میده که فکرشم نمی‌کنید!

اون غار میدونید ماله چند سال پیش بود!؟

ماله حداقل 70 میلیون ساله پیش تا حداکثر 200 میلیون ساله پیش بود!!!!

و تو دنیا غارهای زنده بسیار کم و نایاب هستن و این غار جزو یکی از محدود و استثنا غارهای زنده ی دنیا بود!(غار زنده یعنی غارهایی که همچنان درحال رشد و پیشروی هستن!)

این غار بقدری قشنگ و بی‌نظیر و حیرت آور بود که خدارو شاهد میگیرم ناخودآگاه دهنم باز می‌شد و فقط میگفتم خدااای من!!!

خداااا من!!!

اصلا این غار معروفه به عروس غار های ایران!!!

زیر این غار به سفره ی زیر زمینی از آب بود که تا عمق 90 متر آب داشت!!!

میتونی تصور کنین 90 یعنی چی!؟

یه نگاهشون به جایی که نشستی!

از جایی که نشستی تا سقف بالای سرت نهایتا 3 متره!

حالا شما ببین 90 متر چقدر میشه!!!!

بعد از یک ساعت پیاده روی تو غار بلاخره برگشتم بیرون و جالب این‌جاست دمای داخله غار چیزی حدود 10 درجه گرم تر بود نسبت به بیرون!

چون همه ی اطرافش پوشیده بود و تبادل دما انجام نمیشد و سرمای بیرون تأثیر چندانی روی دمای داخل غار نداشت!

اومدم سوار دلفین شدم و بسم الله کردم که برگردم اهواز، تو مسیر برگشتن سمته محلات یه فرعی بود خدا گفت برو تو اون فرعی!

گفتم اینجا!

گفت آره برو!

تمایلی نداشتم برم چون حس میکردم اینجا نیاز نیست برم (میخوام بگم الهامات خیلی وقتا برخلاف منطق و خواسته و فهمه توئه!

چون تو با فهم خودت میخوای زندگی کنی اما الهامات از نگاهه خدا باهات حرف میزنه )

خلاصه اون فرعی رو رفتم داخل و رفتم تو یکی دوتا گلخونه، 6 تا گل و درخت خیییلی قشنگ خریدم و گذاشتم تو دلفین و با خودم آوردم اهواز.

به چیره خیلی جالب هم بگم،اینکه من هروقت میرم جایی مسافرت خدا یه چیزی بعنوان یادگاری از اون منطقه بهم میده!

یا عروسک

یا یه تیکه سنگ با رنگ و طرح خاص

یا یه نشونه .

تو این سفر خدا هیچی بهم نداد و گفتم خدایا چیزی بهم ندادی و بهم گفت این گل ها از طرف من به تو هدیه برای یادگاری این سفرت!

عاح خدایا شکرت!

بلاخره بعد از 5،6 روز سفر بی‌نظیر بدونه کوچکترین چالش یا مشکلی خداروشکر خودمو دلفین رسیدیم خونه!

ببینین!

این گل ها و درختچه ها اینقدر قشنگن،که وقتی عموم شب اومد خونمون،گفت تمامه زیبایی سفرت یه طرف،زیبایی این گل ها یه طرف!

این گل ها به همه ی سفرت می‌ارزه!

و همه ی مهمانا که دیشب خونمون بودن کلللی خوششون اومده بود از گلام.

راستشو بخوای من به خودم افتخار میکنم!

من احساس غرور میکنم دربرابر ضعف هام!

احساس میکنم واقعا الآن خوشبختم!

واقعا به اون جمله ی استاد رسیدم که میگه

(یه جوری زندگی کنین که اگه عزرائیل اومد گفت بریم،بگی بریم من چیزی نیست که تو دلم باشه،من واقعا میدونم که مسیرم درسته)

وقتی که عکسای مسافرتم رو نشون بقیه میدادم فقط 2 تا چیز میگفتن

یا اینکه میگفتن واقعا خوشبحالت

خوووشبحالت!

یا اینکه از محدودیتاشون میگفتن!

مثلا یکیشون میگفت ما بچه داریم نمیتونیم!

یکیشون میگفت مثلا من اگه میخواستم یکی از این گلارو بخرم زنم میگفت عح!

این چیه!

و جالب اینجاست هرکی که میبینه من کجاها میرم میگه سری بعد خواستی بری منم با خودت ببر!

بخدا از آدمه 15 ساله میگه تا آدمه 70 ساله!

اما نمیدونن که من دیییگه نمیتونم با کسی برم سفر!

تنها آدمی که میتونم باهاش برم سفر اون عزیزه دلیه که قراره خدا بیارش تو زندگیم و از بهترین شاگردای استاد عباسنمش باشه و مهمتر از همه مثله خودم متتتنفر باشه از حاشیه ها!

حاشیه یعنی زندگی کردن برای مردم

حاشیه یعنی هرکاری بقیه میکنن تو هم همونجور زندگی کنی!

من فقط با عزیزه دلی میرم سفر که اونم قلبش تند تند بزنه از ذوقه دیدنه زیبایی های خدا!

دیشب یه تازه عروس داماد رو بابا مامانم دعوت کردن و ده مدل غذا و دسر و میوه و شیرینی قاطی پاتی گذاشتن سر سفره و درست کردن!

بعد از اینکه مهمان های اصلی رفتن ما و خانواده ی پسر عمم موندیم!

گفتم من واقعا بدم میاد از این نوع پذیرایی!

بدم میاد از این همه ریخت پاش!

یعنی چی آخه!

مامانه من بخاطر این مهمانی از ساعت 12 ظهر تا 8 شب سرپا بود!

آخه که چی بشه!

بیاین لیست کنین ببینین امشب چیا خوردین قاطی پاتی!

برنج،کباب،مرغ شکم گرفته،ماست،نوشابه، ترشی زیتون،سبزی،کیک،چایی،میوه!!!

اصلا همه ی اینا رو بیا بزار تو مخلوط کن ببین حتی میتونی نگاهش کنی!!!

چه برسه که بخوای بخوری!!!

بعد همسر یکی از بستگانمون آره بخدا ما هم میدونیم اینا اشتباهه واقعا عذاب دهنده است اینجور مهمانی ها اما چکار کنیم دیگه!

خواهی نشوی رسوا،همرنگ جماعت شو!!!!

بعد گفتم ابراهیم!

اینا همونایی هستن که با دیدنه عکسای مسافرت تو میگن خوشحالت اما جرأت ندارن جوری زندگی کنن که قلبشون راضی باشه!

اینا همونهایی هستن که وقتی میمیرن ،زیر عکسشون تو اعلامیه ها مینویسن،جوان ناکام!!!

من به مادرم گفتم،.گفتم مامان ،من میدونم شما چرا میگید نرو مسافرت چون میترسید من بمیرم!

اما من نمیخوام جوان ناکام بمیرم

من می‌خوام وقتی که مردم بگن پیرمرد کامیاب!!!

والا بقران!

میدونی من چجور فهمیدم نباید به حرفه آدما اهمیت بدی!؟من 6 تا گل خریدم و هر کس یه نظری داشت و یکیش رو دوست داشت!

اونجا فهمیدم هرکی یه نظری داره و من نباید برای دله مردم و نظر مردم زندگی کنم!!!

واقعا ترکیب دوره ی احساس لیاقت و این سفرها منو داره میسازه و رشد میده!

از قلبم خداروشاکرم

و مخصوصا از تویی که با کامنت نوشتن و امتیاز دادن بهم انگیزه میدادی که بیشتر بنویسم و بیشتر زیبایی های سفرم رو باهاتون درمیون بزارم.

میدونی قلب کجاست!!

من با قلبم دوست دارم…

اینو از قلبم میگم و میدونم تویی که وقت میزاری برای رشد خودت لیاقتت بیشتر از ادماییه که وقتشون رو بیهوده هدر میدن

تو لیاقتت عشقه خداست.

دوست دارم…

سلام پاکیزه جان.

یه احساس سنگینی تو قلبم نشست و کمی اذیت بودم.

امروز روز مرده و خودمو به یو شام حرفه ای دعوت کردم و رفتم فست فود نوشه جان کنم .

هواسم نبود که کدوم فست فود دارم میرم و وقتی که نشستم غذامو میل کنم یادم اومد که تو همین فست فود دوتا میز اونور تر با همسر سابقم غذا خورده بودیم که حقیقتش اذیت شدم و با اینکه اگه صد هزار بار دیگه هم برگردم به عقب دیگه حاظر نیستم با همسر سابقم زندگی کنم اما یه حسه سنگینی تو قلبم نشست.

واسه کنترل ذهنم اومدم یه کامنتی رو بخونم که خدا چشمامو روی کامنت شما باز کرد

وقتی کروووور کرررروت رو خوندم حسم خیلی بهتر شد

راستشو بخوای شما الگوی یک دختر خوب هستین و همیشه خوشحال میشم از اینکه میبینم تو سایت فعال هستین

شما از محدود افرادی هستین که حاشیه ها گمراهان نکرده!

بودنه امثال شما، خانم زکیه لرستانی، خانم ژینا صالحی و…الگوی یک دختر زیبا هستین واسه من

دختر زیبا از نظر من دختریه که بقدری قلبش پاک باشه و به خدا وصل باشه که بشه همصحبتت

حرفاش تو رو یا خدا بندازه

رفتارش تو رو به شکرگزاری وادار کنه

دختر زیبا کسیه که متنفر باشه از حاشیه کا شما بهتر میدونین حاشیه منظورم چیه

دختر خدا!

خدا دلتو شاد کنه

حس میکنم تو روزایی که عزیزی با کامنت من حالش خوب میشد خدا امشب جوابشو بهم داد و قلبمو از غم درآورد

میخوام یه آهنگی رو بخاطر این حسه فوقالعاده ای که از خوندنه کامنتت بهم دست داد بهت تقدیم کنم امیدوارم قلبت شاد شه

( خواننده :اشکان عرب اهنگه لجباز)

من شاعرم

اما چون اکثر شعرام اذیتم میکنه و کمی احساسم رو بالا پایین میکنه تقریبا هیچوقت شعرای خودمو نمیخونم با اینکه بعصی از خواننده‌ های معروف و بزرگ کشورم استقبال میکنن که شعرامو بخونن اما میخوام شده جونمم بزارم واسه رشد خودم مخصوصا در زمینه ی احساس لیاقت اما یک زندگی ای رو تجربه کنم که لیاقتشو دارم و عزیز دلی بیاد تو زندگیم که دختر خدا باشه و وجودش قلبم رو به خدا وصل کنه

شاید باور نکنی اما دیشب برای خونمون رفتن اما با چراغ موبایلم داشتم دوره ی احساس لیاقت رو نکته برداری میکردم

امروز داشتم درمورد شما با دختر عمه ام صحبت می‌کردم میگفتم پاکیزه بییینهایت قلبش به تور خدا روشنه ،در حدی که باباش رو زندان کردن اما حالش خوب بود!

ببین این دیگه چقدر ایمانش قویه!

میدونی چیه!

من دیگه نمیتونم با آدمای معمولی زندگی کنم

نمیتونم حرفای معمولی بزنم

حرفای معمولی بشنوم!

من دوست دارم عزیز دلی بیاد تو زندگیم که وقتی بی اختیار اشک میریزم سکوت کنه و بدونه تو دلم دارم با خدا عشق بازی میکنم

یکی از خواسته‌های من اینه که خدایا عزیز دلی بیار تو زندگیم که برای جسمش ارزش قائل باشه واسه همین قلبم گفت اول خودت باید واسه جسمت ارزش قائل باشی!

همون شب بلافاصله رفتم و دندونم رو عصب کشی کنم.

نمیدونم میتونی باور کنی یا نه اما همون لحظه هایی که خانم دکتره داشت با همون دستگاهی که شبیه مته هست ور هی دندونم رو میسابوند و سوراخ می‌کرد، من از چشام اشک میومد!

دکتره فکر کرد اشکم از درد در اومده ،چون قبلش به شوخی بهش گفتم خانم دکتر شما با یه بیماری طرفی که اصلا رابطه خوبی با درد نداره!

بهم گفت درد داری!؟

با ابروهام اشاره کردم که نه درد ندارم!

اشکای من از درد نبود

از حرفایی بود که اون لحظه داشتم با خدا عشق بازی می‌کردم!

کی جز دختر خدا میتونه این حرفارو بفهمه !

خدا دلتو شاد کنه که دلمو شاد کردی!

راستی روزم مبارک !