من بارها در کتابها درباره پروسه‌ی تولد یک پروانه خوانده بودم. اینکه چگونه اول یک کرم از دل تخم بیرون می‌آید، با خوردن برگ‌های توت وزنش را صدها برابر افزایش می‌دهد، سپس یک پیله به دور خود می‌تند و در پیله به اندازه کافی منتظر می‌ماند تا بالهایش برای پرواز، ساخته شود.
اما وقتی برای اولین بار از نزدیک همین ماجرایی را دیدم که جزئیاتش را بارها در کتابها خوانده بودم، قدرت خداوند و نظم دقیق سیستمی را درک کردم که بر جهان مقرر نموده است.
الان که قانون را بهتر می‌دانم، مشاهده‌ی همان زیبایی‌ها و ماجرا‌هایی که همیشه در کنارم رخ داده و در دسترسم بوده، حکم نمایشنامه‌ای را دارد که سناریویش همان آگاهی‌هایی است که، از استاد عباس‌منش درباره قوانین زندگی می‌آموزم.
به عنوان مثال، هیچ چیز دقیق‌تر و واضح‌تر از مشاهده‌ی چرخه‌ی زندگی پروانه‌ها، نمی‌توانست برایم آنچه را به تصویر بکشد که، در دوره روانشناسی ثروت 1 درباره قانون تکامل و ضرورت طی کردن پروسه‌ی تکاملی درباره‌ی همه چیز، آموخته‌ام:
اینکه، چگونه یک کرم که زیبایی خاصی ندارد، با صبر و طی کردن تکاملش، به پروانه‌ای تبدیل می‌شود که زیبایی‌اش چشم‌های هر بیننده‌ای را می‌نوازد و هر فرد سختیگری را به تحسین وا می‌دارد. حین فیلم برداری، یک پروانه متولد شد، بالهایش هنوز خیس و چروکیده بود و نمی‌توانست پرواز کند. اما آن پروانه‌ی تازه متولد شده، هیچ عجله‌ای برای پرواز نداشت. یاد حرف‌های استاد عباس‌منش در دوره جهان‌بینی توحیدی افتادم که:
ما نمی‌توانیم و نباید تلاش کنیم تا یک شبه، یک اتفاق بزرگ را رقم بزنیم، نباید انتظار داشته باشیم باورهای شرکت آلودی که در طی سالها شکل گرفته، یک شبه و با دیدن یک فایل، توحیدی شود و سریعاً اوضاع مالی، وضعیت سلامتی و … را تغییر دهد.
چون خود را وارد مسیری پر از رنج و زجر و بدون نتیجه می‌کنیم. چون جهان به ما اجازه نمی‌دهد که خلاف قوانینش عمل کنیم. بلکه باید صبر داشته باشیم. به قول قرآن، از صبر(به معنای تکامل) و صلاه (به معنای توجه بر نکات مثبت و نعمت‌هایی که همین حالا داریم و سپاسگزاری به خاطر آنها)، برای هدایت شدن کمک بگیریم.
باید با توجه و تمرکز بر نکات مثبت و زیبایی‌های محیطی که با آن احاطه شده‌ایم، آرام آرام باورهایی بسازیم که ما را به مسیرهای باکیفیت‌تر هدایت می‌کند.
وقتی دست از مسابقه دادن با دیگران برمی‌داریم و به جای تلاش برای مورد توجه واقع شدن یا تأیید شدن توسط دیگران، هدف را فقط طی کردن مسیر مورد علاقه‌مان انتخاب می‌کنیم، آنوقت نه تنها از مسیر زندگی‌مان لذت می‌بریم، بلکه با برداشتن قدم‌های کوچک اما پیوسته، دستاوردهای بزرگی می‌سازیم. این یعنی طی شدن تکامل.
با هم ماجراهای این بخش از سفر را ببینیم و یادمان باشد کار ما این است که، ساده گرفتن همه چیز و تمرکز بر نکات مثبت هر لحظه قدرتی دارد که، از جزئی‌ترین لحظات زندگی، برایمان شادی‌های بزرگی خلق می‌سازد.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD170MB11 دقیقه
به نام خالق زیبایی ها?
سلام به روی ماه همگی?
سلام خانم شایسته جونم،ای جانم که چه عکس زیبایی بود روی این فایل استاد و اون زرافه ی خوشگل و بامزه.
میگم ما انسان ها چقدر قدرتمندیم،ما انسان ها با قدرتی که داریم میتونیم هرچیزی که بخواهیم رو خلق کنیم،ثبت کنیم،ماندگار کنیم.
ما انسان ها میتونیم تو روند زندگی دیگر موجودات دست داشته باشیم میتونیم اونها رو نگهداری کنیم میتونیم پرورش شون بدیم.
میتونیم یه همچین باغی از پروانه بسازیم و ازش ثروت بدست بیاریم.
واقعا همه چیز در دست ماست،ما توانایی هر کاری رو داریم در این دنیا.
نکته مهم این فایل تکامل بود به نظرم؛میخوام خودم رو مثال بزنم؛من قبلا خیلی عجله داشتم برای پیشرفت برای رسیدن به خواسته هام،فایل های استاد رو گوش میکردم و با خودم می گفتم خب من که اینو یاد گرفتم چرا خواسته هام اتفاق نمیوفتن؟چرا کسب و کار مورد علاقم رو پیدا نمیکنم،٢٠ روز از روزی که به خودم قول دادم و متعهد شدم تو این مسیر که زینب اگه میخوای تغییر کنی محکم وایستا رو اجرای تمرین ها تا به خواسته هات برسی.
قبلا فکر میکردم رسیدن به خواستس که حالم و خوب میکنه،الان فهمیدم حال خوب،حال خوب رو به وجود میاره،قبلا نمیدونستم تو مسیر رسیدن خواسته هم میشه لذت برد،ولی از وقتی تصمیم گرفتم به زیبایی ها توجه کنم و فقط به خواسته هام فکر کنم خداروشکر حال خیلی بهتری دارم ،آرامش بیشتری دارم،آدمی بودم که از تنهایی میترسیدم و همش به ناخواسته ها فکر میکردم،خداروشکر به طرز چشم گیری تغییر کردم و بیشتر وقتها توی تنهایی خودم یهو به خودم میام و میبینم مدتیه که تنهام و نه تنها نترسیدم بلکه لذت هم میبرم از این تنهایی و تمرکز میکنم رو خواسته هام و دوستدارم تنها باشم و ناخواسته ها رو نشنوم.
تکاملی که پروانه طی کرد من رو به یاده قبل این ٢٠ روز انداخت،من ٩ ماه اینور و اونور زدم خودم رو تا رسالتم رو پیدا کنم چقدر غصه خوردم و ناراحت بودم،چقدر به خدای درونم میگفتم زود باش!
ولی الان هروز با آگاهی روی خواسته هام روی زیبایی های اطرافم تمرکز میکنم.همه چیز رو رها کردم و دارم لذت میبرم،قبلا کلی با خانوادم مشکل داشتم و دوستداشتم زندگی مستقل داشته باشم،ولی حالا وقتی خنده هاشون و میبینم لبخند میزنم،رفتارشون برام بامزه و دوستداشتنی شده در کنارشون لذت میبرم و وجود خدا رو در مادر مهربونم حس میکنم
البته که نجواهای ذهنم خیلی سعی دارن تو بقیه مسائل بهم نخ بدن و بگن ببین اینجا مشکل داره به این توجه کن،ولی خداروشکر سعی میکنم هر موقع توجهم رو ناخاسته رفته و حس بدی دارم جمله طلایی استاد که در کتاب رویاهایی که رویا نیستند ٢ به یاد بیارم که اگه خداوند خودش بهم میگفت چه چیزی رو دوستدارم بهم بده به چی توجه میکردم؟و همونجا توجهم میره رو خواسته هام.
خداروشکر به خاطر این سفر فوق العاده که هر فایلش پر از اگاهی و درسِ
ممنون خانم شایسته نازنین?این فایل پر از زیبایی بود و پروانه هایی که بهترین نقاش دنیا هر کدوم رو نقاشی کرده بود.