من بارها در کتابها درباره پروسه‌ی تولد یک پروانه خوانده بودم. اینکه چگونه اول یک کرم از دل تخم بیرون می‌آید، با خوردن برگ‌های توت وزنش را صدها برابر افزایش می‌دهد، سپس یک پیله به دور خود می‌تند و در پیله به اندازه کافی منتظر می‌ماند تا بالهایش برای پرواز، ساخته شود.
اما وقتی برای اولین بار از نزدیک همین ماجرایی را دیدم که جزئیاتش را بارها در کتابها خوانده بودم، قدرت خداوند و نظم دقیق سیستمی را درک کردم که بر جهان مقرر نموده است.
الان که قانون را بهتر می‌دانم، مشاهده‌ی همان زیبایی‌ها و ماجرا‌هایی که همیشه در کنارم رخ داده و در دسترسم بوده، حکم نمایشنامه‌ای را دارد که سناریویش همان آگاهی‌هایی است که، از استاد عباس‌منش درباره قوانین زندگی می‌آموزم.
به عنوان مثال، هیچ چیز دقیق‌تر و واضح‌تر از مشاهده‌ی چرخه‌ی زندگی پروانه‌ها، نمی‌توانست برایم آنچه را به تصویر بکشد که، در دوره روانشناسی ثروت 1 درباره قانون تکامل و ضرورت طی کردن پروسه‌ی تکاملی درباره‌ی همه چیز، آموخته‌ام:
اینکه، چگونه یک کرم که زیبایی خاصی ندارد، با صبر و طی کردن تکاملش، به پروانه‌ای تبدیل می‌شود که زیبایی‌اش چشم‌های هر بیننده‌ای را می‌نوازد و هر فرد سختیگری را به تحسین وا می‌دارد. حین فیلم برداری، یک پروانه متولد شد، بالهایش هنوز خیس و چروکیده بود و نمی‌توانست پرواز کند. اما آن پروانه‌ی تازه متولد شده، هیچ عجله‌ای برای پرواز نداشت. یاد حرف‌های استاد عباس‌منش در دوره جهان‌بینی توحیدی افتادم که:
ما نمی‌توانیم و نباید تلاش کنیم تا یک شبه، یک اتفاق بزرگ را رقم بزنیم، نباید انتظار داشته باشیم باورهای شرکت آلودی که در طی سالها شکل گرفته، یک شبه و با دیدن یک فایل، توحیدی شود و سریعاً اوضاع مالی، وضعیت سلامتی و … را تغییر دهد.
چون خود را وارد مسیری پر از رنج و زجر و بدون نتیجه میکنیم. چون جهان به ما اجازه نمی‌دهد که خلاف قوانینش عمل کنیم. بلکه باید صبر داشته باشیم. به قول قرآن، از صبر(به معنای تکامل) و صلاه (به معنای توجه بر نکات مثبت و نعمت‌هایی که همین حالا داریم و سپاسگزاری به خاطر آنها)، برای هدایت شدن کمک بگیریم.
باید با توجه و تمرکز بر نکات مثبت و زیبایی‌های محیطی که با آن احاطه شده‌ایم، آرام آرام باورهایی بسازیم که ما را به مسیرهای باکیفیت‌تر هدایت می‌کند.
وقتی دست از مسابقه دادن با دیگران برمی‌داریم و به جای تلاش برای مورد توجه واقع شدن یا تأیید شدن توسط دیگران، هدف را فقط طی کردن مسیر مورد علاقه‌مان انتخاب میکنیم، آنوقت نه تنها از مسیر زندگی‌مان لذت می‌بریم، بلکه با برداشتن قدم‌های کوچک اما پیوسته، دستاوردهای بزرگی می‌سازیم. این یعنی طی شدن تکامل.
با هم ماجراهای این بخش از سفر را ببینیم و یادمان باشد کار ما این است که، ساده گرفتن همه چیز و تمرکز بر نکات مثبت هر لحظه قدرتی دارد که، از جزئی‌ترین لحظات زندگی، برایمان شادی‌های بزرگی خلق می‌سازد.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD170MB11 دقیقه
خدا رو سپاسگزارم که به من نعمت سلامتی و چشمان زیبا عطا کرد تا بتونم زیبایی های این فایل رو ببینم.
وقتی شانس این رو دارم که این زیبایی ها رو ببینم این یعنی هنوز خدا کنارمه و دستم توی دستای خداست و مسیرم درسته، پس واقعا عجله معنایی نداره.
به نظرم عجله به سه دلیل اتفاق میوفته، یک: میخواییم توجه جلب کنیم یا چیزی رو به دیگران ثابت کنیم دو: فکر میکنیم اگر عجله نکنیم نعمت ها تموم میشن، سه: یه تصویر رویایی توهمی از اونجایی که میخواییم بهش برسیم توی ذهنمون ساختیم و فکر‌میکنیم اینجایی که هستیم ارزشی نداره، اینکه میگن عجله کار شیطونه واقعا همینه، هر سه تا دلیل عجله از کمبود و ناسپاسی و شرک منشا میگیره.
این روزا خیلی سعی میکنم قانون تکامل رو به یاد خودم بیارم و با خودم مرور میکنم و میگم ندا مسیر زندگیت صاف و روون شده و همه چی افتاده رو غلتک لذت ببر از داشته هات و سعی کن زندگی رو زندگی کنی هر عجله ای همه چی رو خراب میکنه و دوباره میندازتت توی دام اضطرار.
واقعا اگر دقت کنیم رو برمیگردونیم تمام نعمت های اطراف ما حاصل تکامله اما چطور ما این تکامل رو که در تمام پوست و گوشت و استخوان کل طبیعت جریان داره رو نمیبینم؟ فکر میکنم دلیلش اینه که ما انسان ها انگار واقعا عجول آفریده شدیم.
عجله آدم‌رو ناسپاس‌‌میکنه باعث میشه نعمت ها رو نبینیم باعث میشه به خاطر طی نشدن تکامل نتیجه نگیریم و به قانون شک کنیم، تنها راه بستن درزهای ورود شیطان ذهن فقط و فقط درک قانون تکامل هست.
این قسمت بسیار بسیار برای من درس داشت و پر از زیبایی بود، یه گلخونه ی بزرگ با یه سقف بلند که پروانه های‌رنگارنگ دارن داخلش آزادانه برای خودشون صفا میکنن.
چقدر مریم جان این صحبت های شما پشت دوربین رو دوست دارم و با دقت گوششون میدم و چقدر شما خوب قانون رو درک کردید و چقدر بابت کوچکترین زیبایی ذوقی پاک و کودکانه دارید که با هر لحظه دیدن فیلم لبخند رو روی لبای من مینشونه.
اگر بهم بگن بزرگترین نعمتی که در حال حاضر تو زندگیت داری چیه؟میگم سلامتی و بودن در این مسیر زیبا.
یعنی اگر روزی هزار بار خدا رو شکر کنم باز هم به نظرم کمه اگر کل عمر‌مردم دنیا رو بگیرم کل عمر مردم گذشته و آینده رو بگیرم و تمام ثانیه هاش رو سپاسگزاری کنم باز هم کمه.
خدا خیلی دوستم داشته که الان اینجام توی این مسیرم،من به واقع دارم قبل از مردن بهشت رو تجربه میکنم، نمیشه با زبان شاکر این همه نعمت بود من میگم تنها راه سپاسگزاری حقیقی اینه که همه ی توانم رو بزارم قانون رو در عمل در رفتارم پیاده کنم.
خدایا شکرت…